Morgunblaðið - Sunnudagur - 02.09.2018, Qupperneq 34

34 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2.9. 2018
LESBÓK
Ég útskrifaðist úr Leiklistarskólanum árið1983, og byrjaði á að leika í kvikmynd-inni Atómstöðinni. Samhliða því fór ég
að fljúga vestur á Ísafjörð til að syngja með
hljómsveitinni Grafík. Gamli vinur minn Rafn
Jónsson hringdi í mig á mánudegi og sagði að
þá vantaði söngvara um næstu helgi. Þannig
byrjaði þetta fyrir 35 árum og síðan hef ég
verið að,“ segir söngvarinn og leikarinn góð-
kunni Helgi Björnsson sem er orðinn heilla 60
ára. Hann heldur upp á afmælið og fagnar 35
ára starfsferli sínum með glæsilegum stór-
tónleikum í Laugardalshöllinni næsta laugar-
dag 8. september.
Margbreytileg í stíl og áferð
Helgi er síður en svo að setjast í helgan stein,
heldur ætlar hann gefa út nýja plötu með nýju
efni í næstu viku, sem nefnist Ég stoppa
hnöttinn með puttanum.
„Ég hef nú yfirleitt hugsað meira fram á við
heldur en aftur á bak. Ég vildi því ekki halda
upp á þessi tímamót með nostalgíu; gleyma
mér í fyrri afrekum, heldur reyna að búa frek-
ar til ný. Maður verður að halda áfram að
skapa, það heldur manni lifandi.“
– Hvernig plata er þetta?
„Þetta er frumsamið efni, hálfgert framhald
af síðustu sólóplötu sem ég gerði og kom út
2015. Hún hét Veröldin er ný og á voru lög
eins og „Ég fer á Land Rover frá Mývatni á
Kópasker“, „Kóskos og engifer“ og „Þegar
flóðið fellur að“, sem voru mikið spiluð á sínum
tíma. Það er kannski meira „beat“ í þessari
plötu; eitt diskólag, annað undir áhrifum frá
ska-tónlist og svo rokk. Þetta eru hinir ýmsu
stílar í takt við það að plötubransinn hefur
verið að breytast og það er gengið meira út
frá einstaka lögum í stað þess að hafa heild-
stæða mynd á hverri plötu. Fólk kaupir ein-
staka lag og býr til sinn eigin playlista, eigin
plötu í raun, þannig að þetta verður marg-
breytileg plata bæði í stílum og áferð.
Mesti höfuðverkurinn hefur verið að velja
þau lög sem við flytjum, þetta er ekki enda-
laus tími sem við höfum og það hefur hver sitt
lag sem hann vill heyra. En ég snerti á flest-
um þeim hljómsveitum og stílum sem ég hef
fengist við. Þetta verður skemmtilega breitt
og stiklað á stóru; farið yfir ferilinn allt frá
Grafík, svo Sólin, sólóefni, bæði þetta nýjasta
og annað sem kom út fyrir alla vega 20 árum.
Svo eru það Reiðmenn vindanna, það má ekki
gleyma þeim, þeir urðu svo vinsælir.“
– Þetta er risasveit, verða útgáfur laganna
ekki svolítið öðruvísi en við erum vön?
„Jú. Sum verða bara tekin eins, það er eng-
in ástæða til þess að breyta einhverju bara til
að breyta. Ég verð með þriggja manna lúðra-
sveit með mér, og það er náttúrlega viðbót í
nokkrum lögum sem hafa ekki verið með
brassi. Svo förum við í akústískan fíling með
önnur; kassagítar og harmonikku, svo þetta
verður fjölbreytilegt og skemmtilegt.“
– Hvað munu gestasöngvararnir Emmsjé
Gauti, Högni Egils og Ragga Gísla taka?
„Þau syngja lög eftir mig, annars vegar
sóló, og síðan tek ég líka dúett með hverju
þeirra. Við Emmsjé Gauti ætlum að taka sam-
an „Geta pabbar ekki grátið?“, ég fæ hann
jafnvel til að rappa í því. Ragga tekur
„Tangó“, gamalt Grafík-lag, sem dæmi, og
Högni ætlar að reyna sig við „Ef ég væri Guð“
sem er gamalt SSSólar-lag. Mér fannst gaman
að þau fengju bara að taka sviðið fyrst ég var
að fá þau; leyfa þeim að skína án þess að ég
væri að þvælast fyrir þeim. Það er gaman að
fá breidd í þetta og fá aðra til að syngja lögin
sín, það gefur þeim aðra vídd. Við Ragga höf-
um gert ýmislegt saman í gegnum tíðina. Ég
fékk Högna með mér á tónleika, Íslenskar
dægurperlur, og við höfum alltaf hugsað okkur
að eitthvað skemmtilegt saman. Síðastliðinn
vetur fór ég á jólatónleika hjá Emmsjé Gauta
og þá fæddist sú hugmynd að hann kæmi og
tæki „Toppurinn að vera í teinóttu“ sem er
fyrsta rapplagið sem var gefið út á Íslandi, ár-
ið 1992. Já, Hólý B hefur gert ýmislegt!“
Hálfhissa á öllu efninu
– Hvað finnst þér skemmtilegast við að halda
svona stórtónleika?
„Sko, fyrir það fyrsta er ekki á hverjum
degi sem maður heldur það stóra tónleika að
maður smíðar sviðið alveg eftir eigin höfði, er
með sjö risaskjái og brjálað hljóðkerfi. Það
getur maður ekki gert í Háskólabíói eða Eld-
borg. Bara í Höllinni.
Og svo líka það að fara yfir allan ferilinn,
taka þetta allt saman, það birtast ýmis mó-
ment. Maður setur þetta allt í samhengi og
maður verður bara hálfhissa á hvað þetta er
mikið af efni sem hefur safnast upp. Það var
ýmislegt sem kom mér á óvart þegar ég fór
að skoða þessi gömlu lög. Sumum var ég bú-
inn að gleyma, í öðrum hlustaði ég á texta
sem ég hefði alveg eins geta samið í dag, sem
voru samdir fyrir 30-35 árum. Þetta hefur
verið mjög skemmtilegt.“
– Varstu ekki einhvern tímann bara svolítið
meyr yfir þessu öllu saman?
„Jú … já sko jú, pabbar geta grátið. Það er
líklega að fara að koma að því núna sko …
Jújú, maður verður hugsi, það er rétt.“
Fannst ég vera að sigra heiminn
– Eru einhver tímabil sem þú heldur meira
upp á en önnur?
„Stærsta tímabilið var náttúrlega með Síð-
an skein sól, það tekur upp stóra plássið, og
var alltaf jafn skemmtilegt. Þegar ég var í
Grafík var ég að byrja í bransanum og var
blautur á bak við eyrun, en rosa spenntur fyr-
ir öllu og fannst ég vera að sigra heiminn. Já,
en svo náttúrulega þegar maður er orðinn
þroskaður og fer að fást við öðruvísi stíla og
gera sólóefni, þá hefur þetta allt sína vinkla
og erfitt að gera upp á milli tímabila.“
– Hefur þig aldrei langað að hætta og gera
eitthvað allt annað?
„Jújú oft, það kemur alltaf fyrir að maður
er alveg búinn að fá nóg. Auðvitað verður
þessi næturvinna þreytandi, og þegar fjöl-
skyldan og vinir eru saman, er ég alltaf að
fara eitthvað annað. En þegar ég er komin á
sviðið fyrir framan fullan sal af fólki, þá finn
ég orkuna frá fólkinu og nýti mér það óspart.
Segðu engum frá því!
Svo er auðvitað líka nauðsynlegt að efast.
Það er stór þáttur í eðli listamannsins að vera
alltaf með þessar spurningar; hvort þetta sé
nógu gott og hvort maður eigi eitthvert er-
indi. Það er alveg sama hvað maður er búinn
að vera lengi að, það er alltaf konflikt á milli
efans og sjálfstraustsins, sem þú verður líka
að hafa; bullandi trú sjálfum á þér og ákveðið
egó. Þetta er viss geðklofi. En þú verður að
búa yfir báðum þessum kostum – eða göllum
– til þess að halda áfram þennan þrönga veg.“
– Þetta verða stærstu tónleikar lífs þíns.
„Já, alla vega þar sem mestu verður til
tjaldað, það er ekki spurning. Að setja saman
svona prógramm þar sem maður er að fara í
gegnum lífsferilinn í lögum, það gerir maður
ekki oft. Þetta verður tilfinningaþrungið.“
– Hvaða tilfinningar bærast með þér? Smá
kvíði eða bara tilhlökkun?
„Ég hlakka rosalega mikið til, þetta verður
æðislegt. Mikið „show“ og þetta eru svo mikl-
ir fagmenn alls staðar í kringum mig; þeir
sem eru að byggja sviðið og búa til sýn-
inguna, hljóðfæraleikararnir og söngvararnir
eru allt 100% toppfagfólk. Þannig að ég verð
bara eins og kampavínstappi sem skoppar of-
an á öldunum og reyni að brosa framan í fólk-
ið.“
Goðsögnin Helgi
Björnsson lætur
hvergi staðar numið.
Morgunblaðið/Arnþór Birkisson
„Hólý B hefur gert ýmislegt“
Helgi Björnsson hefur ekki farið framhjá neinum á Íslandi á sínum fjölbreytta ferli sem tónlistarmaður og leikari. Hann segist
yfirleitt hugsa meira fram á við heldur en aftur á bak, og bakkar það upp með að gefa út nýja plötu með nýju efni um leið og
hann heldur stórtónleika þar sem hann fer í gegnum lífsferilinn í lögum.
Hildur Loftsdóttir hilo@mbl.is
’Það er alveg sama hvað mað-ur er búinn að vera lengi að,það er alltaf konflikt á milli efansog sjálfstraustsins, sem þú verð-
ur líka að hafa; bullandi trú
sjálfum á þér og ákveðið egó.
Þetta er viss geðklofi.