Morgunblaðið - 11.02.2019, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. FEBRÚAR 2019
✝ Björn Björns-son fæddist 14.
júlí 1955 á Ytri-
Löngumýri í Húna-
vatnshreppi. Hann
lést á Landspítala
Háskólasjúkrahúsi
28. janúar 2019.
Björn var sonur
hjónanna Ólafar
Guðmundsdóttur
frá Flatey á Skjálf-
anda, f. 1918, og
Björns Pálssonar, alþing-
ismanns og bónda, frá Guð-
laugsstöðum í Blöndudal, f.
1905. Systkini Björns eru Ás-
laug Elsa, f. 1945, Guðrún, f.
1947, Páll, f. 1948, Guðmundur,
f. 1950, Halldór, f. 1953, d.
2011, Hafliði Sigurður, f. 1954,
Þorfinnur Jóhannes, f. 1956,
Brynhildur, f. 1958, og Böðvar,
f. 1959.
Björn átti fimm börn og
fimm barnabörn.
Börn hans og fyrri eig-
Stein Örvar, f. 25. mars 1991,
sambýliskona hans er Svanhvít
Magnúsdóttir. Móðir Steins
Örvars er Linda María Magn-
úsdóttir, f. 1960.
Með seinni eiginkonu sinni,
Oddnýju Maríu Gunnarsdóttur,
f. 1955, átti Björn Brynhildi
Unu, f. 26. júní 1994, og Hauk
Hafliða, f. 18. mars 1996
Björn ólst upp á Ytri-
Löngumýri. Hann lærði húsa-
smíði í Iðnskólanum í Reykja-
vík og starfaði við það til árs-
ins 1982 þegar hann tók við búi
að Ytri-Löngumýri og bjó þar
til dauðadags. Hann tók að sér
ýmis smíðaverkefni meðfram
búrekstrinum og víða má sjá
byggingar sem hann kom að.
Einnig vann hann við smíða-
kennslu við Húnavallaskóla.
Björn átti sæti í stétt-
arsambandi bænda um tíma,
byggingarnefnd Húnavatns-
hrepps og var varaformaður
veiðifélags Blöndu þegar hann
lést.
Útför Björns fer fram frá
Blönduóskirkju í dag, 11. febr-
úar 2019, klukkan 13.
inkonu, Maríu Sig-
rúnu Hann-
esdóttur, f. 1957,
eru: 1) Ólöf Birna,
f. 2. febrúar 1977.
Hennar eig-
inmaður var Jón
Kristófer Sigmars-
son, f. 16. mars
1972, og þeirra
börn eru María
Sigrún, f. 1. des-
ember 2002, og
Kristófer Bjarnar, f. 7. maí
2010. Fyrir átti Jón dótturina
Helgu Dögg, f. 24. mars 1990.
Þau skildu. Sambýlismaður
Ólafar er Styrmir Magnússon,
f. 23. júlí 1975. Þau eiga dótt-
urina Evu Katrínu, f. 28. sept-
ember 2018. 2) Bjarki, f. 25.
mars 1982 giftur Hjördísi Mar-
íu Ólafsdóttur, f. 29.mars 1982.
Þeirra börn eru Viktoría
Dagný, f. 30.ágúst 2009, og Óli
Björn, f. 5.nóvember 2011.
Árið 1991 eignaðist Björn
Að alast upp með góðu fólki
er fjársjóður sem fylgir hverju
barni inn í framtíðina. Það er
minn fjársjóður. Pabbi var svo
sannarlega fjársjóður. Þvílíkur
karakter. Hann var hlýr, fynd-
inn og átti auðvelt með að gera
allt að leik fyrir litla stelpuhnátu
sem vildi fylgja pabba sínum
hvert fótmál. Það var gott að
leita huggunar og ráðlegginga
hjá pabba, hann sá lausnir sem
voru mér sjálfri ómögulegar og
alltaf gat hann lætt inn ein-
hverju sem fékk mig til að
brosa.
Pabbi var alltaf stórhuga,
hafði miklar hugmyndir og hugs-
aði stórt. Hann var einstaklega
hugmyndaríkur, kappsamur og
viljasterkur, útsjónarsamur og
frjór í allri hugsun.
Við bjuggum saman tvö síð-
ustu árin mín í grunnskóla. Það
var góður og lærdómsríkur tími.
Hann kenndi mér að meta Lax-
ness og Þórberg Þórðarson og
las fyrir mig upp úr Grágás.
Pabbi kenndi mér einnig að lífið
þarf ekki að vera fullkomið til að
vera gott og að það gengur ým-
islegt á í lífinu. Hann kenndi
mér líka að sjóða lambakjöt í ör-
bylgjuofni en ég mæli svo sem
ekki með þeirri eldunaraðferð.
Pabbi var bóndi, kannski var
það ekki endilega það sem hann
var bestur í en það var það sem
hann valdi sér. Hann kunni vel
við að vera sjálfs sín herra en
blómstraði þó alltaf í stórum
vinnuhópum. Hann var vinsæll í
vinnu og það vildu allir vinna
með Binna. Nú síðustu daga
hafa margir af hans vinum haft
samband og allir eru sammála
um að pabbi hafi haft þægilega
nærveru, verið hlýr maður, ein-
staklega orðheppinn og stór-
skemmtilegur.
Hann var minnihlutamaður,
hann fylgdi alltaf þeim sem
stóðu lægra og studdi t.d. alltaf
ný framboð, hvort sem var til
sveitarstjórnarkosninga eða í
landspólitíkinni. Hann átti heið-
urssæti á N-lista í Húnavatns-
hreppi í síðastliðnum sveitar-
stjórnarkosningum og það þótti
honum vænt um. Hann var feiki-
mælskur og átti auðvelt með að
svara fyrir sig. Hann var vel gef-
inn og kátur maður og náði að
láta alla brosa og flesta hlæja.
Hvar sem hann fór skildi
hann eftir góðar sögur, fyndin
tilsvör og hlýju. Pabbi lýsti upp
tilveruna hvar sem hann kom og
þeir sem hittu hann voru örlítið
glaðari þegar þeir fóru.
Ég dáðist mjög að pabba í
veikindum hans. Hann var kval-
inn nánast upp á hvern dag síð-
ustu árin en kvartaði sjaldan.
Hann talaði mikið um lífsgæðin
og fyrir honum voru þau einföld.
Að geta hreyft sig án verkja,
fengið sér ölglas og geta notið
líðandi stundar. Honum var lífs-
gleðin mikilvæg.
Pabbi lagði mikið upp úr vin-
áttu og átti góða og trygga vini.
Margir þeirra hafa aðstoðað
hann við búreksturinn síðustu
misseri, hafi þeir ævarandi þökk
fyrir.
Ég er afar þakklát fyrir þann
tíma sem ég fékk með pabba og
kem til með að sakna þess að
hann hringi fyrir kl. 9 á laug-
ardagsmorgnum til að eiga gott
spjall.
Maður lifir eins lengi og ein-
hver minnist manns. Látum
minningu Björns á Löngumýri
lifa.
Ólöf Birna.
Það er undarlegt að setjast
niður til að skrifa þessa hinstu
kveðju til hans pabba. Þó svo að
það sé óumflýjanlegt að lífið taki
enda þá taldi ég okkur hafa
meiri tíma en þetta saman. Mað-
urinn með ljáinn hefur á und-
anförnum árum reglulega knúið
á dyrnar hjá pabba, en með
húmorinn að vopni og fullur af
bjartsýni barðist hann áfram og
oftar en ekki virtist hann vera
kominn í var. Það átti þó ekki að
vera og að lokum þurfti hann að
láta í minni pokann fyrir veik-
indum sínum. Þessar síðustu
vikur, þegar ljóst var í hvað
stefndi, hefur hugurinn reikað
og margs konar tilfinningar
brotist um innra með mér. Fyrst
og fremst standa þar upp úr
gleði og þakklæti en einnig finn
ég fyrir sorg og eftirsjá.
Gleði og þakklæti fyrir allar
þær minningar sem ég á um
pabba, sérstaklega frá uppeldis-
árunum á Löngumýri. Hvergi
annars staðar þótti mér eins
gott að vera. Eftirvæntingin eft-
ir því að komast í sveitina að
vori var einstök, öll ævintýrin og
verkefnin sem biðu hafa lifað
með mér og tíminn á Löngumýri
á stóran þátt í því hver ég er í
dag. Vistin á Löngumýri kenndi
mér margt og ég er ekki frá því
að einhverjar leifar af þessari
eftirvæntingu komi ennþá fram
þegar ég renni í hlaðið á Löngu-
mýri enn þann dag í dag.
Það gleður mig líka að sjá
sömu eftirvæntingu lifa áfram í
börnunum okkar Hjördísar sem
fengu nasaþef af sveitalífinu í
heimsóknum til hans afa.
Sorg vegna þess að nú skal
leiðir skilja, allt of snemma.
Pabbi var alla tíð heilsuhraustur
maður og því var erfitt að horfa
upp á hann takast á við þessi
veikindi sem því miður ná alltof
mörgum. Ég á eftir að sakna
fjörugu umræðnanna í eldhús-
króknum á Löngumýri sem og
að hlusta á nýstárlegar hug-
myndir pabba að lausnum á öll-
um heimsins vandamálum sem
oftar en ekki hljómuðu brjálæð-
islega en þegar öllu var á botn-
inn hvolft voru þær úthugsaðar
og langt á undan sinni samtíð.
Eftirsjá vegna þess að við
misstum sambandið í alltof lang-
an tíma. Þó svo að samband okk-
ar hafi batnað mikið á síðustu
árum er sárt að hugsa til þess að
við fáum ekki tækifæri til að
vinna upp tapaðar samveru-
stundir og halda áfram að
byggja upp sambandið að nýju.
Tímamót sem þessi fá mann
til að hugsa og endurmeta hlut-
ina. Tími okkar hér er stuttur og
því er mikilvægt að við njótum
hans með okkar nánustu og
ræktum þau sambönd sem okk-
ur eru kær þegar tækifæri gefst.
Á morgun gæti það verið orðið
of seint.
Sæludalur sveitin best,
sólin á þig geislum helli,
snemma risin, seint er sest,
sæludalur, prýðin best.
Þín er grundin gæðaflest,
gleðin æsku, hvíldin elli,
sæludalur sveitin best,
sólin á þig geislum helli.
(Jónas Hallgrímsson)
Hvíl í friði elsku pabbi og
takk fyrir allt!
Bjarki Björnsson.
Í dag fylgjum við afa Birni
síðasta spölinn eftir hetjulega
baráttu við krabbamein. Björn
var einstakur karakter sem ekki
var annað hægt en að heillast af.
Hann var skemmtilegur sögu-
maður, átti lausnir við öllum
heimsins vandamálum og gaf sér
alltaf góðan tíma til að spjalla
við barnabörnin.
Viktoría Dagný og Óli Björn
elskuðu að koma í sveitina til afa
og alltaf brutust út fagnaðarlæti
þegar við sögðum þeim að för-
inni væri heitið á Löngumýri.
Best fannst þeim að fá að brasa
eitthvað með afa hvort sem það
var í vélageymslunni eða í fjár-
húsunum. Það að fá að sitja í
traktornum eða á pallinum á
sexhjólinu var alltaf skemmtilegt
en einnig þótti þeim áhugavert
þegar Pajero-inn var keyrður
um túnin til að smala hestunum
og ekki spillti fyrir að fá að stýra
jeppanum í fanginu á afa.
Viktoría Dagný gat setið
stundunum saman í forstofunni
með hundunum á meðan Óli
Björn fór að leita að gömlum
kindabeinum með afa. Ég verð
að viðurkenna að stundum hugs-
aði ég Birni þegjandi þörfina
þegar ég tók til í herbergi nafna
hans eftir ferðir norður og fann
gömul bein úti um allt. Réttir og
sauðburður voru fastir liðir en
einnig eigum við yndislegar
minningar frá sólríkum sumar-
degi þegar frændsystkinin busl-
uðu í bæjarlæknum.
Ég er ótrúlega þakklát fyrir
öll ævintýrin sem ég og krakk-
arnir fengum að upplifa í sveit-
inni hjá afa Birni og vildi að þau
hefðu orðið fleiri.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Hvíl í friði elsku Björn og
takk fyrir allt. Þín verður sárt
saknað.
Kveðja,
Hjördís María, Viktoría
Dagný og Óli Björn.
Björn Björnsson, bóndi á
Ytri-Löngumýri, er látinn langt
um aldur fram eftir áralanga
hetjulega baráttu við krabba-
mein. Hann ólst upp í hópi tíu
ágætra systkina á Ytri-
Löngumýri í Blöndudal. For-
eldrar þeirra voru Ólöf Guð-
mundsdóttir sem var frá Flatey
á Skjálfanda af Brettingsstaða-
ætt og Björn Pálsson frá Guð-
laugsstöðum, bóndi, kaupfélags-
stjóri, útgerðarmaður og
alþingismaður. Þessi stóri
barnahópur vandist snemma
vinnu og varð dugnaðarfólk. Ólöf
stýrði búinu þegar Björn var
fjarverandi, en hann hafði mörg-
um störfum að sinna utan heim-
ilis. Þegar hann hætti þing-
mennsku árið 1974 sneri hann
sér eingöngu að búskapnum og
rak um skeið eitt stærsta sauð-
fjárbú landsins af miklum dugn-
aði, þrátt fyrir að vera kominn
yfir sjötugt.
Björn yngri, eða Binni, fór
ungur suður og lærði smíðar og
varð húsasmíðameistari 1980.
Árið 1982 tóku þeir bræður,
hann og Þorfinnur, við búskapn-
um á Ytri-Löngumýri ásamt fjöl-
skyldum sínum. Byggt var ann-
að íbúðarhús á jörðinni. Á
þessum árum voru komnar mikl-
ar takmarkanir á framleiðslu
lambakjöts og mjólkur. Áform
þeirra bræðra voru að Björn
ræki fjárbúið en Þorfinnur kæmi
upp kúabúi. Það gekk ekki eftir
vegna þess að ekki fékkst heim-
ild til fjósbyggingar þar sem nóg
mjólk væri framleidd í landinu.
Þorfinnur og fjölskylda hans
fluttu því suður, en Binni og
María Hannesdóttir kona hans
ráku búskap á allri jörðinni.
Binni erfði frá föður sínum
þann einstaka hæfileika að hvar
sem hann kom á fundi varð hann
strax sá sem leiddi umræðurnar,
ekki með frekju eða yfirgangi,
heldur með gamansemi, óvænt-
um athugasemdum og snjöllum
tilsvörum. Þess vegna var alltaf
gaman í návist hans og eftir-
sóknarvert að deila með honum
geði og maður fór af fundi hans
léttari í skapi.
Björn var góður og greiðvik-
inn granni og hjálpfús og neitaði
engum manni um greiða. Hann
stundaði talsvert smíðar utan
heimilis og kenndi smíðar í
Húnavallaskóla nokkra vetur. Þá
var Björn um skeið fulltrúi Aust-
ur-Húnvetninga á fundum Stétt-
arsambands bænda.
Hjónin Björn og María skildu
og bjó Björn með ráðskonum um
skeið. Hann kvæntist síðar Odd-
nýju Gunnarsdóttur, en þau
skildu eftir um áratugar sam-
búð, og eftir það bjó Björn að
mestu sem einsetumaður. Þrátt
fyrir að vera fársjúkur lét hann
engan bilbug á sér finna, rak
sauðfjárbú sitt og stórt
hrossabú, hélt viðmóti sínu
hressilegu og vildi gleðja aðra.
Björn lætur eftir sig fimm börn
og sendi ég þeim innilegar sam-
úðarkveðjur.
Ég sakna mjög þessa frænda
míns og granna en geymi í þakk-
látum huga góða og glaða sam-
fundi.
Páll Pétursson.
Elsku Binni minn er dáinn
eftir langa og erfiða baráttu við
krabbamein. Við vorum vinir, ég
og Binni, töluðum saman á
hverjum degi um allt og ekkert.
Oftast á gamansömum nótum en
líka um alvarleg hjartans mál.
Binni hafði mannkosti sem ég
hef reynt að taka mér til fyr-
irmyndar. Hann var hjartahlýr
og greiðasamur með eindæmum,
og hefur hann hjálpað mörgum
sem hafa staðið höllum fæti í
lífsbaráttunni. Og skemmtilegur
var hann, húmoristi og iðulega
hrókur alls fagnaðar á manna-
mótum enda sögumaður góður.
Hann talaði vel um alla nema tvo
og gerði fallega grín að kunn-
ingjunum. Binni gerði ekki
mannamun og talaði jafnt til
allra, hvort sem um var að ræða
ráðherra eða börn.
Ég keyrði Binna suður fyrir
jólin síðustu, náði í hann á
Löngumýri í blíðskaparveðri,
heiðskírt, frost og sólin lét sjá
sig. Keyrðum við af stað hljóðir
en svo segir Binni: „Já, fallega
kveður sveitin.“ Svo ræddi hann
við mig um endalokin, alltaf af
sama æðruleysinu: „Þú passar
fyrir mig, Jonni minn, að ég
verði jarðaður á Svínavatni. Það
er ómögulegt að liggja á Guð-
laugsstöðum, þar yrði aldrei
næði, þau eru alltaf að vinna
eitthvað,“ sagði hann og hló.
Það er margs að minnast, allt
sem við gerðum saman við
Binni, ófáar voru heiðaferðirnar
og svo margt í sambandi við
skepnur. Hjálpuðum hvor öðrum
við flest, en alltaf fannst mér að
það hallaði á hann í þeim efnum
enda bað hann sjaldan um hjálp
en var óendanlega þakklátur ef
maður gat gert honum einhvern
greiða.
Já, það er svo margt sem
manni dettur í hug þegar ég
hugsa um tímann okkar saman
sem spannar 25 ár en það sem
stendur upp úr í þeirri minningu
er að eiga Binna sem vin og fé-
laga, sem alltaf var hægt að leita
til og lífgaði alltaf upp á til-
veruna.
Ég heimsótti Binna daginn
áður en hann dó, við áttum sam-
an góða stund, sögðum sögur og
hlógum saman. Við reyndum að
gleyma stað og stund, en svo
kom að kveðjustund. Hún var
einlæg og góð, felldum báðir
karlmennskugrímuna og kvödd-
umst, við vissum báðir að þetta
var okkar síðasti fundur.
Ég sakna þín, Binni minn.
Þinn vinur,
Jón (Jonni).
Björn Björnsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BRAGI JÓNSSON
veðurfræðingur,
lést mánudaginn 28. janúar.
Útför fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Sjöfn Sigurbjörnsdóttir
Atli Björn Bragason
Sigurbjörn Bragason Regína Linda Kozlovsky
Baldur Bragason Inga Þórarinsdóttir
Bjarki Bragason Kristín Halla Marinósdóttir
Nökkvi Bragason Sigríður Ragnarsdóttir
og barnabörn
Elsku hjartans pabbi, sonur, stjúpsonur,
bróðir og mágur,
ÞORSTEINN INGI ÞORLEIFSSON,
Miðdal 11, Vogum,
lést miðvikudaginn 6. febrúar. Útför hans
fer fram í Grafarvogskirkju hinn 14. febrúar
kl. 13.
Nikulás Máni Þorsteinsson
Þorleifur Már Sigurðsson
Kristín Pálína Ingólfsdóttir Sigurður Kristján Guðnason
Kristinn Már Þorleifsson Shaynie Cabiles
Sigurður Arnar Þorleifsson Dagbjört Elísa Karlsdóttir
Elín Guðrún Þorleifsdóttir
Kristín Helga Sól
Þorleifsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
GUÐMUNDUR EINARSSON,
bílamálari,
Dvalarheimilinu Ási í Hveragerði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands á
Selfossi aðfaranótt 6. febrúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 18. febrúar
klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Dvalar- og
hjúkrunarheimilið Ás.
Esther Helga Guðmundsd.
María Guðmundsdóttir Páll Ragnarsson
Einar Guðmundsson Stefanía Sörheller
Sigurður Guðmundsson Sigrún Sigmarsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn