Skessuhorn - 29.07.2015, Síða 28

MIÐVIKUDAGUR 29. JÚLÍ 201528
Í sumar hefur sauðkindin herjað
á skógræktina í Slögu í Akrafjalli.
Rollurnar hafa verið fleiri en oftast
áður á þessu vel afgirta svæði. Garð-
yrkjustjóri Akraneskaupstaðar hef-
ur látið yfirfara og laga girðinguna
umhverfis skógræktarsvæðið en allt-
af komast rollurnar aftur inn fyr-
ir. Nú er það endanlega staðfest að
rimlahliðin sitt hvoru megin eru lít-
il fyrirstaða, rollurnar rölta yfir þau
eins og ekkert sé. Lengi vel trúði
maður því að rollur færu ekki yfir
slík hlið. Ég hef hins vegar sjálfur
sannreynt það tvisvar að þetta hef-
ur „heimsk“ sauðkindin lært. Í fyrra
skiptið náðum við tveir, ég og mað-
ur á besta aldri sem var á gönguferð
í Slögu, að fanga tvö lömb og setja
þau út fyrir rimlahliðið og yfir í land
Ytra-Hólms. Ég var að gróðursetja á
meðan lömbin vokuðu nokkra stund
fyrir utan rimlahliðið. Að stuttri
stund liðinni voru þau komin inn
fyrir girðinguna aftur. - Áður hafði
ég rekið rollur norðanmegin í Slögu
sem þustu sem leið lá yfir rimlahlið-
ið og inn í land Óss. Að sögn bónd-
ans þar er hann ekki með neinar
rollur og er ekki ánægður með að fá
þær inn á sitt land.
Girt fyrir rimlahlið
Fleiri en ég eru til vitnis um að roll-
urnar fara með léttum leik yfir rimla-
hliðin. Eldra fólk sem ég hef hitt á
gangi í Slögu segir mér að það hafi
rekið rollur úr skógræktinni og séð
þær fara yfir rimlahliðin án þess að
hika. Sauðheimskt féið getur aug-
ljóslega lært eins og við mannfólkið.
Þetta eldra fólk, sem gengur sér til
heilsubótar í Slögu, er sumt alið upp
í sveit og þekkir vel til sauðfjárrækt-
ar. Ég hef oft verið undrandi á því
hversu harðort það er í garð sauð-
fjárbænda sem „senda“ fé sitt á beit
á annarra manna landi, hirða lítið
um að fylgjast með því hvað þá að
smala því aftur inn á sitt eigið land.
Einn góður maður sagði að bændur
sem beittu fé sínu í annarra manna
landi yrðu varla ánægðir ef hann
færi heim til þeirra og segðist ætla
að nota traktorinn. Þetta væru hlið-
stæð dæmi um frekju og yfirgang.
Nú verður reynt að girða fyr-
ir rimlahliðin þannig að sauðféið
komist ekki þar í gegn og inn í skóg-
ræktina. Töluvert er um að eldra
fólk velji að fara efri leiðina í göngu-
ferð um Slögu. Mér hefur verið sagt
að neðri leiðin, sem á að vera aðal-
inngangurinn, sé of erfið fyrir fótfú-
ið fólk og auk þess sækja margir í
efri stígana. Þaðan er frábært út-
sýni og búið að koma fyrir bekkjum
og borðum. Þau sómahjón Margrét
Jónsdóttir og Jónatan Pálsson hafa
gefið bekk og borð sem sóma sér vel
á svæðinu.
Þúsundir trjáa bíða gróðursetn-
ingar
Við í Skógræktarfélagi Akraness
fengum rúmlega tíu þúsund tré til
gróðursetningar við þjóðveginn og í
Slögu. Gróðursetning við þjóðveg-
inn hefur gengið vel en vegna rol-
luplágunnar höfum við lítið gróð-
ursett í Slögu því það er óskemmti-
legt að horfa uppá birki- og reyni-
tré enda í rollukjafti. Vonandi tekst
að losna við kindurnar af svæð-
inu nú á næstunni. Fólk sem geng-
ur um Slögu þarf síðan að gæta þess
að loka hliðum á eftir sér. Góð girð-
ing er gagnslaus ef hliðin eru skilin
eftir opin.
Jens B. Baldursson,
jensbb@internet.is
Höf. er formaður Skógræktarfélags
Akraness http://www.skog.is/akranes/
Vörur og þjónusta
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
Hilmir B ehf
Alhliða pípulagningaþjónusta
hilmirb@simnet.is
facebook.com/hilmirbehf
Hönnun prentgripa
& alhliða prentþjónusta
Drei bréf - Boðsbréf
Ritgerðir - Skýrslur
Reikningar - Eyðublöð
Umslög - Bréfsefni
Fjölritunar- og
útgáfuþjónustan
Getum við
aðstoðað þig?
sími: 437 2360
olgeirhelgi@islandia.is
Vélabær ehf.
Bæ í Bæjarsveit
Alhliða viðgerðarþjónusta
á bílum, dráttarvélum
og vélum tengdum
landbúnaði
Smur og hjólbarðaþjónusta
velabaer@vesturland.is
S
K
E
S
S
U
H
O
R
N
2
01
3
Rolluplága á skógræktarsvæði -
Gagnslítil rimlahlið
Skógræktarsvæðið í Slögu undir norðanverðu Akrafjalli. Ljósm. mþh
Þessi tvö lömb röltu yfir rimlahliðið og virtust hafa lítið fyrir því.
Þetta rimlahlið er lítil fyrirstaða fyrir sauðkindur sem eru ákveðnar í að komast í
Paradísina í skógræktinni.
Pennagrein
Óhætt er að segja að handmálað-
ir steinar í fánalitum ýmissa þjóða
sem Skagamaðurinn Björn Lúðvíks-
son hefur verið að gera og koma fyr-
ir í grjótinu við vitana á Breiðinni
yst á Akranesi, hafi fallið vel í kram-
ið hjá ferðafólki. „Það þarf ekki allt-
af að gera flókna og dýra hluti til
að skapa ánægju. Ferðamenn sem
koma hingað eru greinilega mjög
hrifnir af þessu. Steinarnir eru mjög
vinsælt myndefni. Það eru 23 fánar
hér nú en ættu reyndar að vera 24
talsins. Einn þeirra hvarf og hefur
ekki fundist. Það er kanadíski fán-
inn. Annars bætist hér stöðugt við.
Bara í gær og í dag hefur Björn kom-
ið með þrjá nýja þjóðfána í safnið,“
segir Hilmar Sigvaldason vitavörður
á Breiðinni. mþh
Fánasteinarnir á Breiðinni
njóta mikilla vinsælda
Hilmar Sigvaldason vitavörður við fánasteinana góðu sem fjölgar stöðugt.
„Við reynum að koma hingað og
hlaða batteríin eins oft og við mögu-
lega getum,“ sögðu Gunnar Brynj-
ólfsson og Guðrún Richardsdóttir,
sumarbústaðaeigendur í landi Áar á
Skarðströnd, þegar Skessuhorn bar
að garði. „Ég tilheyri þeim góða hópi
tæknimanna sem viðhalda tækjabún-
aði Landspítalans. Undanfarin ár
hefur það verið ærið verkefni og lýj-
andi,“ segir Gunnar og brosir. Hann
starfar sem rafeindavirkjameistari hjá
Medor og sérhæfir sig í viðhaldi á
blóðrannsókna- og hjartagæslutækj-
um. Guðrún starfar einnig á Land-
spítalanum, á skrifstofu röntgen-
deildarinnar, en margir á þeirri deild
hafa staðið í kjaradeilum og verkfalls-
aðgerðum undanfarið ár.
„Við fengum bústaðinn sem ein-
ingahús og smiðir settu hann saman
fyrir okkur. Hins vegar byggðum við
sjálf allt sem honum fylgir, pallinn,
tröppurnar, settum undir þakskegg-
ið og fleira. Höfðum aldrei smíðað
neitt þessu líkt áður en þetta heppn-
aðist alveg ótrúlega vel og við höfum
notið hverrar mínútu við allt okkar
handverk,“ segja þau glöð í bragði.
„Hér er frábært að vera. Birkiskóg-
urinn veitir gott skjól og þegar sól-
in skín verður þetta algjör hitapoll-
ur,“ sögðu þau Gunnar og Guðrún á
þessu fallega sumarkvöldi. kgk
Hlaða batteríin í bústaðnum
Gunnar Brynjólfsson og Guðrún Richardsdóttir.