Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.02.2018, Blaðsíða 19

18.2. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19
til að ganga í augun á fræðimanninum. Því næst
rann spekin upp úr Pétri og þegar þeir höfðu
haft stólaskipti tjáði Sigurður Páli rakara að
þessi maður kynni svo sannarlega Íslend-
ingasögurnar sínar. Sigurður var ekki fyrr
horfinn á braut en Pétur kom aftur í loftköst-
um: „Hvað sagð’ann?!“
Úr því minnst er á Sigurð þá vekur Þorberg
athygli á því að hann hafi um dagana náð að
klippa fjóra ættliði Nordæla. Fleiri hafa sömu
sögu að segja, algengt sé að maður komi fram
af manni.
Enn einn kynlegur kvistur, sem setti svip
sinn á bæinn, var Óli Maggadon en hann var
einn af fyrstu viðskiptavinum Ágústs, sem
minnist hans með hlýju. Þorberg rifjar upp að
séra Bjarni Jónsson dómkirkjuprestur hafi allt-
af gefið Óla Maggadon jólagjöf. Ein jólin, þegar
Óli kom að sækja gjöfina sína, var séra Bjarni
að heiman en frúin lét hann hafa gjöfina í stað-
inn. Hvarf Óli svo á braut. Seinna sama dag
kom hann aftur og rukkaði séra Bjarna um
gjöfina. Minnti klerkur vin sinn þá á að hann
hefði þegar fengið gjöf frá eiginkonu sinni. Þá
gall í Óla Maggadon: „Já, en hún var frá hún en
ekki þig!“
Stærra en brennivínsnef
Ennfremur er þeim elstu í hópnum eftir-
minnilegur séra Jónmundur Halldórsson á
Stað í Grunnavík, tröllvaxinn og allsérstakur
persónuleiki með gríðarstórt nef. „Það var
stærra en myndarlegt brennivínsnef,“ rifjar
Hörður upp.
Og þeir voru fleiri stórir og stæðilegir, eng-
inn þó eins og sjálfur Jóhann Pétursson Svarf-
dælingur. „Jói risi kom stundum á stofuna og
ég man ekki betur en að ég hafi náð að klippa
hann, alla vega einu sinni,“ segir Hörður.
Þegar litið er um öxl stendur trygglyndi við-
skiptavinanna upp úr, að mati hópsins, enda sé
fólk alla jafna fastheldið á þjónustu af þessu
tagi. „Við höfum eignast marga vini og kunn-
ingja gegnum starf okkar,“ segja þeir einum
rómi. „Sem dæmi má nefna að þessi stofa dugði
gegnum hippatímann þegar afar lítið var að
gera hjá rökurum almennt. Það segir sína
sögu,“ segir Þorberg.
Það voru ekki bara kúnnarnir sem voru
vanafastir, heldur líka Páll sjálfur. Þannig
fengu allir nemarnir hans það hlutverk að
sækja fyrir hann tebollu með rúsínu út í
Björnsbakarí milli klukkan þrjú og fjögur á
daginn. Það mátti ekki fyrir nokkurn mun
klikka. Með tebollunni hafði hann mjólk. Og
fleiri komust upp á lagið. „Minnstu ekki á það,“
segir Trausti. „Ég er ennþá að borða tebollur!“
Þeir rifja upp að Páll hafi alla tíð fylgst mjög
vel með í faginu og verið duglegur að hafa sam-
band við önnur lönd og fá hingað heim erlenda
rakara til að halda námskeið.
Rakarastofu Sigurðar Ólafssonar var lokað
árið 1987 þegar Páll settist í helgan stein.
Leiddist ekki starfið
Þorberg segir stofuna að öllu leyti hafa verið
góðan skóla, bæði uppeldislega og faglega, og
mönnum sem þar unnu almennt farnast vel.
„Allir í þessum hópi hafa skilað góðu starfi og
niðurstöðu,“ segir Þorberg sem sjálfur er enn
starfandi.
Og ekki leiddist þeim starfið því Hörður
starfaði í yfir 60 ár samfellt og bæði Þorberg og
Ágúst hafa náð 50 árum í faginu. Garðar lét
staðar numið eftir 48 ár.
Kolbeinn lét sér duga sex ár, frá 1965 til
1971. „Ég ákvað þriggja ára að verða rakari
eins og pabbi og afi en pabbi hvatti mig hins
vegar eindregið til að fara í Verzló og örlögin
höguðu því svo þannig að ég sneri mér að öðru
þegar ég átti mánuð eftir í meistararéttindin,“
segir Kolbeinn sem þá var ráðinn forstöðu-
maður Tónabæjar. Hann kom svo víða við í at-
vinnulífinu og borgarpólitíkinni, auk þess að
vera auðvitað einn fremsti körfuboltamaður Ís-
landssögunnar og íþróttmaður ársins 1966.
„Ég kom ekki nálægt rakstri og hárskurði
þangað til fyrir tíu árum að börnin mín gáfu
mér sett, þar á meðal Oster-rakvél, og ég
dunda mér stundum við að klippa og raka núna.
Mér til ánægju og yndisauka.“
Ekkert af börnum Kolbeins lagði hárskurð
fyrir sig en það gerði á hinn bóginn tengdadótt-
ir hans, Lovísa Sigurðardóttir. Og núna er son-
ardóttir Kolbeins, Kristbjörg Pálsdóttir, búin
að læra og farin að starfa við fagið.
Já, eplið fellur sjaldnast langt frá eikinni.
Ætli hún hafi tebollur með miðdegiskaffinu?
Hundrað ára fæðingarafmælis Páls Sigurðssonar rakara
minnst. F.v.: Trausti Thorberg Óskarsson, Garðar Schev-
ing, Hörður Þórarinsson, Ágúst Friðriksson, Ólafur
Ægisson, Kolbeinn Hermann Pálsson og Þorberg Ólafsson.
Morgunblaðið/Eggert
Gamlir samstarfsmenn á góðri stund: Þorberg Ólafsson, Leifur Jóhannesson, Trausti Thorberg, Páll Sigurðsson, Kári Elíasson og Pétur Guðjónsson.
Páll og starfslið hans á sjötta áratugnum: Pétur Melsted, Ingjaldur Kjartansson, Páll Sigurðsson, Jóhann Gestsson, Trausti Thorberg og Hörður Þórarinsson.
’Nemendur fengu víðtæka oggóða kennslu og okkur vartaminn agi, stundvísi, snyrti-mennska og kurteisi í hvívetna.