Skessuhorn - 02.03.2016, Blaðsíða 26

MIÐVIKUDAGUR 2. MARS 201626
Margur hefur maðurinn misjafnt ort um köttinn sinn
Vísnahorn
Það sem fer upp hlýtur
alltaf að koma niður aftur
er gamalt lögmál. Skiptir þá litlu hvort um er
að ræða stein sem hent er upp í loftið, gengi
hlutabréfa eða fylgi stjórnmálaflokka. Um
kosningar í ákveðnum stjórnmálaflokki kvað
Rúnar Kristjánsson á Skagaströnd:
Bjöllum hringja og boða þraut
blaður slyngar skvísur.
Sem ég kringum súran graut
Samfylkingarvísur!
Ekki met ég mat í því
mála neti röngu,
þó að freti fraukur í
framahreti ströngu!
Slettist víða slepjan sú,
slóðir níði atar.
Ekkert prýðir ólánsbú,
illa stríða kratar!
Forsmán djúpa finnur sér
froðuhjúpur kaldur.
Kratasúpusoðið er
sálarlúpuvaldur!
Stundum hefur hér verið minnst á varð-
veislu tungumálsins og ýmislegan skæruhern-
að og/eða orrustur í því stöðuga stríði. Á eft-
irstríðsárunum höfðu margir áhyggjur af lin-
mælgi sem taldist þá til höfuðsynda í málfari
og einhver ágætur maður kvað þá þessar vís-
ur með þeim framburði sem hann taldi vera að
ryðja sér til rúms:
Avi minn hann átti tíg,
eingri skeppnu var hún líg,
aldrei heyrðust ópin slíg
í údvarbinu í Reygjavíg.
Laungum var mín lundin gljúb,
landið vavið þoguhjúb
ógurlegt er undirdjúb
udan vert við Lómagnúb.

Einu sinni úd ég leid,
átti heima í ljódri sveid
sá ég bída gamla geid
grasið upp með ródum sleid
Heyrast mér stundum hljóðin völd
hraba niður í kogið:
í údvarbinu var auglýst í kvöld
að Evróbustyrjöld sé logið.
Það hefur verið sagt um Breta að þeim gangi
aldrei vel í stríði en vinni samt alltaf og má það
til sanns vegar færa nema náttúrlega þorska-
stríðin við Íslendinga. Breskur hershöfðingi
var eitt sinn beðinn um skýringar á þessu og
sagði að galdurinn fælist í því að vinna síðustu
orrustuna. ,,En ef þið tapið nú síðustu orrust-
unni?“ Spurði þá spyrjandinn. ,,Nú þá er það
bara ekki síðasta orrustan,“ var svarið. Það
mun hafa verið Einar Benediktsson sem orti
eftirfarandi en ýmsar orrustur urðu nú í lífinu
hjá þeim góða manni:
Stundin deyr og dvínar burt,
sem dropi í straumaniðinn.
Öll vor sæla er annað hvurt
óséð - eða liðin.
„Það er fallegt þegar vel veiðist“ var haft eft-
ir einum góðbónda en það er nú svo að menn
hafa svolítið misjafnar skoðanir á fegurðinni.
Sunnlenskur bóndi sem kom í Mývatnssveitina
var spurður að því af heimamanni hvort hon-
um þætti sveitin ekki falleg og svaraði; ,,Nei,
þetta er ljótasta sveitarrasskat sem ég hef séð.
Ekkert hægt að rækta.“ Það er sumarfagurt í
Fljótunum en nokkuð snjóþungt oft og um þau
kvað Sigurður Norland:
Fljótin hafa fáir þekkt.
faðmi vafin grænum.
Þar er afar yndislegt
-allt á kafi í snænum.
Maður sem var uppalinn i Fljótunum en bjó
síðar í Landeyjum hafði orð á að það grænkaði
svona tveimur mánuðum fyrr á vorin í Land-
eyjunum en Fljótunum. Hinsvegar munaði
ekki nema kannske hálfum mánuði á sláttar-
byrjun. Allur jarðargróði verður kraftmestur ef
hann er nýttur í örum vexti og það hefur ver-
ið sannreynt við heilsuhælið í Hveragerði þó
ýmsum hafi líkað vistin þar misvel. Einhver
ágætur maður sem þar hafði dvalið um hríð og
taldi sig ekki hafa fengið neinn mat en heilmik-
ið til að borða með honum orti þegar fór að
nálgast brottför:
Fýsir mig að fara á braut
í fisk og sauðaketið.
Þennan djöfuls grasagraut
geta aðrir étið.
Lilja Björnsdóttir kvað einnig um viður-
gjörninginn á því heimili:
Lífið hér virðist mér lamandi þraut,
lítill minn hamingjufengur.
Ég fæ hérna eintóman geðvonzkugraut
- ég get ekki þolað hann lengur.
Þó það sé gott og nauðsynlegt að hafa
gnægðir góðs matar er jafn nauðsynlegt að
innviðir mannslíkamans ráði við að melta það
sem þangað er látið. Að afloknum Sprengidegi
kvað Kristján Runólfsson:
Þokkalega í þörmum hlær,
þar er engin róin,
allt það sem ég át í gær,
er á leið í sjóinn.
Margt sem við Íslendingar leggjum okk-
ur til munns þykir öðrum þjóðum alveg stór-
furðulegt. Já og þarf svosem ekki aðrar þjóð-
ir til. Bara yngri kynslóðinni finnst það alveg
stórfurðulegur matur sem var hversdagsmat-
ur á flestum heimilum í minni æsku. Okkur
finnst líka margt furðulegt sem borðað er í út-
tlandinu svosem hundar og froskar. Ekki man
ég þó til þess að hafa heyrt að kettir væru ald-
ir til matar þó það geti vel verið. Böðvar Guð-
mundsson kvað samt eftirmæli um sinn:
Margur hefur maðurinn
misjafnt ort um köttinn sinn.
Kveð ég erfikvæði um minn
sem kvaddur héðan varð.
Víst kom þar í vinahópinn skarð.
Hann við lítinn hagvöxt bjó,
heldur fátt í búið dró,
en einhvers staðar fékk hann fló
og flutti með sér heim.
Minnisstætt er mér hans tregabreim.
Hann sitt eista hafði eitt,
hitt í slag var burtu reytt,
breimakattablóðið heitt
býður enga sátt.
Ósköp leikur ástin marga grátt.
Það er fjölmargt í lífinu sem lengi hefur ver-
ið mér algjörlega óljóst og ég reikna fastlega
með að svo verði enn um hríð. Eitt af því eru
misárangursríkar og oftast ónauðsynlegar til-
raunir kvenkynsins til fegrunar sér en oft vill
það verða að árangur verður ekki í samræmi
við fyrirhöfn. Ekki veit ég hver orti eftirfarandi
né um hverja en við skulum vona að konan hafi
fiskað fyrir veiðarfærum:
Með blóðrauðar varir, en brúnin var dökk
og bleikhvítar kinnar og enni,
en botnfarfann keypti hún hjá „Litir & Lökk,“
sem lengst mun því tolla á henni.
Ætli sé svo ekki rétt að slá botninn í þetta
með vísu Eyjólfs í Sólheimum þegar hann fór
að finna fyrir elllinni:
Ósköp þreytast augun mín,
ellin tekur völdin.
Þó ég hafi sálarsýn
sé ég illa á kvöldin.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Búnaðarþing var sett á sunnudag-
inn við hátíðlega athöfn í Hörpu.
Af því tilefni var landbúnaðar- og
matarhátíð slegið upp þar sem gest-
um gafst kostur á að kynna sér úr-
val íslenskra búvara hjá nokkrum úr-
vinnslufyrirtækjum bænda, skoða
búvélar og virða fyrir sér mannlíf-
ið í Hörpu. Hvatningarverðlaun BÍ
voru afhent í fyrsta skipti. Þau hlutu
Hlédís Sveinsdóttir athafnakona frá
Fossi í Staðarsveit. Hún hefur um
árabil stuðlað að margvíslegu frum-
kvöðlastarfi sem hefur nýst landbún-
aðinum til góðs. Má þar nefna verk-
efnið Kindur.is, skipulagningu mat-
armarkaða og framkvæmdastjórn
Sauðamessu í Borgarnesi. Þá hlutu
Samtök ungra bænda hvatningar-
verðlaunin fyrir verkefnið „Ungur
bóndi á Snapchat“ en það verkefni
hefur aukið mikið áhuga á störfum
bænda meðal snjalltækjakynslóðar-
innar og fleirra
Fjölmenni var á setningarathöfn
Búnaðarþings þar sem 400 manns
voru viðstaddir. Sindri Sigurgeirsson
formaður BÍ flutti setningarræðu
og Sigurður Ingi Jóhannsson, sjáv-
arútvegs- og landbúnaðarráðherra,
ávarpaði gesti og afhenti hvatningar-
verðlaunin. Guðlaug Elísabet Ólafs-
dóttir leikkona og bóndi á Mýrum
stýrði athöfninni í Hörpu. Dömur í
Graduale-kórnum sungu nokkur lög
og bóndinn Svavar Pétur Eysteins-
son, Prins Póló, flutti nokkra af sín-
um þekktustu slögurum.
Hríshóll og
Stóru-Tjarnir
Þá afhenti ráðherra tveimur búum
Landbúnaðarverðlaun 2016. Þau
hlutu annars vegar sauðfjárbú-
ið Hríshóll í Reykhólasveit og hins
vegar bændurnir á Stóru-Tjörnum í
Ljósavatnsskarði. Ábúendur á Hrís-
hóli eru hjónin Þráinn Hjálmars-
son og Málfríður Vilbergsdóttir og
hjónin Vilberg Þráinsson og Katla
Ingibjörg Tryggvadóttir. Í rökstuðn-
ingi vegna verðlaunanna segir meðal
annars að ábúendur á Hríshóli hljóti
þau fyrir dugnað, framtakssemi og
einstaklega snyrtilega umgengni á
býli sínu.
Ábúendur á Stóru-Tjörnum eru
Laufey Skúladóttir og Ásvaldur
Ævar Þormóðsson, en þar er bland-
aður búskapur með sauðfé og naut-
gripi. Laufey er fædd og uppal-
in á Stóru-Tjörnum, en Ásvaldur
er frá Ökrum í Reykjadal. Meðal-
nyt á búinu hefur farið ört vaxandi,
var 6.293 lítrar árið 2008, sama ár og
nýtt fjós var tekið í notkun á bæn-
um, var 7.491 árið 2014 og fór upp
í 7.860 í fyrra. Alls eru þau með 54
kýr, 60 aðra nautgripi, 150 kindur,
5 hesta, 2 hunda og 7 bordercollie-
hvolpa auk þess sem 10 hænsni eru
þar einnig. mm
Landbúnaðar- og hvatningarverðlaun afhent
við setningu Búnaðarþings
Handhafar hvatningarverðlauna ásamt formanni BÍ.
Ábúendur á Hríshóli og Stóru-Tjörnum hlutu Landbúnaðarverðlaunin sem ráðherra afhenti.