Morgunblaðið - 23.06.2018, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JÚNÍ 2018
✝ Páll SigurjónIngvarsson
fæddist í Flatey á
Mýrum í Horna-
firði 2. júní 1931.
Hann lést 10. júní
2018 á Hjúkr-
unarheimilinu á
Höfn.
Faðir Páls var
Ingvar Jónsson
bóndi í Flatey,
fæddur í Einholts-
sókn í Austur-Skaftafellssýslu
1888, lést 1948. Móðir Páls var
Halldóra Pálína
Pálsdóttir hús-
freyja í Flatey,
fædd á Svínafelli í
Öræfum 1892. Hún
lést 1966.
Páll tók við búi
eftir föður sinn í
Flatey og var þar
bóndi lengst af.
Hann var ógiftur og
barnlaus.
Útförin fór fram
frá Brunnhólskirkju á Mýrum
19. júní 2018.
Fallinn er frá frændi minn og
góður vinur, Páll Ingvarsson frá
Flatey á Mýrum, Hornafirði.
Palli fæddist í Flatey 2. júní
1931 og lést 10. júní sl. á Hjúkr-
unarheimilinu á Höfn.
Nú er síðasti Flateyingurinn
fallinn frá, 87 ára. Minningar
um það góða fólk sem í Flatey
bjó eru ótrúlega skýrar enda var
þetta sem annað heimili margra
okkar. Foreldrar Palla voru
Ingvar Jónsson frá Flatey og
Halldóra Pálsdóttir frá Svína-
felli í Öræfum. Systkini Ingvars
voru Guðrún og Halldór. Fóst-
bræðurnir Bergur og Siggi og
móðir mín Halldóra Nanna frá
Viðborði voru allt heimilisfólk í
Flatey. Þetta var allt mikið önd-
vegisfólk og þar var gott að
dvelja. Í Flatey ólst Palli upp og
bjó allan sinn búskap en þegar
Flateyjarjörðin var seld var
húsið á Silfurbraut 2 á Höfn
keypt, og þar bjó Palli sér fal-
legt heimili og undi sér vel. Á
þessum tíma vann hann hjá út-
gerðarfyrirtæki á Höfn og var
talað um hversu samviskusam-
lega hann gekk til allrar vinnu
og var talinn frábær starfsmað-
ur. Uppvaxtarárin í Flatey hafa
sjálfsagt verið erfið þar sem ein-
göngu var fullorðið fólk og hann
eini unglingurinn, fyrir utan
börn sem sóttust eftir að komast
í sveitina yfir sumartímann.
Góðan vin og félaga á svipuðum
aldri átti Palli, sem var Siggi
Villa, uppalinn hjá Guðjóni í
austurbænum í Flatey.
Mikið lagðist á herðar Palla
strax, þar sem öll vélavinna og
keyrsla varðandi heimilið var á
hans höndum. Allar viðgerðir á
vélum fórust honum vel úr
hendi. Hann var ótrúlega sam-
viskusamur og traustur í öllu
sem hann tók sér fyrir hendur.
Einstaklega vel liðinn maður af
öllu sínu samferðafólki nær og
fjær. Fjárglöggur með eindæm-
um, þekkti allt heimafé langar
leiðir, nöfn þess og eigendur.
Við smalamennsku til fjalla
valdist hann ávallt til að fara þar
sem hæst og erfiðast var að fara
um, ótrúlega léttur og lipur.
Palli slasaðist mjög illa á unga
aldri, sem setti honum viss
mörk, þótt aldrei heyrðist hann
kvarta. Palli var hjá foreldrum
mínum í nokkurn tíma í Reykja-
vík og naut hann þess að komast
í nálægð við sína jafnaldra.
Minningar um góðan dreng
lifa.
Þakka þér, kæri frændi, fyrir
allt, megi Guð þig geyma.
Gunndór.
Ljúft og gott er að láta hug-
ann reika til baka og rifja upp
ljúfar minningar og samveru við
fráfall Páls Ingvarssonar, fyrr-
verandi bónda í Flatey. Það
voru mikil forréttindi að fá að
dvelja nokkur sumur sem barn
og unglingur í Flatey.
Palli tók okkur sumarkrökk-
unum af einstakri ljúfmennsku
og umhyggjusemi, einnig var
ætíð stutt í grín og glens hjá
Palla. Hann var einstaklega
bónlipur og það voru margar
fjöruferðirnar sem hann fór með
okkur til að kanna hvort eitt-
hvað spennandi hefði rekið. Það
var föst regla í Flatey að ekki
var unnið á sunnudögum og var
Palli ætíð tilbúinn að gera eitt-
hvað skemmtilegt með okkur
krökkunum. Einstakur vinskap-
ur myndaðist milli Palla og
þeirra sem dvöldu á sumrin í
Flatey og hélst óslitinn. For-
eldrar mínir höfðu sterkar
taugar til Flateyjar og þó sér-
staklega móðir mín þar sem hún
ólst þar upp að hluta. Við bræð-
urnir höfum allir notið þess að fá
að vera í Flatey sem börn og
unglingar. Yfirleitt var farið að
telja dagana á vorin þegar skól-
anum var að ljúka, eftirvænting-
in var svo mikil að komast sem
fyrst í sveitina. Fyrsta árið eftir
að ég fór að vinna í bænum tók
ég mér sumarfrí og fór austur í
Flatey í heyskapinn en þá gerð-
ist það að Palli slasaðist illa á
andliti þegar hann var að hlaða
böggum á vagn með bændum af
Mýrunum uppi í svokallaðri
auragirðingu. Þessi áverki háði
Palla alla tíð þó hann talaði ekki
mikið um það. Hörður bróðir og
Palli höfðu mikið og stöðugt
samband, þ.e. þeir töluðu saman
í síma á föstudögum á sama tíma
í um 30 ár. Sonur okkar Magnús
var í Flatey hjá Palla í nokkur
sumur og minnist þess tíma með
ánægju. Oft lá leið okkar hjóna í
sumarfríum austur í Flatey og
síðan á Höfn eftir að Palli flutti
þangað.
Páll var mikið ljúfmenni og
höfðingi heim að sækja, við
hjónin kveðjum hann með sökn-
uði en þökk í hjarta.
Valþór og Guðrún.
Það eru algjör forréttindi að
hafa fengið að vera í Flatey sem
barn og unglingur. Á þeim tíma
þegar ekkert rafmagn var í
Flatey hlustaði unga fólkið á
handsnúna plötuspilarann hans
Palla. Það var ótrúlega gaman
og mikið fjör.
Palli var einstakur maður
sem alla tíð var fyrst og fremst
vinur okkar. Orðið „nei“ var
ekki til í hans orðaforða. Ein-
hverju sinni spurðum við hann
hvort við mættum taka hálf-
tunnurnar úr fjárhúsinu til að
sigla þeim á ánni. Já, endilega
gerið þið það, svaraði Palli og þá
var ekki eftir neinu að bíða.
Palli var alltaf léttur og
skemmtilegur og við munum
ekki eftir honum í vondu skapi
eða reiðum og við vorum aldrei
skömmuð. Hann var alltaf til í
að gera eitthvað skemmtilegt
eins og skreppa á fjöru til að
leita að fjársjóði eða fara inn að
Heinabergi, þeim dularfulla
stað.
Þrátt fyrir miklar vegalengd-
ir var hann alltaf tilbúinn að
keyra okkur á þau böll sem í
boði voru og okkur langaði að
fara á. En hvað skyldi nú hafa
beðið okkar þegar heim var
komið? Allt í niðamyrkri því
Palli var búinn að skrúfa úr allar
ljósaperur og maka klístri á
hurðarhúninn. Ganginn var
hann búinn að fylla af alls kyns
dóti, fötum og gærum. Þrátt fyr-
ir hindranir var áfram læðst upp
stigann og lagst í rúmið. En ekki
var allt búið því að í rúminu lá
maður! Eða eitthvað sem í
fyrstu virtist vera maður en
reyndist þó vera eitthvað sem
Palli var búinn að vefja saman
og átti að líkjast manni. Það var
algjörlega bannað að öskra því
Gunna frænka var sofandi en
fyrir utan dyrnar beið Palli eftir
viðbrögðunum. Hann var svo
ótrúlega stríðinn. Samt á þann
hátt að það gaf lífinu okkar í
Flatey gildi. Það var alltaf gam-
an og eitthvað óvænt að gerast.
Þrátt fyrir að vera sífellt að
hugsa upp einhver prakkara-
strik stakk það svolítið í stúf
hversu viðkvæmur hann sjálfur
gat verið. Hann var t.d. ótrúlega
hræddur við mýs og passaði sig
alltaf að gera vart við sig áður
en hann fór inn í skemmuna svo
mýsnar gætu skotist í felur.
Palli frændi var alla tíð mikill
fjölskylduvinur og voru ófáar
ferðir farnar þangað. Allir sem
voru í Flatey með Palla hafa sín-
ar sögur að segja. Ekki hægt að
hugsa sér betri fyrirmynd í líf-
inu en hann og það er fyrst og
fremst þakklæti og væntum-
þykja sem er okkur efst í huga á
þessari stundu.
Gyða og Gréta Vigfúsdætur.
Páll Ingvarsson
Við skyndilegt
andlát kærrar vin-
konu og frænku
streyma minningarnar fram.
Við Systa höfum þekkst frá
æskuárum, hún og systkini
hennar komu á hverju vori í
sveitina okkar til sumardvalar
hjá afa og ömmu. Það var alltaf
mikið tilhlökkunarefni að fá
þessa leikfélaga.
Systa stjórnaði leikjum okk-
ar, samdi leikrit og raðaði í
hlutverk, þetta voru leikir sem
tengdust daglegum störfum því
auðvitað þurftum við að taka
þátt í verkunum. Fast starf
okkar var að sækja hestana og
svo kýrnar til mjalta kvölds og
morgna og koma svo í haga að
mjöltum loknum. Svo lékum við
okkur í Litla búi, bökuðum
drullukökur sem við skreyttum
með berjum og héldum veislur.
Þegar við fundum dauða
fugla voru þeir jarðsettir í
kirkjugarðinum við Steinkirkju
með viðeigandi hátíðleika og
söng.
Þá var alltaf sól.
Kristín R.
Thorlacius
✝ Kristín R.Thorlacius,
kennari og þýð-
andi, var fædd 30.
mars 1933. Hún lést
4. júní 2018.
Útför Kristínar
fór fram 15. júní
2018.
Svo liðu árin og
samverustundum
fækkaði en er við
náðum virðulegum
aldri tókum við
upp þráðinn að
nýju. Fórum sam-
an í Fremstafell,
gengum um gamlar
slóðir og fórum í
berjamó út í
brekkur.
Og nú síðustu ár
höguðu örlögin því svo að við
bjuggum í sama húsi fyrir
heldri borgara. Við sátum sam-
an með prjónana okkar með
kaffi og kleinur, spjölluðum og
lífið lék við okkur.
Nú er hún komin í sumar-
landið og eftir er sár söknuður
en líka þakklæti fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman. Þær gleymast ekki.
Elsku Systa, hjartans þökk
fyrir allt.
Ásdís Jónsdóttir.
„Má ég kynna þig fyrir
ömmu minni?“ „Þetta er hún
amma mín – hafið þið hist?“
Fátt hefur verið betra síðustu
tíu árin sem ég hef verið búsett
á Íslandi en að geta kynnt hana
ömmu mína fyrir fólkinu í um-
hverfinu sem ég hrærist í, öll-
um til ánægju. Síðast tók hún
þátt í ráðstefnu sem ég stóð
fyrir, „Rætur og vængir“, sem
var haldin í Veröld – húsi Vig-
dísar í lok maí. Þar, eins og
alltaf og alls staðar, hreifst fólk
af henni, hvernig hún tók virk-
an þátt í umræðunum og hvað
hún var brosmild með góða
nærveru. Hún var alltaf tilbúin
að læra eitthvað nýtt og miðla
öðrum af eigin reynslu og
þekkingu.
Ég var svo heppin að síðustu
árin áður en hún flutti úr Borg-
arnesi bjó hún hjá mér þegar
hún kom í bæinn. Það var alltaf
eitt lítið ömmuhorn, sjöl, bækur
eða gleraugu sem urðu eftir og
fannst mér það afar notalegt.
Nú er stórt ömmuhorn í hjart-
anu sem geymir fallegar minn-
ingar um samtöl okkar og ferð-
ir sem við fórum í saman. Við
upplifðum Mið-Austurlönd,
hittumst á Kúbu þegar ég bjó
ennþá í Danmörku og hún kom-
in á áttræðisaldur og heimsótt-
um París í nokkur skipti. Síðast
vorum við saman þar vorið
2015 þegar við ætluðum að
klára sameiginlega bók, smá-
sögur sem gerast hér og þar í
heiminum og á hinum og þess-
um tímum. Í staðinn fyrir að
vinna nutum við lífsins í görð-
um og á kaffihúsum Parísar og
var planið að binda síðustu
slaufuna á smásagnasafnið okk-
ar núna í vor eftir að ég út-
skrifaðist úr mastersnámi við
Háskóla Íslands. Amma var
auðvitað búin að vera hörku-
dugleg og auðveldar það mér
núna að sjá til þess að þetta
síðasta ævintýri okkar saman
verði að veruleika, fái vængi og
geti orðið íslenskum börnum til
gleði og ánægju.
„Og sólin, já sólin er hin
sama hvar sem er, í austri og
vestri, norðri og suðri. Ef sólin
er líka besti vinur þinn þá átt
þú vin hvert sem leið þín liggur
í veröldinni. Sólin er sama sólin
alls staðar í heiminum, í öllum
löndum.“
Svona endar ein smásagan
okkar.
Það hefur veitt mér gleði og
stolt að vera undir sömu sól og
amma öll mín 45 ár, alltaf
hvetjandi og til staðar á
stærstu og erfiðustu stundun-
um. Hún hafði auga fyrir feg-
urð, sá alltaf til þess að hafa
fallegt í kringum sig og setja á
sig litríka silkiklúta á leiðinni
út til að taka þátt í mannlífinu
og menningunni.
Hún amma mín var ein mik-
ilvægasta manneskjan í lífi
mínu, bæði öll þau mörgu ár
sem ég bjó erlendis og síðast-
liðin tíu ár sem ég fékk að
njóta með henni hér á Íslandi.
Hún sá til þess að íslensku ræt-
urnar mínar slitnuðu aldrei,
meðal annars í gegnum bréfa-
skriftir okkar. Í bréfunum, sem
ég var svo lánsöm að finna á
dögunum, lýsir hún hversdags-
atriðum á Staðastað þar sem
hún og afi bjuggu lengst og öll
mín æskuár, og alls staðar og í
gegnum öll árin sem við skrif-
umst á talar hún um börn og
barnabörn, hvað hver er að fást
við og hvar í heiminum þau séu
stödd. „Barnabörnin eru kór-
ónur öldunganna,“ sagði amma
um daginn þegar rætt var við
hana í tilefni 85 ára afmælis
hennar. Ég held að ég snúi
þessu við og segi að hún hafi
verið kóróna okkar.
Kristín R. Vilhjálmsdóttir.
Margs er að minnast og margs
er að sakna nú þegar við kveðjum
Möggu Ágústu sem hefur verið
hluti af lífi okkar systkina frá því
við fæddumst. Hún var gift Steina
móðurbróður okkar og milli fjöl-
skyldnanna hefur alltaf verið ná-
inn og mikill vinskapur. Framan
af bjuggum við í sama húsi og síð-
an í næsta nágrenni. Fjölskyld-
urnar byggðu sér einnig sumar-
bústaði hlið við hlið á Þingvöllum.
Yfir sumarið var dvalið þar flestar
helgar við leik og veiðar, voru það
miklar gleðistundir og oft voru af-
ar og ömmur með í för. Þegar fað-
ir okkar veiktist ungur að aldri
Margrét Ágústa
Þorvaldsdóttir
✝ MargrétÁgústa Þor-
valdsdóttir fæddist
í Reykjavík 14. apr-
íl 1929. Hún and-
aðist á Hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni 7.
júní 2018.
Útför Margrétar
fór fram frá Foss-
vogskirkju 15. júní
2018.
reyndust Magga og
Steini honum afar
vel og voru mikill
styrkur fyrir
mömmu og okkur
systkinin. Þær mág-
konurnar voru al-
nöfnur og olli það oft
misskilningi sem
þær báðar höfðu
gaman af. Með árun-
um urðu samskiptin
jafnvel enn meiri og
þær töluðust við á hverjum degi,
annaðhvort í síma eða hittust. Þær
brölluðu ýmislegt saman; fóru á
skemmtanir, í ferðalög innan
lands og utan og ýmislegt fleira.
Ekki er langt síðan Magga keyrði
ennþá bíl og kom hún þá oft í
heimsókn til mömmu. Var þá glatt
á hjalla enda báðar alla tíð mjög
jákvæðar og glaðlyndar.
Við systkinin og fjölskyldur
okkar minnumst með þakklæti
góðra samverustunda og vottum
bræðrunum og þeirra fólki samúð.
Elín Lovísa, Sveinbjörn,
Þorvaldur, Guðríður
og Þorsteinn Egilson.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Kristín IngólfsdóttirSverrir Einarsson Margrét Á. Guðjónsd. Hannes Ó. Sampsted
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURBJÖRN Ó. KRISTINSSON,
Stigahlíð 44, Reykjavík,
lést á Landspítalanum, Fossvogi,
sunnudaginn 17. júní.
Hann verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju mánudaginn 25. júní
klukkan 13.
Fanney Erna Magnúsdóttir
Magnhildur Sigurbjörnsd. Þór Hauksson
Sigurbjörn Þór Þórsson Edda Garðarsdóttir
Magnús Örn Þórsson Andrea Vestmann
Guðmundur Már Þórsson
Una Dögg Sigurbjörnsdóttir
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir og amma,
SIGRÚN BERNHARÐSDÓTTIR,
Krókeyrarnöf 24, Akureyri,
er látin. Útför hennar fór fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu. Okkar innilegustu þakkir til
Guðrúnar F. Hjartardóttur og stúlknanna í
Heimahlynningu fyrir alúðleg störf og hlýhug.
Valur Baldvinsson
Bernharð Valsson Eva María Káradóttir
Hilmir Valsson Gunnhildur Magnúsdóttir
Vala Valsdóttir Jóhann Grímsson
Breki og Starri Bernharðssynir
Hugi, Selma, Hrund, Harpa og Hrafn Hilmisbörn
Faðir minn og bróðir okkar,
PÉTUR FILIPP JÖRUNDSSON,
lést miðvikudaginn 6. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Óttar Filipp, systkin og fjölskyldur.