Morgunblaðið - 08.12.2018, Síða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. DESEMBER 2018
✝ Alda SigrúnAlexanders-
dóttir fæddist 6.
mars 1936 í Kjós,
Árneshreppi á
Ströndum. Hún lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Hlíð á Akur-
eyri 26. nóvember
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Alexander
Árnason, f. 6. ágúst
1894, d. 11. feb. 1970, og kona
hans Sveinsína Ágústsdóttir, f.
7. júní 1901, d. 3. nóv. 1987.
Systkini Öldu voru: Sigur-
björg, húsmóðir á Krossnesi í
Árneshreppi, Ágúst Jóhann,
bifreiðasmíðameistari í Kópa-
vogi, og Skúli, alþingismaður
Hellissandi. Þau eru öll látin.
Alda giftist árið 1956 Stefáni
Kristjánssyni frá Nesi í
Fnjóskadal, f. 22. okt. 1929, d.
24. apríl 2016.
Dætur þeirra eru: 1) Guðrún,
f. 7. febrúar 1956, leikskóla-
kennari, maki Sigurður M. Sig-
urðsson húsasmíðameistari.
Börn þeirra: a) Alda Björk, f.
1973, maki Baldvin Stefánsson,
b) Haukur Þór, f. 1980, maki
Inga Bryndís Bjarnadóttir, c)
til Djúpavíkur. Þar var mikill
uppgangur vegna síldarinnar
og átti hún góðar minningar
þaðan. Frá 13 ára aldri var hún
í vist í Borgarfirði og einnig í
Reykjavík, þar sem hún vann
líka hjá klæðskera. Veturinn
1953-1954 fór Alda í Hús-
mæðraskólann á Laugum í
Reykjadal. Sumarið 1954 var
hún í kaupamennsku í Fnjóska-
dal þar sem hún kynntist Stef-
áni og hóf síðar sambúð með
honum í Nesi. Þau stofnuðu ný-
býlið Tungunes og voru með
búskap í samstarfi við Valtý,
bróður Stefáns, og Kristínu,
konu hans, og síðar með Gunn-
ari, syni þeirra, og konu hans,
Sigurlínu. Lengi vel voru þau
hjónin með rófnarækt og eins
höfðu þau umsjón með verslun
KSÞ við Vaglaskóg á vetrum.
Stefán vann mikið utan heimilis
og kom það þá í hlut Öldu að
stýra búinu. Hún tók einnig
þátt í félagsstarfi Stefáns eins
og heilsan leyfði og naut þess
að starfa með Kvenfélagi
Fnjóskdæla.
Ung fékk Alda liðagigt sem
hafði mikil áhrif á líðan hennar
og starfsgetu allt hennar líf.
Með aðstoð Stefáns gat hún
verið heima í Tungunesi til
haustsins 2005 er hún flutti á
Hjúkrunarheimilið Hlíð á Akur-
eyri.
Útför Öldu fer fram frá Háls-
kirkju í Fnjóskadal í dag, 8.
desember 2018, klukkan 14.
Stefán, f. 1982. 2)
Torfhildur, f. 19.
júní 1958, grunn-
skólakennari, maki
Guðmundur Sig-
valdason, fyrrv.
sveitarstjóri, d. 8.
febrúar 2017. Börn
þeirra: a) Álfheið-
ur, f. 1981, b) Óð-
inn, f. 1985. Sonur
Guðmundar: Sig-
valdi Már, f. 1973,
maki Agnes H. Jósavinsdóttir.
3) Ásta Heiðrún, f. 29. mars
1961, sundlaugarvörður, maki
Sigurgeir Sigurgeirsson tækja-
maður. Börn þeirra: a) Stein-
unn Erla, f. 1981, maki Sverrir
B. Berndsen, b) Alma Sigrún, f.
1984, maki Sigurjón S. Guð-
bergsson, c) Garðar Stefán
Nikulás, f. 1991, maki Hildur V.
Hallgrímsdóttir. 4) Svala Krist-
rún, f. 2. maí 1962, matartækn-
ir, börn hennar: a) Torfi Brynj-
ar, f. 1982, maki Ester H. Ás-
björnsdóttir, b) María Aldís, f.
1984, maki Birkir Ö. Stefáns-
son. Langömmubörnin eru 19
talsins.
Alda fæddist í Kjós og átti
þar heima til átta ára aldurs er
hún flutti með fjölskyldu sinni
Móðir mín Alda greindist með
liðagigt um það leyti sem ég fædd-
ist og hafði það áhrif á líf hennar
eftir það. Hún var með gigt bæði í
litlu og stóru liðunum og var því
snemma slæm í höndum og fótum
og síðar fylgdu stærri liðir með.
Hún fór í ótal aðgerðir til að bæta
heilsuna. Samt sem áður reyndi
hún að taka þátt í bústörfum eftir
því sem heilsan leyfði eins og við
rófnarækt og heimilisstörf.
Minningin er sterk þar hún sat
við eldhúsborðið og sagði okkur
systrum til við að elda, baka, þrífa
og annað sem þurfti að gera á
stóru heimili. Má segja að við höf-
um verið hennar framlenging til að
geta gert hlutina, alla eftir kúnst-
arinnar reglum. Hún hafði sterkar
skoðanir á því hvernig hlutirnir
skyldu gerðir, hvort sem það var
að baka upp sósur, hræra deig eða
þrífa. Jafnvel eftir að ég var farin
að reka stórt mötuneyti fékk ég
nákvæmar leiðbeiningar frá henni
um það hvernig ég ætti að baka
upp jafninginn með hangikjötinu
handa okkur þremur. Eftir að við
systur fórum að heiman tók pabbi
við eldamennskunni undir leiðsögn
hennar.
Já, hann pabbi var hennar hjálp,
það var ótrúlegt hvernig bóndinn
og vélamaðurinn tók að sér
umönnun og húshald þegar heilsa
hennar gaf sig og átti hann stóran
þátt í því að hún gat verið heima
svona lengi.
Minni og andlegri heilsu hélt
hún fram á síðasta dag. Hún dvaldi
á Furuhlíð á Dvalarheimilinu Hlíð
á Akureyri síðustu 13 árin. Færi
ég starfsfólkinu á Hlíð bestu þakk-
ir fyrir allt.
Það hefur verið erfitt að yfir-
gefa heimili sitt aðeins 70 ára göm-
ul en líkamleg heilsa hennar krafð-
ist aðstoðar við daglegar athafnir.
Hún undi hag sínum vel þrátt fyrir
að hugurinn væri lengi vel í sveit-
inni og á meðan pabbi bjó þar
ennþá hringdi hún í hann tvisvar á
dag og var jafnvel enn að leiðbeina
honum með matargerð og annað
því hún vissi hvar hver einasti
hlutur var. Það var eiginleiki sem
hún tamdi sér því hún var húsmóð-
irin og stjórnaði á sínu heimili og
sendi dætur og aðra með hluti með
nákvæmum fyrirmælum um hvar
átti að setja þá. Þannig gat hún
sent eftir þeim aftur, jafnvel þótt
langur tími væri liðinn.
Síðasta vetur er við fjölskyldan
vorum að tæma heimili hennar
spurði hún oft: „Var ekki þetta á
þessum stað?“
Mamma fylgdist vel með afkom-
endum sínum og hvað við vorum að
gera og nýtti hún símann til þess.
Það að hafa þurft að taka þátt í
heimilisstörfum ung að aldri hef-
ur mótað og kennt mér marga
hluti og var fátt sem ég þurfti
leita aðstoðar með eftir að ég
flutti að heiman. Skóli lífsins hafði
gert mér gott.
Öllum ættingjum, vinum og
umönnunarfólki verður seint
þakkað fyrir alla aðstoð og að
hafa gert mömmu kleift að lifa líf-
inu með reisn til síðasta dags. Það
er ekki sjálfgefið að geta slíkt er
líkaminn gefur sig snemma á æv-
inni.
Svala Stefánsdóttir.
Þá ertu horfin okkur, mamma
mín, en eftir standa ótal góðar
minningar. Dýravinur varstu og
fylgdist með búskapnum hjá okk-
ur meðan við vorum í honum og
síðar með kisunum okkar sem
fengu stundum að heimsækja þig
á Hlíð og þú hafðir svo gaman af.
Alltaf voruð þið pabbi með hunda
og ketti í Tungunesi nema rétt
síðustu árin.
Enginn slítur þau bönd,
sem hann er bundinn heimahögum
sínum.
Móðir þín
fylgir þér á götu, er þú leggur af stað út
í
heiminn,
en þorpið fer með þér alla leið.
(Jón úr Vör.)
Ung fórstu að heiman, frá
Djúpavík á Ströndum, aðeins
þrettán ára varstu komin í vist
suður í Borgarfirði og síðar fórstu
í vist til Reykjavíkur. Þar varstu
m.a. í vinnu hjá klæðskera og
varst orðin vel kunnug borginni
þar sem þú sentist um alla borg
með pakka frá klæðskeranum. Þú
nýttir tíman þar vel til að læra að
sníða og sauma eftir kúnstarinnar
reglum. Við dæturnar nutum
góðs af færni þinni og vandvirkni
og vorum við kornungar farnar að
sauma á okkur föt undir þinni
leiðsögn og var vandvirkni, nýtni
og góður frágangur aðalsmerki
þitt.
Í Húsmæðraskólanum á Laug-
um kynntist þú mörgum af þínum
bestu vinkonum fyrir lífstíð og
þaðan komst þú með mikið af fal-
legu handverki. Mörg falleg út-
saumsverk eru til eftir þig frá
þeim tíma og árunum á eftir. En
alltaf, hversu slæm sem þú varst í
skrokknum eða höndunum, varst
þú að gera eitthvert handverk.
Lengi vel prjónaðir þú lopavett-
linga og sokka fyrir framan snún-
ing. Þú fékkst þér prjónavél og
prjónaðir fullt af alls konar prjón-
lesi, flosmyndir gerðir þú og
margt fleira. Eftir að þú komst á
Hlíð voru stúlkurnar þar dugleg-
ar að finna verkefni handa þér. Þú
gerðir fjöldann allan af gullfalleg-
um púðum úr silkiborðum og svo
málaðir þú til dæmis myndir
handa öllum barnabörnunum og
púða handa öllum barnabarna-
börnunum, það yngsta fæddist nú
í sumar. Varst þú að mála fram á
síðustu stund, það var alveg ótrú-
legt hvað þú gast gert. Síðasta
verkið gerðum við báðar þar sem
þér gafst ekki tími til að klára það
alveg. Það er fallegur taupoki
með ámáluðu eplatré sem þú
gerðir handa mér og þykir mér
ákaflega vænt um þennan poka.
Elja og dugnaður var áberandi
í fari þínu og umhyggja fyrir þín-
um nánustu. Fylgdist þú með öll-
um afkomendum þínum, vinum
og frændgarði, einnig því sem
gerðist í þjóðfélaginu og úti í
heimi. Vegna liðagigtarinnar sem
hrjáði þig frá unga aldri varstu
síðustu þrettán árin á Hjúkrunar-
heimilinu Hlíð á Akureyri. Vil ég
og mín fjölskylda þakka alveg
sérstaklega Bryndísi og hennar
stúlkum á Furuhlíð fyrir einstaka
natni, hlýju og vinskap sem þú
upplifðir hjá þeim.
Álfhildur frænka í Víðifelli fær
alveg sérstakar þakkir fyrir vin-
skap og umhyggju í garð mömmu
síðustu áratugi.
Takk fyrir allt sem þú kenndir
mér og mínum, mamma mín. Hvíl
í friði.
Þín dóttir,
Ásta.
Í sveitina til ömmu og afa var
gott að koma og á ég margar
æskuminningar tengdar Tungu-
nesi og Fnjóskadal. Ég var mikið
þar á sumrin sem barn og fór líka
oft þangað á veturna og alltaf nóg
við að vera. Amma var ung orðin
slæm af liðagigt og var hún meira
í inniverkum. Ég var oft að að-
stoða hana og hún kenndi mér
margt með því að segja mér til og
láta mig gera verkin. Til dæmis að
klípa smjörlíkið saman við hveitið
og hnoða deig. Amma var ná-
kvæm og vandvirk í því sem hún
tók sér fyrir hendur og var iðin
við handavinnu alveg fram á síð-
ustu daga.
Amma fylgdist einstaklega vel
með öllu. Hún vildi fá fréttir af
okkur og hafði mikinn áhuga á
öllu því sem við tókum okkur fyrir
hendur. Ekki fannst henni verra
ef það var handavinna eða annað
handverk. Það var notalegt að
koma á Hlíð þar sem hún bjó síð-
ustu 13 ár. Mitt hlutverk þar var
að sjá um jólaskrautið. Okkar síð-
asta samtal var einmitt um hve-
nær það færi upp ásamt spjalli
um jólagjafir, hvenær Rakel,
Guðrún og Hilmar kæmu heim í
jólafrí og fleira því hún vildi hafa
allt á hreinu.
Það er gott að eiga góðar minn-
ingar að ylja sér við, að eiga
ömmu sem gott var að spjalla við.
Við fjölskyldan kveðjum ömmu
og langömmu með söknuði.
Alda Björk Sigurðardóttir.
Elsku amma. Takk fyrir tím-
ann okkar saman. Nóg var líkam-
inn þinn búinn að þola í gegnum
tíðina en alltaf var hugurinn með
hlutina á hreinu. Þrátt fyrir að
vera veik líkamlega varstu svo
sterk og öflug. Hvers kyns handa-
vinna var þér mikilvæg og þú
gerðir ýmislegt í höndunum fram
á síðasta dag.
Við erum þakklát fyrir allt sem
þú gafst okkur og börnunum okk-
ar. Þú varst svo áhugasöm og
vildir allt um okkur og okkar fólk
heyra. Barnabörn og barna-
barnabörn voru þér mjög mikil-
væg. Svo varstu líka svo
skemmtilega forvitin, búin að
finna út hvað væri í sumum jóla-
pökkum með því að hrista þá. Það
fannst okkur börnunum alltaf
fyndið og stálumst því sum til að
þukla okkar pakka, ef amma
gerði það, máttum við það þá ekki
líka?
Þegar þið afi voruð enn með
kindur var svo mikið að gera og
sjá í sveitinni. Við barnabörnin
vorum þá á besta aldri til að stúss-
ast með afa úti eða hjálpa þér inni.
Hlaupa um heiðina á eftir lömb-
um og læra sláturgerð á haustin
og fylgjast með sauðburði og telja
lömbin á vorin.
Við höfum líklegast lært mest
um sjálfbærni, hugvit og nægju-
semi af ykkur afa.
Takk fyrir allt, elsku amma
okkar.
Steinunn Erla, Alma
Sigrún og Garðar
Stefán Nikulás.
Alda Alexandersdóttir eða
Alda í Tungunesi, eins og við köll-
uðum hana oft, er jarðsett á Hálsi
í dag. Alda bjó í Tungunesi í
Fnjóskadal ásamt manni sínum
Stefáni Kristjánssyni föðurbróð-
ur mínum og bjuggu þau þar í tví-
býli á móti foreldrum mínum. Það
var margt um manninn á þessum
bæjum oft nær tuttugu manns.
Alda ólst upp í Djúpuvík á
Ströndum en kom ung norður til
að fara í húsmæðraskólann á
Laugum í Reykjadal. Þau Stefán
kynntust fljótlega og hófu búskap
í Nesi, byggðu svo nýbýlið Tung-
unes á sömu jörð stuttu síðar. Þau
eignuðust fjórar dætur og eiga
fjölmarga afkomendur sem búa
víða um landið. Alda hóf fljótt
þátttöku í kvenfélagshreyfing-
unni og stóð að flestum viðburð-
um sem kvenfélag í sveitum
sinnti. Hún stundaði alltaf ein-
hverja garðrækt til að uppfylla
helstu þarfir heimilisins. Snyrti-
legt heimili vildi hún hafa og lagði
mikið upp úr því. Alda greindist
mjög ung með liðagigt sem fylgdi
henni alla tíð og hafði mikil áhrif á
hennar líf og fjölskyldunnar allr-
ar. Eftir því sem liðagigtin herj-
aði meira á hana þá reyndist
henni erfiðara að sinna almenn-
um heimilisstörfum eins og hún
vildi og lögðust þau þá meira á
Stefán og dæturnar. Eftir að hafa
alist upp með dætrum þeirra og
fylgst með Öldu á sínum sveitabæ
og síðar úr fjarlægð er ekki hægt
annað en að dást að því hve mikið
jafnaðargeð hún sýndi í að takast
á við þennan mjög svo erfiða og
hamlandi sjúkdóm. Stefán var
hagleiksmaður og gerði ýmislegt
til að létta Öldu almenn störf,
margs kyns hjálpartæki sem
hann smíðaði sjálfur og kom fyrir
í húsi þeirra. Það kom svo að því
að Alda þurfti að flytjast til Ak-
ureyrar og fékk inni á dvalar-
heimilinu Hlíð þar sem hún dvaldi
í rúm þrettán ár og bar því fólki
sem um hana annaðist mjög góða
umsögn. Þaðan fylgdist hún með
sínu fólki í gegnum síma og heim-
sóknir, var mjög minnug og vildi
alltaf vita af okkur systkinunum á
hinum bænum og afkomendum
okkar. Á meðan Alda dvaldi á
Hlíð sinnti hún félagslífi sem í
boði var þar og lét lítið framhjá
sér fara, hafði ánægju af að hitta
fólk. Alda lést eftir stutta sjúk-
dómslegu í faðmi fjölskyldu sinn-
ar og þurfti ekki að þjást, en hún
var búin að fá að vita vel af sinni
liðagigt í yfir fimmtíu ár. Ég vil
fyrir hönd okkar systkinanna átta
frá Nesi votta dætrum Öldu og
Stefáns, mökum þeirra og öllum
afkomendum samúð en um leið er
Öldu þökkuð samfylgd í gegnum
árin.
Haukur F. Valtýsson.
Alda Sigrún
Alexandersdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRA G. HELGADÓTTIR,
Víkurbraut 15, Keflavík,
lést á Hlévangi, hjúkrunarheimili Hrafnistu,
laugardaginn 1. desember.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 14. desember
klukkan 13.
Njáll Skarphéðinsson
Hrafnhildur Njálsdóttir Björn S. Pálsson
Skarphéðinn Njálsson Jónína S. Birgisdóttir
Kristín Gyða Njálsdóttir Valdimar Birgisson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÍNA S. GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis á Langholtsvegi 91,
lést í Seljahlíð fimmtudaginn 29. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Langholtskirkju
þriðjudaginn 11. desember klukkan 13.
Eysteinn Leifsson
Leifur Eysteinsson Steinhildur Hildimundardóttir
Guðrún Eysteinsdóttir Helgi Kristófersson
Auður Eysteinsdóttir Sigurður Pálmason
Margrét Eysteinsdóttir Árni Níelsson
barnabörn og barnabarnabörn
Hjartkær eiginkona, móðir, amma og
langamma,
SVAVA SÓFUSDÓTTIR,
Garðarsvegi 6, Seyðisfirði,
lést á heilsugæslustöðinni á Seyðisfirði
4. desember.
Jarðsett verður frá Seyðisfjarðarkirkju laugardaginn
15. desember klukkan 14.
Blóm og kransar afþökkuð en bent er á Hollvinasamtök
Heilsugæslunnar á Seyðisfirði.
Jóhann Björn Sveinbjörnsson
Sveinbjörn Már Jóhannsson Margrét Gunnlaugsdóttir
Jóhann Björn Jóhannsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær bróðir minn, mágur og frændi,
RAGNAR HEIÐAR BERGSSON,
lést á heimili sínu miðvikudaginn
5. desember.
Guðmundur Páll Bergsson Gerður Daníelsdóttir
Berglind Guðmundsdóttir
Björn Guðmundsson
Guðbjörg Guðmundsdóttir Magnús E. Guðleifsson