Morgunblaðið - 07.01.2018, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 2018
✝ Gunnar DaníelSæmundsson
fæddist í Heydals-
seli í Hrútafirði 18.
september 1929.
Hann andaðist 15.
desember 2017 á
Sjúkrahúsinu á
Hólmavík.
Foreldrar hans
voru Sæmundur
Guðjónsson, bóndi,
hreppsstjóri og
sparisjóðsstjóri, f. 25.2. 1896. d.
1984, og Jóhanna Brynjólfsdóttir
húsmóðir, f. 1.6. 1897, d. 1939.
Systkini Gunnars voru Brynj-
ólfur, f. 1923, Guðjón Ingvi, f.
1926, Pálmi, f. 1933, og Unnur
Þórdís, f. 1936, og eru þau öll lát-
in.
Gunnar kvæntist 29.7. 1961
Kristjönu Jónu Brynjólfsdóttur,
Gunnar Daníel, Arnar Ingi og
Margrét. 3) Þráinn. f. 12.1. 1964,
d. 7.3. 1964 4) Hafdís, verkakona,
f. 15.1. 1965, maki Hjörtur
Númason, f. 3.6. 1958. Börn
hennar og fyrrverandi eig-
inmanns Magnúsar Sigurðs-
sonar, f. 27.10. 1956, eru Sig-
urður Þór, Agnes Rut og
Guðbjörg Júlía. 5) Brynjólfur, f.
27.9. 1966, maki Fanney Krist-
jánsdóttir, f. 31.1. 1968. Börn
þeirra eru Jóhanna Lind, Ívar
Atli, Árný Björk og Íris Dröfn.
Langafabörnin eru 11 og eitt
langalangafabarn.
Gunnar var á yngri árum í
póstferðum og vann á skurð-
gröfu og öðrum þungavinnu-
vélum. Var hann bóndi á Brodda-
dalsá til 2002. Fluttu þau hjón þá
til Akraness og bjuggu þar þang-
að til þau fluttu til Hólmavík árið
2007. Gunnar sat í hreppsnefnd,
var oddviti, í stjórn Kaupfélags
Bitrufjarðar Óspakseyri og
skólabílstjóri í mörg ár.
Útför Gunnars fer fram frá
Hólmavíkurkirkju í dag, 6.
janúar 2018, klukkan 14.
f. 3.5. 1930. For-
eldrar hennar voru
Brynjólfur Jónsson,
bóndi á Brodda-
dalsá, f. 22.12. 1899,
d. 1992, og Guð-
björg Júlíana Jóns-
dóttir húsmóðir, f.
22.12. 1901. d. 1999.
Fósturdóttir
Gunnars og dóttir
Kristjönu er 1)
Brynja Guðbjörg
Valgeirsdóttir, f. 15.1. 1953,
maki Viðar Benediktsson skip-
stjóri, f. 14.12. 1948, d. 13.8. 2010.
Börn þeirra eru Berglind, Krist-
jana og Benedikt. 2) Sæmundur,
húsasmiður, f. 11.1. 1961, maki
Guðrún Gígja Karlsdóttir sjúkra-
liði, f. 7.8. 1961. Börn hans og
fyrrverandi eiginkonu Sigríðar
Sigurðardóttur, f. 24.9. 1963, eru
Mig langar að minnast pabba
með nokkrum orðum. Það er
margt sem rifjast upp, æskuárin í
sveitinni og fleira. Mamma og
pabbi bjuggu ásamt afa og ömmu
á Broddadalsá og deildu þau
búinu. Það má með sanni segja að
þetta sambýli gekk afar vel þó að
pabbi og afi væru gjörólíkar per-
sónur. Verkaskipting var alveg
skýr í flestum verkum og sjaldan
bar skugga á samstarf þeirra.
Það var alltaf gott að vinna með
pabba, hann sagði manni vel til
verka og var afar góður verk-
stjóri.
Maður fékk alltaf meiri og
meiri ábyrgð varðandi vélar og
tæki eftir því sem ég stækkaði og
eltist. Pabbi var alla tíð mjög var-
kár maður og vildi engan glanna-
skap og slæma meðferð á tækjum,
maður fékk skammir í hattinn ef
eitthvað fór úrskeiðis.
Þó að pabbi hefði mikið jafn-
aðargeð hafði hann ákveðnar
skoðanir á stjórn og þjóðmálum.
Mér er það minnistætt þegar
þingmaður einn kom í heimsókn
að vori eins og þeir gerðu yfirleitt.
Ég tók á móti manninum heima en
pabbi var að vinna úti við. Ég fór
með manninum í bílnum til að
opna hliðin og vísa honum á
pabba.
Þingmaðurinn fékk ekkert góð-
ar móttökur, pabbi las honum
pistilinn, mig minnir út af lagn-
ingu vegar á Ennishálsi sem var
nýtilkominn. Það endaði með því
að þingmaðurinn sagði „Vertu
blessaður, Gunnar, ég tala við þig
seinna,“ rauk upp í bílinn og
keyrði í burtu.
Pabbi var mjög verklaginn og
féll sjaldan verk úr hendi enda
alltaf nóg að gera á hlunnindajörð-
inni Broddadalsá. Hann stundaði
ásamt búskap grásleppuveiðar,
var verkstjóri í sláturhúsinu og
skólabílstjóri á veturna.
Veikindi hrjáðu pabba upp úr
miðjum aldri og voru þau oft mjög
alvarleg, margir uppskurðir og
langar spítalalegur. Það var alveg
sama hvað kom upp á, ávallt náði
hann góðum bata aftur enda já-
kvæður og duglegur.
Pabba var mjög hugað um vel-
ferð fjölskyldunnar og hvernig líf-
ið gengi hjá okkur í Reykjavík.
Áttum við mörg löng símtöl á
kvöldin og ræddum málin.
Þegar pabbi og mamma seldu
jörðina og hættu búskap 2002
fluttu þau á Akranes. Voru það
mikil kaflaskil í lífi þeirra en pabbi
aðlagaðist fljótt öðrum aðstæðum
og kvartaði aldrei yfir þessum
breytingum. En hugurinn var allt-
af fyrir norðan og kom að því að
þau keyptu hús á Hólmavík árið
2007 og fluttu aftur í heimahag-
ana.
Pabbi undi hag sínum vel á
Hólmavík og var virkur í eldri-
borgarastarfinu ásamt mömmu.
Hann skar út í tré, gerði glerlista-
verk og prýða þau mörg heimili
fjölskyldunnar.
Hann hafði gaman af að spila á
harmoniku, stundaði gönguferðir,
tók í spil og hafði gaman af berja-
tínslu. Svo áhugasamur var hann
við berjatínsluna að mamma bað
hann eitt haustið að hætta að tína,
það væri allt orðið yfirfullt af berj-
um.
Síðasta ár var ellin farin að
herja mjög á pabba, hann var oft
mjög þreyttur, máttlaus og mjög
gleyminn og var erfitt að halda
uppi samræðum við hann. Það var
svo í lok nóvember sem pabbi varð
alvarlega veikur og var nokkuð
ljóst í hvað stefndi. Við Gígja vor-
um löngu búin að bóka helgarferð,
það var eins og pabbi vildi gefa
okkur tíma til að fara, hann
hresstist og fór fram úr, svo við
gátum verið róleg í fríinu.
Við systkinin náðum ásamt
mömmu að vera hjá honum síð-
ustu stundirnar þangað til hann
kvaddi.
Elsku pabbi, ég veit að þú varst
orðinn mjög þreyttur og ekki sátt-
ur við að vera orðinn svona slapp-
ur. Þú verður hvíldinni feginn,
enda búinn að eiga góða ævi.
Ég bið góðan guð að varðveita
þig og geyma.
Þinn sonur
Sæmundur.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Þín dóttir
Hafdís.
Elsku pabbi minn, það eru mik-
il forréttindi að hafa fengið að
alast upp hjá öðlingi eins og þér.
Takk fyrir alla þá leiðsögn sem
þú varst alltaf tilbúinn að miðla
þegar hennar var þörf.
Okkar farsæla samstarf hafði
ávallt gagnkvæmt traust.
Minningar um ástríkan yndis-
legan föður lifa þó að þú sért far-
inn.
Ég kveð þig með þessum
orðum.
Þótt minn elskulegi faðir
og kæri vinur
hafi nú kallaður verið heim
til himinsins sælu sala
og sé því frá mér farinn
eftir óvenju farsæla
og gefandi samferð,
þá bið ég þess og vona
að brosið hans blíða og bjarta
áfram fái ísa að bræða
og lifa ljóst í mínu hjarta,
ylja mér og verma,
vera mér leiðarljós
á minni slóð
í gegnum
minninganna glóð.
Og ég treysti því
að bænirnar hans bljúgu
mig blíðlega áfram munu bera
áleiðis birtunnar til,
svo um síðir við ljúflega
hittast munum heima á himnum
og samlagast í hinum eilífa
ljóssins yl.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Ég kveð þig með þessum
orðum.
Þinn sonur
Brynjólfur Gunnarsson.
Elsku afi, ég er búin að kvíða
þessum degi svo lengi. Að missa
þig skilur eftir stórt gat í hjartanu
á mér. Ég trúi ekki að þú sért far-
inn. Þú varst alltaf brosandi og
glaður. Þú varst aldrei reiður út í
okkur systkinin þó að við værum
ekki alltaf auðveldust. Til dæmis
þegar að við sátum í fanginu á þér
og stungum sykurmola ofan í
kaffið þitt, sugum kaffið úr honum
og dýfðum aftur, þér var alveg
sama og leyfðir þetta alltaf. Ég
mun aldrei gleyma öllum ferðun-
um okkar í fjárhúsin og hvað þú
kenndir mér mikið þar. Ég man
sérstaklega eftir einu skipti þegar
þú varst að hjálpa kind að bera og
það gekk frekar illa. Ég stóð fyrir
aftan þig og spurði þig aftur og
aftur hvort ég ætti ekki að hjálpa
því að ég væri jú með minni hend-
ur en þú þrjóskaðist áfram og náð-
ir loks lambinu út. Svo horfðirðu á
lambið og mig og sagðir að ég ætti
að eiga þetta lamb. Allar mínar
bestu rollur voru komnar frá þér.
Að horfa á þig spila á harmon-
ikkuna var alltaf svo gaman, sjá
þegar þú varst að byrja að spila og
sveiflaðir puttunum upp og niður
eftir píanóinu og slóst á alla lykl-
ana. Mér leiddist aldrei að hlusta á
þig spila og hvað þá að syngja með
þér. Þegar amma fór á spítalann
gat ég ekki hugsað til þess að þú
værir einn heima þannig að ég fór
og gisti hjá þér þar til amma kom
heim.
Ég þakka fyrir það að börnin
mín fengu að kynnast þér þó að
stutt hafi verið. Ég mun segja
þeim frá minningunum mínum um
þig og segja þeim frá því að þú
varst besti afi sem hægt var að fá.
Ég þakka einnig fyrir að ég fékk
að kveðja þig og knúsa þig einu
sinni enn áður en þú kvaddir.
Elsku afi, ég veit að Jóhanna
langamma, Sæmundur langafi og
systkinin þín taka vel á móti þér
og þú þarft ekki að þjást lengur.
Ég mun alltaf elska þig, elsku afi
minn.
Fallið lauf undir fótum mér
Minningin dauf er það sem óttast ég
ég lýt höfði er ég hugsa þýtt um þig
Og líkt og fallið lauf færist kuldinn um
mig
Minning þín stendur eftir hér
Er vindur hvín finnst ég heyr’í þér
Það er sárt að kveðja elsku hjartans
vinur minn
en með þungum harm ég kveð þig um
sinn
Ég hugs’um þig og ég sé minningar
sem elska ég
og sama hvert ég mun fara veit ég
að þú vakir yfir mér, þú vakir yfir mér
Fallið lauf er fokið burt
það þögnina rauf þó svo smátt og þurrt
en það mun skilja sporin eftir sig
þegar fellur lauf, þegar fellur lauf,
þegar fellur lauf sé ég þig
(Sverrir Bergmann)
Takk fyrir allt.
Jóhanna Lind.
Elsku hjartans afi minn.
Ég trúi því varla að ég sitji og
skrifi minningarorðin til þín. Það
er allt svo óraunverulegt ennþá og
erfitt að átta sig á því að þinn tími
hjá okkur sé liðinn. Ég gæti setið
og skrifað margar blaðsíður af
fallegum minningum um þig.
Til að byrja með langar mig til
að þakka þér fyrir að hafa alla tíð
verið svona hjartahlýr og yndis-
legur afi. Það var ekkert betra en
að koma og fá að kúra uppí á milli
Gunnar Daníel
Sæmundsson
✝ Jón HermannSveinsson
fæddist í Hnífsdal
10. ágúst 1957.
Hann lést af slysför-
um á heimili sínu
23. desember 2017.
Foreldrar hans
eru hjónin Jóhanna
Sigrún Ingvars-
dóttir, f. 1. janúar
1933, og Sveinn
Halldór Hermann
Friðbjörnsson, f. 23. apríl 1929,
d. 26. október 2011. Systkini Jóns
eru: 1) Salbjörg Sveinsdóttir
Hotz, f. 5. ágúst 1953, maður
hennar er Peter Eugen Hotz, f.
30. nóvember 1949, börn þeirra
eru a) Astrid Hotz, f. 9. ágúst
1988, b) Tanja Hotz, f. 23. maí
1991. 2) Ingvar Friðbjörn Sveins-
son, f. 15. júní 1956. Jón var tví-
kvæntur. Fyrri kona hans var
Erna Stefánsdóttir. Þau áttu
saman: 1) Örn Hermann, f. 21.
júní 1980, kona hans er Rebekka
Hilmarsdóttir, f. 16. apríl 1984,
og eiga þau Gylfa Þór, f. 26. maí
2017. 2) Jóhann Ásgeir Jónsson,
f. 4. apríl 1984, d.
30. júlí 2000. Erna
og Jón skildu.
Seinni kona hans
var Alina Sveinsson.
Hennar börn eru: 1)
Adriana Karolina, f.
20. mars 1984, og 2)
Michal Cwalinski, f.
10. október 1985.
Jón og Alina skildu.
Jón ólst upp í
Hnífsdal. Hann
byrjaði ungur að vinna með föð-
ur sínum við að steypa hleðslu-
steina. Síðar lærði hann múriðn
og starfaði sem múrari fram til
ársins 1994. Jón stundaði einnig
nám í málaralist við Myndlista-
skólann í Reykjavík og vann
hann að list sinni samhliða vinnu
sinni sem múrari. Eftir að Jón
hætti störfum sem múrari vegna
veikinda einbeitti hann sér að
listinni. Jón tók þátt í allmörgum
samsýningum og hélt einnig
einkasýningar á verkum sínum.
Útför Jóns fer fram í
Ísafjarðarkirkju í dag, 6. janúar
2018, klukkan 14.
Vinur minn, Jón Hermann
Sveinsson, lést á Þorláksmessu.
Vinátta okkar Nonna á sér nán-
ast jafn langa sögu og ævi okkar.
Systur okkar, Salbjörg og Sigga,
voru vinkonur og þurftu gjarnan
að passa yngri systkin sín og nut-
um við Nonni svo sannarlega
góðs af því. Við brölluðum margt
saman og nutum þess að búa við
frelsi til athafna í litla þorpinu
okkar, Hnífsdal. Nonni málaði,
teiknaði, smíðaði báta, kofa, bíla
og allt sem hugurinn og efnivið-
urinn leyfði og ég snerist í kring-
um hann daginn út og inn. Ég
man eftir því þegar við vorum
fimm og sex ára, þá hafði Nonni
smíðað forláta kofa með pabba
sínum og hafði hugsað sér að
halda þar heimili. Hann heimsótti
foreldra mína og bað um leyfi til
að giftast mér þar sem hann ætti
nú hús til að búa í. Að okkar mati
þurfti ekki annað. Ekkert varð af
hjónabandinu og kofinn fauk ein-
hverju síðar í vondu veðri sem
gekk yfir dalinn. Það var ekkert
stórmál í okkar huga og við fund-
um okkur eitthvað enn skemmti-
legra að gera. Ég á margar svona
fallegar minningar um vinskap
okkar Nonna sem eru mér mjög
dýrmætar. Ég er þakklát fyrir að
okkur skyldi takast að varðveita
vinskapinn alla tíð, þar sem við
hittumst ekki oft en aftur á móti
heyrðumst við oft og þá var alltaf
mikið spjallað. Fyrir fáum árum
sendi Nonni mér mynd sem hann
málaði fyrir mig og sagðist hafa
verið búinn að mála margar þar
til sú rétta kom. Lengi vel fannst
honum að það þyrfti að vera
mynd frá Hnífsdal en myndin
sem ég fékk er af stjörnum og
norðurljósum sem á vel við, enda
náði vinátta okkar langt út fyrir
æskustöðvarnar.
Nonni var sérlega skapandi og
frjór frá unga aldri. Sama var að
segja um alla hans fjölskyldu sem
studdi hann í svo mörgu sem hug-
ur hans og kraftar leituðu í. Á
heimili Nonna átti ég mínar bestu
æskustundir og er ég ákaflega
þakklát fjölskyldu hans fyrir að
hlúa svo vel að vináttu okkar í
gegnum tíðina. Ég sendi fjöl-
skyldu Nonna mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guðrún G. Halldórsdóttir.
Jón Hermann
Sveinsson
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Guðmundur Baldvinsson,
umsjón útfara
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSLAUG BRYNJÓLFSDÓTTIR,
fyrrverandi fræðslustjóri
í Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 12. janúar klukkan 13.
Ragnheiður Guðmundsdóttir Daniel Friedan
Birgir Guðmundsson Ingibjörg Elíasdóttir
Gunnar B. Guðmundsson Ulla Uhrskov
Guðrún B. Guðmundsdóttir Kristján Matthíasson
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SVAVA PÁLSDÓTTIR,
Hrafnkelsstöðum,
Hrunamannahreppi,
Árnessýslu,
lést á Hjúkrunarheimilinu Ljósheimum,
Heilbrigðisstofnun Suðurlands, miðvikudaginn 3. janúar.
Útför hennar verður gerð frá Hrunakirkju laugardaginn 13.
janúar klukkan 14.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Hjúkrunarheimilið
Ljósheima, HSU.
Aðalsteinn Þorgeirsson Margrét Jónsdóttir
Anna Ringsted
Brynhildur Þorgeirdóttir
Hrafnhildur Þorgeirsdóttir Guðmundur Auðunsson
Ragnhildur Þórarinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn