Dagblaðið Vísir - DV - 21.06.2019, Side 39

SAKAMÁL 3921. júní 2019
ungversk aðalskona og fjöldamorðingi sem þekkt var fyrir að baða sig í blóði ung-
meyja. Í heimsmetabók Guinness er hún skráð sem afkastamesti kvenfjöldamorðingi
sögunnar en óljóst er nákvæmlega hversu marga hún drap. Ljóst er að fórnarlömbin
skiptu hundruðum.
Sagt var að Elísabet hefði trúað því að blóð óspjallaðra meyja viðhéldi unglegu útliti
hennar. Að hún gæti lifað að eilífu líkt og vampíra. Stúlkurnar sem urðu henni að bráð
voru vinnukonur, úr fátækum byggðarlögum nálægt kastala hennar.
Kvittur komst á kreik um ódæði hennar og loks fyrirskipaði Matthías II konungur
rannsókn. Elísabet var handtekinn og dæmd fyrir morðin. Hún var geymd í einangr-
unarklefa í kastalanum Cachtice en þjónustufólk hennar sem hafði aðstoðað hana var
tekið af lífi.
henni vodka fyrir að koma með
sér út í nærliggjandi skóg. Á af-
viknum stað í skóginum reyndu
þau að stunda mök en Andrei var
ófær um það. Þá varð Andrei of-
beldisfullur og lamdi hana ítrekað
og tróð jarðveg í vit hennar til að
stöðva ópin. Því næst kæfði hann
hana með höndunum og svívirti
líkið og afskræmdi með tönnun-
um. Larisa fannst skömmu síðar,
þakin laufum, og hafði önnur geir-
vartan verið bitin af. Andrei komst
hins vegar aftur upp með morð.
Þriðja morðið framdi hann
sumarið 1982, í borginni Ro-
stov. Hann elti þrettán ára gamla
stúlku, Lyubov Biryuk, úr búð, rot-
aði hana, kastaði í skurð og stakk
til dauða. Aftur afskræmdi hann
líkið og stakk meðal annars úr
henni augun. Og aftur komst hann
upp með morð.
Ítarleg rannsókn
Nú var ekki aftur snúið. Andrei
hélt áfram að drepa og drepa, oft-
ast í borginni Rostov. Börn, ungar
stúlkur, eldri konur, vændiskonur.
Líkin skildi hann eftir, afskræmd,
í skóglendi og í fljótum. Stund-
um tók hann augun út, stundum
opnaði hann kviðinn með hnífi
þannig að iðrin ultu út. Rannsak-
endur stóðu á gati en sáu fljót-
lega að hér var raðmorðingi á ferð,
raðmorðingi með sjúkar hvatir.
Lögreglan í Rostov var vanefnd-
um búin til að takast á við verk-
efnið og því var kallað til teymi frá
Moskvu til þess að reyna að finna
morðingjann.
Rannsóknin var ítarleg. Svo ít-
arleg að um eitt þúsund aðrir
glæpir upplýstust, þar af 95 morð
og hátt í 300 nauðganir.
Þann 13. september árið 1984
var Andrei handtekinn af lög-
reglumanni í dulbúningi. And-
rei hafði þá verið að reyna að tæla
unga stúlku við strætisvagnaskýli.
Stór hnífur fannst í skjalatöskunni
hans og lögreglan taldi sig hafa
fundið raðmorðingjann. Það kom
þeim hins vegar að óvörum þegar
blóðsýni hans stemmdi ekki við
þau sæðissýni sem fundist höfðu
á morðvettvangi. Ástæðan fyrir
þessu var að Andrei var haldinn
mjög sjaldgæfu heilkenni, það er
að blóð hans og sæði voru ekki í
sama flokki. Slapp hann því við
morðákæruna en var dæmdur í
fangelsi fyrir þjófnað og sat aðeins
þrjá mánuði inni.
Handtaka
Andrei hafði nú hægt um sig þang-
að til sumarið 1985 þegar morðin
hófust á nýjan leik. Þá hafði hann
fengið starf í bílaverksmiðju.
Andrei varð ávallt færari og fær-
ari í að fela slóð sína en það sem
hann vissi ekki var að nú var rann-
sóknarlögreglan að fylgjast með
honum. Það var þó ekki fyrr en
árið 1990 sem hann loksins náðist.
Í maí það ár myrti Andrei hina
22 ára gömlu Svetlönu Korostik
í skógi nálægt lestarstöð. Lög-
reglumaður kom að honum við
brunn þar sem hann var að skola
sig. Hann var skítugur og með
blóðblett á vanganum. Lík Svet-
lönu fannst hins vegar ekki fyrr en
tveimur vikum síðar. Í nóvember
lét lögreglan til skarar skríða og
handtók hann.
Skrautleg réttarhöld
Andrei neitaði öllu. Hann var yf-
irheyrður í marga daga í einangr-
un en taldi sig klárari en lögreglu-
mennina. Að lokum brotnaði
hann í ljósi yfirgnæfandi sannana
og játaði á sig 34 morð af þeim
36 sem hann var grunaður um að
hafa framið.
Hann varð mjög samvinnu-
þýður og leiddi lögreglumenn á
alla staðina þar sem hann hafði
framið morðin. Hann sýndi þeim
nákvæmlega hvernig hann hafði
borið sig að við ódæðin og hvað
hann hafði gert við líkin á eftir. Síð-
ar í rannsókninni játaði hann á sig
22 morð til viðbótar sem hann var
ekki grunaður um.
Andrei var vitaskuld settur í
geðrannsókn, var metinn sjúk-
ur og með kvalarlosta en sakhæf-
ur. Hann var ákærður fyrir alls 52
morð á tólf ára tímabili. Þann 14.
ágúst árið 1992, þegar Sovétríkin
voru að hrynja og liðast í sundur,
var Andrei leiddur fyrir rétt. Hund-
ruðir aðstandenda voru í salnum
og Andrei var geymdur í búri til að
tryggja öryggi hans.
Fólkið öskraði á hann, hrækti og
það leið yfir suma. Þetta var stór-
viðburður og fjölmiðlafár. Hegð-
un Andrei var mjög brengluð.
Hann öskraði, benti, hló og greip
fram í. Á einum tímapunkti ber-
aði hann sig, benti á kynfæri sín og
sagði: „Sjáið þennan einskis verða
hlut. Hvað haldið þið að ég geti
gert með þessu?“ Andrei hélt sjálf-
ur varnarræðu sína, tveggja tíma
langa. Þar tíundaði hann kynferð-
islegan vanmátt sinn og sagðist
ekki hafa viljað drepa neinn.
Þann 15. október árið 1992 var
Andrei Chikatilo fundinn sekur
um að hafa framið öll 52 morðin.
Hann var dæmdur til dauða og 86
ára fangelsisdóm að auki. Hann
sparkaði í bekkinn sinn og öskraði
þegar dómsorðin voru lesin upp.
Þann 14. febrúar árið 1994
var dóminum fullnægt. Hann
var leiddur úr fangaklefa sínum
á dauðadeildinni inn í hljóðein-
angrað herbergi. Þar var hann
skotinn með einni kúlu aftan við
hægra eyrað. n
SLÁTRARINN FRÁ ROSTOV
n Andrei Chikatilo myrti tugi stúlkna og kvenna n Afbrigðileg kynhvöt „Sjáið þennan
einskisverða hlut.
Hvað haldið þið að ég
geti gert með þessu?
Yelena Zakotvona Fyrsta
fórnarlamb Andrei Chikatilo.
Lyubov Biryuk Þrettán
ára fórnarlamb.