Morgunblaðið - 17.10.2018, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. OKTÓBER 2018
Ég trúi því ekki
að Bangsi sé farinn.
Það fylgdi honum
alltaf hressandi blær er við sátum
saman í kaffihorninu í Kaupfélagi
Vestur-Húnvetninga.
Ég kynntist honum þónokkuð
eftir að ég settist að á Hvamms-
tanga, ég vissi svo sem vel hver
hann var áður en ég kynntist
honum, en eftir að ég kynntist
honum átti ég mörg góð og inni-
leg samtöl við hann.
Bangsi var mjög barngóður og
gerði aldrei flugu mein. Bangsi
var mikill snillingur í að verka há-
karl og hjallurinn hans fyrir neð-
an VSP-húsið er áreiðanlega
þekktur meðal þeirra sem hafa
komið á Hvammstanga sem
ferðamenn.
Bangsi lagði gjörva hönd á
Fjöruhlaðborð húsfreyjanna á
Vatnsnesi, sem haldið var ár
hvert hér um drjúga tíð.
Hann var traustur vinur vina
sinna og átti ábyggilega fáa óvini
ef einhverja.
Hann var sonur Sigurðar Dav-
íðssonar kaupmanns. Ég hef oft
hugsað um það hvað ég var hepp-
inn að kynnast verslun hans. Hún
var í kjallara í Verkalýðshúsinu,
þar var gaman að koma, mikið
myrkur á ganginum og kallinn á
bak við búðarborðið. Þar eyddi
Bangsi mörgum stundum með
pabba sínum við vinnu og mótaði
þetta hann örugglega mikið.
Eitt verð ég þó að játa að ég
reiddist einu sinni við Bangsa og
sé ég eftir því að hafa skammað
hann. Að endingu votta ég skyld-
fólki Bangsa mína dýpstu samúð.
Gunnlaugur P. Valdimarsson
frá Kollafossi.
Milt og rótt
sefur sær
í silfurljósi nætur,
brotna log
kóralhvít
í kristalöldum lætur.
Sævarhjartað hraðar slær.
Hlusta, jörð, þér brjósti nær
á æðaslátt
og andardrátt.
Þig kyssir vatnavör.
(Gunnar Dal)
Í dag er kvaddur traustur og
góður vinur og er Húsfreyjunum
í Hamarsbúð bæði ljúft og skylt
að minnast hans í fáum orðum.
Það var árið 1994 að húsfreyj-
urnar á vestanverðu Vatnsnesi
ákváðu að taka þátt í sumarhátíð-
inni Bjartar nætur.
Þetta yrði þjóðleg matarveisla
sem byggðist að nokkru leyti á
sjávarfangi og fékk hún nafnið
Fjöruhlaðborð.
Þegar kom að því að afla fisk-
metis var leitað til Bangsa sem
brást vel við og svo var allan þann
tíma sem þessi hátíð var haldin.
Þar kom fram áhugi hans á göml-
um matarhefðum sem honum
fannst ekki mega glatast. Sjór-
inn, sú matarkista, var honum
ætíð ofarlega í huga.
Hann verkaði grásleppuna,
herti fiskinn, veiddi silung sem
hann reykti ásamt rauðmaga og
svo sá hann um að verka sjálfur
eða útvega hákarlinn. Einnig
reisti hann fiskitrönur við Ham-
arsbúð og lét okkur hafa sjávar-
fang til að setja á trönurnar. Þær
hafa alla tíð verið endalaust
myndefni ferðamanna.
Bangsi bar hag Húsfreyjanna
ævinlega fyrir brjósti og vildi allt
fyrir félagið gera, enda alltaf
Björn Þórir
Sigurðsson
✝ Björn ÞórirSigurðsson,
„Bangsi“, fæddist
18. febrúar 1935.
Hann lést 22. sept-
ember 2018.
Útför hans fór
fram 12. október
2018.
tilbúinn að leggja
öðrum lið og láta
gott af sér leiða.
Í gegnum tíðina
hefur Bangsi ein-
hvern veginn verið
„okkar allra“. Því
viljum við senda
samúðarkveðjur til
ættingja hans, vina
og allra vanda-
manna.
F.h. Húsfreyj-
anna,
Kristín Jóhannesdóttir.
Góðvinur okkar hér á
Hvammstanga, Bangsi, er látinn.
Hann var einn af Hvammstanga-
búum sem settu mark sitt á
mannlífið hér um langt árabil.
Bangsi var mjög eftirminnileg-
ur. Fyrst þegar ég kynntist hon-
um vorið 1957 var ég hér á
Hvammstanga í fermingar-
fræðslu. Þá bjó Bangsi rúmlega
tvítugur hjá foreldrum sínum,
Sigurði Davíðssyni kaupmanni
og Ósk Jónsdóttur, í litlu húsi
norðan Þinghússins, en þar var
faðir hans með krambúð í kjall-
ara þess.
Þau höfðu kýr og fyrsta minn-
ing um Bangsa var að hann var
að sækja hey upp í Syðsta-
Hvamm á rauða traktornum sín-
um og heygrind. Í kringum hann
var krakkahópur og fengu þau að
sitja á vagninum.
Í reynd breyttist Bangsi afar
lítið frá þessum árum til æviloka,
hógvær, kíminn og brosmildur og
hafði gaman af lífinu. Hálfbróðir
hans var Gunnar Dal, rithöfund-
ur og heimspekingur. Góður
kunningi Bangsa taldi hann ekki
standa bróður sínum að baki í
viðhorfi til lífsins.
Bangsi byggði sér myndarlegt
íbúðarhús að Höfðabraut 1, kall-
aði hann það Naust. Alltaf var
þar opið hús fyrir kunningjana og
börnin í þorpinu. Hann hélt um
árabil upp á afmæli sitt; fyrri
hluta dags fyrir börnin og um
kvöldið fyrir fullorðna kunningja
sína og vini. Þá blandaði hann
gjarnan mjöð á glerflösku mikla
sem hét Skundi, sá var mikill
gleðigjafi. Sjálfur var Bangsi hóf-
semdarmaður í umgengni við
Bakkus.
Mér vitanlega var Bangsi aldr-
ei fastráðinn í vinnu til lengri
tíma. Stundaði þó ýmislegt, s.s.
múrverk, sláturvinnu og rækju-
pillun hjá Meleyri hf. Svo var
hann tímum saman á sjó á bátn-
um sínum, sem hann hafði smíðað
og kallaði Bangsa. Góð saga er af
hógværu svari Bangsa er spurt
var að aflabrögðum. „Það var nú
ekki mikið, einn fiskur … en það
var fallegur fiskur.“
Anne Mary kona mín minnist
atviks frá bernsku sinni. Hún og
vinkona hennar, báðar um ferm-
ingu, tóku doríuna hans Bangsa
traustataki og réru vestur yfir
Miðfjörð í blíðskaparveðri og síð-
an til baka aftur. Ekki átaldi
Bangsi þær fyrir „stuldinn“ og
var jafngóður kunningi sem fyrr.
Verðugt er að minnast á hve
Bangsi var handgenginn hús-
freyjunum á Vatnsnesi, en það
var hópur kvenna sem stóðu m.a.
fyrir Fjöruhlaðborðinu og sviða-
messu í Hamarsbúð um árabil.
Hann lagði þeim til ýmis matvæli
sem verkuð voru með hætti fyrri
tíma. Hlaðborðin voru lands-
þekkt, enda mikið í borið, stund-
um yfir 50 réttir og ýmsir réttir
framandi yngra fólki. Í bókasafn-
inu hér var árlega Bangsadagur,
söfnuðust börnin þar saman með
bangsa sína, en Bangsi sjálfur
mætti með harðfisk í smápokum.
Hann verkaði bæði harðfisk og
hákarl um árabil.
Það verður skarð fyrir skildi
við fráfall Bangsa, samfélagið
mun sakna hans um komandi ár.
Minningar um mætan mann sem
lagði öllum gott til munu lifa með
okkur.
Blessuð sé minning hans.
Karl Sigurgeirsson.
Í dag kveð ég föðurbróður
minn og góðan vin, Björn Sig-
urðsson eða Bangsa eins og hann
var alltaf kallaður. Hann bjó alla
sína tíð á Hvammstanga og var
afar vel liðinn af öllum sem þar
bjuggu og er ég þess fullviss að
þar átti hann allt þorpið og íbúa
nærsveita að vinum.
Sjálfur bjó ég á Hvammstanga
frá 2ja ára aldri og ólst þar upp
hjá Þórdísi móðursystur minni og
manni hennar Karli Hjálmars-
syni til 12 ára aldurs og kynntist
því Bangsa vel sem ungur dreng-
ur. Síðar áttum við eftir að kynn-
ast betur og eftir að við fluttum
norður 1981 fórum við fjölskyld-
an oft í heimsókn á Hvamms-
tanga.
Bangsi var fjölhæfur til verka
og tók að sér alls kyns verk fyrir
nágranna og sveitunga sína.
Hann gat allt, smíðað, múrað,
málað og hvað eina annað sem
hann var beðinn um að gera.
Hann var flinkur bátasmiður
og liggja eftir hann mörg falleg
fley. Hann réri til fiskjar, herti og
reykti aflann. Hann veiddi og
verkaði hákarl, lagði silunganet
og álagildrur og verkaði fyrir sig
og aðra.
Synir okkar þrír áttu margar
góðar stundir með frænda sínum
sem þeir minnast nú með þakk-
læti á kveðjustund. Alltaf var
hann eitthvað að bardúsa, annað-
hvort við smíðar eða annað. Sér-
staklega var spennandi að koma í
bílskúrinn hans og skoða allt dót-
ið sem þar leyndist.
Í fyrstu ferð okkar norður með
strákana var mikið spjallað um
Bangsa og þegar hann svo tók á
móti okkur á Lödunni við Norð-
urbraut störðu þeir undrandi á
þennan stóra frænda sinn og Ein-
ar leit á okkur og spurði: getur
hann talað og Kalli hélt áfram:
kann hann að labba og svo var
mikið hlegið.
Síðustu 40 ár hef ég komið á
Hvammstanga með gleraugna-
þjónustu og þá var Bangsi aldrei
langt undan, kom og sat hjá mér
á heilsugæslunni og við spjölluð-
um um alla heima og geima.
Stundum fórum við að veiða og
eitt sinn er við Þórður Sverrisson
augnlæknir fórum með Bangsa á
Lödunni á leið út Norðurbraut
mættum við fullum bíl af veifandi
fólki. Þegar ég spurði hvort hann
þekkti fólkið svaraði hann hljóð-
lega: Þarna koma nú gestirnir.
Þarft þú ekki að taka á móti þeim,
spurði ég en þá svaraði hann:
Nei, nei, það er alltaf opið hjá
mér. Héldum við því áfram ferð-
inni.
Það var gott að hitta Bangsa
og svo sannarlega vel að orði
komist hjá Ingimari syni okkar
þegar hann lýsti frænda sínum
með þessum orðum: Svo gegn-
heill og góður.
Við viljum sérstaklega þakka
bróðursyni hans, Birgi Jónssyni,
og hans fjölskyldu fyrir stuðning
og hjálpsemi við Bangsa gegnum
tíðina.
Við söknum hans öll. Hvamms-
tangi verður aldrei samur án
hans.
Ég læt hér fylgja ljóð eftir
bróður hans og föðurbróður minn
Halldór Sigurðsson (Gunnar
Dal).
Á torgum margir tíðum reyna
að tala meira en hinir.
En þegar menn geta þagað saman,
þá eru menn vinir.
Kærar þakkir fyrir samfylgd-
ina, frændi og vinur okkar.
Karl Davíðsson og fjölskylda.
Nú hefur Bangsi lagt frá landi
í sína hinstu sjóferð, lendingin
bak við móðuna miklu verður ef-
laust fumlaus og örugg eins og
hans er von og vísa. Bangsi og
Jón bróðir hans voru mínir bestu
félagar alla tíð. Við bjuggum sitt-
hvorumegin við götuna, niðri við
sjóinn á Hvammstanga, í hart-
nær fjörutíu ár. Bangsa var sjór-
inn alla tíð mjög hugleikinn, enda
var fjaran leikvöllurinn okkar á
uppvaxtarárunum.
Hjörtur bróðir fékk mig til að
hjálpa sér við að smíða bát,
Bangsi kom oft til okkar og fylgd-
ist með af ómældum áhuga og
lærði hvað hver einasta fjöl báts-
ins hét. Hjörtur gerði sér grein
fyrir áhuganum og sagði við
Bangsa: „Þú getur vel smíðað þér
bát sjálfur, þarft bara að fá þér
góðan efnivið að sunnan.“ Það
gerði Bangsi og afraksturinn
varð „báturinn hans Bangsa“,
sem svo margir þekkja. Á þess-
um bát hefur Bangsi farið ófáar
ferðirnar í gegnum árin og ára-
tugina, enda hans yndi að róa til
fiskjar. Árin liðu og Bangsa datt í
hug að smíða sér hús. Húsið
byggði hann nánast upp á eigin
spýtur, enda var hann handlag-
inn, vandvirkur og séður. Húsið
fékk nafnið Naust.
Bangsi var alla tíð traustur fé-
lagi og að eðlisfari algjört ljúf-
menni er allir hændust að, jafnt
ungir sem aldnir. Hans sigling
gegnum lífið einkenndist af hóg-
værð og hjálpsemi. Hans verður
sárt saknað af mörgum.
Bangsi, takk fyrir ómetanlegt
samflot gegnum lífið og til-
veruna.
Ég og fjölskylda mín vottum
ástvinum öllum innilega samúð.
Sigurður H. Eiríksson.
Í dag er Bangsi kvaddur, kær
vinur allt frá bernsku og leik-
félagi. Ljúfar eru minningarnar
frá æskudögum okkar á
Hvammstanga, þar sem við ól-
umst upp í áhyggjuleysi bernsk-
unnar.
Bangsi var hann ævinlega
nefndur, en hét fullu nafni Björn
Þórir Sigurðsson. Hann var
fæddur á Hvammstanga og átti
þar heima alla tíð. Hann var af
traustum stofnum runninn, faðir
hans var Sigurður Davíðsson
kaupmaður frá Syðsta-Hvammi,
þar var rómað myndarheimili, en
móðir hans var Ósk Jónsdóttir
frá Ánastöðum, af þeirri alkunnu
Ánastaðaætt.
Bangsi var okkur fremri í
mörgu. Hann naut ekki skóla-
göngu fram yfir barnaskóla, en
lærði því meira í lífsins reynslu-
skóla. Hann var afar hagvirkur,
einkum á smíðar, og sjálfur
byggði hann að mestu hús sitt á
Höfðabraut 1, smíðaði þar inn-
réttingar sem og annað.
Hann ólst upp niðri við sjóinn
og var hændur að sjónum alla tíð.
Hann smíðaði sér trillubát, eins
og þeir gerðust þá, og fór alla-
jafna á flot yfir sumarið og var
fiskinn, þó var hann aldrei fiski-
maður að atvinnu. Honum þótti
vænna um bátinn sinn, Bangsa,
en flest annað, enda listavel gerð-
ur og er með ólíkindum um frum-
smíð. Síðar smíðaði hann fleiri
smábáta.
Bangsi var alinn upp niðri við
fjöruna og þar var leikvöllur okk-
ar. Hann hændist því snemma að
sjónum, Ánastaðamenn voru sjó-
sóknarar í marga ættliði og því
kippti í kynið. Á stundum skrapp
hann austur að Vesturhópsvatni
og veiddi silung. Þar átti hann ör-
lítið hús, mátti kalla verbúð, og
annað eins byggði hann í túninu í
Syðsta-Hvammi. Nokkrum sinn-
um átti ég þar afdrep á ferðum
mínum og leið þar vel, enda góð-
ur andi uppi í Hvömmum.
Öllum sem kynntust Bangsa
var hlýtt til hans. Hann átti vini
og kunningja víða. Gott var að
leita til hans um fróðleik um fólk
og viðburði fyrri tíðar. Hann var
afar minnugur og margt hafði
hann frá fyrri kynslóðum og ætt-
mennum sínum. Hann fór ekki
með fleipur og sagði það eitt sem
hann vissi réttast.
Bangsi var ókvæntur og barn-
laus en börnin hændust að hon-
um. Hann var traustur og óáleit-
inn, hjálpfús og greiðvikinn, lifði
sínu lífi óháður öðrum, skipti sér
lítt af þjóðmálum, var þó mann-
blendinn og naut sín í góðra vina
hópi.
Leiðir okkar lágu sjaldan sam-
an eftir fullorðinsárin, en töluð-
um oft saman í síma og vel fann
ég að þræðirnir höfðu ekki slitn-
að er ég heimsótti hann. Sjálfur
var hann heimakær, naut þess þó
að ferðast um landið í góðum fé-
lagsskap, fór einu sinni til út-
landa en var feginn að koma heim
aftur.
Fari hann nú vel hinzta spöl-
inn.
Þór Magnússon.
Bangsi var engum manni líkur
– hann var einstakur. Hann ólst
upp á fjörukambinum, bjó til
spúna, felldi net, átti doríu og
byggði sér fiskhjall. Hann sýslaði
við kýrnar heima og búskap í
Syðsta-Hvammi, ók Massey
Harris-traktor, dró kerru með
drasli og flutti hey á vagni. Við
strákarnir eltum Bangsa og dáð-
umst að hagleik og umstangi
þessa bráðgera unglings. Stund-
um vann hann í búðinni með föð-
ur sínum þó kaupmennska lægi
ekki í hans eðli. Á kvöldin og um
helgar gat hann opnað fyrir okk-
ur búðina. Þá var gosið teygað
með kókósbollum og annarri holl-
ustu. Það hét að fá sér „posjón“.
Liðlega tvítugur smíðaði hann
sér trillubát og fleiri báta síðar.
Trillan „Bangsi“ var hans at-
vinnutæki við grásleppuveiðar og
aðra sjósókn. Veiðar í sjó og vötn-
um voru hans yndi og ekki síður
verkun aflans. Hann herti fisk,
reykti rauðmaga og silung og
kæsti skötu og hákarl. Alla tíð
hafði hann hugann við veiðar og
fylgdist með aflabrögðum ann-
arra. Eigin afla gaf hann út og
suður.
Bangsi byggði sér stórt hús við
Höfðabraut og annaðist smíðina
að mestu sjálfur. Stundum hafði
hann leigjendur en bjó annars
einn. Húsið var kallað Naust og
húsráðandinn Björn í Nausti. Það
var réttnefni enda aflinn verkað-
ur í kjallaranum og fisklyktin lá í
loftinu.
Afmælisveislur Bangsa urðu
víðfrægar og eftir flutning í
Naust að fjölmennum samkom-
um. Harðfiskur og hákarl voru
þar öðrum krásum vinsælli.
Hann hélt barnaafmæli síðdegis
en setti aldurstakmörk á kvöldin.
Ölföngin bruggaði hann sjálfur
og réð styrkleika drykkjarins.
Bangsi var tryggur heimilis-
vinur okkar fjölskyldu um árabil.
Að vetrinum kom hann flest
sunnudagskvöld og stoppaði
lengi. Við fórum saman í veiði og
ýmis ferðalög. Hann kom með í
hestaferðir og útdeildi harðfiski
og hákarli í áningarstöðum, en
var þó enginn hestamaður. Hann
átti fast sæti við eldhúsborðið á
Grund um stóðréttir og naut
glaðværðarinnar um kvöldið.
Eftir að við fórum að dvelja
sumarlangt fyrir norðan hittumst
við oft á Grund eða í Nausti. Að
vetrinum áttum við tíðum löng
samtöl í síma. Hann var hafsjór
af fróðleik um mannlíf og lifnað-
arhætti á Hvammstanga á okkar
uppvaxtarárum. Hann varðveitti
ýmsa muni úr verslunum föður
síns og í hans fórum leynist trú-
lega margt sem þyrfti að varð-
veita, bæði myndir og munir, auk
trillunnar sem hann smíðaði.
Öðlingurinn Bangsi var sann-
ur dýravinur. Þess nutu snjótitt-
lingarnir og æðarkollurnar sem
hann fóðraði og hundurinn Neró
sem hann fóstraði lengi. Fyrst og
fremst var hann þó einlægur
mannvinur sem öllum þótti vænt
um. Börn hændust að honum og
áttu hann að góðum félaga. Öldr-
uðum ók hann út um sveitir við
gagnkvæma ánægju. Hann var
kosinn maður ársins og hvunn-
dagshetja á Norðurlandi vestra
og var vel að þeirri nafnbót kom-
inn.
Hans skarð er vandfyllt og í
hugum okkar margra verður
Hvammstangi ekki samur eftir
fráfall hans.
Hans er því sárt saknað. En
eins og hann sagði svo oft sjálfur í
sínu æðruleysi: „Við þurfum nú
ekki að kvarta“. Við huggum okk-
ur við góðar minningar um ein-
stakan samferðamann og einlæg-
an vin.
Elín Þormóðsdóttir
og Þórður Skúlason.
Mikið er skrítið
að vera að skrifa
minningargrein um
þig, elsku tengda-
faðir. Þú áttir svo sannarlega
ekki skilið að fara frá okkur
svona snemma en aldrei heyrði
maður þig kvarta.
Ég kynntist þér fyrst árið 1998
þegar ég kom inn í þína stóru
fjölskyldu og minnist ég þess vel
hversu einstaklega samheldin og
skemmtileg hún var.
Miklar hefðir og matarást er í
fjölskyldunni og erfitt að hugsa
til þess að þú verðir ekki með
okkur um næstu áramót, í afmæl-
um og þá sérstaklega boði ykkar
hjóna á jóladag.
Alltaf varstu mér afar indæll
Árni Guðmundsson
✝ Árni Guð-mundsson
fæddist 19. janúar
1955. Hann lést 20.
september 2018.
Útför Árna var
gerð 3. október
2018.
og góður, tilbúinn
að hlusta, hjálpa
okkur og gefa góð
ráð þegar við þurft-
um á áliti að halda
varðandi ýmsa hluti
um lífið og til-
veruna.
Ég á góðar minn-
ingar um yndislegar
samverustundir í
fallega sumarbú-
staðnum ykkar, Ak-
ureyrarferðirnar og Spánarferð-
ina sem stórfjölskyldan fór í.
Ég minnist þín sem hógværs,
rólegs, ljúfs, trausts og duglegs
manns sem vildi öllum vel. Það
skein svo úr augum þínum hversu
stoltur og ástfanginn þú varst af
Siggu þinni. Einnig hversu ótrú-
lega indæll og góður þú varst allt-
af við Erlu tengdamóður þína,
enda sá hún ekki sólina fyrir þér.
Þín verður sárt saknað en góð-
ar minningar lifa áfram í hjörtum
okkar.
Þín tengdadóttir,
Elísabet Mary Arnaldsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar