Fréttablaðið - 19.05.2018, Síða 26

Framhaldsskólakennar­inn Hrafnkell Tumi Kolbeinsson var með skrautdúfur í kofa þegar hann var unglingsstrák­ur í Keflavík.
Áhuginn kviknaði aftur fyrir
nokkrum árum og nú ræktar hann
skrautdúfur í kofa við heimili sitt í
Bústaðahverfinu.
Hann býr í fallegu blámáluðu
húsi í Bústaðahverfi. Við húsið
stendur haganlega gerður dúfnakofi
í sama lit. Í dúfnakofanum eru tæp­
lega þrjátíu skrautdúfur af þremur
tegundum; Horseman pústarar,
enskir trommarar og nebbdúsk
trommarar.
Hrafnkell Tumi er að dytta að
ýmsu í garðinum þegar blaðamann
ber að garði. Vinur hans, Þorvaldur
Þorvaldsson, oddviti Alþýðufylk­
ingarinnar, hefur tekið sér hlé frá
kosningabaráttunni og er að smíða
grindverk fyrir hann. „Ég er með
sérvalda komma í vinnu fyrir mig,“
segir Hrafnkell Tumi glaðhlakka­
lega.
„Ætli ég hafi ekki verið tólf,
þrettán ára,“ segir Hrafnkell Tumi
spurður um það hvenær hann hafi
eignast fyrstu dúfuna sína.
Það liðu mörg ár þar til áhuginn
vaknaði skyndilega aftur. „Ég hef
alltaf haft gaman af þessu. Og ég fór
að kíkja á netið. Fann síðu á Face­
book, Dúfuspjallið. Þar fór ég að
senda fyrirspurnir og kíkja í kofa.
Endaði á því að einn bauð mér að
eiga kofann sinn. Svo var ég kominn
á fleygiferð aftur,“ segir Hrafnkell
Tumi.
Hvað er það við dúfur? Eru þetta
ekki svolítið leyndardómsfullir
fuglar?
„Þeir eru það, þeir hafa verið kall­
aðir rottur himinsins, en styttur af
dúfum eru samt á öðrum hverjum
legsteini. Menn setja ekki styttur
af rottum á legsteina. Fuglarnir
eru táknmynd ástar, friðartákn
og notaðar sem sendiboðar. Dúf­
urnar voru forðum kjötforðabúr
og áburðurinn var seldur dýrum
dómum. Besti áburður sem þú
finnur. Það er auðvelt að rækta þær.
Þær eru eins og leir. Maður er fljótur
að sjá árangur af ræktunarstarfinu,“
segir Hrafnkell Tumi.
„Þetta eru kannski ekki gáfuðustu
dýr í heimi en þau koma manni
endalaust á óvart. Menn halda
að þetta sé bara að vera með ein­
hverjar dúfur í kofa og þá bara gangi
þetta eins og þetta á að ganga. En
það er ekki þannig. Maður þarf að
passa upp á að allt sé með friði og
spekt. Maður vill ekki hafa slags­
mál. Maður vill ekki hafa einelti.
Maður vill að pörin haldi hólfunum
sínum. Þetta þarf að vera hreint,“
segir hann.
Það er rúmt um dúfurnar í kofan­
um. Hrafnkell Tumi segir að mörgu
að huga í dúfnarækt. „Þetta er svona
samfélag, maður er stundum að
stilla til friðar, það er tekist á um
málefnin af hörku,“ segir hann og
brosir út í annað og segir slagsmálin
geta orðið hörð.
Hann parar fuglana saman
og segir enga mýtu að dúfur séu
kenndar við ástina. „Þær eru alltaf
í pörum. Fuglarnir para sig til lífs­
tíðar.“
Það eru mikil vísindi á bak við
það hvernig skrautdúfur eru par­
aðar saman.
„Þetta eru miklar pælingar um
hvernig litir og eiginleikar erfast.
Það má ekki para saman þá fugla
sem eru með sömu gallana, þú ert
alltaf að vinna með eitthvert gena­
mengi.
Það er auðvelt að þjálfa dúfur til
margra hluta með skilyrðingu. Það
er hægt að kenna þeim. Skinner sál­
fræðingur kenndi þeim ping pong
með matargjöfum. Hann hafði það
mikla trú á þeim að hann taldi að
þær gætu stýrt eldflaugum. Fékk
mikla styrki til að skoða það.“
Hefur þú prófað það?
„Í einhverjum sirkuslistum? Nei,
aldrei nokkurn tímann. En það er
auðvelt að stýra þeim með mat.“
Hrafnkell Tumi segir nágrann­
ana una vel við ræktunina. Honum
finnst áhugavert að hugleiða um
borgarlífið og náttúrulífið. „Ef við
förum hundrað ár aftur í tímann
þá voru hesta­ og hundakofar alls
staðar. Nú er rýmið hreint, eiginlega
engin dýr. En svo er þetta að koma til
baka að einhverju leyti,“ segir hann
og segir að víða erlendis komi borg­
ar­ og bæjaryfirvöld upp sameigin­
legri aðstöðu fyrir fólk til að rækta
og sinna ýmsum dýrum. „Og þar
eru haldnar uppskeruhátíðir, þar
eru kynslóðir að tengjast í gegnum
ræktunarstarf og náttúru, þetta er
eitthvað sem við þurfum að gera.“
Borða sumir ræktendur dúfurnar
sem þeir rækta?
„Já, það er þannig sem við upp­
haflega nýttum þær,“ segir Hrafn­
kell Tumi og tekur dæmi frá átjándu
öld í Bretlandi. „Þar voru um 26
þúsund dúfnakofar. Þeir kofar voru
risastórir, þ.e. fyrir 500­5.000 pör.
Þetta voru því alvöru matarkistur
og áburðarverksmiðjur.
Rómverjar byrjuðu með þetta og
voru sjúkir í dúfur,“ segir Hrafnkell
Tumi.
Hverjar eru bestar á bragðið?
„Það fer eftir matreiðslunni, þá
eru þær bestar til matreiðslu áður
en þær fara að fljúga, svona 6­8
vikna gamlar,“ segir Hrafnkell Tumi
og sýnir blaðamanni matreiðslubók
eftir Úlfar Finnbjörnsson þar sem er
að finna dúfnauppskriftir.
Hrafnkell Tumi segir ekki flókið
að vera með dúfnarækt þótt það
þurfi að huga að ýmsum mikil­
vægum þáttum.
„Ég er ekki nema eina, tvær mín­
útur að sinna grunnþörfunum. Svo
get ég verið að dunda og leika mér.
Þetta er svona núvitundaræfing.“
En hvað finnst fjölskyldunni?
„Henni finnst þetta bara fínt,
skemmtilegt. En það fer stundum
í taugarnar á konunni minni þegar
við erum að fara eitthvað og hún
bíður úti í bíl því að ég þarf aðeins
að kíkja á þær!“
Skrautdúfubóndi í Bústaðahverfi
Hrafnkell Tumi Kolbeinsson, skrautdúfubóndi og framhaldsskólakennari með lítinn dúfnaunga. FréTTablaðið/SigTryggur
Í kofanum eru um þrjátíu skrautdúfur.
Horseman pústari, skemmtileg skrautdúfa sem þenur bringuna.
Hrafnkell Tumi Kolbeins-
son býr í Bústaðahverfi
þar sem hann ræktar
skrautdúfur af ástríðu.
Hrafnkell Tumi
Kolbeinsson var
viðmælandi í
vefþáttaröðinni
Venjulegt fólk sem
sýndur er á www.
frettabladid.is
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
1 9 . m a í 2 0 1 8 L a U G a R D a G U R26 H e L G i n ∙ F R É T T a B L a ð i ð
1
9
-0
5
-2
0
1
8

0
4
:2
4
F
B
1
1
2
s
_
P
0
9
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
8
7
K
_
N
Y
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
F
D
A
-1
4
2
8
1
F
D
A
-1
2
E
C
1
F
D
A
-1
1
B
0
1
F
D
A
-1
0
7
4
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
A

F
B
1
1
2
s
_
1
8
_
5
_
2
0
1
8
C
M
Y
K