Breiðfirðingur - 01.04.1985, Blaðsíða 20

18
BREIÐFIRÐINGUR
von á því að hún sendi eftir mér þá og þegar, ég fer því fram
úr og opna húsið, en ég verð ekki vör við nokkra manneskju.
f>egar ég kom inn aftur var maðurinn minn vaknaður og far-
ínn að klæðast. „Nú dreymdi mig hann Loft fiskilega“, sagði
hann. „Jæja, góði minn, hvað dreymdi þig hann", spurði ég.
„Mig dreymdi að ég og menn mínir stöndum við bát okkar og
erum að búast til róðrar, mér verður litið út á sjóinn og sé þá
hvar Loftur kemur siglandi, hann ætlar að taka lendingu en
báturinn lendir á Höfðinu (klettur í lendingunni) honum
hvolfir og allir mennirnir hverfa í djúpið. Mér þótti fleiri skips-
hafnir vera þarna í fjörunni við skip sín og sé að nokkrar þeirra
hlaupa fram flúðirnar, en mér finnst við standa við bát okkar
eins og negldir og getum okkur ekki hreyft og við það vaknaði
ég.“
Þegar maðurinn minn hafði búið sig og kvatt mig, gekk
hann út og kvöldið eftir sagði hann mér að þegar hann kom út
hafði hann mætt Dagóþert, sem var jafnaldri hans og
æskuvinur og þeir tóku tai sanran. Dagóbert var formaður en
ekki byrjaður róðra, vegna þess að menn hans voru ekki allir
komnir. „Ég ætla nú ekki að róa í dag, heldur vera í landi og
gæta kvenfólksins", sagði hann. „Já það skaltu gera vinur“,
sagði maðurinn nrinn við hann og þetta var það síðasta sem
þeim fór á milli, því Dagóbert breytti ákvörðun sinni, einn
rnanna Lofts gat ekki róið þennan dag og hann fór í hans stað.
Dagóbert hafði misst unga konu sína fyrir nokkrum mánuð-
um, ég er viss um að það hefur verið svipurinn hennar sem ég
sá þarna fyrir utan gluggann, hún hefur vitað hvað var í
vændum. Um morguninn skrapp ég inn eftir til Ingibjargar
systur minnar. Lað var allt í lagi hjá henni og hún hafði engan
sent til mín.
Ég hélt svo heimleiðis og gekk sem leið liggur eftir götunni
fyrir ofan flæðarmálið í Keflavík og mér varð hugsað til þess
að kvöldi þessa dapurlega dags og oft síðan, að þegar ég gekk
þarna framhjá furðaði ég mig á því hversu hátt lét í lending-
unni þegar útsogið hreif með sér mölina, og það var eins og
hljómaði fyrir eyrum mér þúsund radda kliður.