Morgunblaðið - 07.01.2018, Blaðsíða 13

Morgunblaðið/Kristinn Magnússon
Heytugga fyrir ærnar Ólafur kann því vel að halda fé, enda gert það í áratugi. Nú eru 11 kindur í fjárhúsinu hans.
byggði sjálfur þau hús úr kassa-
fjölum, úrgangstimbri og notuðu
bárujárni. Ég átti meira að segja
kindur á fóðrum á meðan ég var í
náminu úti í Bretlandi. En hér í
Breiðholti hef ég verið með kindur
allar götur síðan 1994 með leyfi
borgarinnar, og nágrannar mínir
sýna mér mikinn skilning með fjár-
stússið. Þá hefur konan mín alltaf
verið mér mjög hjálpleg. Ég er með
aðeins 11 vetrarfóðraðar kindur
núna, þar af 7 ær.
Ég og kona mín eigum land-
skika í Ölfusi þar sem við erum með
lífræna grænmetis- og trjárækt. Allt
gras er nýtt, heyjað töluvert fyrir
kindurnar og beitt vor og haust. Þar
hef ég ærnar um sauðburðinn á vor-
in, ég læt þær bera úti en ég hleypi
seint til, því ég vil ekki að þær beri
snemma á vorin. Ég sleppi þeim svo í
fjallið þegar gróður er tilbúinn.“
Forystuféð er oft styggara
Ólafur segir sinn mikla áhuga á
sauðfé koma norðan úr Austur-
Húnavatnssýslu, þar sem hann var í
sveit á sumrin í Hnausum hjá afa
sínum og ömmu og tveim móður-
systkinum frá því hann var sjö ára
og fram til sautján ára aldurs. Og
átti þar líka kindur.
„Ég lít á Hnausa sem mínar
æskustöðvar, þaðan á ég yndislegar
minningar. Ég var orðinn forfallinn
bóndi í sálinni í hvert sinn sem sum-
arið í Hnausum var á enda. Sjálfsagt
rennur þetta líka í blóðinu, því afar
mínir báðir voru bændur.“
Að spjalli loknu göngum við til
fjárhúss Ólafs til að heilsa upp á
kindurnar hans, sem eru heldur bet-
ur litfagrar.
„Ég er með tvær forystuær,
önnur er móflekkótt en hin mógolsu-
botnótt. Þær eru systur og hrein-
ræktaðar forystuær undan Flór-
goða, forystuhrút sem var á
sæðingastöð. Lambhrútarnir mínir
tveir eru mislitir, Golsi og Bláskjár,
sem fékk nafnið sitt eftir söguhetju
úr bernskubók. Þeir eru báðir mjög
gæfir, enda ekki forystuhrútar, en
forystuféð er oft styggara í eðlinu.
Vonandi standa þeir sig vel á fengi-
tímanum.“
Ólafur segir að sumar kinda
hans séu klappgæfar. „Golta er eins
og gæludýr, hún vill endalaust
klapp. Hún er elst í húsinu
og á hér tvær dætur, þá
gulu og þessa golbíldóttu.
Sú svarta, móðir Bláskjás,
er skapmikil og getur verið
mannýg, einkum á sauð-
burði en hún er undan
sæðingahrútnum Hetti frá
Húsavík, en kollóttu kind-
urnar mínar eru nú flestar
Strandafé að ætt.
Ég átti hreinræktaða
Vestfjarðahrúta í Fjárborg,
en þeir voru ekki kjötmiklir.
Forystublendingurinn minn,
hvíti sauðurinn, hann minnir mig á
það fé, hann er fríður en ekki mikil
holdakind, miðað við lambhrútana.
Hann heitir Geisli og er ennþá
styggur, en ég heimti hann seint í
haust, hann var í Engidal við Hengil.
Þetta er dugnaðarkind.
Grábaugótti sauðurinn heitir
Hringur Jóakimsson, á fimmta vetri,
og er háfættur eins og forystufé
sæmir, en það hefur allt öðruvísi
byggingu og lundarfar en kjötféð.
Hringur er léttrækur og djúpvitur.
Þegar ég set hann út með fénu þá
stendur hann uppi á hólnum og horf-
ir yfir, fylgist vel með. Enda eru for-
ystukindur vökular.“
DAGLEGT LÍF 13
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 2018
ÚTSALAN
ER HAFIN!
KRINGLUNNI
40%
AFSLÁTTUR AF
ÚTSÖLUVÖRUM
OPIÐ FRÁ KL 10-18
Í smáritinu Sauðfjárbúskapur í
Kópavogi skýrir Ólafur Dýr-
mundsson frá þróun sauðfjár-
ræktar í Kópavogi frá því um
miðja 20. öld þegar þéttbýli tók
að myndast þar. Sauðfjáreig-
endafélag Kópa-
vogs hefur
gegnt lykilhlut-
verki í þessari
atburðarás í 60
ár, ritið er því
jafnframt saga
þess. Í ritinu
má m.a. lesa
um fjallskil í
nánd þétt-
býlis, lög-
skilaréttir,
fjárskipti,
sauðfjár-
stríðið í
Reykjavík, hrútasýn-
ingar, sauðfjárböðun, upp-
græðslu, öflun heyja og fjár-
mörk. Sögufélag Kópavogs og
Héraðsskjalasafn Kópavogs
gáfu út smáritið.
Sauðfjár-
búskapur
í Kópavogi
SAUÐFJÁRSTRÍÐ OG FLEIRA
Forystusauður Hringur Jóakims-
son er léttrækur og djúpvitur.