Breiðfirðingur - 01.04.1964, Síða 83

BREIÐFIRÐINGUR
81
kvabbi. Fer jeg því að slá í það botn-myndina. En jeg
býst við hann falli ekki sem best.
Jeg bið kærlega að heilsa konu þinni.
Vertu svo ætíð guði falinn seint og snemma.
Þinn einl. bróðir.
Sæm. Björnsson.
Skálmarnesmúla 30. jan. 1899.
Elskulegi bróðir!
Jeg óska af einlægu hjarta að góður guð láti þetta ný-
byrjaða ár færa þjer og þínum alla alla blessun og ham-
ingju í skauli sínu.
Sömuleiðis þakka jeg þjer innilega fyrir þitt góða og
alúðlega brjef, sem jeg nú er ekki fær um að svara sem
vera bæri.
Þessi vetur er hinn þýðingarmesti, er jeg enn hefi lifað.
Hinn sælasti, og jafnframt hinn sorglegasti. Eins og jeg
skrifaði þjer síðast giptist jeg í byrjun vetrarins. Um þær
mundir yfirstóðu óefað binar gleðilegustu stundir lífs
míns.
Hátíðleg var sú stund er við stóðum samhliða fyrir
altari drottins, og fagrar voru þær vonir um framtíðina,
er þá hreyfðu sjer í hjartanu. Og sorgleg var sú stund þá
er jeg sat aleinn kl. 1 að kvöldi hins 13 þ.m. við nábeð
hennar, hlustandi á hin síðustu andvörp er upp stigu frá
hennar sárþjakaða brjósti, þar til loks að andardrátturinn
þagnaði og hjartað hætti að slá. Enginn nema sá sem
reynir getur hugsað sjer slíkar stundir. Jeg er þó sannar-
lega búinn að reyna hverflyndi lukku þessa lífs.