Morgunblaðið - 13.07.2018, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 2018
✝ Filippus Hróð-mar Birgisson
fæddist á Siglufirði
29. ágúst 1950.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi 5.
júlí 2018.
Foreldrar Fil-
ippusar voru Birg-
ir Runólfsson,
vöruflutninga-
bifreiðastjóri frá
Siglufirði, f. 2.1. 1917, d. 5.5.
1970, og Margrét Hjördís Páls-
dóttir húsmóðir, f. 5.3. 1917, d.
9.7. 1998. Systkini Filippusar
eru: Alma sjúkraliði, f. 26.5.
1939, búsett á Siglufirði. Elín-
gunnur húsmóðir, f. 26.12.
1944, d. 16.05. 2014. Runólfur,
fyrrverandi framkvæmdastjóri
á Siglufirði, f. 4.3. 1948, maki
Hólmfríður Alexandersdóttir,
þau eru búsett á Siglufirði. Páll
vöruflutningabifreiðastjóri, f.
4.3. 1948, d. 12.9. 1969, maki
Kristrún Gunnlaugsdóttir, bú-
Bylgju Árnadóttur f. 22.09.
1971 sem Filippus ól upp í um
10 ár. 2) Guðbrandur Máni f.
25.02. 1999, verkamaður búsett-
ur í Reykjavík. Barnsmóðir
Linda Guðrún Lilja Guðbrands-
dóttir f. 14.09. 1959, d. 18.01.
2013.
Filippus byrjaði ungur til
sjós, aðeins 15 ára gamall, og
fljótlega fannst honum sjó-
mennskan eiga vel við sig og
tók hann því ákvörðun um að
gera sjómennsku að framtíð-
arstarfi sínu. Mest var hann á
togurum og skuttogurum frá
Siglufirðri og stöku sinnum
annars staðar. Eftir 1983 fór
Filippus í Fiskvinnsluskólann
og útskrifaðist sem fiskmats-
maður og dró sig þá að mestu í
land og vann sem verkstjóri og
matsmaður víða um land, svo
sem á Stöðvarfirði, Siglufirði,
Ísafirði og Drangsnesi. Upp úr
árinu 1995 flutti hann til
Reykjavíkur við málningar-
vinnu, sjómennsku og síðan við
störf hjá Orkuveitu Reykjavík-
ur þar sem hann starfaði til
æviloka, seinast í innkaupum í
vöruþjónustu OR.
Útför Filippusar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 13. júlí
2018, klukkan 15.
sett í Reykjavík.
Björn, rennismiður
og vélstjóri, f. 12.8.
1949, d. 08.02. 2016
maki Álfhildur
Þormóðsdóttir, bú-
sett í Mosfellsbæ.
Þorsteinn rekstr-
artæknifræðingur,
f. 8.8. 1951, maki
Ragnheiður Stein-
björnsdóttir, þau
eru búsett í Mos-
fellsbæ. Þormóður stýrimaður f.
8.8. 1951, d. 22.07.2005 maki
Eyrún Pétursdóttir búsett á
Siglufirði. Filippus átti einn
bróður sem hét Brynsteinn
Guðnason f. 26.07. 1946, d.
27.03. 2013 en hann var ætt-
leiddur, var búsettur í Svíþjóð.
Börn Filippusar eru: 1) Að-
albjörn Sigurður f. 17.02. 1976
sjómaður búsettur á Akureyri,
barnsmóðir Guðbjörg Aðal-
björnsdóttir f. 09.08. 1954 bú-
sett á Siglufirði (þau voru gift).
Fyrir átti Guðbjörg dóttur,
Uppvaxtarárin á Siglufirði
voru yndisleg, margt fólk, mikil
vinna og leikfélagar á hverjum
fermetra. Okkar fjölskylda var
stór, yndisleg móðir og kraft-
mikill og duglegur faðir. Það
þurfti svona fólk til að stýra
okkur átta börnum með miklum
kærleika og aga og undirbúa
okkur til að takast á við framtíð-
ina. Við vorum tíu til heimils,
pabbi, mamma og átta börn
fædd á rúmum tólf árum, tvær
stúlkur, f. 1939 og 1944, og síðan
við bræðurnir sex fæddir á
þremur árum og fimm mánuð-
um. Mamma var aðeins 32 ára
og fimm mánaða þegar hún var
búin að eignast níu börn, þvílík
kona, yndisleg. Það var alltaf
mikill kraftur og fjör á heimilinu
og oft því erfitt að halda utan
um hópinn sem var að mestu hjá
mömmu þar sem pabbi vann
sem vöruflutningabílstjóri
stærsta hluta ævi sinnar utan
Siglufjarðar. En þau stjórnuðu
stóru flutningafyrirtæki sem við
bræðurnir hver og einn unnum
við eftir leiðsögn pabba, þar
lærðum við að vinna undir aga
og góðum leiðbeiningum.
Filli, eins og bróðir var kall-
aður, var nr. sex í röðinni, hann
var strax á unglingsárunum far-
inn að sýna hörku í vinnu sem
og annars staðar, ósérhlífinn og
duglegur til allra verka. Hann
var ungur þegar hann valdi að
gera sjómennsku að sínu starfi,
það fór honum vel, gaf aldrei
eftir, sýndi fljótt að hann var vel
til fallinn að verkstýra og leið-
beina þeim sem yngri voru.
Hann var meira og minna
tengdur sjómennsku í tæp 30 ár.
Árin 1983-1984 fór hann og
lærði að gerast fiskmatsmaður
og vann sem slíkur í um 15 ár
sem verkstjóri og matsmaður
víða um landið. Þar sýndi hann
ábyrgð og góða verkstjórn
ásamt að skila sem bestum gæð-
um.
Filli sýndi einnig styrkleika
sem góður iðnaðarmaður, vann
um tíma sem málari og þar var
hann á heimavelli. Filli var oft
harður við sjálfan sig gleymdi að
rækta líkamann og fór oft ógæti-
lega með sína heilsu, hann var
svo mikill jaxl. Oft var blessaður
drengurinn einmana. Sl. 15 ár
stillti hann sitt líf vel og vann
sér inn virðingu hjá starfsfélög-
um og vinum. Hann var prin-
sippmaður, stundvís, yndislegur
og kurteis. Tengsl mín sem
bróðir og vinur voru sterk. Ég
mun sárlega sakna hans, okkar
samband hefur verið sérstaklega
náið og ljúf síðastliðin ár og sér-
staklega eftir að áfallið kom 1.
nóvember 2017 þegar honum
var tilkynnt um sín alvarlegu
veikindi. Ég stóð við hlið hans
þar til yfir lauk, sat við hlið hans
þegar kallið kom.
Kvöldið eftir að hann lést
sagði ég þessi orð fyrst í hljóði
til Filla.
Hann var blíður. Hann var hrjúfur.
Hann var góður. Hann var ljúfur.
Hann var minn. Hann var þinn.
Elsku bróðir minn.
Ég elska þig kallinn minn og
ég mun sannarlega sakna þín.
Ég mun minnast hans og virða hann
fyrir það sem hann var og það sem
hann verður eins og hann var og eins
og hann er.
Votta öllum ættingjum og vin-
um samúð.
Þorsteinn Birgisson.
Elsku hjartans vinur minn og
frændi.
Þá kom að því að þú fórst til
forfeðra okkar.
Ég á eftir að sakna þín enda-
laust svo mikið enda vorum við
tveir eins og óaðskiljanlegir tví-
burar.
Er búinn að þekkja þig og
fylgja frá því ég man eftir mér
nánast. Ég sótti mikið til ömmu
Möggu sem lítill gutti þegar hún
flutti til Reykjavíkur því ég
saknaði Siglufjarðar.
Árin liðu og þegar ég var 17
ára þá bað mamma þig um að
taka mig með á sjóinn þar sem
ég var frekar áttavilltur ungur
maður. Að sjálfsögðu gerðir þú
það fyrir frænda þinn og þá fóru
hjólin að snúast. Þú varst alltaf
naglinn af ykkur bræðrum og
það kom sér vel fyrir mig. Hef
alltaf sagt að það varst þú sem
þú gerðir mig að manni með því
að leiða mig áfram inn í framtíð-
ina. Þú varst bátsmaður á
Stapavíkinni og ég var rífandi
stoltur að fylgjast með frænda
stjórna allri áhöfninni með
vinstri hendinni.
Svo kom að því að ég flutti til
Danmerkur eftir að ég slasaðist
og missti því sambandið við þig í
nokkur ár. En eftir því sem árin
liðu í Danaveldi fann ég meiri og
meiri söknuð til fjölskyldunnar
og vina heima á Íslandi.
Þegar ég heimsótti Ísland þá
byrjaði ég alltaf á því að keyra
beint heim til þín eða í vinnuna
hjá Orkuveitunni og faðma
gamla vin og frænda yfir nokkr-
um kaffibollum og spjalli. Þegar
svo ég vann á Íslandi meira og
minna frá 2006 til 2008 og fjöl-
skyldan mín var í Danmörku
náðum við toppnum saman. Ég
bjó hjá þér í Hverafoldinni í
rúmlega eitt ár og þá áttum við
endalausan tíma saman og hann
nýttum við til hins ýtrasta. Við
fórum allt saman. Síldin á Sigló
var alltaf okkar stefna um versl-
unarmannahelgina.
Þú sagðir alltaf að ég hefði
kennt þér að heilsa öllum með
faðmlagi og það hefði veitt þér
ómetanlegan styrk þar sem þú
varst ekkert allt of hrifinn að
gefa svoleiðis frá þér. Þú hafðir
meira að segja skrifað það á
blað þar sem þú sýndir mér
svart á hvítu að í því stóð að
Palli frændi hefði komið og gefið
þér svo mikið af hlýju og um-
hyggju. Auðvitað var ég rífandi
stoltur enda hvað gerir maður
ekki fyrir vini sína og fjölskyldu
og þú varst mér svo mikilvægur
í lífi mínu. Hafði, jú, misst föður
minn 1969 og þegar árin liðu þá
leitaði ég mikið til bræðra föður
míns og þar komst þú sterkur
inn. Margir segja að ég og þú
hafi verið líkastir af þeim bræðr-
um og það fann ég líka. Lífið
hefur ekki verið dans á rósum
hjá þér og þínum og það hef ég
fundið sterkt í gegnum okkar
samleið. Það er svo margt sem
er svipað hjá okkur og það
ræddum við oft þegar við vorum
einir saman. Mér þykir óend-
anlega vænt um börnin þín, Alla,
Bylgju og Guðbrand, og mun ég
gera allt í mínu valdi til að
styrkja samband okkar saman.
Var á Íslandi í tíu daga í nóv-
ember og dagarnir nýttir í að
sitja þér við hlið ásamt honum
elskulegum, góðum og prúðföst-
um vini þínum til margra ára,
Höskuldi, og nánasta skyldfólki
þínu. Kom aftur í lok júní og
náði dýrmætum tíma með þér til
og sat þér við hlið með Steina
bróður þínum og héldumst í
hendur þegar kallið kom. Þú
verður alltaf hjá mér, elsku vin-
ur minn, því þú ert bestur.
Páll Birgis Pálsson.
Filippus Hróðmar
Birgisson
✝ Hilmar Jónssonfæddist í
Reykjavík 25. febr-
úar árið 1975. Hann
lést mánudaginn 2.
júlí sl.
Foreldrar hans
eru Jón Eiríksson,
trésmiður, f. 30.4.
1937, d. 15.2. 2005
og Inger Marie Arn-
holtz, sjúkraliði, f.
10.5. 1944.
Bræður Hilmars eru Gísli S.
Jónsson, samfeðra, f. 9.7. 1958 og
Axel Jónsson, f. 10.2. 1969, eigin-
kona hans er Inga Dóra Hrólfs-
dóttir, f. 28.5. 1968. Dætur þeirra
eru Arna Guðlaug Axelsdóttir, f.
9.2. 2002 og Agnes Inger Axels-
dóttir, f. 17.8. 2003. Dætur hans
af fyrra sambandi eru Elín Ösp
Axelsdóttir, f. 31.5. 1992 og Guð-
björg Inga Axelsdóttir, f. 17.10.
1997. Sambýlismaður Elínar er
Carlos Friðrik
Sanchez, f. 4.6.
1988, sonur þeirra
er Axel Hrafn
Sanchez, f. 13.2.
2017.
Árið 1999 hóf
Hilmar sambúð með
Maríu Helgu Hró-
arsdóttur, f. 26.6.
1981. Foreldrar
hennar eru Hróar
Pálsson, f. 4.10.
1949 og Kristín Guðmundsdóttir,
f. 24.9. 1956.
Hilmar ólst upp og bjó alla tíð í
Kópavogi. Hann vann lengst af
sem starfsmaður í framleiðslu
hjá sælgætisgerðinni Freyju og
síðar Nóa Síríusi. Síðustu ár
starfaði hann sem bensín-
afgreiðslumaður hjá Olís.
Útför Hilmars fer fram frá
Digraneskirkju í dag, föstudag-
inn 13. júlí 2018, klukkan 13.
Elsku Hilmar minn.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman.
Hvíldu í friði.
Þín
María.
Það er komið að kveðjustund
hjá Hilmari, bróður og mági.
Hilmar var sérstakur per-
sónuleiki. Hann hafði sterkar
skoðanir á mörgum málum og
varð honum ekki haggað ef ein-
hver hafði hug á að breyta skoð-
unum hans. Hann var ákveðinn,
flestir myndu segja þrjóskur, en
það gat samt verið eiginleiki sem
kom honum til góða í hans bar-
áttu við heilsuna, sem varð hans
hlutskipti í lífinu.
Á sínum yngri árum var hann
afreksmaður í sundi hjá íþrótta-
félaginu Öspinni. Hann keppti þá
á fjölda móta og ferðaðist erlend-
is með liðinu og ber fjöldi verð-
launapeninga þess merki. Hann
rifjaði oft upp afrek sín frá þess-
um tíma og var ákaflega stoltur
af þeim.
Hann var mikill fótbolta-
áhugamaður og sterkur stuðn-
ingsmaður Tottenham. Að sjálf-
sögðu fylgdist hann líka með
landsliðinu og stóð alltaf upp,
setti hönd á hjarta og söng þjóð-
sönginn þegar hann var spilaður
í byrjun leiks. Þetta gerði hann
þó hann væri bara heima í sóf-
anum að horfa á leik í sjónvarp-
inu.
Tunga í Tungudal í Fljótum
var hans dýrðarstaður en þar
byggðu foreldrar hans sumarbú-
stað árið 1978. Þar var oft glatt á
hjalla með fjölskyldu og vinum
og lét hann sig aldrei vanta í
gleðskap. Hann hafði mikinn
áhuga á söng og kunni alla ís-
lenska texta en sönghæfileikar
hans voru ekki eins miklir og
varð uppi fótur og fit þegar hann
byrjaði að syngja. Hann hafði
mikinn áhuga á veiði sem hann
gat m.a. stundað við Tungu.
Stelpurnar okkar biðu oft
spenntar eftir að Hilmar kæmi
með veiðigræjurnar sínar því
þær nutu góðs af gerviormum
sem hann laumaði alltaf að þeim,
þær sluppu þá við að grafa eftir
ormum til að setja á sína öngla.
María unnusta hans til fjölda
ára var hans stoð og stytta í líf-
inu. Hún small inní fjölskylduna
og með henni fylgir gleði og
væntumþykja hvar sem hún fer.
Elsku María og Inger. Hugur
okkar er sérstaklega hjá ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Axel og Inga Dóra.
Heimsmeistaramótið í fótbolta
stendur sem hæst þegar tengda-
sonur okkar Hilmar deyr fyrir-
varalaust. Það var uppáhaldið
hans að horfa á beinar útsend-
ingar frá leikjum, sérstaklega
þegar landsliðið okkar var að
keppa.
Þegar íslenski þjóðsöngurinn
var sunginn stóð Hilmar alltaf
upp setti hönd á brjóstið á sér, á
því var engin undantekning þeg-
ar hann mætti til okkar 26. júní
síðastliðinn, en þar var fjölskyld-
an samankomin til að fagna af-
mæli Maju dóttur okkar. Búið
var að breyta stofunni hjá okkur í
HM-stofu, Ísland að keppa við
Króatíu.
Hilmar í bolnum með húfuna á
höfðinu. Heitir brauðréttir og
túnfisksalat í boði, þá líkaði hon-
um lífið. Enski boltinn um helgar
og Tottenham var hans lið.
Hilmar og Maja voru búin að
vera saman í nítján ár. Þau voru
samrýmd og miklir vinir. Þau
ferðuðust mikið saman innan-
lands, fyrst í tjaldi, en síðar eign-
uðust þau fellihýsið, voru þau oft
á ferðalagi vikum saman ef svo
bar undir.
Atlavík og Ásbyrgi voru hans
staðir, en mest af öllu hélt hann
upp á Fljótin, griðastað fjöl-
skyldunnar Tungu sem honum
fannst mikið til koma. Hilmari
fannst gaman að veiða og var
enginn fiskur eins góður og í
Stífluvatninu fyrir norðan, um
það hafði hann mörg orð.
Hilmar og Maja eignuðust
hundinn Skottu fyrir 6 árum,
hugsuðu þau endalaust vel um
hana. Maja sá um daglega hreyf-
ingu hjá henni en Hilmar fór með
hana út á Geirsnef til að leyfa
henni að hlaupa um. Það var líka
hans hlutverk að fara með Skottu
til dýralæknis og á hundasnyrt-
istofu.
Hilmar greindist með sykur-
sýki fyrir fáeinum árum og tók
það ekki alltof alvarlega, hafði
sinn háttinn á. Hilmar gat verið
þrasgjarn og sagði sjálfur að
hann væri af Þrasastaðaættinni
og var stoltur af því.
Að leiðarlokum þökkum við
allar samverustundirnar. Guð
geymi þig og góða ferð í sum-
arlandið. Við munum hugsa vel
um Maju okkar og Skottu sem
voru þér svo kærar.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Þínir tengdaforeldrar,
Kristín og Hróar.
Elsku frændi minn.
Hilmar var hlýr, góður og
skemmtilegur frændi með stórt
hjarta.
Þegar ég minnist hans kemur
fyrst og fremst upp í huga minn
stolt hans. Hann var alltaf svo
stoltur af öllu og öllum í kringum
sig. Hann var virkilega stoltur
frændi, enda mundi hann eftir
mörgum mikilvægum atburðum
frá því að ég var ungbarn. Hann
mundi eftir fyrsta skiptinu sem
hann hélt á mér, fyrstu skrefun-
um mínum og meira að segja
fyrsta skiptinu sem ég fékk
flensu. Þetta rifjaði hann reglu-
lega upp. Hann var líka mjög
stoltur af sundferli sínum og
veiðimennsku og þótti gaman að
segja sögur.
Hilmari leið alltaf vel í sveit-
inni okkar í Fljótunum og þá sér-
staklega við árbakkann að veiða.
Eitt af því fyrsta sem hann sagði
þegar hann hitti son minn Axel
Hrafn var að hann vildi fá að
kenna honum að veiða. Ég mun
reyna að sjá til þess að hann
verði jafn mikill veiðimaður og
Hilmar frændi hans og í leiðinni
segja honum sögur af honum.
Elsku frændi, ég kveð þig með
sorg og söknuð í hjarta. Ég veit
að afi Jonni tekur á móti þér með
hlýjan faðminn og nú sitjið þið
ábyggilega saman og rennið fyrir
silung.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Elín Ösp Axelsdóttir.
Erfitt er að trúa því að ungur
maður í blóma lífsins skuli vera
látinn, aðeins 43 ára gamall.
Maður sem hafði dugnað, kær-
leika, hlýju og var áreiðanlegur.
Þessir eiginleikar eru hafðir eftir
manni engum öðrum en Hilmari
Jónssyni.
Við Hilmar kynntumst haustið
1991 í Þinghólsskóla og kynnt-
umst vel því bekkurinn sem við
vorum í var fámennur, einungis
tíu nemendur, fimm strákar og
fimm stelpur. Í svona bekk verða
krakkar frekar óöruggir, feimnir
eða öllu heldur ringlaðir, og ekki
hægt að segja annað en að það
geti verið mikið álag að vera í fá-
mennum bekk þar sem ekki er
hægt að fela sig bak við einn eða
neinn. Hilmar var mjög sérstak-
ur strákur og hafði hann þurft að
glíma við veikindi þegar hann var
á táningsaldri. En þegar maður
kynntist Hilmari betur þá fann
maður líka hversu einlægur og
trúr hann gat verið og einnig
góður við þá sem minna máttu
sín. Var vinur litla mannsins og
einstaklega kærleiksríkur og
viljugur til að hjálpa. Honum gat
orðið á í samskiptum en hann gat
líka fundið það á sjálfum sér að
það sem hann gerði var vel
meint. Og hann hlúði vel að þeim
sem honum þótti vænt um, þar
hlúði hann vel að fólki, og var vel-
viljaður til að gera gott fyrir þá.
Leiðir okkar skildi og vorum
við eins og ókunnugir menn, var
eins og við hefðum aldrei kynnst.
Það breyttist og eftir 20 ára fjar-
veru, þegar ég fann hann á
Facebook, þá fórum við að hittast
öðru hvoru og við fórum út að
skemmta okkur. Við spjölluðum
saman, hlustuðum á góða tónlist
og ræddum um margt, m.a. um
hvernig lífið hefur þróast milli
ára. Hilmar var eigi að síður
samur við sig og ég gat fundið
hversu góðviljaður hann var og
gestrisinn, svo sem að bjóða
manni í afmæli og bauð upp á
góðar veitingar sem maður
missti því miður af.
Elsku Hilmar, þú hefur þurft
að berjast fyrir þínu og unnið
myrkranna á milli, verið ágæt-
lega stæður og einstaklega dug-
legur að spara peninga og unnið
eins mikið og þú gast. Ég er
ánægður að hafa fengið að kynn-
ast þér og þínum innri manni.
Það verður skrýtið að fá ekki
Facebook-skilaboð frá þér,
skrýtið að hitta þig ekki aftur en
ég hef minningar um þig og mun
ég geyma þær og varðveita í
mínu hjarta.
Elsku Mæja og fjölskylda, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð
og megi góður Guð blessa ykkur
og styrkja ykkur í þessari miklu
sorg.
Vin sínum
skal maður vinur vera,
þeim og þess vin.
En óvinar síns
skyli engi maður
vinar vinur vera.
(Úr Hávamálum)
Guðmundur.
Hilmar Jónsson