Fréttablaðið - 20.07.2019, Blaðsíða 18

Flosi Eiríksson, fram-kvæmdastjóri Starfs-g r e i n a s a m b a n d s i n s , hættir sér úr veðursæld-inni í vesturbæ Kópavogs í kaffibolla í vindasamri
miðborginni. Það má nánast kalla
Flosa innfæddan í Kópavogi, hann
hefur aldrei flutt lengra en í Hamra-
borgina og það þótti honum meira
að segja fulldjarft.
„Það var nú öll ævintýraþráin, en í
Hamraborginni var ég með útsýni til
vesturs og það hjálpaði,“ segir hann
íbygginn. Bæjarlífið hefur breyst frá
því foreldrar Flosa, Eiríkur Jónas
Gíslason, brúarsmiður og húsa-
smíðameistari hjá Vegagerðinni, og
Þorgerður Þorleifsdóttir dagmóðir
byggðu bernskuheimilið í vesturbæ
Kópavogs. „Þegar ég var í mennta-
skóla þótti það jaðra við að búa úti
á landi að búa í Kópavogi og þó að
bærinn verði alltaf meira og meira
miðsvæðis er þar enn svona þorps-
stemning og mér þykir gott að búa
þar með börnunum. Hér er allt til
alls, sundlaug, fiskbúð, bókasafn og
skóli, og Kópavogur er skemmtilegri
en mörg nýrri úthverfi höfuðborgar-
svæðisins, hér er blandaðri byggð,“
segir Flosi og segist hvergi ætla að
flytja. Hann verði áfram í Kópavogi
um aldur og ævi.
„Foreldrar mínir voru aðkomu-
fólk, engra manna og ekki í Sjálf-
stæðisflokknum og fengu því ekki
lóð í Reykjavík. Þeim var bent á að
fara og tala við Finnboga Rút. Pabbi
Af háa brettinu í djúpu laugina
 „Tíminn læknar ekki öll sár,“ segir Flosi Eiríksson, framkvæmdastjóri Starfsgreinasambandsins, sem ræðir
um líf sitt, störf og sáran missi. Flosi missti eiginkonu sína, Nínu, úr bráðahvítblæði fyrir nærri því sex árum.
gerði það og þeir sátu og drukku kaffi
saman heima á Marbakka eins og við
gerum núna, ósköp notalegt bara og
þegar þeir höfðu talað saman í meira
en klukkustund þá rúllaði Finnbogi
Rútur uppdrætti út á stofuborðið og
sagði: Þú færð lóð og þú færð þessa
lóð hér! Svo byggðu foreldrar mínir
sér hús og bjuggu þar alla ævi.“
Áttu eins leikföng
Flosi er einn sex systkina. Hann og
tvíburasystir hans, Elín, eru yngst.
„Elstur er Gísli sem starfar sem verk-
fræðingur hjá Vegagerðinni, þá er
það Björg sem starfar sem kennari,
Þorleifur sem er líffræðingur og
rekur ráðgjafarfyrirtæki, Ívar sem er
forritari hjá Reiknistofunni og svo ég
og Elín sem starfar sem bókasafns-
og upplýsingafræðingur hjá Heilsu-
gæslunni á höfuðborgarsvæðinu. Ég
fæddist fjórum klukkustundum á
undan henni svo ég segi að ég sé eldri
en hún,“ segir Flosi. Þau Elín eru eðli-
lega frekar náin.
„Þótt við séum ekkert skyldari
en önnur systkini líffræðilega. Við
erum alls ekkert lík en við vorum
oft mikið saman og stundum klædd
í eins föt. Þegar við Elín fæddumst
þá var Björg í kennaranámi og mjög
upptekin af alls kyns uppeldiskenn-
ingum. Við Elín áttum framan af eins
leikföng, jafn margar dúkkur og bíla
og svona. Ég á enn þá dúkkuna mína
sem pabbi keypti á iðnaðarsýningu
í Hannover. Þegar hún var lögð aftur
þá lokuðust á henni augun, svaka-
lega flott,“ segir Flosi.
Sat kyrr um fermingu
Flosi segist halda að hann hafi ekki
verið sérlega auðveldur viðureignar
sem barn og unglingur. „Það var sagt
um mig að ég hefði lært að sitja kyrr
um fermingu. Ég fékk mikið hrós
fyrir að sitja kyrr í athöfninni. Ég var
hávær, fyrirferðarmikill og ég held
ég hafi ekki verið sérlega skemmti-
legur!“
Hann segist hafa róast aðeins
með árunum. Blaðamaður getur að
minnsta kosti vitnað um að hann
situr tiltölulega kyrr yfir kaffiboll-
anum.
Eftir menntaskólann fór Flosi á
samning í húsasmíði hjá föður sínum
og fékk sveinsbréfið 1993. „Ég var í
brúarvinnu með pabba sjö sumur í
röð og vann svo í byggingarvinnu í
Kópavogi og Reykjavík. Ég fór svo tíu
árum seinna í Háskólann í Reykjavík
og útskrifaðist sem viðskiptafræð-
ingur árið 2006.“
Hvers vegna ákvaðstu að læra við-
skiptafræði?
„Ástæðan var janúar, febrúar og
mars. Það var í einum af þessum
mánuðum þar sem ég var efst í
Þingunum í Kópavogi að slá upp
svalahandriði í myrkri og hríð að ég
hugsaði: Nei, djöfullinn, nú þarf ég að
prófa að gera eitthvað annað!“
Fordómar í garð iðnnáms
Hann varð var við fordóma í garð
iðnnáms þá og enn í dag en Flosi er
formaður skólanefndar Menntaskól-
ans í Kópavogi þar sem fjölmargar
iðngreinar eru kenndar.
„Þegar ég kláraði stúdentsprófið
spurðu einhverjir kennarar hvað
ég ætlað að gera og þegar ég sagði
þeim að ég ætlaði í iðnnám sögðu
þeir, já, það er gott að hafa það með
stúdentsprófinu. En ég svaraði, nei,
það er á hinn veginn, það er gott að
hafa stúdentsprófið með iðninni.
Og sem formaður skólanefndar í
MK sé ég þetta enn þann dag í dag. Á
vorin eru haldnir kynningarfundir
og þá koma krakkar, mjög oft í fylgd
mæðra sinna og þegar þeir sýna ein-
hverri iðngrein áhuga, til dæmis
kjötiðn eða kokkinum eða þjón-
inum, þá heyrist: Þetta er fínt en viltu
ekki taka stúdentspróf fyrst?
En hvað gerist svo, þeir flosna upp
úr námi vegna áhugaleysis. Fara á
vinnumarkaðinn í nokkur ár og trúa
því um sjálfa sig að þeir séu vitlausir.
Svo koma þeir seinna og blómstra
og verða flottir fagmenn í þessum
greinum. Ég held að við leggjum
ofuráherslu á formlega menntun
og okkur finnst það merkilegra í
einhverjum skilningi að verða stúd-
ent og fá BS-gráðu en að verða iðn-
aðarmaður eða finna sér sérhæfingu
eftir áhugamáli,“ segir Flosi og segir
mörgum félagsmönnum sínum í
Starfsgreinasambandinu svíða þessi
ofuráhersla á stúdentspróf.
„Fyrir utan setuna í skólanefnd-
inni er „eina“ félagsstarfið sem ég
sinni að vera ritari í stjórn knatt-
spyrnudeildar Breiðabliks, ég dróst
inn í það af því að krakkarnir mínir
æfðu þar. Það finnst nú sumum sem
mig þekkja fyndið að ég sé í stjórn
íþróttafélags, en það hefur verið fer-
lega skemmtilegt starf og gefandi
verkefni að taka þátt í að reka upp-
eldis- og íþróttastarf fyrir fast að
1.500 stráka og stelpur, fyrir utan
okkar frábæru meistaraf lokka.
Núna um síðustu helgi var einmitt
Símamótið sem er langstærsta knatt-
spyrnumót á Íslandi fyrir stelpur og
stolt okkar Blika. En í þessu starfi
skiptir líka öllu að tryggja jafnan
aðgang og möguleika fyrir alla óháð
efnahag, stelpur og stráka.“
Slæm mannauðsstjórnun
„Í Starfsgreinasambandinu eru 67
þúsund félagsmenn sem flestir eru
ófaglærðir en engu að síður búa
margir þeirra yfir mikilli reynslu og
menntun. Hún er bara ekki formleg
og henni fylgir ekki prófskírteini.
Þetta fólk hefur lagt mikið á sig, farið
á ótal námskeið og stundað nám í
sínu fagi en svo flettir það atvinnu-
auglýsingunum og þar stendur enn
allt of oft: Stúdentspróf skilyrði. Þá
er atvinnurekandinn búinn að segja
við fullt af efnilegu og reynslumiklu
fólki að það komi ekki til greina,“
MAÐUR LES EKKI LEIÐARA
RITSTJÓRA UM AÐ NÚ
ÞURFI STJÓRNENDUR AÐ
HAFA SIG HÆGA, SÝNA
FESTU OG TAKA Á SIG
SKERÐINGU ÞVÍ NÚ SÉ
STAÐAN ÞANNIG.
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
Flosi Eiríksson, framkvæmdastjóri Starfsgreinasambandsins, býr í Kópavogi með þremur af börnum sínum og vill hvergi annars staðar vera. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
2 0 . J Ú L Í 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R18 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
2
0
-0
7
-2
0
1
9

0
5
:0
2
F
B
0
7
2
s
_
P
0
5
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
5
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
1
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
1
9
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
3
7
3
-F
C
F
4
2
3
7
3
-F
B
B
8
2
3
7
3
-F
A
7
C
2
3
7
3
-F
9
4
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
B

F
B
0
7
2
s
_
1
9
_
7
_
2
0
1
9
C
M
Y
K