Morgunblaðið - 23.02.2018, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 2018
✝ Henrik fæddistá Royal Lond-
on Hospital í Lond-
on 24. október
2016. Hann lést á
heimili sínu 14.
febrúar 2018.
Foreldrar hans
eru Elísabet Guð-
rún Björnsdóttir, f.
2. desember 1983,
og Bjarni Jónsson,
f. 22. nóvember
1984. Bróðir hans er Björn Elí,
f. 18. febrúar 2014. Foreldrar
Elísabetar eru Vigdís Harðar-
dóttir, f. 6. júlí 1955, og Björn
A. Harðarson, f.
21. janúar 1954.
Maki Vigdísar er
Gestur Gíslason, f.
26. apríl 1946, og
maki Björns er
Nanna Ólafsdóttir,
f. 11. október
1961. Foreldrar
Bjarna eru Lilja
Árnadóttir, f. 22.
ágúst 1954, og Jón
Bjarnason, f. 9.
ágúst 1951.
Útför Henriks fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 23. febr-
úar 2018, klukkan 13.
Þessi ljúfi drengur, Henrik,
dvelur nú ekki lengur hér – tæp-
lega eitt ár bjó hann á Íslandi en
fyrstu mánuðina bjó hann í Lond-
on. Elísabet Guðrún, Bjarni og
Björn Elí takast nú á við það
hlutverk að geyma minningu
þessa litla drengs í hjarta sér en
okkar hinna er að minna á hve
mikið hann gaf á sinni stuttu ævi.
Hvað getur rúmlega eins árs
drengur skilið eftir sig? Margir
halda lítið, en ég get sagt ykkur
hve mikið hann gaf mér.
Heilbrigður, skarpur, bros-
mildur, varkár, dökkur á brún og
brá – hann fær hárlitinn hennar
mömmu sinnar taldi ég. Hann
stækkaði og gladdi óstjórnlega
hjarta ömmu sinnar og afa. Hann
var varla farinn að tala nema
helstu orðin eins og mamma,
pabba, amma, afa, „dædó“ og
„Ól-a“ (kötturinn). Brosið sem
lýsti upp andlitið hans, sem nær
alltaf varð til þess að hjarta mitt
stækkaði og stækkaði af ham-
ingju og þakklæti yfir að hafa
hann hjá mér – ekki á hverjum
degi en mjög oft.
Hljóð dýranna komu eitt af
öðru: Fyrst var það hesturinn,
hann dró inn andann og brjóst-
kassinn lyftist og út kom hee, hee
dýpri röddu en vanalega. Fíllinn í
Afríku blés skrítið hljóð í gegnum
munninn, gagó var haninn, mö
var kýrin og kro-kro var svarti
krumminn.
Þessi hljóð myndaði Henrik og
var stoltur af og klappaði fyrir
sjálfum sér. Músin gaf ekki frá
sér hljóð, en þegar hún sást á
blaðsíðunni leit hann sínum bláu
augum á ömmu og kreppti báða
hnefana og setti upp að munn-
inum og hristi varlega höfuðið yf-
ir hnefunum eins og músin gerir
er hún snyrtir sig.
Önnur hljóð voru gerð eins og
að láta pallinn á stóra trévöru-
bílnum skella aftur svo ekki sé
minnst á nýja taktinn sem feng-
inn var með því að stappa niður
vinstra fæti – líttu við amma hér
er ég – bros og gleði. Litli mjúki
kroppurinn með sína lykt, sem
við þekkjum öll, stífnaði upp er
hann vildi ekki að amma hætti að
halda á honum – þú heldur á mér
amma, slepptu mér ekki.
Hann þekkti sig og sína; hann
skreið niður pallana, stoppaði,
hætti við og skreið upp aftur er
hann sá mynd af fjölskyldu sinni
og tók hana og benti á alla og
sagði „eh“ – hér er pabbi,
mamma, Björn Elí og ég – hjart-
að er að rifna úr gleði.
Amma átti að spila á gítar fyrir
hann og hann á hinn gítarinn –
eða bara að hjálpa að slá á
strengina.
Hann bakaði og hrærði nokk-
uð í litla eldhúsinu sem hann og
Björn Elí áttu. Amma mátti
smakka, drekka af öllu og leika
með.
Hjartað stækkaði enn meira.
Boltinn eitt af uppáhalds leik-
föngunum hans; alltaf var hann
að reyna að koma honum í körf-
una eða hitta í hurðina.
Lítill snillingur sem heldur
áfram lífinu hinum megin. „Eh“
amma – farðu með mig hingað –
„eh“ nú þangað – alltaf hlýddi
amma og hjartað að springa úr
hamingju – hvernig getur maður
verið svona heppinn?
Ég vil trúa því að langaamma
hans haldi á honum og veiti hon-
um alla þá ást sem við ætluðum
að gefa honum. Hjartað mitt er
enn stærra, miklu stærra eftir að
hann kom í heiminn.
Elsku Elísabet mín, Bjarni
minn og Björn Elí, stóri dreng-
urinn hennar ömmu, hugsið um
allt það fallega sem hann gaf svo
mörgum.
Vigdís amma og afi Gestur.
Við fæðingu barns fyllist ver-
öldin ljósi og friði. Þannig varð
hún hjá okkur öllum þegar Hen-
rik skaut sér í heiminn á afmæl-
isdegi Bjarna langafa síns. Þá bjó
fjölskyldan í London en nútíma-
tækni gerði okkur kleift að sjá
hann heilbrigðan og sprækan á
skjánum innan fárra stunda.
Hamingjan ríkti yfir tilkomu
sjötta barnabarns okkar hjóna.
Það leið ekki á löngu að pakkað
var í töskur og haldið til heims-
borgarinnar. Sú för mun ekki
renna okkur úr minni. Við nutum
samvista við nýfæddan drenginn,
foreldra hans, stóra bróður og
nána vini þeirra í borginni. Þar
liggja gimsteinar sem eru okkur
afar dýrmætir.
Á síðasta ári ákvað fjölskyldan
eftir tæpa tíu ára búsetu við nám
og störf erlendis að flytja til Ís-
lands. Ekki þarf að fjölyrða um
hve mikið fagnaðarefni þessi bú-
ferlaflutningur var öllum að-
standendum. Síðsumars höfðu
þau komið sér vel fyrir í framtíð-
arhúsnæði og öllu er þar nostur-
samlega fyrir komið sem tryggir
öryggi og vellíðan.
Henrik dafnaði og þroskaðist
vel í nýjum heimkynnum og naut
í ríkum mæli þeirrar athygli sem
hann fékk. Honum var eðlislægt
að bregða upp geislandi brosi
sem mun verma hug okkar í
framtíðinni. Hann hafði yndi af
því að skoða bækur með myndum
af húsdýrunum og líkja eftir
hljóðum þeirra. Þá hafði hann
gaman af að herma eftir látbragði
apa og skemmtilegt var að kalla
fram þessa leiki sem hann hlaut
endalaust lof fyrir. Boltar fund-
ust honum áhugaverðir og sýndi
hann örugga tilburði til þess bæði
að sparka bolta og kasta í körfu.
Þegar maður horfir til fram-
tíðar afkomendanna og ornar sér
við góðan árangur þeirra í hví-
vetna þá er það mikið reiðarslag
að einum drengnum er kippt frá
okkur eins og hendi sé veifað án
nokkurs fyrirboða. Við munum
varðveita minningar frá þeim
sextán mánuðum sem Henrik
fékk. Við þessar aðstæður eru
sterk fjölskyldu- og vinabönd,
góð og fagleg aðstoð sem skipta
sköpum. Við biðjum þess að al-
mættið leggi foreldrum og stóra
bróður lið við að vinna úr erfiðri
reynslu.
Allar stundir sem Henriki litla
voru afmarkaðar fylgdu gleði og
birta. Þær lifa áfram í hugskoti
okkar þótt engin skýring sé á því
að þær skyldu ekki verða fleiri.
Lilja Árnadóttir og
Jón Bjarnason.
Elsku litla ljós.
Hvernig getur það gerst að
fullkominn og heilbrigður lítill
drengur fari að sofa að kveldi og
vakni ekki aftur? Óendanleg
sorgin nístir hjörtu okkar og
sársaukinn er óbærilegur. Við
fréttum fyrst af því að það væri
von á þér í heiminn þegar við vor-
um í heimsókn hjá mömmu þinni,
pabba og stóra bróður úti í Lond-
on og tveggja ára stóri bróðir
þinn kom með sónarmynd, sýndi
okkur hróðugur og sagði alsæll
„baby baby“. Frá því þú fæddist
hefur þú verið sólargeisli í lífi
okkar allra. Alltaf brosandi og
fallegu augun þín eru ógleyman-
leg, stundum dálítið prakkaraleg
því þú varst stríðinn þótt þú vær-
ir bara rúmlega eins árs. Þú varst
svo góður og blíður, alltaf til í að
kyssa og knúsa og þú elskaðir afa
þinn svo endalaust mikið. Ef afi
var nálægt vildirðu engan nema
hann en amma fyrirgaf það alveg
því þegar við vorum tvö þá var
amma best. Þú elskaðir líka alla
bolta. Frá því þú varst nokkurra
mánaða gamall varstu alltaf með
bolta, að kasta í körfuna þína eða
hlaupa á eftir bolta og sparka.
Elsku litli englastrákurinn
okkar, við elskum þig svo mikið
og þú varst okkur svo kær, elsku
litli baby Henrik eins og stóri
bróðir þinn Björn Elí kallaði þig
alltaf og gerir enn.
Við þökkum innilega fyrir
þann allt of stutta tíma sem þú
varst hjá okkur og minningin um
þig mun alltaf lifa með okkur öll-
um. Núna ertu komin í faðminn á
langömmum þínum sem munu
gæta þín vel þangað til við fáum
að hitta þig aftur, elsku besti
Henrik,
Björn afi og Nanna amma.
Yndislegi litli drengurinn
Henrik, er farinn frá okkur að-
eins 15 mánaða gamall. Foreldr-
ar, bróðir, ömmur, afar og aðrir
nákomnir syrgja fallega dreng-
inn. Hvernig getur slíkt gerst?
Þvílík sorg.
Einn örlítill engill er floginn til
himinsins halla.
Hann lagði af stað í þá löngu og
óvæntu för.
Af harmi og söknuði tárin af
hvörmunum falla
og nístandi sársaukinn kallar á
ótalmörg svör.
Af hverju hann? Bara ársgamall
sólskinsins drengur?
Af hverju þurfti að kalla hann burtu svo
fljótt?
Af hverju fengum við ekki að hafa hann
lengur?
Af hverju nú, þessa niðdimmu
febrúarnótt?
Með gleði og kærleika fyllti hann lífið
sitt ljúfa.
Hann elskaði mömmu og pabba og
bróður sinn heitt.
Ömmur og afar oft dekruðu örlitla
stúfa.
Af ást gat hann fólkinu sínu svo
endalaust veitt.
Hann var bara ársgamall drengur með
brosið sitt blíða
bjartur og forvitinn ljúflingur lítill og
smár.
Elskaði fugla og naut þess á krumma
að hlýða
svo kankvís og glettinn að krunka á
móti var klár.
Á kvöldin hann elskaði bókunum sínum
að fletta.
Dýrin í sveitinni hug hans þá fönguðu
mest.
Er mýsluna lék varð hans andlit ein
allsherjar gretta,
smá smjatthljóð og tíst, þetta fannst
honum alltaf svo best.
Nú buguð af harmi við biðjum hans
almættið gæti,
að blíðir og verndandi englarnir umvefji
hann,
að sálin hans fallega ástúð og kærleika
mæti.
Í hjörtum við varðveitum æ litla
ljósberann.
(Bergljót Hreinsdóttir)
Megi Guð og góðar vættir
styrkja og hugga foreldra, bróð-
ur og aðra ástvini litla fallega
Henriks.
Helga ömmusystir.
Elsku litlu frændi, engillinn
okkar hann Henrik er fallinn frá.
Lítill drengur sem átti allt lífið
framundan.
Við þessa harmafregn vakna
ótal spurningar og þeim verður
eflaust aldrei svarað.
Lífið er breytt og ekkert mun
vera eins og áður. Við erum gjör-
samlega vanmáttug í sorginni.
Litli frændi sem var svo fal-
legur, ljúfur og góður og var
augasteinn okkar allra í fjöl-
skyldunni.
Þegar Henrik brosti, þá brostu
allir í kring.
Henrik fæddist í London 24.
október 2016. Síðastliðið vor
fluttu Elísabet og Bjarni með
Björn Elí stóra bróður og Henrik
heim til Íslands. Það var mikil
gleði að fá fjölskylduna aftur til
Íslands eftir dvöl í New York og
London í rúm 10 ár. Bjarni og El-
ísabet reynslunni ríkari eftir há-
skólanám og störf, nú með tvo
drengi í för.
Við höfum átt góðar stundir
með fjölskyldunni undanfarið þar
sem synir okkar og þeirra hafa
notið samverustunda. Fyrir þær
verðum við ævinlega þakklát,
stundirnar sem virkuðu svo
hversdagslegar eru okkur nú svo
dýrmætar.
Henrik litli elskaði dýrin, var
spenntur fyrir hestunum hans
afa Jóns og kisunni hjá ömmu
Vigdísi. Hann hélt mikið upp á
bolta og vildi helst halda á einum
og hafa annan til vara.
Ekki grunaði okkur hvað væri
í vændum þegar við kvöddum
litlu fjölskylduna í sunnudags-
kaffi í vikunni, þar sem Henrik
lék sér með bróður og frændum.
Hann var sæll og glaður en var-
kár með foreldra sína í sjónmáli.
Nú er litli engillinn kominn til
himna. Við sem eftir erum syrgj-
um óendanlega. Þrátt fyrir að
Henrik sé ekki lengur hjá okkur
þá mun birta hans ávallt fylgja
okkur það sem eftir er.
Guðrún og Daði.
Minning þín er mér ei gleymd,
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Það huggun okkar í vinahópn-
um að Henrik er áfram elskaður
á sínum nýja stað. Við þökkum
fyrir stutt og ánægjuleg kynni af
yndislegum gleðigjafa sem mark-
aði spor sín á hjörtu okkar allra.
Á þessum erfiðu tímum er
hugur okkur allra hjá okkar
elsku vinum Bjarna, Elísabetu,
Birni Elí og fjölskyldu. Við vott-
um ykkur okkar dýpstu samúð.
Sum börn sem gestir koma
sólríkan dag um vor
og brosið þeirra bjarta
býr til lítil spor
í hjörtum sem hljóðlaust fela
sinn harm og djúpu sár
við sorginni er bænin svarið
og silfurlituð tár.
Börn Guðs sem gestir koma
gleymum aldrei því.
Í minningunni brosið bjarta
býr hjarta okkar í.
Það gull við geyma skulum
og allt sem okkur er kært,
við vitum þegar birtu bregður
börn Guðs þá sofa vært.
(Bubbi Morthens)
Ykkar vinir að eilífu,
Adrian Sabido, Bjarni
Þór Kjartansson, Björn
Halldór Helgason, Elvar
Freyr Helgason, Guðmundur
Auðunsson, Ingi Gunnar
Ingason, Ívar Björnsson,
Kristján Egill Karlsson, Pét-
ur Örn Björnsson, Sigurjón
Kristjánsson, Stefán Árni
Pálsson og makar.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin; mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Í dag kveðjum við lítinn vin
sem staldraði svo ógnar stutt við
en skildi samt svo mikið eftir. Við
munum aldrei gleyma þeim góðu
stundum sem þessi hárprúði,
glaðlyndi, stælti strákur færði
okkur með bros sitt á lofti og birt-
una yfir sér. Það er ofar öllum
skilningi hvernig tilveran getur
sveiflast á örskotsstund og það
sem litið er á sem sjálfsagt er
ekki lengur raunveruleiki. Það
kennir okkur að nýta og njóta
daganna vel. Minning þín mun
lifa með okkur um ókomna fram-
tíð.
Elsku Bjarni, Elísabet, Björn
Elí, afar, ömmur, systkini og ást-
vinir. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð á þessum erfiðu
tímum.
Ykkar vinir
Kristján Egill Karlsson og
fjölskylda.
Elsku yndislegi vinur okkar.
Við höfum fengið að fylgja þér
frá upphafi og átt svo margar
góðar stundir saman. Má þá helst
nefna ferðina vestur þar sem við
fjölskyldurnar áttum saman frá-
bæra daga. Rólegur, brosmildur
og glaðvær eru orð sem lýsa þér
svo vel og munum við minnast þín
þannig.
Að kveðja þig er það erfiðasta
sem við höfum gert, en við erum
svo þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast þér og njóta allra
þessara fallegu stunda með þér.
Á svona stundu eru minningarn-
ar um þig svo dýrmætar og mun-
um við ávallt varðveita þær.
Þín verður sárt saknað um
ókomna tíð.
Hvíl í friði, elsku Henrik.
Elsku Elísabet, Bjarni, Björn
Elí og fjölskyldur, hugur okkar
er hjá ykkur á þessum erfiðu tím-
um, og við vottum ykkur alla okk-
ar samúð.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Heiðrún, Elmar og Jökull.
Elsku einstaki Henrik okkar.
Þegar við hugsum til þess að
þú sért farinn frá okkur þá veltir
maður því fyrir sér hversu ósann-
gjarnt lífið getur verið. Sá stutti
tími sem við höfðum með þér var
alveg yndislegur. Í hvert skipti
Henrik Bjarnason HINSTA KVEÐJA
Þegar ég loka augum mínum,
þá held ég þér í fangi mínu.
Þinn stað í hjarta mínu þú alltaf
átt,
minning þín gefur mér kraft og
mátt.
Brosið þitt skæra,
mun okkur gleði og þakklæti að
eilífu færa.
Þín
Sigrún.
Sólin mun aldrei skína eins skært
því líf þitt var okkur öllum svo
kært.
Þitt bros, þín augu, þitt fallega
hjarta
himnana nú mun gera bjarta.
Fótboltaskór og litlir sokkar
þú verður ávallt englastrákurinn
okkar.
Sólveig, Sigurbjörn,
Rúnar og Benedikt.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun
ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók)
Elsku Elísabet, Bjarni,
Björn Elí og aðrir ættingj-
ar. Orð eru fátækleg á
þessari miklu sorgarstund,
við biðjum góðan Guð að
umvefja ykkur og milda
ykkar sára söknuð. Megi
minningin um Henrik
verða ljós í lífi ykkar.
Elín Björg, Inga
Hanna, Eva Björg,
Særún og Silvia.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSDÍS ÓLAFSDÓTTIR,
Langholti 27,
Akureyri,
lést þriðjudaginn 20. febrúar á Landspítala
Fossvogi. Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
2. mars klukkan 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Stefanía, Maríanna, Ólafur og Gestur Traustabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓHANNES SIGMUNDSSON,
Syðra-Langholti 3, Hrunamannahreppi,
lést á dvalarheimilinu Ási í Hveragerði
mánudaginn 19. febrúar. Útförin fer fram frá
Skálholtskirkju föstudaginn 2. mars klukkan 13.
Hrafnhildur Svava Jónsdóttir
Hilmar Jóhannesson Fanney Þórmundsdóttir
Sigmundur Jóhannesson Kristín Jónsdóttir
Sigurbjörg Jóhannesdóttir Ólafur Ó. Stephensen
Snorri Freyr Jóhannesson Vigdis Furuseth
Gunnar Þór Jóhannesson Arndís Eiðsdóttir
Anna Lára Jóhannesdóttir Sigurjón Kristinsson
Ásdís Erla Jóhannesdóttir Yngvi Ragnar Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn