Breiðfirðingur - 01.04.1964, Síða 64

62
BREIÐFIRÐINGUR
sína ungu húsfreyju eftir harmoniku-músik Sæmundar og
þá var leikið og sungið lagið ég ljóðið:
„Ég hörpustrengi hræri og kveð um þig
vorhúmið væna og nóttin faðmar mig.
í værum blundi ég hjala við þig hljótt
hjartað í barmi mér slær svo milt og ótt.
Þá var nú ljúft að lifa
líðandi um skógargöng
líta þar blæinn bifa
blómin og hlusta á söng.
Halla sér þér að hjarta
hlæjandi faðma þig.
Þitt innti augað bjarta:
Elskar þú mig?“
Og þetta varð því fyrsta danslagið, sem við lærðum og
auðvitað fylgdi vísan með. Hún tekur flestum eða öllum
fram, sem ég hef síðan lært, þótt þær skipti hundruðum.
Ég held, að hún sé eftir Guðmund skólaskáld, en festi
rætur þarna vestur í Múlasveit, þótt hvorki væri útvarp,
sími né póstur til að flytja hana á milli. En ljóð og lög
eru gædd vængjum hins ósýnilega og afli frá almætti Guðs.
Það gegnir furðu, að þetta skyldi gerast um aldamót
eða fyrir þau, dans og söngkennsla hefur þó varla verið
á hverju strái og raunar liðu mörg ár frá því þessi kenn-
ari hvarf út á víða vegu fjarlægðar, þar til að farkennsla
var almennt tekin upp þar vestra. Svo langt á undan sín-
um tíma var þetta allt
I Múlasveit voru flest eða öll tún kargaþýfð, og grjótið