Breiðfirðingur - 01.04.2009, Síða 27

BREIÐFIRÐINGUR
25
Einar G. Pétursson
UM MILTISBRANDSGRIPI
f STÓRA-GALTARDAL
i.
Haustið 1951 eða 52, ég man ekki ártalið með vissu enda skiptir
það minnstu máli, leiddi Kjartan Olafsson föðurbróðir minn
vatn í íbúðarhúsið í Stóra-Galtardal. Húsið er steinhús og var
byggt fyrir framan bæinn, sem þar var fyrir. Mig minnir, að flutt
hafi verið í húsið árið 1944 eða 5. Gömlu bæjarhúsin stóðu í röð
og var yst, þ. e. syðst næst gilinu, skemma, síðan komu bæjarhús,
norðan við þau var fjós, en sund á milli fjóss og bæjar. Norðan
við fjósið var tóft, að mig minnir eftir hesthús. En norðan við
það var dálítil brekka niður að sléttu túni. Þegar Kjartan leiddi
vatnið í bæinn, þurfti hann að fara með skurðinn fyrir leiðsluna
gegnum sundið milli fjóss og bæjar. Sagðist hann hafa verið
hræddur um að lenda í gröf miltisbrandsgripa, sem áttu að hafa
verið grafnir í einhverju sundi, en ekki reyndist sem betur fór
neitt í sundinu. Ekki heyrði ég talað um hvenær gripimir hefðu
átt að drepast en hélt helst að þetta hefði átt að vera um 1880.
Mig minnir, að Kjartan hafi sagt mér að miltisbrandurinn ætti að
hafa borist frá Kjallaksstöðum, en Ólafur bróðir minn hélt að
hann hefði átt að berast innan úr Skarðstöð. Hann sagði einnig
að hesturinn sem húðirnar voru reiddar á hefði drepist en það
kemur ekki fram í skjölunum, sem vitnað er til hér á eftir. I sama
sinn hafði átt að koma upp miltisbrandur upp í Skarðsstöð, en
húð hefði lögð í bleyti í tunnu og ein kýr hefði drepist sem hafði
drukkið vatn úr henni.