Jökull - 01.12.2007, Qupperneq 107

Bréf Guðmundar Arnlaugssonar til Trausta Einarssonar
líka boðið. Þarna sátum við í ágætu yfirlæti lengi
kvölds, hressir og glaðir og höfðum um margt að
spjalla. Og þarna var það sem Ólafur kom okkur á
óvart. Eg þarf ekki að minna þig á hvílíkur merk-
ismaður Ólafur var á margan hátt. Hann hefur ritað
merkisrit um íslenska náttúrufræði, grundvallarrit sem
oft er vitnað til, en hann hafði líka gaman af að yrkja,
bæði í bundnu máli og óbundnu. Og í þetta sinn kom
hann okkur á óvart með rímu sem hann var búinn að
yrkja um ferðina. Ríman var í hefðbundnum stíl, hófst
á mansöng, en því næst kom kynning á söguhetjunum,
þá ferðasagan sjálf og að lokum var baugagná kvödd
aftur með mansöng. Öll var ríman dýrt kveðin og
margt í henni skemmtilegt, aðminnsta kost fyrir okkur
sem förina höfðum farið. Það var meira að segja búið
að fjölfalda rímuna og við fengum sitt eintakið hvor,
með sérstakri tileinkun sem var sléttubandavísa. Eg á
rímuna sennilega enn, einhversstaðar í fórum mínum,
þótt ekki hafi eg rekist á hana lengi. Og ekki man eg
mikið úr henni nú, aðeins örfá óljós slitur – og er jafn-
vel búinn að gleyma sléttubandavísunni sem eg hlaut í
tileinkun og nafn mitt var falið í með hugvitsamlegum
hætti.
Ætli það hafi ekki verið vorið eftir, einn sólbjart-
an sunnudagsmorgun í maí að við vorum allir fjór-
ir á leiðinni í fjallgöngu. Ferðinni var heitið á hæsta
tind Norðurlands, fjall sem liggur skammt fyrir sunn-
an Akureyri, en er svo hæverskt að það felur sig á bak
við Súlur svo að hægt er að lifa heilan mannsaldur á
Akureyri án þess að hafa hugmynd um að það er til.
Þetta er Kerling 1537 m há, en bóndi hennar stend-
ur nokkru norðar og er mun lægri. Reyndar eru fleiri
hnúkar á leiðinni frá Kerlingu til Súlna, en þær blasa
við frá Akureyri í allri sinni dýrð.
Við vorum reyndar ekki nema þrír þegar við lögð-
um af stað í ferðina. Stefán Gunnbjörn, þú og eg.
Þessi ferð hafði verið lengi á dagskrá hjá okkur og
nú var veður til að ganga. Á leiðinni suður Akureyri
fór Gunnbjörn að segja okkur frá skemmtilegri göngu
sem hann hafði gengið með Ólafi í Gróðrarstöðinni.
Okkur datt þá í hug að koma við í Gróðrarstöðinni og
bjóða Ólafi með. Hann lét ekki ganga á eftir sér held-
ur bjóst til ferðar í skyndi og gleypti í sig einhvern
mat meðan konan smurði handa honum nesti. Eg hef
sjaldan vitað mann jafn fljótan að ferðbúast. Síðan
var ekið suður Eyjafjörð, inn á móts við Grund, en þar
yfirgáfum við leigubílinn og héldum upp brekkurnar.
Það var áreiðanlega komið langt fram í maí og enginn
snjór í suðurhlíð fjallsins, nema efst. Við bárum skíð-
in upp brekkurnar hverja af annarri, sólin skein í heiði
Ólafur, Guðmundur, Trausti og Gunnbjörn á leið á Kerlingu. – Ólafur Jónsson, Guðmundur Arnlaugsson,
Trausti Einarsson and Stefán Gunnbjörn Egilsson climbing Kerling by Eyjafjörður.
JÖKULL No. 57 105