Eiðakveðja - 01.09.1921, Qupperneq 16

12
og rýmri farvegir. Mintist á samlestrarstarfsemi, er tíðkaðist
í Svíaríki, þar sem menn kæmu saman til þess að lesa og
ræða um bestu rit og bækur. Vetrarkvöldin vel til slíks
fallin hjer á landi. Mjög æskilegt að gefin yrðu út rit, er
heppileg væru til kvöldlestra.
Urðu ekki frekari umræður, enda kominn tími til heim-
ferðar, og var þá fundi slitið.
Kl. 9,30 e. h. gengu allir í kirkju til kvöldbæna. Var fyrst
sunginn sálmurinn nr. 538 í sálmabókinni. Þá talaði Ás-
mundur Quðmundsson, út af orðunum í Mark. 3, 31.—
35., en á eftir var sungið: „Ó. þá náð að eiga Jesúm“.
Var þá lokið dagsverkinu og gengu menn til náða.
Laugardaginn 2. júlí kl. 12 á hádegi hófst mótið með
því að sungið var: „Hað er svo giatt“. Þá setti Ásmund-
ur Guðmundsson þriðja málfund mótsins. Framsögu-
maður var Þorvaldur Sigurðsson. Umræðuefni: Hvernig
getum við efit þroska sambantlsins sem best? Kemur hjer síðar
ágrip af framsögunni. Eftir hann tók til máls.
A. G.: Eitt þeirra mála, er sambandsmönnum mundi til
blessunar að styrkja, er stofnun hjúkrunarfjelaga. Líknar-
starfsemi eflir andlegt líf flestum störfum fremur. Þörfin
orðin mjög brýn fyrir hjúkrunarkonur. Dæmi mörg og átak-
anleg því til sönnunar. Hjúkrunarfjelög mundu einnig geta
unnið á móti sýkingarhættu. er nú vofir yfir af hættulegum
sjúkdómum, t. d. berklaveiki. Heppilegt að hvert hjúkrunar-
fjelag nái yfir nokkuð stórt svæði. Þá verða meiri starfs-
kraftar og aðstaða betri til hjálpar. Hefi átt tal um þetta
við Ólaf Lárusson lækni, og borið málið upp á nýafstöðn-
um hjeraðsfundi. Fjekk það hinar bestu undirtektir. Sam-
bandsmenn geta lagt málinu lið hver á sínu heimili og í
nágrenninu — ekki með fjárstyrk — heldur fyrst og fremst
með góðum afskiftum.
Emil Jónasson: Hlyntur máiinu. Liggur mjög nærri að skól-