Skessuhorn - 27.06.2018, Blaðsíða 27

MIÐVIKUDAGUR 27. JÚNÍ 2018 27
Krossgáta Skessuhorns
Hér er ný krossgáta fyrir lesendur að spreyta sig á. Auk þess birtum við lausn
á krossgátu síðustu viku. Þeir sem vilja geta sent Skessuhorni lausnarorð/in á
netfangið: krossgata@skessuhorn.is fyrir klukkan 15:00 á mánudögum. Athug-
ið að fullt nafn og heimilisfang þarf að fylgja með lausninni. Þeir sem ekki hafa
aðgang að tölvupósti sendi lausnir á: „Skessuhorn - krossgáta, Kirkjubraut 56,
300 Akranesi (póstleggja þarf lausnir í síðasta lagi á föstudegi). Dregið verð-
ur úr réttum innsendum lausnum og fær vinningshafinn bókargjöf frá Skessu-
horni.
Alls bárust 75 lausnir við krossgátunni í blaði síðustu viku. Lausnin var:
„Árna góðs er öllum skyldast“. Vinningshafi að þessu sinni er Sigríður Matth-
íasdóttir, Logafold 182, 112 Reykjavík.
Kom
fram
Fögur
Ikt
Svall
1001
Liða-
mót
Sól
Von
Vangá
1500
Taut
Karl
Annars
Kopar
Sár
Heiðar-
legur
Fas
Skor
Öng-
stræti
Fyrr
3
Grip
Inn
Röð
Kropp
Skap
Brak
Hlífðar-
flík
Far
Álegg
Hæð
Veski
Tæki
Krot
Tölur
Tré
Elskar
Skýli
Busl
Bára
Reið
Vökvi
Þys
Væl
Háð
Varp
1
Næði
Snót
Hal
6
Af-
kvæmi
Innir
Viðlag
Ánægð
Ötular
Tók
Samhlj.
Mylsna
Hraði
Refur
Röð
Röð
Síðan
Vetfang
4 7 Kát
Angan
Örn
Í eyra
Men
Áta
Keyrði
Önugur
Beita
Reipi
Hvíldi
Kusk
Trú
Öfugur
tvíhlj.
Sveiar
Fum
Rödd
Féll
1000
Mögl
Djörf
Sukk
Eink.st.
Þanki
Braut
Á fæti
Bak
Fugl
Bylgja
9 5
Spil
Hæð
Kann
Fugl
Spurn
Temur
Sýl
Nærist
Magur
8
Samtals
Starf
Truntu
2
1 2 3 4 5 6 7 8 9
G Æ S K A E F T I R L Æ T I
U R M U L L A U Ð Á R Á Ð
L A E R I L L K A Ð A L L J
L U K T N A T T S K E H A
H R K R A F T U R E N G I N
A Ð S E T U R N Ó T E K K I
M J A K A N Ú U T Y L F T
R Ó T R I S N A S T Ó R
A R R Ú Á S R E I S A Á
G R Ú I R Ó T E I N T U Ð
A Ð S V A N N A A U K I
Á Ð I S K A R N N S N A P
M I H U G Ð I L A N D O
I Ó P L A G G L Ó A N T
N Ó G O P M A L L A R A S
N Ó N F L A U G T R T E
A Ó I I I L N N H L T I N
Ó N N T D D R Ó M E N N
Á R N A G Ó Ð S E R
Ö L L U M S K Y L D A S TL
A
U
S
N
Ú
R
S
ÍÐ
A
S
T
A
B
L
A
Ð
I
Vísnahorn
Það er alltaf eitthvað að
gerast í sveitum landsins.
Oftast eitthvað skemmti-
legt, stundum eitthvað ekki alveg eins skemmti-
legt en viðburðaleysið ekki kveljandi að öllu
jöfnu. Björn Ingólfsson tók saman eftirfarandi
Sögur úr sveitinni:
Vorið er komið og grundirnar hamast að gróa,
grænkar í hlíðum og fjallið er löngu orðið autt.
Fólkið er kátt, nema Hallgrímur Hansson í Flóa
hrossin hans öll eru týnd nema eitt sem er dautt.
Heima í bælinu lasinn er Lárus á Hóli,
liggur með mislinga, bakverk og hálsbólguskít.
Konan hans, Sigríður, hún fór í morgun á hjóli
heiman að til þess að útvega lyf upp á krít.
Erfitt er lífið hjá Runólfi bónda á Bakka
bilaður traktor og kerlingin sest að í Róm,
Rúna á Hofsstöðum búin að kenna honum krakka,
koníaksflaskan sem fékk hann um daginn er tóm.
Ragnar í Móbergi hér með er hættur að brugga
helvítis löggan tók tækin og fór með á brott.
Þetta er dapurlegt ástand en helst má hann hugga
að Hermann í Tungu á eimingartæki og pott.
Hjónin á Læk eru úti í Frakklandi í fríi
frjáls eins og kálfar og una við leiki og glens,
vita ekki að nythæsta kýrin er dauð oní dýi
og dóttirin unga með Pólverja komin á séns.
Guðrún frá Krosshóli, kjördóttir Óla og Stínu,
er komin frá Færeyjum aftur með spánnýjan mann.
Hún liggur sko svei mér þá ekki á áliti sínu
að enginn sé fallegri og betri og gáfaðri en hann.
Jóhanna Svanfríður kemst ekki á kvenfélags-
fundinn
kerlingargreyið var hindrað af óvæntri töf,
hún stendur í leiðinda bölvuðu basli með hundinn
blýfastan alveg við tíkina hans Eiríks í Gröf.
Já, lífið í sveitinni áfram til eilífðar gengur
og ómögulegt er að gera því tæmandi skil.
Að auki þá verð ég að hætta. Mér líðst ekki lengur
að ljúga upp á fólk – sem í þokkabót er ekki til.
Eins og algengt er á sumrin er stundum eitt-
hvað verið að úðra við vegabætur og ekki vanþörf
á. Bæði í þéttbýlinu og um sveitir landsins. Guð-
mundur Guðlaugsson tók saman í limru heppi-
lega auglýsingu fyrir Gatnamálastjóra:
Á morgun við malbikum Dalveg,
frá miðnætti lokast hann alveg.
En séu erindi þín
óhemju brýn
er ágætis hjáleið um Kjalveg.
En svona sem almennt heilræði til vegagerð-
armanna mætti alveg rifja upp vísu eftir Stefán
Sveinsson sem ég held að sé einhvern veginn
svona ef mitt gamla og götótta minni er ekki far-
ið að svíkja mig þeim mun meira:
Verum kátir, eyðum enn
öllum grát og trega.
Við erum kátir vegamenn
og vinnum mátulega.
Sumum hefur þótt nægileg vætan að undan-
förnu og jafnvel svo að hefði sloppið með minna.
Alla tíð hafa óþurrkasumrin verið eitt hið versta,
sem yfir landbúnaðinn gat dunið og ekki að
ástæðulausu að séra Grímúlfur Bessason mælti
þessa bæn fram af stólnum eitt slíkt sumar:
Mörg vill á dálpa mæðan ströng,
minn guð, þú hjálpa hlýtur,
því erfiði vort og aflaföng
ætlar að verða skítur.
Það hefur líka greinilega verið rigningartíð
þegar Jón Ingvar Jónsson orti til sinnar ektas-
púsu:
Lækur tifar létt um máða stigi
lítil buna verður mikið fljót
það er eins og þúsund hryssur migi
því er gott að hlaupa ögn við fót.
Sagði ég því soddan beint við frúna,
sem var hvorki ástarvæl né breim:
Gæfir þú mér gúmmístígvél núna
get ég þurrum fótum arkað heim.
Oft er talað um að veðurfar breyti um svip
með tunglkomum og tunglfyllingum. Þó virð-
ist ganga illa að fá beinar tölulegar staðfestingar
á þessum kenningum en hvað um það. Gott að
hafa þær í huga þegar það hentar okkur. Ekki er
ég þó alveg viss um höfund að eftirfarandi vísu
en gæti verið Egill Jónasson:
Máninn var þeim ljúfur og lipur,
er lifðu í skini frá honum,
en nú er hvefsnis- og kuldasvipur
Krutsjoffs-megin á honum.
Skipasmíðastöð Þ&E á Akranesi var um árabil
nokkuð stór vinnustaður og þar var lengi verk-
stjóri Hallgrímur Magnússon á Söndum. Um
hann og hans stjórnunarmáta kvað Jón Bjarna-
son:
Um Hallgrím er kannske eitthvað ýkt
og ógnarstjórn hans í vor
en þeir sem að hafa þangað kíkt
-þeir lesa Faðirvor.
Ef ég veit og man rétt fór Hallgrímur til Eng-
lands í hjartaaðgerð og líklega með þeim fyrri
sem lentu í slíku en á sextugsafmæli sínu fékk
hann þessa stöku frá Valgeiri Runólfssyni:
Kynlegur halur hærugrár
höktir á lúnum fótum.
Í sælu lifað sextíu ár
með svolitlum endurbótum.
Tveir ágætir lærlingar hjá Þ&E voru eitt sinn
að taka upp vél í austantjaldsættaðri eðalbifreið
sem annar þeirra átti. Að aflokinni upptekt var
síðan vélinni startað en þá heyrðust torkennileg
hljóð þannig að ekki var annað í stöðunni en rífa
aftur og kom þá meinsemdin í ljós. Þá kvað Guð-
mundur Kristjánsson:
Minna eyðir Moskvits hró,
margfalt verður þolið
ef þú smeygir einni ró
inn í brunaholið.
Guttormur J. Guttormsson var á sinni tíð
einn af okkar betri skáldum vestanhafs og orð-
snjall í betra lagi en um sína lífsbaráttu og basl
orti hann:
Ég átti ekki stélfrakka í eigu til
en aðeins þelstakk og hettu,
að etja við helblakkan hríðarbyl
á heimsins Melrakkasléttu.
En svo mætti enda þetta með því að rifja upp
eina af mörgum ágætum vísum Rósbergs Snædal.
Þessi er um andvökuna sem hefur stundum orðið
misvinsæl og óþarflega löng að sumra áliti:
Eirð mig brestur í mér fjand
-inn vill festa rætur.
Þó er verst að vera and
-vaka flestar nætur.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Gæfir þú mér gúmmístígvél núna - get ég þurrum fótum arkað heim