Skessuhorn - 07.03.2007, Blaðsíða 27

gMssuiseiœi
MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 2007
27
T^e/t/ú/t/u-^
Er græðgi dyggð?
Trúarbrögð
og siðfræðikerfi
heimsins eiga
það flest ef ekki
öll sameiginlegt að telja græðgi synd.
Samt er því stöðugt haldið að okkur
íbúum hins velmegandi hluta heims-
ins að ef við slökum hið minnsta á í
neyslukapphlaupinu, sé voðinn vís
með efnahagshruni og fátækt.
Þeim sem kynnir sér forsendtu- lífs
á jörðinni og auðlindimar sem era
grundvöllur efnahagskerfis mann-
anna, verður samt fljótt ljóst að
græðgin ógnar framtíð mannkyns.
Til að tryggja megi komandi kyn-
slóðum og mannkyninu öllu mann-
sæmandi lífsskilyrði, þarf að taka á
sóun Vesturlandabúa á takmörkuð-
um auðlindum jarðarinnar. Við þurf-
um að láta neysluvímuna renna af
okkur og finna leið til að dreifa gæð-
um samfélagsins til allra.
Vinstrihreyfingin grænt ffamboð
leggur áherslu á að við berum öll
samfélagslega ábyrgð. Ekki aðeins
hér og nú, heldur einnig gagnvart
öllum heiminum og gagnvart kom-
andi kynslóðum. Við höfiun engan
rétt á að ræna afkomendur okkar,
heldur ber okkur skilda til að skila
þeim sjálfbæru samfélagi þar sem vel
er gengið um umhverfið og auðlind-
imar. Slíkt samfélag byggir á hóf-
samri nýtingu auðlindanna á hverjum
stað og þar með er tryggð lifandi
byggð og fjölbreytt atvinna um land
allt.
Staða umhverfismála í heiminum
krefst þess af okkur að við horfiun á
allann heiminn sem heild og látum
nægjusemi ráða lífsháttum okkar
heima fyrir. Barátta um auðlindir
hefur alla tíð verið helsta ástæða
átaka og styrjalda. Eina leið okkar til
að tryggja friðvænlega ffamtíð er að
virða ströngustu alþjóðasáttmála um
vemdun náttúru og líffíkis. Einnig
þurfum við að læra að hugsa um smá-
atriðin í lífsvenjum okkar og spyrja
okkur stöðugt þeirrar spurningar
hvort við getum verið án þess sem við
ætlum að fara að eyða í, hvort hlutur-
inn sem okkur langar til að henda
dugi ekki aðeins lengur. Hagkerfi
heimsins eru svo háð náttúrunni og
umhverfinu að sóun einnar þjóðar
getur haft alvarlegar afleiðingar fyrir
aðrar þjóðir og það til mjög langs
tíma. Svo langs tíma að við rænum
~í*cji/ú/i/i^^
afkomendur okkar réttinum til sóma-
samlegs lífs. Græðgi eykur ofneyslu
og laun ofneysltmnar er mengun,
minnkun landgæða, eyðimerkur-
myndun, eyðilegging vatnsbóla og
þurrð auðlinda. Græðgin eykur
einnig misskiptingu og í þrótmar-
löndunum búa fómarlömb lífehátta
okkar við svo sára fátækt að þau geta
ekki einu sinni flúið, þegar krafan um
aukinn hagvöxt í ríkjum hins vest-
ræna heims er farin að hafa veruleg
umhverfisspjöll í för með sér í fátæk-
ari ríkjum heimsins.
Við berum samfélagslega ábyrgð!
Með nægjusemi getum við gjörbreytt
heiminum til hins betra.
Björg Gunnarsdóttir
skipar 3. sati á lista Vinstri grænna í
Norðvesturkjördœmi
Slökkviliðsmenn á Akranesi
heimækja kollega sína í Borgamesi
Nokkrir félagar úr Slökkvihðinu á
Akranesi heimsóttu félaga sína í
Borgarnesi síðastliðinn laugardag.
Tilefnið var að afhenda Bjama Þor-
steinssyni, slökkviliðsstjóra teikni-
mynd að gjöf en eins og flestum er
kunnugt var Bjami kjörinn Vestlend-
ingur ársins 2006 af lesendum
Skessuhorns fyrir stjómun slökkvi-
starfs á Mýrunum á sl. ári. Vel var
tekið á móti okkur. Tæki og tól skoð-
uð ásamt því að þiggja kaffiveitingar.
Á efidr afhendingu myndarinnar lá
leið okkar í víngerðina að Vallarási
þar sem Þórðtu Sigurðsson slökkvi-
hðsmaður og vínsuðumaður tók á
móti okkur og sýndi hvað þar fer
fram. Þótti mönnum eitt homið hvað
mest spennandi þar sem suðan á sér
stað og hafði einhver á orði að það
væri örugglega gott og gaman að
vinna þama í hominu. Að lokinni
skoðun lá leið okkar aftur á slökkvi-
stöðina í gott spjall. Þess má geta að
Slökkvilið Akraness og Slökkvilið
Borgarness em með samstarfssamn-
ing um gagnkvæmna aðstoð sem þeg-
ar hefur reynt á með góðum árangri.
Bestu þakkirjjrir móttökunar.
Jón Sólmundarsm, formaður Félags
slökkviliðsmanna á Akranesi.
T^c/i/ú/i/i^i
Áróður úr vasa
almennings
Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir,
þingmaður Samfýlkingarinnar,
sptuðist fyrir um það á Alþingi fyrir
skömmu hvort rétt væri að heil-
brigðisráðherra Framsóknarflokks-
ins hefði notað fé úr Framkvæmda-
sjóði aldraðra til að kosta „kynning-
arbækling“ á markmiðum síðum í
málefnum aldraðra. Svo reyndist
vera, þingheimi og almenningi til
mikillar furðu. Framkvæmdasjóður
aldraðra er til orðinn með nefskatti
sem leggst á hvern einasta skatt-
greiðanda á Islandi og er ætlaður til
uppbyggingar á hjúkrunar- og þjón-
ustuhúsnæði fyrir aldraða.
Undirrituð, ásamt Guðbjarti
Hannessyni 1. manni á lista Sam-
fylkingarinnar í Norðvesturkjör-
dæmi, sat á sunnudaginn „kynning-
arfund" á Blönduósi á vegum sam-
gönguráðuneytisins þar sem auglýst
umfjöllunarefni var tillaga að sam-
gönguáætltm. Okkur Guðbjarti var
bmgðið þegar við gerðum okkur
grein fyrir því að samgönguráðherra
fetaði í fótspor heilbrigðisráðherra
sem áður er lýst og nýtti þarna fjár-
muni almennings til póhtísks áróð-
urs fyrir sig og Sjálfstæðisflokkinn.
Fyrstu 15 mínútur fundarins fóm
í lýsingu á skattalækkunum ríkis-
stjórnarinar, málefni sem kemur
þeim sem á hlíddu því miður ekkert
til góða þar sem flestir íbúar Húna-
þings, reyndar meiri hluti íbúa
Norðvesturkjördæmis, teljast til
tekjulægsta hóps Islendinga og ör-
ugglega enginn til þeirra tekju-
hæstu. En eins og kunnugt er hefur
skattbyrði einungis lækkað á tekju-
hæsta hópi
samfélagsins en
hækkað á þeim lægst laimuðu. Sam-
gönguráðherrann virðist ekki alveg
hafa gert sér grein fyrir kjörum
þeirra sem hann var að tala við í
þetta sinn.
Síðan var hlaupið á hundavaði yfir
mismunandi þætti samgönguáætl-
tmar en skotið inn áróðri og pillum
á ónafngreinda pólitíska andstæð-
inga, eftir því sem ráðherranum
fannst henta og hann fann sér tilefni
til. Sérstaka athygli vakti hvernig
ráðherrann varpaði ábyrgð á flug-
vallarekstri á Blönduósi á nýstofhað
opinbert fyrirtæki, Flugstoðir, og lét
eins og honum kæmi flugvallarekst-
ur á landinu almennt ekkert við
lengur. Ætii það sé nú trúlegt?
Ætli Alþingi hafi ekki eitthvað með
fjármögnum viðhalds og fram-
kvæmda að gera, svo dæmi sé tekið.
Ráðherrann kynti auk þess undir
átök milli landsbyggðar og höfuð-
borgar í máh sínu, nokkuð sem und-
irritaðri finnst síður en svo ástæða
til.
Aróður og umfjöllun um annað
en samgöngumál tók hátt í helming
tímans sem framsaga ráðherrans
stóð en við urðum því miður að yf-
irgefa svæðið í þann mund sem fyr-
irspumir hófust.
Þessi tvö dæmi em viðkomandi
ráðherrum til vansa.
Anna Kristín Gunnarsdóttir,
alþingismaður Samjylkingarinnar í
Norðvesturkjördœmi
1/tutái/ií'Uud
Engra griða Gunnar bað - geystist skjótt í slaginn
finnst að ég hafi heyrt nefndan Örn
Snorrason í þessu sambandi:
í tveimur síðustu
þáttum hef ég spurst
fyrir um höfund að
vísum sem ortar voru
í BSRB verkfalli ein-
hverntíman á vel-
mektardögum Al-
berts Guðmundsson-
ar. Nú hef ég fengið
það staðfest að vísurnar eru effir Björn
Ingólfsson, þá skólastjóra á Grenivík. Þeir
sem ort var um munu hafa verið auk Al-
berts, Kristján Thorlacius formaður
BSRB, Ásmundur Stefánsson forseti ASI
og Magnús Gunnarsson sem fór fyrir
Vinnuveitendasambandinu.
En að öðru. Á sprengidaginn sat gamall
brottfluttur Hnappdælingur og ruddi í sig
saltkjöti og baunum með góðri lyst. Eftir
matinn varð honum fyrir að líta í blað og
rakst þá á grein eftir Margréti vinkonu
mína. Varð það tilefni eftirfarandi stöku:
Þegar bœndur kroppa í krof,
kjamsa og sleikja út um.
Magga bítur oft um of,
og að þeim kastar hnútum.
Tími þorrablótanna er nú liðinn að sinni
en Góugleðir standa enn yfir með tilheyr-
andi áti og öldrykkju. Á slíkum samkomum
er gjarnan um hönd hafður matur sem
gengur undir sérheitinu „Þorramatur“ en
mikið af honum var til skamms tíma bara
venjulegur heimilismatur á flestum heimil-
um landsins og geymdur milli ára með
þeim aðferðum sem tíðkaðar voru áður en
hugtakið „síðasti söludagur“ var fundið
upp. Eftir Jóhann Hannesson er þessi hug-
leiðing um ofurhreinlæti nútímans:
Þegar ekkert fæst salt, kœst né sigið,
og sést ei við húsveggi migið.
Þegar öll fœða er dóssett
og allsstaðar klósett
þá er örlagavíxlsporið stigið.
Fyrir stuttu ffétti ég af þorrablóti norð-
ur í Eyjafirði þar sem eftirfarandi texti var
á söngblaði á borðum eins og nú er títt þó
gömlum mönnum þyki kvíðvænlegt ef
unga fólkið kann ekki algengustu drykkju-
vísur og þarf að fá þær prentaðar fýrir sig:
Sfóð ég upp við ballhúsið
studdur við minn fót,
stórir komu skarar
á íslensk þorrablót.
Blésu þeir af græðgi
og bar þá að mér skjótt,
bokkurnar fullar
á heiðskýrri nótt.
Horfðu þeir á fannhvítan
hrútspunginn um stund,
hangikjöt af fullorðnu
blika við lund.
Einhverskonar þytur
um innyflin fer
óskaplega langar mig
í flatköku og smér.
Hnippti hún í mig konan mín
og hló að mér um leið,
hló að mér og sletti
rófustöppu úr skeið.
Var það útaf ýstrunni
ungu sem ég ber
Eða var það landinn
sem gutlaði í mér.
Aðeins hefur það borið við að menn hafi
fundið fyrir tímabundnu heilsuleysi að
morgni dags eftir svona samkomur og ein-
hverntíman var kveðið við slíkt tækifæri.
Ekki er ég alveg viss um höfundinn en
Hvílík högg og hamraskak,
af hjarta yði ég glaður,
ef þú hvíldist andartak
elsku timburmaður.
Aðeins mun það hafa borið við að ást-
kærir ektamakar hafi þurft að ræða um
hegðun manna að morgni til eftir þorra-
blót og jafnvel borið við að startað hafi
verið á 80 desibelum og síðan hækkað eft-
ir þörfum. Einhver ágætur maður orti
þessa prýðilegu hjónabandsráðgjöf:
Öldur þarf að lægja
og leiðir bestu finna
í lífi konu og manns.
Og sá verður að vægja
sem vitið hefur minna
því vitleysan er hans.
Fyrir stuttu barst mér þessi ágæta aug-
lýsing ffá Kópavogi sem ber yfirskriftina:
Tré og mnnar
Gunnar
Undirtitill kvæðisins er:
Heiðmerkurljóð
Gunnar hefur holdin best
hulin vœnni puru
Sagður elska ýtur mest
en ekki greni og furu
Kópavogi ríkur réð
með ráðslag allt til sóma
Undirhöku hnellna með
og heldur digurróma
Reykjavík er ríki eitt
sem ræflar einir byggja
og gera flestum lífið leitt
og landsmenn aðra hryggja
Dólgar réðu veitu vatns-
og vildu á henni græða
Þá mælti Gunnar mikið hvass:
„Vér munum eigi blœða"
Sendi ýtur allar skjótt
- ítem gröfur vænar -
upp í Heiðmörk undir nótt
og atti á hlíðar grænar
Það frétti peysu- lopa- lið
og lagsmenn kommónista
og upphóf skjótt að sínum sið
að senda kærulista
Engra griða Gunnar bað
- geystist skjótt í slaginn -
féndur alla í kútinn kvað
í Kastljósi um daginn
Skelfir Gunnar skógarmenn
sem skæður refsilogi
Sílspikaður situr enn
í sœmd í Kópavogi
Sláum svo botninn í þennan þátt með
þessari limru eftir Björn Ingólfsson:
Ég hef aldeilis ekkert á prjónunum
en illa þó helst mér á krónunum.
Svona það gengur
skal ég segja þér, drengur,
hjá ræflunum, mér og rónunum.
Með þökkk jyrir lesturinn
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1489 og 849 2715
dd@simnet.is