Eiðakveðja - 01.09.1921, Blaðsíða 18

14
þekki sem best sjálfan sig og að hver kynnist öðrum sem
besj. En störf eru óhjákvæmileg til eflingar öllum þroska í
hvaða stöðu sem verið er. Finst enginn vafi geta leikið á
því, að allir sambandsmenn muni hlyntir hjúkrunarstarfsem-
inni og stofnun hjúkrunarfjelaga. Við verðum að hafa vak-
andi auga á þessu máli, hver í sínum hreppi og leggja því
liðsinni með orðum og í athöfnum.
B. Bl.: Það sem fyrst og fremst sýnir þroska sambands-
manna er auðvitað það, að meðlimir þess ljái góðu málefni
fylgi sitt. Ein leið til að efla þroska sambandsins virðist
mjer vera sú, að haldin sjeu erindi hjer á hverju móti um
andleg, siðfræðileg eða efnaleg mál, þau er mest þættu
verð, og fylgdu leiðbeiningar um það, hvern veg afstaða
þeirra sje til okkar, og á hvern hátt við getum átt bestan
þátt í meðferð þeirra eða framgangi. Ástandið hjer á landi
ískyggilegt að ýmsu leyti. Þjóðin þarfnast verkamanna, er
komi hverju góðu máli í sem styrkasta heild. Nemendur
þessa skóla verkamenn, sem eru að taka til starfa. Köllun
þeirra allra er að vinna að heill þjóðarinnar. Þess vegna er
þeim þörf sem flestra góðra leiðbeininga. Sú hugsun þarf
að gagntaka okkur, að við eigum þátt í sköpun heimsins
með hugsunum og athöfnum. Og samkomur okkar ættu
að vera sem bænagjörð, er kemur okkur í nánara samband
við lífslindina ódauðlegu, þar sem þorsta mannsandans verð-
ur svalað.
Björn Cuttormsson: Tel einkum þessi ráð til eflingar sönn-
um þroska sambandsins: að vel sjeu sótt mót þess,
að bróðurhugur ríki meðal okkar, að við byrjum á því að
græða eigin mein og tökum svo til að vinna út á við í
sama anda. Og þá er ekkert mál betur fallið til eflingar
samúð og kærleika en það, sem nú hefir rættverið: hjúkr-
unarstarfsemin.
Að Ioknum þessum umræðum gat Á. Q. þess, að hann
kynni því vel, ef þeir, sem hygðust að vinna að stofnun