Morgunblaðið - 10.01.2018, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JANÚAR 2018
Þá er komið að
leiðarlokum. Í dag
kveð ég tengdamóð-
ur mína, Elísu
Björgu Wíum, sem ég hitti fyrst
fyrir 36 árum. Fyrsta minningin
um Lísu, eins og hún var jafnan
kölluð, sem kemur upp í hugann
er þar sem hún stendur hrærandi
í risastórum leirpottum í fyrir-
tæki þeirra hjóna, Keramik-
húsinu.
Þangað kom fólk alls staðar að
til að kaupa alls kyns styttur til að
skera út og mála og setja síðan
upp til skrauts. Þarna stóð hún
hávaxin og glæsileg og lét engan
bilbug á sér finna.
Seinna fann hún síðan köllun
sína sem var að ganga til liðs við
foreldrasamtökin Vímulausa
æsku. Hún gegndi jafnframt
stöðu framkvæmdastjóra samtak-
anna í mörg ár.
Ég dáðist að henni og því fólki
sem þar starfaði að öflugu for-
varnarstarfi. Oftast voru fjármun-
ir af skornum skammti en ein-
hvern veginn tókst henni alltaf að
finna peninga í þau verkefni sem
hún hafði trú á. Hún svaraði í for-
eldrasímann allan sólarhringinn
og dáðist ég að þolinmæði hennar
þegar slík símtöl komu.
Fyrir þessi störf sín hlaut hún
síðan verðskuldað riddarakross
hinnar íslensku fálkaorðu.
Lísa var mjög skapandi mann-
eskja og hafði gaman af því að
mála og teikna enda hafði hún
hlotið menntun í Myndlista- og
handíðaskóla Íslands. Áður hafði
hún verið einn vetur í Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur og lagði síðan
stund á nám við Samvinnuskól-
ann.
Lífsviðhorf Lísu gengu út á það
að láta gott af sér leiða. Hún hafði
einstaklega góða nærveru og
hafði mikla samkennd í garð ann-
arra. Stundum fannst mér hún
gleyma sjálfri sér og sínum þörf-
um og óskum. Það að hjálpa öðr-
Elísa Björg Wíum
✝ Elísa Björg Wí-um fæddist 12.
febrúar 1931. Hún
lést 23. desember
2017.
Útför Elísu
Bjargar var gerð 8.
janúar 2018.
um hafði algjöran
forgang.
Lísa bjó yfir
aðdáunarverðri
seiglu. Hún var eins
og þanþolinn gæða-
málmur. Uppgjöf
var heldur ekki til í
hennar orðaforða.
Hún var ættuð úr
Vestmannaeyjum
og oft hefur mér
fundist að fólk sem
þaðan er ættað búi yfir miklum
eldmóð og vinnusemi.
Mér er efst í huga þakklæti fyr-
ir að hafa fengið að kynnast Lísu
og hvað hún reyndist ætíð fjöl-
skyldu okkar og börnum vel.
Sérstaklega vil ég þakka fyrir
alla þá ást og umhyggju sem þú
sýndir ávallt fötluðum syni okkar,
Steindóri Birni. Hann kveður
ömmu sína með söknuð í hjarta en
veit að þú ert komin á góðan stað
með afa hans.
Lífið gefur og lífið tekur.
Blessuð sé minning Elísu
Bjargar Wíum.
Jóhann Ingi Gunnarsson.
Eftirlætisfrænkur mínar í föð-
urætt eru þær Elísa eða Lísa, eins
og hún var alloft kölluð, og systir
hennar Dóra. Eins þótti mér afar
vænt um bróður þeirra hann
Kristin Wíum, sem fór alltof
snemma. Faðir þeirra var Gísli
Wíum Guðmundsson, bróðir föður
míns, Hans Wíum. Gísli reyndist
foreldrum mínum alloft vel. Bæði
þegar áföll dundu yfir vegna nátt-
úruhamfara eða veikinda. Vil ég
geta þess að nær einu jólagjafirn-
ar sem við systkinin ellefu fengum
voru frá Gísla og Nönnu Guð-
finnu, konu hans. Þegar ég fór
ungur á vertíðir til Vestmanna-
eyja, þar sem Gísli bjó og rak
verslun, var mér oft boðið í mat til
þeirra hjóna, einkum þegar ekki
gaf á sjóinn. Eftir að ég kvæntist
og átti lögheimili í Kópavogi og
svo í Grindavík var okkur hjónum
oft boðið í mat til Gísla og Nönnu.
Árið 1957 var ég að leysa af á
bátnum Þorgeiri goða og var um
borð við bryggjuna í Reykjavík,
þá allt í einu birtust þeir Gísli Wí-
um og sonur hans Kristinn, þeir
voru að sækja mig svo ég gæti
mætt í veglega veislu í Þjóðleiks-
húskjallaranum. Veislan var hald-
in í tilefni þess að þær systur, Lísa
og Dóra, voru að gifta sig. Ég var
fljótur að skola af mér slorið og
skipta um föt. Í veislunni var fjöldi
manns en því miður varð ég að
fara aftur um borð strax eftir að
ég var búinn að njóta veitinganna,
en mikið þótti mér vænt um þenn-
an hlýhug og ættrækni, sem var
svo rík í Gísla og hans fólki öllu.
Eftir að föðurbróðir minn var fall-
inn frá jukust samskipti mín við
Lísu, Dóru og Kristin.
Mér er svo minnisstætt þegar
þær systur komu skyndilega í
heimsókn til okkar alla leið norður
í Engidal í Bárðardal. Þangað
voru þær systur komnar, en tölu-
verð fyrirhöfn er að fara alla
þessa leið norður frá Reykjavík.
Bílstjórinn í þessari ferð var Guð-
mundur nafni minn, sonur Lísu.
Kona hans var með í för. Þessi
dagur er ein af bestu perlum í
þræði minninganna.
Annars var síminn mikið not-
aður til að rækta samböndin. Lísa
var mikil listakona. Hún fór ung í
Listaskólann og svo var hún um
tíma í námi hjá Ásmundi Sveins-
syni myndhöggvara. Hún rak
lengi leirmunaverkstæði í Hafn-
arfirði, nemendur hennar þar
voru óteljandi. Við hjónin eigum
marga fallega leirmuni frá Lísu
og reynum að varðveita þá vel.
Einnig var Lísa góður málari.
Konan mín er sérstaklega hrifin
af svart-hvítu myndunum hennar,
í þeim er hægt að sjá bæði fugla,
fiska og aðrar furður. Þær vekja
ímundunaraflið. Lísa vann mikið
og óeigingjarnt starf við forvarnir
gegn áfengis- og vímuefnafíkn og
fékk á sínum tíma fálkaorðuna
vegna starfa á þessu sviði.
Við hjónin eigum eftir að sakna
Lísu mikið. Hún var falleg, há og
tíguleg. En fyrst og fremst var
hún hjartahlý og umhyggjusöm
manneskja. Við höfum mikið sam-
band við Guðmund frænda minn
og við vissum um það hve dugleg-
ur hann var að huga að móður
sinni í veikindum hennar. Sem
betur fer átti Lísa svo marga góða
að. Ein af þeim var Dóra systir
hennar sem nú hefur misst svo
mikilvæga manneskju úr lífi sínu.
Hugsum til hennar og allra hinna
sem sakna nú og syrgja.
Kveðja,
Guðmundur Þór
Wíum Hansson.
✝ Eggert Guð-jónsson fædd-
ist á Framnesvegi
44 í Reykjavík 16.
ágúst 1932. Hann
andaðist á líkn-
ardeild Landspít-
alans 2. janúar
2018.
Foreldrar hans
voru Ingibjörg
Árný Eggerts-
dóttir Waage,
húsmóðir og verkakona, f.
17.8. 1905, d. 31.12. 1999, og
Guðjón Bjarni Guðlaugsson
húsasmiður, f. 4.8. 1906, d.
21.3. 1977. Eggert var ein-
birni.
Eggert kvæntist 16.8. 1955
Eygló Fjólu Guðmundsdóttur,
húsmóður og verkakonu, f.
31.10. 1934. Synir þeirra eru:
1) Guðjón Bjarni bifreiða-
stjóri, f. 5.5. 1958. 2) Magnús
Þór bóndi, f. 4.9. 1960, eig-
inkona hans er Sjöfn Guðlaug
Vilhjálmsdóttir leikskóla-
kennari, f. 1.10.
1961. Börn þeirra
eru Eggert vél-
virki, f. 27.1.
1987, eiginkona
hans er Kristín
Ásdís Snorradótt-
ir snyrtifræð-
ingur, f. 11.5.
1990, eiga þau
tvo syni, Guð-
mund Þór og
Stefán Örn.
Bjarnfríður íþróttafræð-
ingur, f. 19.4. 1991, sambýlis-
maður hennar er Þóroddur
Einar Þórðarson íþrótta-
fræðingur, f. 19.6. 1990.
Fjóla, f. og d. 23.10. 1998.
Guðjón Snær nemi, f. 15.12.
2000. Ingi Þór nemi, f. 15.12.
2000.
Eggert ólst upp í Reykja-
vík og bjó lengstan hluta ævi
sinnar í Efstastundi 30. Á
sumrin var hann í Borgar-
firði hjá afa sínum á Litla-
Kroppi. Árið 1977 keypti
Eggert jörðina og var alla
ævi viðriðinn Litla-Kropp.
Eggert lauk námi í barna-
skóla árið 1946, trésmíða-
námi frá Iðnskólanum þegar
hann var sextán ára, lands-
prófi frá Ingimarsskóla og
útskrifaðist sem stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík
árið 1955. Eftir stúdents-
prófið vann hann með föður
sínum við húsasmíðar ásamt
því að stunda nám við laga-
deild Háskólans í þrjú ár. Síð-
ar tók hann málvísindapróf í
ensku og þýsku frá háskól-
anum. Hann hóf störf hjá
Rannsóknarstofnun bygging-
ariðnaðarins 1972 og vann
þar í 30 ár við rannsóknir.
Sex ára að aldri gekk Egg-
ert í barnastúkuna Svövu.
Hann var virkur félagi í
Bindindissamtökunum IOGT
allt sitt líf og var gerður að
heiðursfélaga haustið 2013. Á
menntaskólaárum sínum æfði
Eggert sund með KR. Þá
lærði hann á harmóniku hjá
Karli Jónatanssyni þar sem
hann kynntist Eygló eigin-
konu sinni.
Útför Eggerts fer fram frá
Áskirkju í dag, 10. janúar
2018, klukkan 13.
Elsku Eggert afi, það er erf-
itt að hugsa til þess að þegar við
komum við í Efstasundinu verð-
ir þú ekki þar til að spjalla um
daginn og veginn, fræða okkur
um allt það sem þú kunnir og
vissir eða segja okkur skemmti-
legar sögur frá því í gamla daga.
Hvort sem þær gerðust fyrir
eða eftir að þú fæddist, því þú
mundir allt og allar þær sögur
sem þér höfðu verið sagðar.
Afi var nefnilega með lím-
heila. Hann mundi bókstaflega
allt og hann mundi allt til síð-
asta dags, þó límheilinn hafi
kannski ekki verið mjög hrað-
virkur þá náði hann að grafa
upp svör við öllu. Afi var líka
rosalega klár, hann kunni mörg
tungumál og vissi alveg ótrúlega
margt og hann gat alltaf að-
stoðað mann með nám eða ann-
ars konar verkefni.
Afi var ekki bara klár og
minnugur heldur líka handlag-
inn, hjálpsamur, þolinmóður og
duglegur.
Afi og amma voru mikið á
Litla-Kroppi og við fengum oft
að vera hjá þeim þegar þau
komu.
Okkur fannst gaman að vera
þar enda var nóg að gera og
alltaf hægt að bralla eitthvað
skemmtilegt.
Ef manni datt í hug að gera
eitthvað sniðugt þá mátti maður
gera það.
Það var ekkert sem var bann-
að nema að fara inn á smíða-
verkstæðið hans afa því þar gat
maður slasað sig.
Við minnumst margra góðra
stunda með þér og söknum þín.
Þín afabörn,
Eggert, Bjarnfríður,
Guðjón Snær og Ingi Þór.
Eggert
Guðjónsson
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
okkar ástkæru móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JAKOBÍNU G. FINNBOGADÓTTUR,
Bíbí,
Aragötu 4, Reykjavík.
Nanna D. Björnsdóttir Andrew Hunter-Arundell
Ólöf G. Björnsdóttir Magnús Árnason
Sveinbjörn Egill Björnsson Kolbrún S. Benediktsdóttir
Helga Lilja Björnsdóttir
Guðrún Þ. Björnsdóttir Þorsteinn Barðason
barnabörn og barnabarnabörn
Yndislegi eiginmaður minn og besti vinur,
faðir okkar, tengdafaðir, afi og sonur,
HARALDUR RAGNARSSON
húsasmíðameistari,
Gauksási 49,
Hafnarfirði,
sem varð bráðkvaddur á heimili sínu
miðvikudaginn 3. janúar, verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju
föstudaginn 12. janúar klukkan 13.
Kristín Þóra Sigurðardóttir
Árni Mar Haraldsson Ágústa Sigurlaug Guðjónsd.
Ívar Örn Haraldsson Lára Björk Bragadóttir
Sigurður Ragnar Haraldsson Margrét Eva Einarsdóttir
Arnór Gauti Haraldsson Vífill Harðarson
Salóme Kristín Haraldsdóttir
barnabörn
Bjarney Gréta Sigurðardóttir
Við keyrum að
norðan og stefnan
var alltaf tekin beint
til ykkar, þín, Dóra
frænka, og þinnar yndislegu fjöl-
skyldu.
Þú tekur á móti okkur öllum
sex og við alltaf jafn velkomin,
Guðjón úti að keyra en það leyndi
sér aldrei hvað þér fannst gott að
fá okkur.
Komst til dyranna eins og þú
varst klædd, oftar en ekki á rauð-
um stuttbuxum, brjóstahaldara
og inniskóm, með alla potta fulla
og lyktin eftir því, kaffibrún að
vanda því það var jú alltaf sól í
garðinum þínum. Garðinum sem
var þér svo kær, þar sem þú
ræktaðir og fylgdist með gróðr-
inum vaxa. Þegar þú hafðir ekki
heilsu til að hugsa um hann var
kominn tími til að selja, heimilið
sem var okkur öllum svo kært.
Heimilið sem var oftast nær fullt
af fólki sem þú hugsaðir um af
natni á sama tíma og mörg mál
voru krufin.
Halldóra Pálína
Jóhannsdóttir
✝ Halldóra Pál-ína Jóhanns-
dóttir fæddist 24.
apríl 1936. Hún lést
17. desember 2017.
Útför Halldóru
fór fram 3. janúar
2018.
Kræsingar á
veisluborð galdraðir
þú fram með ann-
arri hendi,
skemmtilegustu
veislur sem ég hef
farið í voru haldnar
á þínu heimili, sum-
ar stóðu í nærri sól-
arhring, því ef fólk
varð þreytt þá gat
það bara farið niður,
lagt sig og komið
svo upp þegar það var tilbúið til
leiks á ný. Fallega söngröddin
hans pabba fékk að njóta sín er
hún hljómaði um allt hverfið,
ásamt hlátrasköllum og háværu
tali, vá, hvað það var gaman að
vera til innan um ykkur öll, fólkið
sem ég elska.
Gæði, er orð sem lýsir þér
mjög vel, allt sem þú keyptir ent-
ist í marga áratugi, margir sem
þrífast í neyslusamfélagi nú-
tímans mættu taka þig til fyrir-
myndar þar. Þú kunnir að raða
upp á smekklegan hátt þannig að
það var fátt sem truflaði augað.
„Minna er meira“, eins og svo
margt annað þurfti ekki að kenna
þér það.
Þegar þú klæddir þig upp, þá
var engu líkara en þú værir kon-
ungborin, svo stórglæsileg að eft-
ir var tekið, eitthvað sem ég og
mamma töluðum oft um, vönduðu
fötin þín sátu svo fallega á þér,
gráa hárið klæddi þig svo vel og
útgeislunin eftir því. Þú náðir til
allra og áttir í raun mjög auðvelt
með að umgangast fólk. Einstak-
ur karakter, skemmtileg, sterk,
dugleg, útsjónarsöm, raunsæ og í
raun sameiningartákn.
Þú kvaddir þessa jarðvist sátt í
þínu hjarta og það eitt er að mínu
mati þitt stærsta afrek, fjölskyld-
an alltaf í fyrst sæti og því engin
eftirsjá til staðar, en í því er allur
galdurinn fólginn.
Með þér, Dóra, og þinni fjöl-
skyldu hef ég átt margar af mín-
um bestu stundum og alltaf
öruggt skjól en ekki síst þegar
mér hefur fundist óréttlætið
óbærilegt.
Ég er ríkari í hjarta mín fyrir
að hafa átt þig að, elsku Dóra,
minning um góða konu mun lifa.
Ég veit að þú elskaðir hann Guð-
jón þinn afar heitt enda góður
maður, þið eruð nú sameinuð að
nýju en sú tilhugsun veitir mér
smá huggun. Þitt líf hefur varpað
ljósi á þá staðreynd að líffæri
okkar eru takmörkuð auðlind
þannig að við þurfum að vanda
okkur við að lifa en einungis með
því náum við að sýna þakklæti
fyrir þá dýrmætustu gjöf sem
okkur hefur verið gefin, sem er
lífið sjálft.
Elsku Jói, Birna, Siggi,
Brynja, Björk og Guðjón Birgir,
hugur minn er hjá ykkur og ykk-
ar fólki.
Takk fyrir allt Dóra mín, ég
elska þig og þú vissir það.
Þín bróðurdóttir,
Hulda I. Skúladóttir.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast
er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar