Breiðfirðingur


Breiðfirðingur - 01.04.1985, Side 29

Breiðfirðingur - 01.04.1985, Side 29
BREIÐFIRÐINGUR 27 Pabbi kom með járnkarl og spennti upp fyrstu rimina. Þar sást engin Branda. Trýna fylgdist með hverju handtaki og mjálmaði og barmaði sér. Þegar síðustu rimlarnir höfðu verið spenntir upp sást á afturenda Bröndu. Hún hafði troðið sér inn í holu í garðanum og var föst þarna. Trýna var ekki sein á sér að hjálpa dóttur sinni út úr holunni. Hún var hin hressasta sú litla, aðeins moldug um hausinn. Trýna var svo glöð og fagn- aði svo vel barni sínu að við stóðum þarna orðlaus. Þegar pabbi var búinn að setja niður grindurnar og kominn út, fór Trýna til hans og nuddaði sér mjálmandi utan í fætur hans. Það var eins og hún væri að þakka honum fyrir greiðann. Hann meðtók þakklæti hennar af næmum skilningi. Strauk henni og talaði hlýlega til hennar. Branda varð fljótt kát og hress en mikið þurfti Trýna að passa hana eftir þetta. Hún fylgdi henni eftir hvert sem hún fór. Margar sögur mætti segja af vitsmunum Trýnu. Mynd hennar er enn ljóslifandi í minningunni. Þó hálf öld sé liðin frá leikjum okkar í Mávahlíð. Þegar við Trýna vorum tólf ára, var sköpum skipt. Ég stelpugopinn áhyggjulaus og fleyg eins og fuglinn og réði mér varla fyrir æskugalsa, en Trýna, kötturinn, hálfblind og heyrnarsljó. Það átti við hana sem Jón Helgason segir: „Já, ósköp er kattlífið dapurlegt“. Nú var farið að tala um að stytta ævistundir gömlu Trýnu, en það máttum við syst- urnar ekki heyra. Okkur var sagt að bráðum yrði hún ellidauð. Það var einn dag um haustið að við systur áttum að fara út á Rif að sækja hesta. Finnum við þá Trýnu dauða niður við gil- fjörur. Okkur varð bilt við en ákváðum þó strax að jarða hana. Fórum við og sóttum okkur reku og strigapoka. Bárum við hana á milli okkar suður í Melaskörð. Þar grófum við gröfina hennar Trýnu. Ofan á settum við fallegan stein. Við stóðum þarna hljóðar og þurrkuðum okkur um augun. Trýna hafði verið svo góður vinur okkar. Við vissum að hún var einlægari og tryggari en mörg manneskjan. Svo mikið var lífið búið að kenna okkur, þó við værum ungar að árum.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168

x

Breiðfirðingur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Breiðfirðingur
https://timarit.is/publication/1303

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.