Morgunblaðið - 17.10.2018, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. OKTÓBER 2018
sögu um hana til viðbótar. Þróun
varð á ferðunum og við fórum að
fara vítt og breitt um landið. Við
fórum á einhver tiltekin tjald-
stæði og komum okkur þar fyrir
en gerðum út á daginn í skoðun-
arferðir á bílum. Sérstaklega er
minnisstæð ferðin á Langanes en
þá komum við okkur fyrir á tjald-
stæðinu á Þórshöfn og skoðuðum
síðan Langanesið í mikilli blíðu,
25 stiga hita og logni. Síðasta
ferðin var farin til að skoða Holu-
hraun árið 2015. Á kvöldin, eftir
bílferð dagsins, var ávallt slegið
upp veislu í fortjaldinu hjá Eyj-
ólfi og Gerði og þar var grillað,
sungið og sagðar sögur. Eyjólfur
elskaði þessar stundir. Hann var
sagnamaður mikill og hafði alltaf
frá einhverju að segja, sama hvar
við vorum að ferðast. Hann var
ótrúlega fróður og minnugur um
náttúru og sögu Íslands, kunni
Íslendingasögurnar vel og hafði
gaman af að ræða og rökræða um
söguna. Hann flutti heilu ljóða-
bálkana sem hann kunni utan að
og gat snarað fram fyrirvara-
laust. Eyjólfur átti mörg áhuga-
mál í gegnum tíðina; ferðalög um
landið, golf, hellaskoðun, sögu
landsins og jarðfræði og bók-
menntir svo eitthvað sé nefnt og
nú síðast sagðist hann ætla að
fara að kynna sér fótbolta og
sögu hans í ýmsum löndum.
Hann var svo ótrúlega áhuga-
samur um allt milli himins og
jarðar. Það var fátt sem hann
hafði ekki velt fyrir sér og mynd-
að sér skoðun á. Eyjólfur var ein-
staklega góð manneskja og
spurði meðal annars ávallt um
hag fjölskyldu okkar.
Við hjónin heimsóttum Eyjólf
og Gerði í fallega húsið þeirra á
Spáni núna í vor og sátum dag-
langt úti í garði og þá var rætt
vítt og breitt, aldrei skortur á
umræðuefni og stundin flaug
hratt eins og ávallt þegar setið
var á spjalli með Eyjólfi.
Með þakklæti kveðjum við
þennan merka mann og góða vin.
Fjölskyldu Eyjólfs sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Inghildur og Guðbrandur.
Eyjólfur Sæmundsson var
Hafnfirðingur. Og stoltur af bæn-
um sínum, þar sem hann ól sinn
aldur. Hann lagði drjúgt af mörk-
um svo auðugt og gróskumikið
mannlíf gæti þróast og þroskast í
bænum. Hann sat í bæjarstjórn
um fimm ára skeið, var formaður
hafnarstjórnar um langt árabil
og sat einnig í fræðsluráði, svo
fátt eitt sé talið.
Svo var hann í forystu Alþýðu-
flokksins og Samfylkingarinnar
um áratuga skeið. Þar og víða
annars staðar lagði hann sitt
þunga lóð á vogarskálarnar til að
stuðla að framförum og bættum
hag bæjarbúa og landsmanna. Og
ætíð gerði hann það út frá grunn-
gildum jafnaðarstefnunnar, með
frelsi til orðs og verka í öndvegi,
samfara jöfnum rétti allra til
mannsæmandi lífs og ásamt
þriðju meginstoðinni, bræðralag-
inu. Eyjólfi var ljóst að samvinna
fólks var forsenda þess að málum
þokaði fram á veg.
Hann var því mannasættir, en
rökfastur og beinskeyttur, þegar
þörf var á.
Eyjólfur var efnaverkfræðing-
ur að mennt. Það fór ekki
framhjá nokkrum manni, að hann
hugsaði eins og verkfræðingur;
ætíð vel undirbúinn og skipulagð-
ur. Vildi hafa hlutina í föstum
skorðum, nákvæmur í öllu með
staðreyndir uppi á borðum, þann-
ig að unnt væri að taka upplýsta
ákvörðun um næstu skref. En
hann var maður verka, þoldi illa
að mál velktust um í skriffinnsku
og masi, heldur vildi láta hendur
standa fram úr örmum og láta
verkin tala.
Eyjólfur gegndi lykilhlutverki
í sameiningu jafnaðarmanna í
Samfylkinguna og varð fyrsti
gjaldkeri hennar þar sem takast
þurfti á við flókin og viðkvæm
verkefni sem Eyjólfi fórst afar
vel úr hendi.
Hann var traustur félagi og
vinur. Hreinn og beinn og sam-
kvæmur sjálfum sér í orði og
verkum. En líka glaður á góðum
stundum í vinahópi. Hann var
minnugur með afbrigðum á at-
burði og orð úr fortíðinni og gat
miðlað óspart úr þeim reynslu-
brunni. Svo kunni hann heilu
vísna-og ljóðabálkana utanbókar
og oft nutum við þess á góðum
stundum.
Eyjólfur var alþjóðasinni og
fylgdist vel með stefnum og
straumum í heimspólitíkinni.
Naut þess að ferðast og kynnast
viðhorfum og siðum í fjarlægum
löndum. Enda var Eyjólfur sigld-
ur vel og hafði komið víða við.
Eyjólfur hafði jafnan mörg
járn í eldinum, sem er alkunna
með dugmikla menn með fé-
lagslega þörf fyrir samneyti og
samstarf við fólk.
Við bræður höfum átt góð
samskipti við Eyjólf um áratuga
skeið. Vorum ekki alltaf sammála
um alla hluti, en gátum vanda-
laust rætt málin í botn og leitað
farsællar niðurstöðu. Átt samtöl
og rökræðu sem treysti vina-
böndin.
Menn í eldlínunni eins og Eyj-
ólfur, þurfa sitt skjól og sína hlíf.
Það athvarf fann hann ríkulega á
heimili sínu með ástkærri eigin-
konu sinni, Gerði Sigurðardóttur
og börnunum tveimur, Helgu og
Baldri. Þeim og öllum ástvinum
sendum við hlýjar samúðarkveðj-
ur og biðjum góðan Guð að blessa
minningu góðs drengs.
Vegna starfa okkar og fjar-
lægðar af þeim sökum, eigum við
þess ekki kost að vera við útför
Eyjólfs,en sendum okkar hug-
heilu kveðjur.
Gunnlaugur og
Guðmundur Árni.
Við hittumst flest í fyrsta sinn
haustið 2005 þegar við settumst
saman á skólabekk í Háskóla Ís-
lands. Mörg hver eftir langt hlé
frá námi. Við tóku tvö strembin
ár en ákaflega ánægjuleg. Þar
sem mikið var um hópavinnu
kynntumst við ansi vel. Náms-
ferðir til Danmerkur og þó eink-
um ferðin til Kína nýttust til að
þétta hópinn og mynda ævilöng
vinatengsl. Að loknu námi var því
alveg ljóst að þessi hópur þyrfti
að halda tengslum og það sann-
arlega gerði hann. Upp frá því
hittumst við alltaf reglulega.
Grillveislur, jólafagnaður, happy-
hour á Hilton, gönguferðir á
sumrin og ýmis önnur tilefni.
Hann Eyjólfur okkar var ákaf-
lega virkur í þessum hópi og hitti
okkur alltaf þá hann gat og Gerð-
ur einnig. Það var nefnilega strax
ljóst að makarnir héldu hópinn
líka með okkur.
Á hverju ári buðu Eyfi og
Gerður hópnum til sín í Hafnar-
fjörðinn í grillveislu sem var orð-
in einn af föstum punktum ársins.
Eins og flestir vita sem til þekkja
var hann Hafnfirðingur, en Hafn-
arfjörður var nokkuð fyrirferðar-
mikill í sögunum hans og lífi.
Strax við fyrstu kynni kom í
ljós að Eyjólfur var mikill sögu-
maður og kunni heilu bókahill-
urnar utan að af ljóðum. Það varð
fljótt órjúfanleg hefð að Eyfi færi
með ljóð fyrir okkur sem hentaði
stað og stund. Hvort heldur það
væri í skýjakljúfum Shanghai eða
djúpt í hellum á hálendinu. Alltaf
fann hann viðeigandi ljóð.
En lífið kemur stöðugt á óvart
og á útskriftarafmæli okkar í
fyrra sagði hann okkur að hann
hefði þá greinst með krabbamein
og fram undan væri stór bardagi.
Við vorum viss um það að Eyfi
myndi berjast til þrautar og hafa
sigur. Sterkur og með reisn stóð
hann í baráttunni allt fram á það
síðasta. Sigurvon fram á síðustu
stund.
Það er svo sárt að kveðja. En
Eyjólfur mun fylgja okkur áfram.
Hvort sem við verðum á efstu
hæðum skýjakljúfa, á hæstu tind-
um fjalla eða djúpt í hellum þá er
ekki ólíklegt að hvíslað verði að
okkur ljóði.
Eftirfarandi er ljóð Hannesar
Hafstein sem Eyfi fór með fyrir
okkur eftir gönguferð í Mýrdaln-
um og ísklifur á Kötlujökli. Hon-
um fannst þetta alveg magnað
ljóð og lýsa fegurðinni sem höf-
undur sér í stormum lífsins.
Ég elska þig, stormur, sem geisar um
grund
og gleðiþyt vekur í blaðsterkum lund,
en gráfeysknu kvistina bugar og brýtur
og bjarkirnar treystir um leið og þú
þýtur.
Þú skefur burt fannir af foldu og hól,
þú feykir burt skýjum frá ylbjartri sól,
og neistann upp blæs þú og bálar upp
loga
og bryddir með glitskrúði úthöf og
voga.
Þú þenur út seglin og byrðinginn ber
og birtandi, andhreinn um jörðina fer;
þú loftilla, dáðlausa lognmollu hrekur
og lífsanda starfandi hvarvetna vekur.
Og þegar þú sigrandi’ um foldina fer,
þá finn ég, að þrótturinn eflist í mér.
Ég elska þig, kraftur, sem öldurnar
reisir,
ég elska þig, máttur, sem þokuna leys-
ir.
Ég elska þig, elska þig, eilífa stríð,
með ólgandi blóði þér söng minn ég
býð.
Þú alfrjálsi loftfari, hamast þú hraður;
hugur minn fylgir þér, djarfur og glað-
ur.
Gerði, Baldri, Helgu og fjöl-
skyldu vottum við okkar dýpstu
samúð.
Kveðja frá vinum úr MBA-
náminu.
Brynjar Már Magnússon.
Áhugi á vinnuverndarmálum
leiddu okkur Eyjólf Sæmundsson
saman fyrir mörgum árum. Hann
hafði frumkvæðið að þeirri sam-
vinnu og samskiptum sem stóðu
um árabil, meðan hann var for-
stjóri Vinnueftirlitsins en ég yf-
irlæknir. Þegar Vinnueftirlitið
var ung stofnun var að ýmsu að
hyggja og margs að gæta vegna
þess hve vinnuvernd var lítt
þekkt og ómótuð. Margir þættir
vinnuverndar voru framandi
launafólki, stjórnendum og at-
vinnurekendum; sem áttu sér-
staklega að njóta góðs af vinnu-
verndinni. Það þurfti að vekja
athygli á vinnuverndarmálum hjá
öllum, háum sem lágum, en ekki
síst æðstu stjórnvöldum. Stöðugt
þurfti að kenna og fræða, fá
menn í lið með sér og sætta ólík
sjónarmið til að þoka málum
áfram. Eyjólfur lærði fljótt á
þetta margbrotna verkefni og
virtist njóta sín vel í samskiptum
við aðra. Hann missti aldrei sjón-
ar á markmiðum vinnuverndar.
Vinnueftirlitið var og er flókin
stofnun sem sinnir þremur aðal-
viðfangsefnum: eftirliti, fræðslu
og rannsóknum. Eyjólfur sökkti
sér niður í dýpstu smáatriði allra
þessara verkefna af áhuga og
metnaði, og hvatti starfsfólk
Vinnueftirlitsins til dáða. Mín
verkefni voru fyrst og fremst
rannsóknir, því næst fræðsla og
einstaka sinnum stuðningur við
eftirlitið. Það var talið hagkvæmt
hér á landi að hafa rannsóknir og
eftirlit í einni og sömu stofnun, og
dreifa ekki sérfræðingum í
vinnuvernd á marga staði. Við
Eyjólfur fundum það í upphafi að
stundum þóttu stjórnarmönnum í
Vinnueftirlitinu eða aðilum
vinnumarkaðarins rannsóknir
óþægilegar. Eyjólfur fann leiðir
til að kynna niðurstöður rann-
sókna, sem gerðar voru við
Vinnueftirlitið, fyrir stjórn og að-
ilum, og utanaðkomandi hlutlaus
ritrýni varð skilyrði fyrir birt-
ingu rannsókna til þess að gæta
óhlutdrægni og ávinna traust.
Eftirlit og rannsóknir geta rekist
á innan sömu stofnunar, en Eyj-
ólfi tókst að afstýra slíkum
árekstrum. Hann var vel heima í
hvernig gera á vandaðar áhorfs-
rannsóknir á mönnum á vinnu-
verndarsviðinu og það voru ekki
margir aðrir sem gátu rætt rann-
sóknir af þeirri þekkingu sem
hann bjó yfir. Eyjólfur var sér-
fræðingurinn í menguninni,
hvernig hún skyldi mæld og met-
in, sem er ein af meginforsend-
unum fyrir rannsóknum á
tengslum sjúkdóma og eiturefna
á vinnustað. Eyjólfur var fræði-
lega sinnaður, ábyrgðarmaður-
inn skyldi sjálfur velja rannsókn-
arefnin, sjálfstæði hans og
heiðarleiki var í fyrirrúmi. Rann-
sóknarþörfin var brýn í vinnu-
verndinni. Óskir víðsvegar frá
gátu mótað forgangsröðina og til-
mæli frá ráðherra urðu eitt sinn
tilefni margra rannsókna.
Eyjólfur var hamhleypa til
allra verka og svo hraðvirkur að
það gat stundum verið erfitt að
fylgja honum. Hann var mælskur
og rökfastur, fylgdi fast sinni
stefnu og barðist fyrir góðum
málefnum. Um hann hefði verið
sagt í Sturlungu: hann var vel
fallinn til forystu. Eyjólfur var
sterki maðurinn, sem stillti sér
fremst í baráttunni fyrir hag
þeirra sem minna mega sín og
þurfa vernd og forvarnir. Það
verður erfitt að fylla það skarð
sem lát hans skilur eftir.
Aðstandendum er vottuð inni-
leg samúð vegna fráfalls hans.
Vilhjálmur Rafnsson.
Við kynntumst haustið 1998.
Konur og karlar úr þremur
stjórnmálaflokkum komu saman
til að skrifa sameiginlega stefnu,
semja um sameiginlega fram-
boðslista og stofna saman nýja
stjórnmálahreyfingu.
Eyjólfur var hafnfirskur krati.
Stór og stæðilegur, ábúðarfullur
og hreint ekki viss hvað hann ætti
að halda um kvennalistakonurn-
ar sem voru komnar til að hitta
hann – og hina karlana í Reykja-
neskjördæmi. Þær gerðu kröfur.
Miklar. Það var tekist á, hurðum
skellt og ýmislegt látið flakka. En
við náðum saman að lokum og
buðum fram í Reykjaneskjör-
dæmi vorið 1999. Seinna sama ár
stofnuðum við fyrsta kjördæmis-
félag Samfylkingarinnar.
Það sem er mest um vert er að
við eignuðumst vináttu hvert
annars, lærðum að virða hvert
annað og njóta þess að vera sam-
an. Eyjólfur Sæmundsson var
hreinn og beinn í samskiptum.
Hann gat verið harður í horn að
taka og þver en hann var líka ein-
staklega hlýr og traustur þegar á
reyndi.
Þegar Samfylkingin varð til
bjuggust margir við að erfitt yrði
að ná saman um stefnu þvert á
flokkana. Það reyndist þegar allt
kom til alls ekki erfiðasta verk-
efni okkar, heldur hitt að blanda
saman pólitískum kúltúr úr
þremur nokkuð ólíkum áttum.
Galdurinn var að nýta það besta
frá stofnendum Samfylkingar-
innar og skilja gamaldags vinnu-
brögð og þrætur eftir í fortíðinni.
Þann veg fetuðum við saman
skref fyrir skref fyrstu árin í lífi
nýrrar stjórnmálahreyfingar,
hvert okkar um sig í trúnaðar-
starfi fyrir flokkinn og kjósendur
hans.
Við kveðjum að leiðarlokum og
þökkum fyrir ferðalagið. Ástvin-
um Eyjólfs vottum við okkar
dýpstu samúð.
Ása Richardsdóttir og
Þórunn Sveinbjarnardóttir.
Eyjólfur Sæmundsson var
mjög traustur og heilsteyptur
maður. Á kveðjustund þakka ég
honum okkar góðu kynni og sam-
starf sem ég met mikils. Það er
sárt að þessi vinnusami maður
skyldi ekki fá að njóta gleði og
frelsi eftirlaunaáranna með Gerði
en þau voru afar samhent hjón.
Eyjólfi var snemma falin ábyrgð
og forysta og hann var mjög ung-
ur, aðeins þrítugur, þegar hann
varð Öryggismálastjóri ríkisins
og var forstjóri Vinnueftirlits rík-
isins hátt í fjóra áratugi allt til
loka. Hann var mikill félagsmála-
SJÁ SÍÐU 24
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
HÖRÐUR ÞORSTEINSSON
bóndi,
Nykhól, Mýrdalshreppi,
lést á dvalarheimilinu Hjallatúni í Vík
laugardaginn 6. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Guðjón Harðarson Jóhanna Sólrún Jónsdóttir
Jóhanna Þórunn Harðard. Guðmundur Oddgeirsson
Guðbjörg Klara Harðardóttir Hlynur Vigfús Björnsson
Sigurlaug Linda Harðardóttir Gunnar Vignir Sveinsson
Steina Guðrún Harðardóttir Jóhannes Gissurarson
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓLAFUR SKAGFJÖRÐ ÓLAFSSON,
bóndi, Garðshorni,
lést fimmtudaginn 11. október á Sjúkrahúsi
Akureyrar. Útför hans fer fram frá
Akureyrarkirkju föstudaginn 26. október klukkan 13:30.
Ólafur Rafn Ólafsson Guðrún Þ. Þorláksdóttir
Áskell Ólafsson
Sigurlaug Ólafsdóttir Níels S. Þorvaldsson
Ingveldur G. Ólafsdóttir Magnús Magnússon
Gunnar Ólafsson Halldóra Jóhannsdóttir
Tómas Ólafsson Matthildur Stefánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
VIÐAR EIRÍKSSON,
Túngötu 18, Húsavík,
lést föstudaginn 12. október.
Útför hans fer fram frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 20. október klukkan 11.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið eða
Sjúkrahús Húsavíkur.
Gunnþórunn Guðný Sigurðardóttir
Eyþór Viðarsson Sigrún Björg Víkingur
Birkir Viðarsson Kristín Elfa Björnsdóttir
Sigríður Viðarsdóttir Sigurður Þór Einarsson
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
EIRÍKUR BRIEM
hagfræðingur,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
föstudaginn 12. október.
Útför hans verður gerð frá Áskirkju mánudaginn 29. október
klukkan 13.
Guðrún Ragnarsdóttir Briem
Maj-Britt Hjördís Briem Einar Þ. Eyjólfsson
Eiríkur Briem Hanna Kristín B. Pétursdóttir
Katrín Briem Þorvaldur Ólafsson
og barnabörn