Breiðfirðingur - 01.04.2009, Blaðsíða 59

BREIÐFIRÐINGUR
57
til kjörfundarins þótt langt þyrfti að fara. Hann hafði verið
hreppstjóri og sýslunefndarmaður í Neshreppi utan Ennis.
Lárus lét ekki nærveru sýslumanns á sig fá og kaus Einar
Benediktsson og sama gerðu tveir aðrir kjósendur frá
Hellissandi. Þar með fékk Einar öll greidd atkvæði úr Nes-
hreppi utan Ennis en það var eini hreppurinn í sýslunni sem
skilaði honum svo eindregnum stuðningi.
Áhugi Lárusar Skúlasonar á stjórnmálum var mikill.
Hann var jafnan í þeirri fykingu sem ákveðnast og lengst
vildi fara í réttindabaráttunni við Dani. Sjálfsagt hefur hann
viljað ná fram ýmsum framfaramálum, sérsaklega menntun
almennings, bættum samgöngum og atvinnuuppbyggingu.
Hann hefur ekki alltaf verið ánægður með samherja sína á
Alþingi, jafnvel fundist þeir ekki vera nógu framsæknir.
Árið 1892 bauð hann sig fram til Alþingis. Hann naut
stðnings úr flestum hreppum sýslunnar en þó bestum frá
útróðarsvæðunum. Lárus náði ekki kosningu. Dr. Jón Þor-
kelsson var kosinn þingmaður Snæfellinga.
Sjálfsagt mun forustu Lárusar Skúlasonar í skóla- og
fræðslumálum verða lengst minnst af þeim framfaramálum
sem hann beitti sér fyrir. Önnur verkefni hans eru einnig
óbrotgjarnir minnisvarðar.
Ekki var það svo að stóru verkefnin tækju hug hans allan.
Hann virðist alltaf vera tilbúinn til forustu fyrir margvíslegum
framfaramálum.
Vorið 1884, ári eftir að hann fly tur búferlum til Hellissands,
skrifar hann sýslumanni Snæfellsnessýslu eftirfarandi bréf:
Ég hefi í nokkur undan farin ár fengist við að bræða
þorskalifur til meðalabrúkunar og hefur það gengið mjög
vel út bæði hjá lyfsala E. Möller og hjá ýmsum til sveitanna
og hefur oft verið kvartað fyrir mér um vöntun á góðu
meðalalýsi af almenningi, því stundum hafa þeir aflaleysis
vetur komið að það hefur verið ómögulegt að fá keypta lifur