Morgunblaðið - 21.04.2018, Qupperneq 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. APRÍL 2018
✝ SigurlaugVilmund-
ardóttir fæddist í
Höfðahúsi á Fá-
skrúðsfirði 1. júní
1935. Hún lést á
Kanaríeyjum 2.
mars 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Vilmundur
Sigurðsson og Stef-
anía Marta Bjarna-
dóttir. Bræður
Laugu voru Bjarni, Jón Þórir,
Gunnar og Tryggvi, allir látnir.
Eiginmaður Laugu var Berg-
þór Reynir Böðvarsson, f. 15.5.
Björk, f. 1980, Bergþór Reynir, f.
1983, og Hrefna, f. 1975. 3) Ólafía,
f. 19.5. 1961. Sonur hennar er
Arnar, f. 1993. 4) Vildís, f. 29.9.
1966. Maki Birgir Tómas Arnar.
Þeirra börn eru Hinrik, f. 2002,
Agnes, f. 2006, og Hannes, f. 1993.
Barnabarnabörnin eru þrettán.
Lauga flutti ung með foreldr-
um sínum frá Fáskrúðsfirði í Nes-
kaupstað, með stuttri dvöl í
Hellisfirði við Norðfjörð. Lauga
eyddi sínum uppvaxtarárum í
Neskaupstað. Lauga fór ung á
vertíð til Vestmannaeyja þar sem
hún kynntist eiginmanni sínum
og hófu þau búskap þar. Lauga
vann við hin ýmsu störf í gegnum
tíðina, en aðalstarf hennar í gegn-
um lífið var húsmóðurstarfið.
Útför Sigurlaugar fer fram frá
Landakirkju í dag, 21. apríl 2018,
klukkan 14.
1934, d. 19.11. 2013,
frá Vestmanna-
eyjum. Foreldrar
hans voru Böðvar
Ingvarsson og
Ólafía Halldórs-
dóttir frá Ásum í
Vestmannaeyjum.
Börn Reynis og
Laugu eru: 1)
Marta, f. 1.3. 1956.
Maki Ásgeir Sverr-
isson og eru börn
þeirra Kitty, f. 1978, og Sandra,
f. 1988. 2) Böðvar Vignir, f. 23.5.
1958. Maki Bryndís Guðjóns-
dóttir, þeirra börn eru Sigurlaug
Viljiði kaffi? Þetta var alltaf
viðkvæðið hjá mömmu þegar við
kíktum við, hvort heldur á daginn
eða kvöldin, kaffi og konfekt. Ég
hafði í mörg ár reynt að segja
henni að ég drykki ekki kaffi á
kvöldin en svona var hún, vildi
alltaf bjóða upp á kaffi og með því
og ef einhver var að koma í gist-
ingu fór húsfreyjan á Fífó á flug
og matargumsið og bakkelsið
flæddi út um allt. Tímarnir
breyttust þegar pabbi dó og
mamma flutti af Fífilgötunni þar
sem alltaf var pláss fyrir alla. Hún
fór ekki langt, bara rétt yfir göt-
una þar sem hennar beið lítil fal-
leg íbúð en breytingin var stór.
Mamma hafði sem betur fer létta
lund, hún var stríðin en líka svolít-
ið þver og það fleytti henni langt
síðustu árin. Hún átti yndislegar
vinkonur sem drógu hana út og
suður. Kaffihús, spilakvöld hjá
Ingu, bíltúrar með Huldu og bæj-
arrölt með Laugu að ógleymdu
púttinu og spilavistinni. Hún elsk-
aði bústaðinn í Skorradalnum en
þegar hann var seldur þá tók við
bústaðurinn í Fljótshlíðinni þar
sem vorið og fuglarnir voru henn-
ar tími og alltaf vildi hún vita
hvernig væri uppfrá þegar við
vorum þar eða þegar hún og
Lauga fóru saman þá hringdi hún
og lét okkur vita hvernig trén,
gróðurinn og fuglarnir hefðu það.
Þær víluðu ekki fyrir sér vinkon-
urnar að keyra Suðurlandið vítt
og breitt í þessum ferðum eða fara
akandi austur á Hérað og þá var
sko ekki hangið við eldavélina
heldur borðað þar sem eitthvað
gott var til. Að spá í bolla var eitt-
hvað sem lá vel fyrir mömmu og
spádómskaffin voru skemmtileg-
ust þegar hún sagði stelpunum
okkar að passa sig því það væri
barn í bollanum.
Þá var stundum hlegið en ansi
oft rataðist henni rétt á. Þegar
pabbi dó úti á Kanarí fyrir rúm-
lega fjórum árum, þar sem þau
höfðu dvalið á hverju hausti, vetri
eða hvort tveggja síðustu þrjátíu
ár og við kallað í gamni þeirra
annað heimili, fór Óla systir út til
hennar og saman tókust þær
mæðgur á við erfitt verkefni,
verkefni sem beið svo Ólu aftur í
vetur þegar mamma lést á Kanarí
í mars. Það er sérstakt, já kannski
einstakt að þau hafi kvatt á sama
staðnum með fárra ára millibili
jafnsnöggt og raunin var. Ég
hafði talað við hana á fimmtudegi
og þá var hún slöpp en öll að koma
til. Mikið getur eitt stutt símtal
verið mikils virði. Eftir sitja minn-
ingar okkar systkinanna frá
kveðjustundinni á Kanarí þar sem
við röltum um og sáum staðina
þeirra; Hvítu dúkana, Mannabar,
Græna teppið og Yumbo Centre
allt birtist þetta ljóslifandi fyrir
okkur og þá sáum við hversu vina-
mörg þau voru, hvort sem það
voru ferðafélagar eða þjónustu-
fólk, allir þekktu Laugu og Reyni.
Elsku mamma, það verður erf-
itt að geta ekki hringt í þig úr bú-
staðnum eða kíkt í heimsókn á
Sólhlíðina en ég veit að þið pabbi
haldið áfram að fylgjast með og
gleðjast yfir öllu sem við tökum
okkur fyrir hendur. Njótið sam-
verunnar í Blómabrekkunni á
Kanarí þar sem ykkur leið best.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Böðvar (Baui).
Lífið getur verið ótrúlega duttl-
ungafullt, það fundum við þegar
Reynir, tengdapabbi, dó fyrir rúm-
um fjórum árum úti á Kanarí og
eftir sat hún Lauga, mín yndislega
tengdamamma og gerði sitt besta
til að njóta áranna sem á eftir
komu þó ein væri. Á hverju ári fóru
þær Óla til Kanarí eins og þau
Reynir höfðu gert síðustu 30 árin
eða rúmlega það og í ár var engin
undantekning. Þær mæðgur höfðu
nú ekki langa viðdvöl í þetta skipt-
ið. Á þriðja degi kom símtalið frá
Kanarí sem enginn átti von á og
aftur hafði það gerst, já, aftur feng-
um við símtal frá Kanarí og nú var
það Lauga sem ílengdist í drauma-
landinu og eftir sitjum við agndofa
yfir því sem ekki er hægt að skilja
á annan veg en að Reynir hafi kom-
ið og sótt Laugu sína því honum
fannst komið nóg af einverunni og
án efa sitja þau núna og njóta þess
að vera sameinuð á stað þar sem
þeim leið svo vel.
Hún Lauga var yndisleg kona,
kallaði ekki allt ömmu sína og gat
alveg orðað hlutina sínum réttu
nöfnum ef svo bar undir. Hún var
stríðin og hafði sinn húmor sem ég
hafði lúmskt gaman af og hún sat
ekkert ein á daginn og lét sér leið-
ast. Oft á tíðum kom ég að lokuðum
dyrum og þá var hún í bíltúr með
Huldu, sinni tryggustu vinkonu,
eða á kaffihúsi með „hinni“ Laugu,
vinkonu sinni, eða uppi að spila
með Ingu sem allar sjá nú á eftir
góðri vinkonu sem sennilega hefur
oft á tíðum spáð einhverri vitleysu
eins og hún sagði sjálf, í bollana
þeirra og svo hafa þær skemmt sér
konunglega á eftir. Elsku Lauga
mín, aldrei á okkar 40 ára samleið
varð okkur sundurorða, það segir
sitt um virðinguna sem við bárum
hvor fyrir annarri, virðingu, vænt-
umþykju og ást. Það er sárt að
kveðja þá sem manni þykir svo
undurvænt um og söknuðurinn er
mikill en minningarnar lifa og þær
geymum við vel. Látið fara vel um
ykkur í Blómabrekkunni, gullin
mín, og við Baui eigum örugglega
eftir að kíkja á Kanarí, rölta um
ykkar slóðir og fá okkur eplaköku.
Takk fyrir allt sem þú gafst mér,
elsku tengdamamma, því það var
svo sannarlega gefið af heilindum.
Þín tengdadóttir,
Bryndís (Dísa).
Elsku amma.
Ég veit eiginlega ekki hvar ég á
að byrja því minningarnar um þig
eru endalausar.
Þú varst alltaf svo góð við mig
og við gerðum svo margt skemmti-
legt saman þegar ég var lítil. Það
var svo gott að hafa ykkur afa ná-
lægt og geta alltaf hlaupið til ykk-
ar, sérstaklega þegar ég var í fýlu
við mömmu og pabba.
Þá var spilað, spjallað og farið í
göngutúra. Þá var Geirmundur oft
í kassettutækinu og cowboy-mynd-
ir á föstudögum þegar ég fékk að
gista.
Þegar ég fór að fara á böll þá
saumaðir þú á mig kjóla og hjálp-
aðir mér að hafa mig til. Þú varst
alltaf svo mikil pæja sjálf, hafðir
gaman af fötum og glingri og varst
uppfull af góðum ráðum þegar
kom að því að gera sig fína. Ég var
vön að segja að amma gæti allt, og
það gastu.
Þó að heimsóknunum hafi
fækkað eftir að ég flutti frá Eyjum
vorum við alltaf nánar og í miklu
sambandi. Börnin mín biðu alltaf
spennt eftir að heimsækja þig til
Eyja og Bogi minn elskaði kjöt-
súpuna þína. Mér þótti mjög vænt
um að þú lagðir nokkrum sinnum í
langt ferðalag norður til okkar.
Þess á milli fylgdist þú með okkur
á Facebook og horfðir jafnvel á
N4 til að athuga hvort okkur
myndi bregða fyrir.
Það er erfitt að hugsa til þess að
geta ekki lengur heimsótt þig til
Eyja og að samverustundir okkar
verði ekki fleiri að þessu sinni. Ég
hugsa til þín með söknuði en jafn-
framt með gleði í hjarta og þakk-
læti fyrir allar góðu stundirnar
sem ég og fjölskylda mín höfum
átt með þér.
Takk fyrir allt, elsku amma
mín, mikið sem ég á eftir að sakna
þín.
Þín
Kittý.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku mamma, komið er að
kveðjustund, þú kvaddir þetta líf á
Kanaríeyjum 2. mars síðastliðinn.
Það er sérstakt að þið pabbi skulið
bæði kveðja á þessum stað eða
kannski ekki. Þetta var ykkar
draumastaður síðastliðin 30 ár,
vera í sólinni og hitanum þegar
kalt var hér heima. Þið voruð eins
og innfædd þarna og kom það best
í ljós þegar við systkinin komum
til Kanarí að kveðja þig og sáum
þá hvað þið voruð vinamörg bæði
meðal innfæddra og samlanda.
Það hafa margir haft á orði við
okkur að sá gamli hafi komið og
sótt þig og gott er að ylja sér við
það að þið séuð saman á ný í
blómabrekkunni á Kanarí.
Margs er að minnast og margt
ber að þakka. Ég sakna þess að
heyra ekki í þér seinnipartinn, fá
fréttir af þér hvað þú varst að
stússast. Þú í púttinu, á kaffihúsi,
með kellur í spákaffi eða að fara að
spila við stelpurnar í húsinu eins
og þú sagðir. Síðustu ár hefur þú
stytt þér stundirnar við að sauma
út dúka sem prýða heimili okkar
og erum við stolt af því að eiga þá
eftir þig. Ég er þakklát fyrir ynd-
islegar samverustundir sem ég
hef átt með þér. Þú átt alltaf stórt
pláss í hjarta mínu. Þín dóttir,
Marta.
Sigurlaug
Vilmundardóttir
kæri vinur, það kemur enginn í
staðinn fyrir Róbert Örn Ólafs-
son, það er alveg á hreinu.
Róbert var yfirleitt léttur í
skapi og léttur í lund. Þó að fyr-
ir kæmi að það gustaði um
drenginn stóð það yfirleitt í
skamma stund, svo var hlegið.
Alltaf voru þau hjónin Róbert
og Bára með í ferðum ef vaktin
fór að lyfta sér upp og voru ár-
legar ferðir í Þórsmörk og víðar
hápuntur sumarsins hjá okkur
mörgum og þá var Róbert í ess-
inu sínu, hrókur alls fagnaðar.
En það bar skugga á þegar
Bára lést fyrir nokkrum árum
og var það honum og reyndar
okkur öllum mikið áfall en Ró-
bert tók því að miklu æðruleysi
og vann sig út úr sorginni eins
og honum var einum lagið.
Síðar á lífsleiðinni varð hann
svo heppinn að kynnast Guð-
björgu núverandi eiginkonu
sinni, þá brosti sólin aftur.
Það verður alveg að segjast
eins og er að við fyrrverandi fé-
lagar hans stöndum eftir dálítið
hnípnir yfir þessari miklu blóð-
töku af karakterum sem látist
hafa á undanförnum misserum
en því miður er þetta víst lífsins
gangur.
Að síðustu, kæri vinur, langar
okkur hjónin að þakka þér fyrir
allar samverustundirnar í liðn-
um árum og þá þakka ég þér
sérstaklega fyrir allan þann tíma
sem við eyddum saman í
slökkviliðinu og á Truck Comp.
#1.
Að lokum langar okkur að
senda Guðbjörgu, Dagmar og
Ólafi og fjölskyldum þeirra okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Jónas og Björg.
Hann er látinn hann Robbi,
Róbert Ö. Ólafsson. Þeir voru
160 starfsmennirnir hjá mér í
slökkviliðinu á Keflavíkurflug-
velli þegar mest var. Robbi var
einn sem bar af öðrum, hann bjó
yfir kunnáttu sem hann var
óspar á. Þegar kom til okkar
frumskyldu brunavarna var
Robbi fremstur í flokki vegna
þess að hann kunni manna best
að umgangast sjálfvirk aðvörun-
ar- og slökkvikerfi í húsum.
Robbi vann aukavinnu hjá verk-
tökum við uppsetningu allra
nýrra aðvörunarkerfa og þar
nutum við þekkingar hans. Við
fengum ósjaldan boð um óeðli-
legt ástand á hinum ýmsu stöð-
um sem við gátum því ráðið við
áður en lítið ástand varð óvið-
ráðanlegt. Eins kunni Róbert
lagið á kerfunum ef bilun varð
og lagaði strax. Ég man þegar
Robbi mætti í fyrsta sinn hjá
okkur ásamt tveim öðrum sem
eru gengnir, Rudolf Thoraren-
sen og Garðari Gíslasyni, senni-
lega verða fagnaðarfundir hjá
þeim félögum, sem voru miklir
vinir í starfi. Svo vildi til að mér
var falið að ganga með þeim fé-
lögum fyrstu skrefin í slökkvilið-
inu og kynna þeim tækin. Mér
er minnisstætt hvað Robbi var
fljótur að ná þessu og skemmti-
leg kímni hans kom í ljós. Ró-
bert gerði margt gott fyrir
slökkviliðið, það síðasta var
varðstofan okkar þegar við
skiptum frá Fire Phone17 yfir í
911 og færðum allt í varðstofuna
í sama horf og tíðkaðist í Banda-
ríkjunum.
Robbi var hvers manns hug-
ljúfi og fórnfús með afbrigðum.
Róbert var einn af þeim sem ég
mælti með til verðlauna (Merito-
rius Civilian Services Award)
fyrir fórnfúst starf. Ég kveð þig,
Robbi minn, með þakklæti og
kærleika.
Öllum aðstandendum óska ég
guðs blessunar. Guð geymi þig,
vinur.
Haraldur Stefánsson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN Þ. STEPHENSEN,
lést mánudaginn 16. apríl.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 26. apríl klukkan 13.
Hafsteinn Austmann
Dóra Hafsteinsdóttir Sigurður Ingi Margeirsson
Kristín Hafsteinsdóttir
Hafsteinn Gunnar Sigurðss. Valgerður Rúnarsdóttir
Margeir Gunnar Sigurðsson Marta Goðadóttir
Stefán Gunnar Sigurðsson Bergrún Mist Jóhannesdóttir
Sigurjón Auðun Ólafsson
Guðrún Ólafsdóttir Andri Örn Erlingsson
Hafsteinn Ólafsson Júlía Margrét Einarsdóttir
barnabarnabörn og systkini hinnar látnu
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLÖF ÞÓRANNA HANNESDÓTTIR
frá Neskaupstað,
til heimilis að Boðaþingi 22,
andaðist á líknardeild Landspítalans,
Kópavogi, miðvikudaginn 18. apríl 2018.
Hanna Sigríður Jósafatsd. Hannes Fr. Guðmundsson
Atli Már Jósafatsson Andrea Þormar
Karl Hinrik Jósafatsson Hrafnhildur Steinarsdóttir
Birgir Þór Jósafatsson Jóhanna Harðardóttir
Smári Jósafatsson
Ívar Trausti Jósafatsson Arna Kristjánsdóttir
Friðrik Jósafatsson Freyja Friðbjarnardóttir
og fjölskyldur
Ástkær eiginkona, dóttir og systir,
SIGRÚN OLSEN,
listamaður
og stofnandi Lótushúss,
lést miðvikudaginn 18. apríl.
Minningarathöfn verður auglýst síðar.
Þórir Barðdal
Lilja Enoksdóttir
Linda Olsen
Edda Olsen
Kjartan Olsen
Erna Olsen
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR J. JÓHANNESSON,
Hólabraut 25,
Skagaströnd,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri þriðjudaginn
17. apríl. Útför hans fer fram frá Hólaneskirkju á Skagaströnd
fimmtudaginn 3. maí klukkan 14.
Lárus Ægir Guðmundsson
Helga J. Guðmundsdóttir Eðvarð Hallgrímsson
Guðmundur Guðmundsson Sigurlaug Magnúsdóttir
Ingibergur Guðmundsson Signý Ósk Richter
Karl Guðmundsson
Lára Guðmundsdóttir Gunnar Svanlaugsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, langafi og langalangafi,
INGIBERGUR EIRÍKUR JÓNSSON
húsasmiður,
Reykjanesbæ,
lést á hjúkrunarheimili Hrafnistu á
Nesvöllum fimmtudaginn 5. apríl.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 24. apríl
klukkan 13.
Elín Guðrún Ingólfsdóttir
Halldóra J. Ingibergsdóttir Eiríkur Jónsson
María Ingibergsdóttir Ragnar J. Gunnarsson
Helga Ingibergsdóttir Árni Stefán Jónsson
Birgir Ingibergsson Guðrún Edda Jóhannsdóttir
Ingólfur Ingibergsson Margrét Eðvaldsdóttir
Margrét Ingibergsdóttir Rúnar Sverrisson
Rúnar Ingibergsson Sólveig Skjaldardóttir
Hafsteinn Ingibergsson Guðlaug Einarsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn