Morgunblaðið - 17.10.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. OKTÓBER 2018
✝ Eyjólfur ÞórSæmundsson,
forstjóri Vinnueft-
irlits ríkisins, fædd-
ist í Hafnarfirði 28.
september 1950.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi 5.
október 2018.
Foreldrar hans
voru Hrefna Eyj-
ólfsdóttir banka-
starfsmaður, f. 16. nóvember
1928, d. 27. desember 1993, og
Sæmundur Hörður Björnsson
flugumsjónarmaður, f. 30. októ-
ber 1926, d. 19. janúar 2015.
Systkini Eyjólfs eru: Gunnar
Hörður tæknifræðingur, fæddur
28. nóvember 1956, maki Sigríð-
ur Björg Stefánsdóttir
starfsmaður á hjúkrunarheimili,
f. 19. janúar 1956. Synir þeirra
eru Stefán og Hörður, þau eiga
tvö barnabörn. Sæmundur
verkfræðingur, f. 7. janúar
1961, d. 7. júní 2002. Þórey Ósk
kennari, f. 27. september 1971,
börn hennar eru Hrefna Sig-
urborg, Karl Sæmundur og
Helga Sóley. Hálfsystir Eyjólfs
er Dianna Boden, f. 17. sept-
ember 1950, börn hennar eru
Lisa og Chris. Þau búa í Banda-
ríkjunum.
Eyjólfur kvæntist Gerði Sól-
eftir varð Eyjólfur svo forstjóri
Vinnueftirlits ríkisins og gegndi
því starfi til dánardægurs. Einn-
ig var hann stundakennari í um-
hverfis- og vinnuvistfræði við HÍ
og Tækniskóla Íslands frá 1979.
Hann skrifaði einnig kennslu-
bókina „Vinnuvistfræði“.
Hann var varabæjarfulltrúi
fyrir Alþýðuflokkinn í Hafn-
arfirði frá 1982. Formaður Al-
þýðuflokks Hafnarfjarðar 1978
til 1987. Í heilbrigðisráði Hafn-
arfjarðar 1978 til 1986 og for-
maður 1986 til 1990. Hann
gegndi stöðu stjórnarformanns
Heilsugæslu Hafnarfjarðar 1987
til 1990 og í stjórn frá 1990.
Hann tók þátt í stofnun Sam-
fylkingarinnar og var fyrsti
gjaldkeri hennar í fimm ár.
Hann var bæjarfulltrúi Samfylk-
ingarinnar í Hafnarfirði 2008 til
2014. Hann sat í hafnarstjórn
Hafnarfjarðar í 20 ár og lengst
af sem formaður. Einnig var
hann formaður fræðsluráðs
Hafnarfjarðar 2010 til 2014.
Hann var virkur í Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar, var forseti í eitt
ár og gegndi einnig öðrum emb-
ættum í klúbbnum.
Eyjólfur átti fjölmörg áhuga-
mál og var m.a. mikill útivist-
armaður, áhugaljósmyndari og
naut þess að stunda garðrækt.
Hann var einnig mikill tónlistar-
og ljóðaunnandi.
Eyjólfur lést eftir baráttu við
ristilkrabbamein hinn 5. októ-
ber sl.
Útför hans fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju í dag, 17. októ-
ber 2018, klukkan 13.
veigu Sigurð-
ardóttur kennara,
f. 14. júlí 1949, hinn
29. júlí 1972. For-
eldrar hennar voru
Helga Jónsdóttir
húsmóðir og starfs-
maður á sauma-
stofu, f. 1. nóvem-
ber 1920, d. 5.
febrúar 2017, og
Sigurður Axel
Skarphéðinsson
vélgæslumaður, f. 19. september
1906, d. 7. apríl 1996. Börn
þeirra eru: 1) Helga öldrunar-
læknir, f. 18. ágúst 1973. Henn-
ar maður er Þorgeir Gestsson
taugalæknir, f. 21. júní 1978.
Börn þeirra eru Eyjólfur Logi, f.
2. apríl 2005, Gestur, f. 9. júní
2007, og Hekla, f. 17. desember
2012. 2) Baldur Þór bifreiða-
stjóri, f. 31. maí 1978.
Eyjólfur lauk stúdentsprófi
frá MR 1970. Verkfræðiprófi frá
HÍ og NTH í Þrándheimi 1974.
Hann lauk MBA-námi frá HÍ ár-
ið 2007. Einnig lauk hann fjöl-
mörgum námskeiðum og starfs-
þjálfun á sviði umhverfis- og
öryggismála og vinnuverndar.
Árið 1975 hóf Eyjólfur störf
sem deildarverkfræðingur hjá
Heilbrigðiseftirliti ríkisins og
tók svo árið 1980 við embætti
Öryggismálastjóra ríkisins. Árið
Kæri Eyjólfur. Leiðir okkar
lágu fyrst saman fyrir um
sautján árum á heimili ykkar
Gerðar í Hafnarfirði.
Dóttir ykkar taldi þá orðið
tímabært að við skyldum öll hitt-
ast. Ég man að þú vildir segja
mér frá síðustu ferð þinni upp á
hálendið, enda voru slíkar ferðir
þitt áhugamál. Ég hafði fram að
því talið mig viðræðuhæfan um
landafræði og var því fullur bjart-
sýni í upphafi en það syrti fljótt í
álinn enda þuldir þú upp mikinn
fjölda örnefna sem ég kunni eng-
in deili á.
Ég reyndi að láta líta út fyrir
að ég hefði einhvern skilning á
umræðuefninu en það hefði satt
að segja verið mjög vel þegið ef
þú hefðir getað hent inn Esjunni
eða Vatnajökli í þessa upptaln-
ingu.
Þótt mér yrði ekki auðið á
samferðatíma okkar að bæta
miklu í reynslubankann um há-
lendi Íslands þá varð mér síðar
ljóst að við áttum ýmis önnur
áhugamál sameiginleg sem við
gátum rætt um löngum stundum.
Ég kynntist vel þínum aðalein-
kennum sem voru mikil fróðleiks-
fýsn, mörg áhugamál og ekki síst
óvenjulega mikil atorkusemi til
að geta sinnt þessum áhugamál-
um vel.
Lýsandi fyrir þig var fé-
lagslyndið og vilji til að láta gott
af þér leiða. Öll þín félagsstörf og
stjórnmálastörf eru að sjálfsögðu
til vitnis um það. Síðustu ár hafið
þið hjónin til dæmis tekið við
skiptinemum frá heimsálfunum
vestanhafs sem hafa notið góðs af
þessum eiginleikum þínum. Þú
lagðir einnig kapp á að rækta góð
tengsl við fjölskyldumeðlimi
þrátt fyrir að miklar fjarlægðir
skildu að.
Harmur þinna nánustu er mik-
ill á þessum tímamótum og þín
verður sárt saknað af barnabörn-
um þínum. Þið höfðuð varið mikl-
um tíma saman, þú hafðir tekið
þau með í ferðir þínar hvort sem
það var á íslensk fjöll eða til ann-
arra landa. Þegar þú sagðir þeim
frá veikindum þínum sótti sú
fjögurra ára mikilvægasta stein-
inn í safninu sínu og lagði á kvið
þér til að reyna að lækna þig.
Þrátt fyrir eindreginn vilja henn-
ar og vonir allra sem þekktu þig
reyndist lækning ekki möguleg.
Við erum skilin eftir með tóma-
rúm í hjörtum okkar. Það tóma-
rúm verður ekki fyllt. Verkefnið
okkar verður að halda minningu
þinni á lofti og þín góðu gildi í
heiðri.
Hvíldu í friði, kæri tengdafað-
ir.
Þorgeir Gestsson.
Elsku Eyvi bróðir. Ég á erfitt
með að trúa því að þú sért farinn
eftir hetjulega baráttu við
krabbameinið.
Mér þykir svo vænt um þig. Þú
varst fyrirmynd mín að svo
mörgu leyti. Þú varst fylginn þér,
fróðleiksfús, duglegur og síðast
en ekki síst kærleiksríkur bróðir.
Ég á eftir að sakna símtalanna
frá þér, matarboðanna og þess að
ræða við þig um allt milli himins
og jarðar.
Hvíl friði elsku bróðir.
Kær kveðja, þín systir
Þórey.
Mig langar að minnast bróður
míns, Eyjólfs Þórs Sæmundsson-
ar. Eyvi eins og hann var alltaf
kallaður var elstur af okkur al-
systkinunum en faðir okkar átti
fyrir dóttur sem var ættleidd og
hefur lengst af búið í Ameríku.
Eyvi var sex árum eldri en ég.
Æskuminningarnar eru sterkar
og hafa komið aftur og aftur upp í
hugann núna síðustu vikurnar
þar sem ég deildi tíma með Eyva
daglega. Eyvi var alla tíð mjög
duglegur og einstaklega fróð-
leiksfús. Tileinkuðum fróðleik
deildi hann með öðrum og ekki
síst mér. Eitt var einkennandi
fyrir Eyva að hann leyfði manni
alltaf að vera með, ég fékk að fara
í bíó með honum og vinum hans,
við vorum mikið saman að veiða,
hann vildi hafa mann með sér í
því sem hann var að gera. Eyvi
var afburða námsmaður og setti
þess vegna há viðmið á heimilinu
varðandi nám. Það var stundum
erfitt að fylgja því eftir og oft leit-
aði ég til hans varðandi mitt nám
og alltaf var hann tilbúinn til þess
að aðstoða mig. Auk þess að vera
góður námsmaður var hann af-
burða verkmaður og hafði mikið
verksvit. Ég man vel eftir því
þegar við smíðuðum krók undir
Volvo-bíl sem hann hafði keypt í
Noregi og flutt heim eftir nám. Á
þessum tíma var ég að læra vél-
virkjun í Vélsmiðju Hafnarfjarð-
ar og við smíðuðum krókinn þar.
Ég var með einhverja hugmynd
að því hvernig ætti að standa að
verki og hann hlustaði á mig og
kom síðan með þá tillögu að gera
„skapalón“ að festipunktum
króksins við grind bílsins þannig
að hægt væri að smíða krókinn
milli þessara punkta. Þessi smíði
tókst vel og Eyvi átti þennan bíl í
tuttugu ár, síðan gaf hann mér
bílinn og ég notaði hann í tvö ár.
Þessi dugnaður og útsjónarsemi
Eyva einkenndu öll hans störf.
Hann var fyrsti forstjóri Vinnu-
eftirlitsins. Hann unni vinnu-
verndarmálum og hafði yfirgrips-
mikla þekkingu á þeim málum og
vissi nákvæmlega hvar við stönd-
um í samanburði við aðrar vest-
rænar þjóðir og einsetti sér að ná
árangri í vinnuvernd. Áður en
Eyvi byrjaði hjá Öryggiseftir-
litnu, sem varð seinna Vinnueft-
irlitið, var hann að skoða mengun
frá stóriðju, meðal annars meng-
un frá Álverinu í Straumsvík. Það
var tekist á um þessi mál opin-
berlega og einkennandi fyrir
málflutning Eyva var að hann
hafði kynnt sér málið ofan í kjöl-
inn og flutti sterk rök fyrir máli
sínu. Eyvi sá einnig um að skrifa
reglur fyrir starfsleyfi Kísil-
málmverksmiðjunnar á Grundar-
tanga, ég man að hann var stoltur
af þeirri vinnu og taldi vel hafa
tekist til. Til að geta unnið að
þessum málum aflaði hann sér
þekkingar á rekstri verksmiðja
af þessu tagi um allan heim. Eyvi
naut þess að vera með fjölskyldu
sinni og fylgdist vel með okkur
systkinum sínum og börnum okk-
ar og barnabörnum. Hann rækt-
aði einnig samband við hálfsystur
okkar, Dianna, í Ameríku og
heimsótti hana reglulega. Fráfall
Eyva er mikið áfall fyrir alla sem
þekktu hann en sennilega mest
fyrir barnabörn hans, Eyva, Gest
og Heklu. Gerði, Baldri, Helgu og
Þorgeiri og börnum þeirra votta
ég innilegustu samúð mína.
Gunnar Hörður.
Elskulegur mágur minn Eyj-
ólfur Sæmundsson kvaddi þetta
líf hinn 5. október sl. Við erum
dofin, þetta var svo brátt en samt
ekki, við erum víst aldrei tilbúin.
Eyvi barðist hetjulega en varð að
láta í minni pokann.
Eftir standa minningarnar um
góðan mann. Fastur liður var að
mæta á annan í jólum til Lillu og
Eyva. Við sátum yfir kræsingun-
um og Eyvi gaukaði að litlu vin-
konu sinni Birtu af kalkúninum,
já Birta vissi alltaf hvar hún ætti
að tylla sér. Tíminn flaug áfram
þessi kvöld yfir spjalli, vísnalestri
og skemmtisögum. Eyvi var haf-
sjór af fróðleik, sama hvort um
var að ræða dægurmál, vísur og
kvæði eða stjórnmál, umræðurn-
ar gátu orðið ansi fjörugar sér-
staklega um stjórnmálin, þar var
hann í essinu sínu.
Eftir að við fórum að ferðast
með þeim hjónum um landið kom
í ljós þekking hans á landinu ég
held að það sé ekki til sá staður
eða þúfa á Íslandi sem hann ekki
þekkti og skemmtilegar sögur
með.
Við eigum svo góðar minning-
ar úr þessum ferðum.
Síðasta ferðalagið var í sumar
norður í Kelduhverfi. Þá voru
barnabörnin þeirra, þeir Eyvi og
Gestur, með okkur. Hann fór á
hverjum degi með þá í ferðir til
þess að sýna þeim æskustöðvar
okkar systra. Þar þekkti hann og
hefur skoðað allt það dásamlega
svæði.
Þarna var hann orðinn mjög
lasinn en þrautseigjan var slík að
ekkert var gefið eftir. Gekk dag
eftir dag langar leiðir upp og nið-
ur kletta með strákana til þess að
þeir fengju nú örugglega að
kynnast öllu. Hann talaði oft um
Ingveldarstaðaþrjóskuna í okkur
systrum en ég held svei mér að
hann hafi haft eitthvað af henni.
Við Hansi þökkum fyrir
ánægjulegar samverustundir á
öllum þessum árum sem við höf-
um átt samleið.
Elsku systir, Helga, Baldur,
Geiri, Eyvi, Gestur og Hekla.
Guð gefi ykkur styrk í þessum
mikla missi.
Hjördís og Hans.
Það var reisn yfir Eyjólfi þeg-
ar hann sagði mér frá veikindum
sínum og því verkefni sem beið
hans. Hann var eins og ég þekkti
hann bjartsýnn, með baráttuvilj-
ann að vopni, ákveðinn í að sigra.
Ég tók heilshugar undir með
honum, sannfærð um að það sem
fram undan væri færi á besta veg
fyrir hann.
Sameiginlegt áhugamál og
metnaður okkar Eyjólfs stóð til
þess að sjá hag Hafnarfjarðar- og
Straumsvíkurhafna sem stórra
löndunar- og flutningshafna sem
best borgið. Til að sinna því sát-
um við í hafnarstjórn um árabil
og sinntum bæði formennsku á
miklum framkvæmdatímum.
Það urðu framfarir og breyt-
ingar á báta- og skipaumferð á
þeim 12 ára tíma sem við unnum
saman sem kölluðu á auknar
kröfur til þjónustu hafna og
bætta aðstöðu m.a. fyrir stækk-
andi skipaflota.
Landfyllingin utan Suður-
garðs var mikið átaksverkefni,
samhliða uppbyggingu Austur-
bakkans í Straumsvík. Það var
því mikil vinna á hafnarstjórn og
vorum við Eyjólfur ekki alltaf á
sama máli en fleygðum þeirri
orðræðu frá okkur fyrir margt
löngu.
Með nýju landi og hafnarbökk-
um jókst þjónustan, Hafnarfjarð-
arhöfn til frekari farsældar.
Eyjólfur Sæmundsson lagði
sitt þar vel af mörkum, sinnti
störfum formanns hafnarstjórn-
ar með miklum sóma.
Það er með þakklæti sem ég
minnist liðinna tíma sem í senn
voru gefandi og góðir.
Elsku Gerður og fjölskylda, ég
votta ykkur mína innilegustu
samúð vegna andláts Eyjólfs.
Minnist hans með virðingu og
hlýju.
Valgerður Sigurðardóttir.
Nú lýkur sumri og haustið hef-
ur tekið yfir, eins er það með líf
vinar okkar Eyjólfs Þórs Sæ-
mundssonar, hinu jarðneska lífi
hans er lokið. Hann hafði glímt
við erfið veikindi en hefur nú
fengið lausn frá sínum jarðnesku
þjáningum.
Fyrir um aldarfjórðungi stofn-
uðum við nokkur hjón matar-
klúbb. Við þekktumst mismun-
andi mikið fyrir þann tíma en
fljótt myndaðist vinátta í hópn-
um.
Við vorum um margt ólík og
með mismunandi skoðanir á
mönnum og málefnum eins og
gengur í hinu daglega lífi, en allt-
af var skeggrætt um málefni líð-
andi stundar.
Þótt umræður væru jafnan
ánægjulegar var aðaltilgangur
félagsskaparins að hittast yfir
góðum mat og eðalvínum, einnig
að hafa gaman af samvistum sem
og veitingum.
Eyjólfur var mikill áhugamað-
ur um veiðar og fengum við að
njóta afraksturs veiða þeirra
feðga eftir haustveiðarnar, t.d.
gæsa og hreindýra.
Eyjólfur var fagurkeri sem
kunni gott að meta. Hann hafði
einnig gott eyra fyrir bundnu
máli sem óbundnu og brá gjarnan
fyrir sig hendingum og sótti þá
oft innblástur til ættingja Gerðar
konu sinnar norður í Kelduhverfi
sem hann hafði miklar mætur á.
Eyjólfur og Gerður höfðu yndi
af ferðalögum og þau ferðuðust
víða um Ísland á sumrin. Mun
vandfundinn sá staður sem þau
höfðu ekki heimsótt. Hann var
vel lesinn, naut þess að kynna sér
þá staði og byggðir sem þau fóru
um og oft gat verið gaman að
heyra hann segja frá staðháttum
og fólki sem hann hafði hitt eða
heyrt af.
Eyjólfur var nákvæmnismað-
ur; vildi hafa allt í röð og reglu,
sem kom sé vel í starfi hans sem
var að veita Vinnueftirliti ríkisins
forstöðu.
Á þessum haustnóttum sökn-
um við góðs vinar og félaga og
litli klúbburinn okkar verður ekki
samur.
Af skýi niður
dís í daginn stígur.
Með gát hún strýkur
gerði hvert og baðm:
Í dag er kvaddur
drengur góður héðan,
og vertu hljóður
vindur, rétt á meðan
innsiglað duft
míns dána vinar hnígur
við angan heyja
frjórri mold í faðm.
(Þorsteinn frá Hamri)
Stella María og Friðgeir,
Þorbjörg og Sigtryggur
Rósmar.
Fráfall Eyjólfs heggur mikið
skarð í vinahópinn, sem hefur
haldið dyggilega saman allt frá
námsdvöl okkar í Þrándheimi í
byrjun áttunda áratugarins.
Eyjólfur og Gerður komu til
Þrándheims í Noregi haustið
1972, þar sem hann hóf seinni-
hlutanám í efnaverkfræði við
NTH. Þau féllu strax vel inn í hóp
Íslendinga sem voru að koma til
náms og þeirra sem voru fyrir.
Íslendingahópurinn í Þránd-
heimi átti margar góðar stundir
saman, ekki síst konurnar, sem
hafa haldið saumaklúbb allt frá
þeim tíma. Á þessum tíma kom-
um við námsmennirnir og fjöl-
skyldur upp félagsheimili, sem
nefndist Ísakot. Þar hittust Ís-
lendingarnir við hin ýmsu tæki-
færi og tók Eyjólfur virkan þátt í
uppbyggingu og starfseminni í
Ísakoti.
Þegar heim var komið hófst
lífsbaráttan í leik og starfi og við
barnauppeldi. Eyjólfur starfaði
mestan hlutann af starfsævinni
hjá Vinnueftirliti ríkisins, og var
forstöðumaður stofnunarinnar.
Hann starfaði af miklum krafti og
einlægum áhuga að öryggismál-
um á landinu og var vakinn og
sofinn í starfi sínu fyrir bættu ör-
yggi.
Eyjólfur var góður vinur vina
sinna og hjálpsamur maður.
Saumaklúbburinn góði hittist
reglulega og erum við karlarnir
hafðir með við ýmsar hátíðlegar
uppákomur. Stofnað er til ár-
legra ferða um óbyggðir landsins.
Við hittumst á gamlársdag um
hádegi og gerum okkur glaðan
dag, þar til hver heldur til síns
heima til kvöldverðar með sinni
fjölskyldu. Haldnar eru grillveisl-
ur á miðju sumri og ýmsir við-
burðir eru á aðventunni. Þar á
meðal höfum við farið utan og
hinir fjölbreyttustu veitingastað-
ir heimsóttir hér heima.
Ferðirnar um óbyggðir Ís-
lands hafa verið margar og
ógleymanlegar. Eyjólfur tók
virkan þátt í undirbúningi ferð-
anna og nutum við þess hvað
hann var einstaklega fróður og
vel lesinn um landið, menn og
málefni. Í ferðunum var glatt á
hjalla og við nutum vel kímni
hans og rökfestu í líflegum um-
ræðum. Eyjólfur lét hvergi deig-
an síga eftir að hinn illvígi sjúk-
dómur hóf að herja á heilsu hans.
Hann var samur við sig með
dugnaðinn og æðruleysið og tók
af fullum krafti þátt í ferð okkar
síðastliðinn júlí, þótt greinilega
mætti sjá að hann var sárkvalinn.
Við söknum sárt góðs dreng-
skaparmanns og vinar, sem nú
hefur öðlast frið.
Elsku Gerður, Helga, Baldur
og fjölskyldur. Við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og biðjum góðan Guð að vera
með ykkur.
Haukur og Magnea, Stella
og Friðgeir, Anna og Sig-
urjón, Björgvin og Elín,
Margrét, Helgi og Inga,
Sigurður og Emilia.
Fréttin um andlát Eyjólfs kom
og okkur setti hljóð þó að við viss-
um að hverju stefndi. Minning-
arnar streyma fram um þennan
sterka og mikla persónuleika
sem ávallt var fremstur meðal
jafningja. Þau hjónin Gerður og
Eyjólfur voru vinir okkar en við
kynntumst eftir að Inghildur fór
að vinna hjá Vinnueftirlitinu fyrir
20 árum. Hinar árlegu ferðir með
starfsmönnum Vinnueftirlitsins
eða „Öræfaklúbbnum“ um há-
lendi Íslands voru ákaflega
skemmtilegar og það kom strax í
ljós að Eyjólfur þekkti hverja
þúfu þar uppi og kunni auk þess
Eyjólfur Þór
Sæmundsson