Morgunblaðið - 09.08.2019, Blaðsíða 51

MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. ÁGÚST 2019
stundum höfuðið yfir þessu
flakki. En heppin voru þau
hvort með annað og missir
Heiðu mikill að þessum einstaka
öðlingi gengnum.
Fjölskyldan í Varmahlíð
þakkar áratuga samfylgd, vin-
áttu og gott nágrenni.
Maddi, það var gaman að þér!
Anna Birna Þráins-
dóttir og Sigurður
Jónsson í Varmahlíð.
Steinafjallið er stórbrotið
með hrikalegu Arnargilinu og
Steinagilinu fyrir því miðju og
snarbrattar hlíðarnar með
sauðfé á beit bera fjallið uppi.
Bergið skorið af syllum þar sem
ærnar eru festar á hengiflugið
eins og minnismiði á korktöflu.
Þegar sorgin og þokan grúfir
yfir giljum og skorningum
myndast dulúð sem á sér enga
líka og kliðurinn í Steinalækn-
um ómar þegar Eyjafjöllin
gráta og kveðja einn sinn besta
son, Pál Magnús frá Hvassafelli.
Steinafjallið er stórbrotið og
þeir sem fæðast inn í þessa feg-
urð verða ekki aðeins hluti
hennar heldur endurómar lífs-
hlaup þeirra margbreytileikann
sem birtist í Steinafjallinu.
Maddi okkar var ljúfa útgáfan
af Steinafjallinu fastur fyrir og
traustur eins og fjallið sem
stendur allt af sér. Hann tókst á
við lífið af einurð eins og þegar
hann gekk á fjallið hægum en
öruggum skrefum með hendur
fyrir aftan bak. Það var ekki
hans háttur að vera margorður
yfir lífinu. Hann var prúður í
fasi og maður gekk að honum
vísum í vinnugallanum, með húf-
una á höfðinu og hann horfði út
undan skyggninu með fallegum
dökkum augunum og svartar
augabrýr og skeggið var um-
gjörð um fagurt og smágert
andlitið. Maddi var íslenskur
bóndi af hjarta og sál. Hann sá
það jákvæða í lífinu og tók það
alvarlega að maður er manns
gaman og lífið til þess að lifa því
og vera ekki með of mikinn
vandræðagang. Þær voru marg-
ar gleðistundirnar okkar í
mjólkurhúsinu þar sem við lét-
um gamminn geisa og hláturinn
fyllti fjósið svo undirtók í
Steinafjallinu. Hann var kynd-
arinn í spjallinu, lyfti undir og
ýtti á þegar hann vildi ná sínu
fram enda var gaman að gleðj-
ast með Madda á Hvassafelli.
Töflufundirnir daginn áður en
fjallið var smalað voru sérfræði-
legur undirbúningur fyrir alvör-
una. Þá var gjarnan hringt í
gamlan vin og slegið á létta
strengi og ekki endilega látið
trufla símtalið hvað klukkan var.
Það eru þessi augnablik sem eru
svo dýrmætar minningar og af
þeim á ég nóg. Hann gekk sömu
leið í lífinu og faðir hans og
frændur í Steinum höfðu gert á
undan honum enda var hann bú-
inn að herma svo mikið eftir
þeim að hann var orðinn eins og
þeir í háttum og tali. Eftirherm-
ur eru listgrein í Steinahreppi
og margir löngu látnir hafa
gengið í endurnýjun lífdaga á
kvöldvökum í mjólkurhúsinu.
Skyndilegt brotthvarf Páls
Magnúsar úr mynd sem ég
geymi í hjarta mínu af Eyjafjöll-
um er eins og að hljóð og mynd
fari ekki lengur saman. Það var
ótímabært að Maddi hyrfi úr
þessari mynd langt fyrir aldur
fram. Hann átti svo gott líf með
Heiðu sinni og fjölskyldunni og
þau voru að gera góða hluti
saman og bættu hvort annað
upp eins og ávöxtur góðra sam-
banda. Framtíðin var björt í
Steinahreppi og mér fannst gott
að koma við en nú er hann far-
inn. Þegar sárin gróa hætta
Fjöllin að gráta og Ingimundur
mun aftur standa keikur upp af
hamrabeltinu ofan við bæinn. Þá
verða minningar mínar um Pál
Magnús og þá Eyfellinga sem
hann gengur nú með í fjallasal
hins eilífa lífs, aftur fegurðin
ein. Við vottum Heiðu,
systkinum Páls Magnúsar og
fjölskyldum þeirra samúð.
Sigríður og Ásmundur
Friðriksson.
Í dag viljum við minnast afar
kærs vinar okkar sem féll frá
langt fyrir aldur fram.
Leiðir okkar lágu saman fyrir
hartnær 11 árum, í upphafi var
það veiðin sem dró okkur
austur, það var fljótt að breyt-
ast og aðalaðdráttaraflið varð
vinskapurinn og samveran.
Á þessari samleið okkar var
margt skemmtilegt brallað, þá
má helst nefna símahrekki, hús-
vitjanir, þorrablótin, fýlaveiðina,
menningarferðir og vinnuferðir
sem urðu nú alltaf að skemmti-
ferðum.
Ein af fjölmörgum minning-
um okkar er þegar ráðist var í
veitingahúsarekstur og var það
húsnæði yfirfullt af sönnum
verðmætum því ekki var
Magnús fyrir það að henda
gulli.
Maggi bað okkur að byrja að
bera út því hann ætlaði að
sækja gám undir dótið sem alls
ekki mátti henda, við vorum
ansi vissir um að verið væri að
gera grín þegar hann mætti
með mögulega þann minnsta
gám sem við höfðum augum lit-
ið, 10 fet voru það, ekki vantaði
bjartsýnina í okkar mann, enda
orðið vandamál ekki til í hans
bókum.
Oft var glatt á hjalla hjá okk-
ur í Pentagon, þar hittust gjarn-
an sveitungar og vinir, farið var
yfir heimsmálin, sem yfirleitt
tókst að leysa. Maggi hafði gríð-
arlegt aðdráttarafl og sást það
helst á því hvað hann var vina-
margur og hve margir lögðu leið
sína á kaffistofuna hjá honum.
Maggi var mörgum kostum
gæddur, hann var heiðarlegur,
jákvæður og hrókur alls fagn-
aðar hvert sem hann kom.
Ljóst er að mikið skarð hefur
myndast í samfélagið fyrir aust-
an og mun víðar við það að þessi
góði drengur sé fallinn frá.
Þótt sólin nú skíni á grænni grundu,
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo gestrisin, einlæg og hlý.
En örlög þín ráðin – mig setur hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Við sendum Heiðu og fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Megi guð og góðir vættir
vaka yfir ykkur og styrkja á
þessum erfiðu tímum.
Þar til við hittumst á ný.
Þínir vinir
Davíð Þór
Eyjólfur
Garðar
Ólafur Óskar.
Hann var dugnaðarforkur,
snjall, ráðagóður, hugmyndarík-
ur, hjálpsamur, hörkubóndi og
vinur vina sinna. Páll Magnús
Pálsson á Hvassafelli undir
Fjöllunum er genginn langt fyr-
ir aldur fram. Hans ert sárt
saknað.
Magnús var stórbrotinn per-
sónuleiki, skemmtilegur og
hispurslaus. Hann bjó yfir vídd-
um sem spönnuðu mörg svið.
Ég hvatti hann oft til þess að
skrifa pistla, greinar, sögur, því
hann talaði mjög fagurt mál og
var mikill stílisti. Hann hafði allt
til að bera að vera rithöfundur.
Magnús hafði ekki mörg orð um
hlutina, hann var stuttorður og
hnitmiðaður og hikaði ekki þótt
stundum brimaði í máli hans.
Við förum ekki í fleiri fýla-
veiðiferðir að sinni, en þær voru
skemmtilegur, eða sviðaveisl-
urnar hans þar sem andi torf-
kofafæðis sveif yfir vötnum en
þegar borið var á borð varð um-
hverfið að höll.
Þau rímuðu vel saman hann
Magnús og hún Heiða Scheving
konan hans og það var stórkost-
legt framtak þegar þau opnuðu
veitingastaðinn Gamla fjósið í
gamla fjósinu á Hvassafelli, því
ekki var hún síðri dugnaðar-
forkur en hann. Megi andi þess
sem þau byggðu upp dafna og
blómstra.
Það er mikill sjónarsviptir að
þessum góða dreng. Megi góður
Guð vernda hann, vini hans og
vandamenn og hana Heiðu sem
var sólargeislinn hans.
Árni Johnsen.
Það eru 27 ár síðan ég flutti
undir Eyjafjöll og kynntist Páli
Magnúsi, eða Magnúsi eins og
við í Kleinukoti kölluðum hann.
Þó að liðin séu 10 ár síðan ég
flutti þaðan, mun Magnús alltaf
vera í mínum huga einn besti
vinur sem ég hef eignast í lífinu.
Vinskapur er tímalaus.
„Það er alltaf blíða undir
fjöllunum,“ er viðbúið svar
þegar fjallafólk er spurt um
veðrið. Fjallablíðan sýnir sig þó
á fjölbreyttan hátt og það kom
fyrir að maður fauk út af veg-
inum eða mann fennti inni með
bílinn. Alveg sama hvað þá gat
maður leitað til Magnúsar.
Hann kom og dró bílinn upp á
veg og gerði við hann ef þurfti
og veturinn sem ég vann í Skóg-
um komst ég alltaf til vinnu. Ef
það snjóaði mikið um nóttina
vaknaði maður við traktors-
hljóðin. Magnús var mættur að
ryðja heimreiðina.
Ég get eiginlega ekki ímynd-
að mér hvernig það er hægt að
búa undir fjöllunum án Magn-
úsar.
Magnús var ótrúlega
skemmtilegur félagi og það var
hægt að ræða alla hluti við
hann. Við þrösuðum um pólitík-
ina í landsmálunum en vorum
samherjar í sveitapólitíkinni –
alltaf sammála í grunninn. Sam-
tölin enduðu iðulega á fleygu
orðunum hans: „Veistu hvað er
að þér? Það er gaman að þér!“
Barngæska hans var einstök
og þau eru nokkur börnin sem
heimsóttu okkur í sveitina sem
fengu að fara í heimsókn í
Hvassafell að skoða kanínurnar,
lömbin og kálfana og gefa kún-
um brauð. Það var alltaf hægt
að skilja börn eftir hjá Magnúsi.
Þar voru þau örugg og ham-
ingjusöm.
Magnús var frumkvöðull, eins
og hann var þó hæverskur og
lítið fyrir að láta á sér bera.
Eitt af fyrstu vélmennafjós-
unum á landinu var byggt á
Hvassafelli. Hann tók þátt í
þeim ferðaþjónustuverkefnum
sem framsýnt fólk gerði tilraun-
ir með, eins og vatnskattaleig-
una á Holtsósi. Hann hvatti mig
alltaf til dáða með Fossbúann –
yfirlýsta kvenrembufyrirtækið í
Skógum, ferðaþjónustuna sem
við Ólöf í Steinum og Halldóra í
Selkoti rákum í Fossbúð í níu
sumur. Hann mætti reglulega
þangað til okkar í bjór – að-
allega til að sýna okkur mór-
alskan stuðning frá sveitungum.
Þegar hann kynntist Heiðu
komu aldeilis saman tveir frum-
kvöðlar og dugnaðarforkar. Það
var unun að fylgjast með upp-
byggingunni og hugmyndaauðg-
inni í Steinahreppi eftir að þau
lögðu saman lið.
Minningar um skemmtilega
tíma verða aldrei teknar frá
manni og ég er óendanlega
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast Magnúsi. Takk, Magn-
ús, fyrir allt.
Elsku Heiða, mína dýpstu
samúð votta ég þér og fjölskyld-
unni allri. Missir ykkar er
mikill.
Kristín Erna
Arnardóttir.
✝ Benedikt Her-mannsson
fæddist 15. mars
árið 1924 í Hvíta-
dal í Dalasýslu.
Hann lést 20. júlí
2019 á hjúkrunar-
heimilinu Lög-
mannshlíð.
Foreldrar hans
voru Hermann
Ingimundarson og
Jónína Magnús-
dóttir. Frá fjögurra ára aldri
ólst hann upp á Akureyri hjá
föður sínum og seinni konu
hans, Önnu Halldórsdóttur.
Bróðir Benedikts, Kári, lést
árið 2013. Hálfsystkini hans
samfeðra eru Sigríður Hall-
dóra og Ingólfur Borgar en
sammæðra eru Elínborg, sem
er látin, Magnea
Ólöf og Guðjón
Oddsbörn.
Eiginkona Bene-
dikts er Oddný
Ólafía Sigur-
jónsdóttir. Börn
þeirra eru Sævar,
Hermann og Rann-
veig. Barnabörn
Benedikts eru átta
og langafabörnin
fjórtán.
Sautján ára hóf Benedikt
nám í húsgagnasmíði hjá
meistara sínum, Ólafi Ágústs-
syni. Hann hlaut meistararétt-
indi í iðninni og starfaði við
hana fram á níræðisaldur.
Útför hans fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 9.
ágúst 2019, klukkan 13.30.
Elsku yndislegi pabbi okkar,
tengdapabbi og afi barnanna
okkar er fallinn frá, rúmlega 95
ára gamall.
Við kveðjum hann í hinsta
sinn með tárvot augu en um leið
bros á vörum. Ofarlega í huga
okkar eru allar góðu samveru-
stundirnar sem við höfum átt
með honum og mömmu í gegn-
um tíðina. Stundirnar okkar í
sumarbústaðnum eru öllum al-
veg ógleymanlegar, börnum,
barnabörnum og langafabörn-
um.
Pabbi var listrænn, málaði
myndir og var mikill hagleiks-
maður. Hann hafði góða nær-
veru og var með húmorinn í lagi
fram á síðustu stundu. Um-
hyggjusamur var hann og leið
best ef hann vissi að allt væri í
lagi hjá öllum. Barna- og lang-
afabörnin elskuðu hann fyrir
hvað hann var þeim góður. Það
var alltaf gaman að koma á
verkstæðið til hans og sjá hann
dunda við að gera upp gömul
húsgögn. Áhuginn var óþrjót-
andi og hann var að alveg til 87
ára aldurs. Þeir eru ekki margir
sem geta státað af 70 ára ferli
við hefilbekkinn.
Á sínum yngri árum var pabbi
mikill flugáhugamaður og á
fimmta áratug síðustu aldar
kenndi hann svifflug á Sand-
skeiði. Lengi var hann virkur í
Lionshreyfingunni og í rúm 50
ár átti hann samleið með Odd-
fellowreglunni, þar sem hann
var sæmdur heiðursmerki.
Við systkinin minnumst ferða-
laga, veiðitúra og allra annarra
samverustunda með hlýhug.
Pabbi var okkur mjög góð fyr-
irmynd og gaf okkur ríkulega af
kærleika sínum og umhyggju.
Pabba verður sárt saknað en
eftir lifir minningin um yndis-
legan mann.
Góða ferð í Sumarlandið,
elsku pabbi, við hittumst þar síð-
ar!
Sævar, Hermann og
Rannveig
Benediktsbörn.
Elsku besti afi Bensi. Að vera
barnabarnið þitt voru forréttindi
sem ég fæ aldrei fullþakkað. Það
var einstök tilfinning að vera hjá
ykkur ömmu og sumar af mínum
bestu minningum eru með ykk-
ur. Öryggi, hlýja, ást og gleði
einkenndu stundirnar með ykk-
ur. Þú varst algjörlega einstakur
maður og það var svo margt í
fari þínu og viðhorfi til lífsins
sem ég reyni að tileinka mér. Í
minningunni hafðir þú alltaf
tíma fyrir mig. Núna veit ég að
það var ekki vegna þess að þú
hafðir minna að gera en aðrir
heldur vegna þess einstaka eig-
inleika að með þér var aldrei
stress en alltaf gleði. Það var
alltaf svo gott að koma til ykkar
og svo ótalmargar minningar
sem koma upp í hugann. Litlu
minningarnar eru orðnar svo
dýrmætar. Góða lyktin, hlýju
móttökurnar, rúllupylsa og
lakkrísjógúrt, gamla þvottavélin,
smíðaverkstæðið, álfarnir í klett-
unum og matreiðslunámskeiðið.
En það var alltaf jafn erfitt að
kveðja. Ég grét í hvert einasta
sinn sem við keyrðum í burtu og
þið amma stóðuð brosandi á
tröppunum og vinkuðuð bless
þangað til við vorum komin úr
augsýn. Ég mun aldrei gleyma
kvöldinu fyrir ferminguna mína.
Ég kom dauðþreytt heim eftir
langan dag og húsgögnin sem þú
hafðir smíðað fyrir mig biðu í
nýja herberginu. Mér hefur
sjaldan verið komið jafn
skemmtilega á óvart og þetta
kvöld. Takk fyrir allt sem þú
gafst mér og allt sem þú kenndir
mér. Takk fyrir að gefa þér allt-
af tíma. Það er ótrúlega erfitt að
kveðja þig í hinsta sinn. Ég mun
alltaf sakna þín og varðveiti ynd-
islegar minningar með miklu
þakklæti. Takk fyrir allt, elsku
afi. Ég verð að eilífu þakklát fyr-
ir að þú varst afinn minn.
Oddný Ólafía
Sævarsdóttir (Lóa).
Elsku afi Bensi.
Það er skrítið að hugsa til
þess að þú sért ekki lengur með-
al okkar, þar sem þið amma haf-
ið alla tíð skipað stóran sess í
okkar lífi. Á stundu sem þessari
fer maður óhjákvæmilega að
hugsa um allar góðu minning-
arnar sem við áttum saman sem
ylja manni um hjartarætur. Það
er ótal margt sem kemur upp í
huga okkar þegar við hugsum til
baka. Það sem þið amma stjön-
uðuð alltaf við okkur systur. Það
er okkur sérstaklega minnis-
stætt að þegar við vorum komn-
ar í framhaldsskóla fórum við
iðulega í hádeginu til ykkar
ömmu, þar sem amma var búin
að elda eitthvað hollt og gott og
þú varst búinn að skera niður
fyrir okkur heimabakað brauð
með rúllupylsu. Eftir matinn
fengum við svo að leggja okkur
inni í litla herbergi þar sem þú
pakkaðir okkur vandlega inn í
teppi. Þessar heimsóknir eru svo
lýsandi fyrir það hversu notalegt
það var alltaf að koma til ykkar
og hvað þið tókuð vel á móti
okkur. Við og fjölskyldur okkar
erum ótrúlega þakklát fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
með ykkur í sumarbústaðnum í
Lundsskógi sem var ykkar líf og
yndi. Þú varst svo góður afi og
langafi og það sem skipti þig
hvað mestu máli var það að okk-
ur öllum liði vel, en var það
ávallt það fyrsta sem þú spurðir
okkur að þegar við komum í
heimsókn. Þú varst sáttur ef þú
vissir að það gengi allt vel hjá
öllum. Börnin okkar fengu einn-
ig að njóta góðu stundanna með
ykkur og þú varst ávallt svo
áhugasamur og vel inni í þeirra
lífi, alveg fram á síðasta dag.
Það var einnig aðdáunarvert að
fylgjast með hjónabandi ykkar
ömmu, en það var sannkallað
fyrirmyndarhjónaband. Það var
svo fallegt að sjá hvað þið báruð
mikla virðingu fyrir hvort öðru
og hvað þið voruð góðir vinir.
Þið voruð nú heldur ekki kölluð
sparihjónin af vinkonum okkar
fyrir ekki neitt, enda alltaf
glæsileg bæði tvö. Ekki má nú
gleyma laugardagskvöldunum
góðu þar sem þið klædduð ykk-
ur upp fyrir hvort annað og
blönduðuð ykkur í sitthvort
kokkteilglasið á slaginu kl. 18.
Elsku afi, við gætum skrifað
margar blaðsíður þar sem við
eigum að baki ótalmargar góðar
stundir. Takk fyrir allt og góða
ferð inn í Sumarlandið. Við mun-
um passa upp á ömmu fyrir þig.
Þínar dótturdætur,
Alda og Tinna Lóa.
Það dýrmætasta sem við
skiljum eftir þegar við yfirgefum
jarðvistina eru augnablik.
Augnablik sem eru dýrmæt fyrir
þá sem eftir lifa. Fyrir mér eru
augnablikin með Bensa ákaflega
dýrmæt og eru þau elstu um 50
ára gömul. Þá dvaldi ég í nokkr-
ar vikur hjá Lóu og Bensa í
Álfabyggð. Bensi talaði til mín
eins og ég væri fullorðinn. Tal
hans var þrungið visku og viti.
Hann kynnti fyrir mér allar
bækurnar í bókarherberginu.
Las ég á þessum tíma allar
Nonna og Manna-bækurnar og
bókina um Laxá í Aðaldal.
Þegar ÍBA lék heimaleiki
þetta sumar bauð hann mér
með. Það var óútskýranlegur
virðuleikablær yfir Bensa þegar
hann klæddi sig upp og setti á
sig hattinn og við gengum niður
á Akureyrarvöll til að horfa á
leikina.
Þennan tíma lærði ég að hæg-
ur sunnan vindur bar með sér
hlýjan hnúkaþey yfir höfuðstað
Norðurlands.
Í minningunni ríkti þessi
hlýja allan tímann sem ég dvaldi
hjá Lóu og Bensa og fjölskyldu.
Áratugum seinna fengum við
hjónin að njóta þess að hýsa Lóu
og Bensa heima hjá okkur í
nokkra daga.
Ég er þakklátur, Bensi minn,
fyrir öll augnablikin sem þú
skildir eftir hjá mér. Þau vekja
hjá mér hlýju í hjarta; líkt og
sunnan hnúkaþeyr.
Elsku Lóa mín, Sævar, Her-
mann, Rannveig og fjölskyldur.
Ég votta ykkur samúð mína og
bið Guð um að blessa minningu
Bensa.
Kristján Þór Gunnarsson.
Benedikt
Hermannsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein.
Minningargreinar