Morgunblaðið - 09.08.2019, Blaðsíða 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. ÁGÚST 2019
✝ Málfríður B.Jónsdóttir
(Fríða) fæddist á
Arnarstöðum í
Presthólahreppi í
N-Þingeyjarsýslu
12. apríl 1928.
Hún andaðist á
hjúkrunarheim-
ilinu Eir 16. júlí
2019.
Foreldrar
hennar voru Guð-
rún Antonía Jónsdóttir frá
Núpi á Berufjarðarströnd, f. 3.
apríl 1890, d. 1. janúar 1974,
og Jón Tómasson frá Blikalóni
á Melrakkasléttu, f. 13. sept-
ember 1883, d. 5. mars 1974.
Þau áttu níu börn. Látin eru:
Steina Ericsdóttir, þau eiga
þrjú börn. a) Richarð Ingi,
maki Youkiki Hyodo. b) Sig-
ríður Dagmar, maki Ólafur Á.
Ásgeirsson, þau eiga þrjú
börn. c) Fríða Tinna, maki
Björn Þór Ingason, þau eiga
tvö börn. Fyrir átti Jóel son-
inn Hörð Blöndal, f. 10. febr-
úar 1946, maki Sólveig Gísla-
dóttir, þau eiga þrjú börn og
fimm barnabörn.
Seinni maður Málfríðar var
Ásgeir Sigurðsson, f. 17. des-
ember 1927.
Málfríður var verslunar-
maður í Reykjavík meirihluta
starfsævi sinnar en síðustu
starfsárin vann hún á sambýli
fyrir geðfatlaða á Laugarás-
vegi.
Lengst af bjó Málfríður á
Grensásvegi 52 og síðar á
Hæðargarði 56.
Hún verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, 9. ágúst
2019, klukkan 13.
stúlka sem lést
við fæðingu, Ósk-
ar Long, Ingi-
björg, Rebekka,
Bjarni Ragnar,
Tómas, Málfríður
og Þorbjörg
Dórothea. Eftirlif-
andi er Jón Hjör-
leifur, f. 1923.
Eiginmaður
Málfríðar var Jóel
B. Jacobson,
íþrótta- og ökukennari, f. 15.
apríl 1924, d. 26. maí 1991.
Þau eignuðust tvo syni. 1)
Richard Jacobson, hans sonur
er Ásgeir Jóel, maki Þrúður
Briem, þau eiga tvö börn. 2)
Jóhann Jacobson, maki Ingunn
Elsku mamma.
Ég kveð þig í dag með trega.
Þú áttir svo mikið í mínu lífs-
hlaupi.
Öll hjálpin sem þú veittir
mér í gegnum allt mitt líf,
hvort sem það var að passa
börnin mín, barnabarnabörnin,
hjálpa mér við flutninga, við
húsbyggingu eða bara hvað
sem var, alltaf varst þú tilbúin
að hjálpa. Takk fyrir það.
Vinnusemi og dugnaður var
þitt leiðarljós í lífinu, hvort
sem það var við saumavélina,
að prjóna lopapeysur, elda
veislumat, þrífa heimilið, vinna
langar vaktir, allt þetta gerðir
þú og með miklum sóma.
Það eru svo margar minn-
ingar sem koma upp í hugann
þegar ég hugsa um þig. Sunnu-
dagssteikin, spilin, samræð-
urnar okkar um daginn og veg-
inn. Það var alltaf svo gott að
koma heim. Alltaf var heimilið
opið fyrir mig og alla mína vini,
engum var vísað frá.
Ég fór ungur að læra
bakstur. Þá þurfti ég að vakna
eldsnemma. Þegar ég vaknaði
þá varst þú þegar komin á fæt-
ur og færðir mér tebolla,
örugglega bara til að tryggja
að ég væri vaknaður og myndi
mæta í vinnu, en svona varst
þú, umhyggjusöm út í gegn.
Seinna fór ég að læra mat-
reiðslu. Þá hringdir þú oft og
bauðst til að sækja mig í vinn-
una, skipti engu þótt klukkan
væri rúmlega miðnætti.
Ungur var ég og oft uppá-
tækjasamur. Þá sagðir þú yfir-
vegað „Jóhann litli“, þá vissi ég
að ég hafði farið yfir strikið.
Það þurfti ekki meira frá þér.
Aldrei hávaði eða öskur, þetta
dugði til, þannig varst þú
mamma, róleg og góð, þótt þú
værir að skamma mig.
Það var gott að eiga þig sem
mömmu. Ég gat alltaf leitað til
þín ef að eitthvað bjátaði á eða
bara að fá góð ráð eða leiðbein-
ingar. Ég var svo heppinn að
eiga góða foreldra sem höfðu
að leiðarljósi að tala rólega en
af festu, ef þurfti til að kenna
uppátækjasömum syni rétta
sýn á lífið.
Þú varst dugleg, alltaf á
ferðinni, hafðir alltaf eitthvað
fyrir stafni. Öll sú hjálp sem ég
hef fengið í gegnum mitt líf frá
þér og pabba er bara hreint út
sagt ómetanleg. Þvílíkur lottó-
vinningur að hafa átt ykkur að.
Fimleikar voru þér hjart-
fólgnir enda æfðir þú þá frá
unga aldri hjá Ármanni, þú
fórst í sýningarferðir með fim-
leikaflokknum innan lands sem
utan, þú bjóst að þessari
íþróttaiðkun alla ævi enda
formið mjög gott fram á síð-
ustu ár. Í Ármanni eignaðist þú
marga góða vini, þar hittir þú
pabba, boxarann sem þú síðan
giftist. Þá tóku skíðin við og
annað heimilið var Jósefsdalur-
inn, þegar voraði tóku við
ferðalög um landið. Þetta voru
ykkar ær og kýr, að þjóta um
landið með Diddu og Geira.
Þegar kemur að kveðjustund
koma upp svo margar minning-
ar. Þær mun ég geyma og ylja
mér við þar til yfir líkur. Við
vorum ekki bara mæðgin held-
ur perluvinir og fyrir vinskap-
inn er ég þakklátur.
Nú ertu komin á nýjan stað,
til pabba, og þar munt þú ef-
laust smita fólk af þínum
skemmtilega hlátri og þinni
gamansemi.
Nú er komið að leiðarlokum
og vil ég þakka fyrir allt og fyr-
ir að hafa átt þig að.
Þinn sonur,
Jóhann.
Elsku tengdamamma og vin-
kona.
Ég kom snemma á minni lífs-
leið inn í þitt líf sem tengda-
dóttir. Mín minning um þig er
þessi yndislega manneskja. Þú
tókst mér alveg eins og dóttur,
ég var í rauninni dóttirin sem
þú eignaðist aldrei. Milli okkar
voru sterk og órjúfanleg bönd.
Þegar ég minnist þín kemur
strax upp í hugann umhyggju-
semi. Gott dæmi um það er
þegar ég bjó hjá þér á Hæð-
argarði 56 en þá tókst þú ekki
annað í mál en að skutla mér í
Iðnskólann sem byrjaði klukk-
an 8, þótt þú ættir ekki að
mæta í vinnu fyrr en klukkan 9.
Það breytti engu. Þú skutlaðir
mér alltaf í skólann. Takk fyrir
það.
Það sem einkenndi þig og
systkini þín var samheldni og
væntumþykja en þar sá ég
mátt kærleikans og fékk ég að
njóta hans með þér og þínum.
Allt sem þú hefur gert fyrir
mig og mína fjölskyldu verður
aldrei þakkað að fullu. Þegar
við Jói vorum að byggja Mið-
húsin fluttum við inn til ykkar á
Hæðargarðinn með börnin
okkar þrjú, eins og ekkert væri
eðlilegra, þér fannst það bara
frábært enda með fólkið þitt
hjá þér.
Við tvær töluðumst við dag-
lega öll þessi ár. Ef mig vantaði
ráð eða eitthvað bjátaði á þá
hringdi ég í þig, elsku Fríðu
mín, og aldrei brást þú mér.
Það kemur enginn í staðinn
fyrir þig og eftir að þú ert farin
þá veit ég ekki hvernig ég á að
fara að. Þín verður sárt saknað.
Elsku Fríða. Þú varst svo
falleg, að innan sem utan, al-
veg eins og Hollywood-stjarna.
Það fetar enginn í þín fótspor.
Það er sagt að allir hafi ein-
hverja galla en ég bara finn þá
ekki hjá þér, elsku Fríða mín,
þú ert gallalaus í mínum huga.
Það sem huggar mig er að
núna ert þú umvafin englum,
fallega Fríða mín.
Himnaríki er ríkara í dag.
Þín tengdadóttir,
Ingunn Steina
Ericsdóttir.
Elsku besta amma okkar.
Fyrir okkur verður heimurinn
aldrei samur án þín. Þú varst
okkur svo óendanlega kær. Þú
varst fyrirmyndin okkar í einu
og öllu enda alveg einstök
manneskja, svo yndislega
hjartahlý og umhyggjusöm. Þú
varst einfaldlega gull af manni.
Þú kenndir okkur réttsýni,
sanngirni, nægjusemi, um-
burðarlyndi, metnað og um-
fram allt dugnað. Þú varst svo
ótrúlega vel gefin og kenndir
okkur svo margt, t.a.m. góða
íslensku, málshætti og að
yrkja ljóð og kvæði. Fyrir það
verðum við þér ævinlega þakk-
látar.
Minningarnar um þig, elsku
amma, eru endalausar. Nætur-
gistingarnar, sögurnar, leik-
irnir með slæðurnar, ísbíltúr-
arnir, kjötbollurnar þínar alla
þriðjudaga, símtölin eftir
skóla, bréfin, ljóðin, sumar-
gjafirnar, sumarbústaðar-
ferðirnar og svo mætti lengi
telja.
Þegar við minnumst þín,
elsku amma Fríða, kemur fyrst
upp í hugann hversu mikill
morgunhani þú varst. Þegar
við gistum hjá þér varst þú
alltaf vöknuð langt á undan
okkur. Ilmurinn af rótsterku
kaffi fyllti vitin, fréttirnar óm-
uðu í útvarpinu og í eldhúsinu
sast þú upptekin við að ráða
krossgátur. Er þessi minning
okkur mjög kær.
Þú prjónaðir peysur, vett-
linga og húfur á okkur í millj-
óna tali og einu sinni saumaðir
þú á okkur pils fyrir ball í ung-
lingadeildinni og vá, við vorum
svo ótrúlega ánægðar með þau.
Takk fyrir það.
Þú áttir ekki mikið en samt
gafstu okkur heiminn og rúm-
lega það. Þú kenndir okkur að
maður þarf ekki peninga til að
vera ríkur og hamingjusamur.
Maður þarf bara fólkið sitt.
Elsku amma Fríða. Hafðu
þakkir fyrir þína ævarandi
tryggð. Við elskum þig meira
en orð fá lýst og munum sakna
þín svo lengi sem við lifum.
Takk fyrir allt og allt.
Okkur langar til að kveðja
þig í síðasta sinn með orðunum
sem þú sagðir við okkur í hvert
einasta skipti sem þú kvaddir
okkur, I love you.
Þínar,
Sigríður Dagmar og
Fríða Tinna.
Kæra amma mín.
Ég kveð þig með sorg í
hjarta og miklum söknuði.
Þakkir fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig, ekki var það
lítið.
Það sakar ei minn söng
því minning þín í sálu minni eilíft líf
sér bjó
af yndisþokka ást og mildri ró
eins og þú komst í fyrsta sinn til
mín.
Harmahríð
Huggun finnst í harmi stríðum
þá herrann Kristur er oss nær
Og í kærleiksfaðmi fríðum
friði á sorgardjúpin slær
Þá bærist sorg í barmi
Bugað hjartað grætur
Huggar best í harmi
Herrann Jesús sætur
Aftur mun hennar brosið bjarta
birtast- og við hjá á ný
Og um eilífð alla skarta
Una saman upp frá því
Þar hún aftur fá að finna
Fagnandi í æðri geim,
Endurlífgun ástar kynna
sem áttum best í þessum heim
(Jón Hjörleifur Jónsson)
Þangað til við hittumst á ný,
kveðja frá Japan.
Richarð (Rikki).
Margar góðar minningar eru
tengdar henni Fríðu. Við syst-
urnar voru um fermingu þegar
hún kom inn í líf okkar er hún
hóf störf hjá fyrirtæki föður
okkar og föðurbróður, Raf-
tækjastöðinni á horni Lauga-
vegar og Vitastígs, en þar vann
hún í á þriðja áratug eða þar til
bræðurnir hættu að rekstri
verslunarinnar. Frá fyrsta degi
hrifumst við af Fríðu; hlýjan,
góða skapið, húmorinn og
mannkærleikurinn laðaði okk-
ur að henni. Eins og tíðkaðist á
þessum tíma fórum við ungar
að hjálpa til í fyrirtækinu og
síðar unnum við öðru hvoru
fullan vinnudag með Fríðu.
Hún hafði sérstak lag á að leið-
beina og benda á hvað betur
mætti fara án þess að setja
nokkurn tímann ofan í við
nokkurn mann. Hún tók þátt í
gleði okkar og sorgum og svo
mikil var hlýja hennar í okkar
garð að oft töldu ókunnugir að
hún væri mamma okkar systra.
Í huga okkar, foreldra okkar og
barna var hún ein af fjölskyld-
unni og henni var alltaf boðið
þegar tilefni gafst til að fagna
og gleðjast.
Fríða var frábær sölukona
sem sýndi öllum og öllu áhuga.
Á þessum árum voru ljósa-
hönnuðir og innanhúsarkitekt-
ar ekki komnir til sögunnar og
því oft hlutverk verslunarfólks
að leiðbeina og koma með til-
lögur að því hvað best væri í
sambandi við lýsingu og lampa
þegar viðskiptavinur var að
flytja eða breyta. Við slíkar að-
stæður var Fríða í essinu sínu
og í ófá skipt rogaðist fólk út
með marga pinkla eftir að hafa
keypt alla lampa og smærri
raftæki sem þurfti. Iðulega
lögðu ánægðir viðskiptavinir
aftur leið sína í verslunina og
þökkuð fyrir ekki bara í orðum
heldur einnig með því að gerast
fastakúnnar og kaupa allar
tækifærisgjafir af Fríðu. Þessu
hafði hún ánægju af og sagði í
gamni við okkur systur að hinn
eða þessi væri örugglega búin
að fylla húsnæði vina og kunn-
ingja af lömpum og að allir
vissu hvað væri í pakkanum –
enn ein lampinn. Þannig var
Fríða – alltaf spaugsöm og létt
og það er eitt af því marga sem
við systurnar kunnum svo vel
að meta í fari hennar.
Með þakklæti í huga kveðj-
um við Fríðu og vottum að-
standendum hennar samúð
okkar.
Guðrún Erla og Stein-
unn Jóna Geirsdætur.
Málfríður B.
Jónsdóttir
Jæja, loksins
þóknaðist þessum í
efra að hafa pláss
fyrir þig, amma mín,
þér fannst hann vera búinn að
ganga fram hjá þér þónokkuð oft.
Núna ætla ég að skrifa um þig
nokkur orð þó að þú hafir á sínum
tíma talað um að það ætti ekki að
gera slíka vitleysu en svo ég vitni
í þín eigin orð sem þú notaðir oft
eftir að afi fór frá þér allt of
snemma, ef maður bauð þér með í
ferðalag að sumri var svarið yf-
irleitt ef ég verð ekki dauð. Þann-
ig að núna er mér óhætt að skrifa
nokkrar línur um þig þar sem þú
hefur ekkert um það að segja
lengur. Það hafa verið mikil for-
réttindi að hafa fengið að alast
upp með þér og fylgja þér þessi
ár sem ég hef lifað. Alltaf var
hægt að leita til ykkar afa þegar
maður var að alast upp, þú alltaf
til staðar heima á Eyrarveginum
og ef maður var mættur á Eyr-
arveginn upp úr mat á sunnudög-
um fékk maður að fara með í
sunnudagsbíltúrinn sem farinn
var flesta sunnudaga. Það var t.d.
farið niður á Bakka eða út í Þor-
lákshöfn, alltaf var byrjað á rúnt
niður á bryggju, síðan var kíkt í
heimsókn til ættingja. Hægt væri
að skrifa margar góðar minning-
ar um hana ömmu sem vantaði
ekki mikið upp á að verða 99 ára
en var alltaf létt á sér og alveg
klár í kollinum og fannst gaman
að rifja upp hluti og mundi svo vel
allt sem hafði á daga okkar allra
drifið. Elskaði að fá pitsur og ís
og tala ekki um að komast um
helgar í eina bunu. Þau eru tóm-
leg kvöldin hjá okkur Bigga núna
þegar ekki er lengur skroppið
upp á Ljósheima til ömmu eins og
við byrjuðum að gera fljótlega
eftir að hún flutti í Grænu-
mörkina og höfum við átt margar
gæðastundir með ömmu, fengið
okkar aðeins hvítvín eða bjór í
glas með henni. Að leiðarlokum
viljum við Biggi þakka þér, elsku
amma, samfylgdina í gegnum líf-
ið og hjálpina. Sjáumst síðar,
amma.
Kveðja,
Magga og Biggi (Margrét
Jónsdóttir og Birgir Árdal
Steingrímsson).
Svona fór um sjóferð þá. Þegar
Setta kom til mín að segja mér
frá andláti mömmu sinnar taldi
ég mig vita hvert erindið væri.
Hún var búin að segja mér að hún
væri orðin mjög veik og búin að
ráðleggja mér að ef ég ætlaði að
heimsækja hana einu sinni enn
Margrét
Friðriksdóttir
✝ Margrét Frið-riksdóttir fædd-
ist 9. desember
1920. Hún lést 23.
júlí 2019.
Útför Margrétar
fór fram 7. ágúst
2019.
skyldi ég gera það
fyrr en seinna. En
sjóferðin sú var
aldrei farin, því ég
dró það of lengi, því
miður. Ég á marg-
ar góðar og
skemmtilegar
minningar um
Möggu og Bjarna
líka, það var góð
vinátta á milli for-
eldra minna og
þeirra hjóna. Bæði Magga og
mamma misstu Bjarna og pabba
alltof fljótt, en þær lifðu báðar
hátt á tíræðisaldur. Magga og
Bjarni byrjuðu sinn búskap á
loftinu á Sólbakka. Ég man ekki
eftir því, ung þá, en hef heyrt
margar góðar sögur og séð
skemmtilegar myndir af okkur
krökkunum frá þeim tíma, Setta
og Siggi voru þá fædd. Magga
var flott kona, grönn og mikil
reisn yfir henni. Hún var einstak-
lega hress og skemmtileg, alltaf
svo glöð og kát. Hún kom oft á
Sólbakka, eins fórum við á Eyr-
arveginn. Í minningunni var líf og
fjör í Sólbakkaeldhúsinu og sem
barn sóttist ég eftir að tylla mér
og vera með þegar Magga og aðr-
ar vinkonur mömmu komu, en
oftast var mér bent á að fara út
að leika mér, yfirgefa selskapinn
hvað sem tautaði. Þær voru góð-
ar vinkonur Magga og mamma,
Magga reyndist mömmu mjög
vel, sérstaklega eftir að pabbi dó,
kom mikið í heimsóknir og þær
skruppu í búðir, heimsóknir o.fl.,
Magga átti bíl og keyrði og þær
skottuðust ýmislegt saman. Eins
reyndust börn þeirra Möggu og
Bjarna henni vel líka, buðu henni
oft í mat, sumarbústaðaferðir og
margt skemmtilegt sem hún upp-
lifði með þeim, ásamt Möggu auð-
vitað. Þær áttu góðar og
skemmtilegar stundir saman í líf-
inu vinkonurnar. Kannski eru
þær búnar að hittast núna, alla-
vega munu þessi tvenn heiðurs-
hjón hvíla hlið við hlið í kirkju-
garðinum. Eldri börnin mín
minnast Möggu í heimsóknum
hjá ömmu þeirra á Sólbakka fyrir
hvað hún var hress og kát og gaf
sér tíma að spjalla við þau. Ég er
þakklát fyrir þann tíma sem ég
átti með Möggu og vildi óska að
ég hefði heimsótt hana meira á
seinni árum og notið fleiri stunda
með gleði hennar og glettni, en
ekki eru áherslurnar allar réttar
sem maður tekur í lífinu. Ég er
líka þakklát fyrir tryggð og vin-
áttu Möggu, Bjarna og fjölskyldu
þeirra við fjölskylduna mína og
met mikils þá sterku vinataug
sem myndaðist, líka hjá okkur
börnunum þeirra.
Fjölskyldunni og öðrum sem
þótti vænt um Möggu sendi ég
innilegar samúðarkveðjur, ég
veit að minning hennar mun lifa
vel og lengi, blessuð sé minning
Möggu Frikk.
Ingibjörg J. Steindórsdóttir.
Sálm. 86.5
biblian.is
Þú, Drottinn,
ert góður og fús
til að fyrirgefa,
gæskuríkur öllum
sem ákalla þig.
Elsku afi, það er
erfitt að missa þig
frá sér en ég vona að
þú sért á miklu betri
stað núna og er eig-
inlega bara viss um það. Ég man
alltaf eftir því þegar þú keyrðir
hingað til Akureyrar til þess að
Hans Jón
Þorvaldsson
✝ Hans Jón Þor-valdsson fædd-
ist 30. ágúst 1933.
Hansi lést 13. júlí
2019.
Útför Hansa fór
fram 20. júlí 2019.
kaupa nóg af bjúg-
um og komst alltaf í
heimsókn til okkar.
Síðasta máltíðin þín
voru bjúgu enda
varstu sáttur og
sæll með það.
Mér mun ætíð
þykja vænt um þig
afi og mun hugsa til
þín í von um að þér
líði vel uppi á himn-
um. Ég sendi öllum
þeim nánustu samúð mína.
Þín afastelpa,
Lena.