Breiðfirðingur - 01.04.1985, Blaðsíða 17

Ólafur Elímundarson
„Loftur hefur lipran knör“
i.
Gamla verstöðin Keflavík undir Jökli hefur trúlega strax á
landnámsöld verið tekin í notkun sem veiðistöð. Því hlutverki
gegndi hún árið um kring fram til um 1920, að sumarlagi fram
yfir 1940. Keflavíkurlending er nú friðlýst og var það gert árið
1969.
Keflavík tilheyrði jörðinni Keflavíkurbæ. Hún er í land-
námi þess sem land nam milli Beruvíkurhrauns og Ólafsvíkur-
ennis og sem að líkindum fyrstur reisti bæ að Ingjaldshóli.
Ætla má að fljótlega eftir landnámsöld hafi Keflavík komist
í alþýðukveðskap og þjóðsögur myndast um hana. í Bárðar-
sögu Snæfellsáss, sem mun vera skráð í byrjun 14. aldar, eru
þessar þjóðsögur og þjóðvísur skráðar.
í einni þessara þjóðvísna kemur fram örnefnið Bali, en Bali
er tangi sá sem gengur þverhnýptur fram í sjó og myndar vík-
ina á aðra hlið. Síðan hefur Keflavík öðru hvoru með ýmsum
hætti komist í snertingu við bókmenntir þjóðarinnar. A ár-
unum 1684—1690 átti heima að Keflavíkurbæ Guðmundur
Bergþórsson skáld, þegar hann var á aldrinum 27-33 ára. Par
mun hann hafa ort Finnbogarímur ramma og Trjóumanna-
rímur.
Jörðin Keflavíkurbær var að hálfu í eigu konungs og að
hálfu í eigu Miklaholtskirkju. Árni prófastur Pórarinsson varð
prestur að Miklaholti árið 1886. í 3. bindi ævisögu sinnar
skýrir hann frá því að árið eftir, 1887, hafi hann „farið út á
Hellissand til þess að vera við úttekt á kirkjujörð“, og orðið að
gista þar eina nótt. Frá þeirri lífsreynslu sinni segir hann á sinn
hátt. Á uppvaxtarárum mínum á Hellissandi voru enn sagðar