Breiðfirðingur - 01.04.2009, Blaðsíða 108

106
BREIÐFIRÐINGUR
okkar og kynni nánari en alla mundi. Sjaldan ræddi ég
um kennsluna við hann, þó að hún væri honum afar kært
umræðuefni. Við ræddum um lífið í sveitinni hans, félagslífið
og menningarlifið þar, sem mér skilst, að hafi verið einkar
efnilegt. Geir var samvinnumaður fram í fingurgóma, og fylgdi
Framsóknarflokknum að málum alla ævi.
Þó að Geir hefði ekki langa kennarareynslu að baki, kom
í ljós, að hann hafði fullt vald bæði á námsefni og nemendum
þeim, sem honum var falið að fræða. Líklega hefði Geir átt
að leggja fyrir sig bamakennslu að loknu kennaraprófi, í stað
búskaparins í sveitinni, þó að sú atvinna sé langt í frá löstuð út
af fyrir sig. Ég held, að hæfileikar Geirs hefðu notið sín betur
þar en á því sviði, sem hann lagði fyrir sig á langri ævi. Það var
þess vegna, sem kunningi minn einn sagði við Geir eitt sinn:
„Þú byrjaðir þrjátíu árum of seint að kenna, Geir minn:“
Listrænir hæfileikar koma sér vel hvar sem er. Geir var
gæddur einum slfkum, en það var tónlistin. Flann lærði ungur
að leika á harmónium, og var organisti í sóknarkirkju sinni,
Hvammskirkju í Dölum, um árabil. Bamaskólinn keypti af
mér gamalt orgel, sem notað var nokkuð. Með komu Geirs
hófst morgunsöngur í skólanum, Hann lék eitt lag og börnin
sungu, ásamt mér. Einnig voru sérstakir söngtímar. Þá var Geir
í essinu sínu. Hann lék mörg gullfalleg lög við ljóð þjóðskálda
okkar, eins og „Sólskríkjan“ og „Mærin sat við sauma“. Sjálfur
setti hann saman nokkur barnaljóð og gaf út í kveri, sem ber
nafnið „Bjart er um bernskunnar leið“. Og enda þótt Geir væri
ekki mikið skáld, setti hann þama saman nokkur skemmtileg
ljóð undir ljúfum lögum. Börnin höfðu að minnsta kosti mjög
gaman af þessu. Með tilkomu Geirs í skólann kom nýr andi, ef
svo má að orði kveða.
Annað kom ekki jafn jákvætt með honum Geir, fannst
mér, og vafalaust nokkrum öðrum, en það var tilboð hans um
aukakennslu einstökum nemendum til handa, sem hann taldi
að væru aftarlega á merinni hvað nám snerti. Mér fannst alltaf,