Heimsmynd - 01.07.1992, Blaðsíða 71

\
Reiðir og sorgmæddir Sikiieyingar við kistu dómara sem var myrtur af
Pia77a -7—■
mafíunni 1983
unum og var hún full af beinagrindum og rotnandi líkum.
Kallað var á slökkviliðsmenn til að síga þar niður en þeir neit-
uðu að fara nema einu sinni. Þeir komu upp með líkamsleifar
þriggja manna og þar á meðal var sá sem verið var að leita að.
Hann hét Placido Rizzotto og hafði verið einmanalegur verka-
lýðsforingi í Corleone. Hann hafði verið bundinn áður en
hann var skotinn og síðan hent niður í gjána til þess eins að
verða rottufóður. Rizzotto hafði gert veikburða tilraunir til að
andæfa nautgripaþjófnaði mafíunnar og ásakað Luciano Leg-
gio fyrir að breyta farvegi árinnar sem rann í gegnum Corleo-
l ne og stela þannig vatninu.
Enginn velktist í vafa um hvernig dauða Rizzottos hafði
borið að höndum árið 1948. Tólf ára gamall fjárhirðir varð
vitni að því að Leggio og tveir vitorðsmenn drógu Rizzotto
upp fjallshlíðina. Drengurinn varð skelfingu lostinn, hljóp
heim til móður sinnar og sagði henni frá. Hann var með lost
og fékk háan hita svo að hún fór með hann á spítala og fékk
sprautu hjá dr. Navarra, forstjóra spítalans. Nokkrum mínút-
um síðar dó drengurinn. Forstjórinn reyndist vera þáverandi
guðfaðir Corleonemafíunnar. Hann gaf út dánarvottorð um
eðlilegan dauðdaga og pilturinn var grafinn án frekari mála-
reksturs. Dagblað í Palermó komst hins vegar á snoðir um
söguna og skýrði frá því að Luciano Leggio og tveir menn aðr-
ir hefðu sést draga verkalýðsforingjann upp hlíðina. Þetta
leiddi til réttarhalda þar sem báðir vitorðsmenn Leggios ját-
uðu og það voru þeir sem sögðu lögreglunni frá því hvar
jarðsprungan var. Engu að síður var Luciano Leggio látinn
laus á grundvelli „ónógra sannana“ af þremur dómurum á
næstu þrettán árum. Áður en hæstiréttur Ítalíu hafði komist
að sömu niðurstöðu var Leggio búinn að koma báðum vit-
orðsmönnum sínum fyrir kattarnef og var eftirlýstur fyrir
morð á níu öðrum mönnum. .
MAFÍUSTRÍÐIÐ í CORLEONE
Leggio og dr. Navarra voru gjörólíkir menn að stíl og skap-
ferli þó að báðir væru miskunnarlausir morðingjar. Leggio var
ósvífinn, ofsafenginn, hrokafullur, logandi af óslökkvandi
innri reiði og hafði fullkomna fyrirlitningu á lögunum. Foringi
hans, dr. Navarra, naut hins vegar virðingar sem allt að því
grandvar eldri borgari, virkur félagi í fínum félögum og hafði
fengið æðstu orður ítalska lýðveldisins. Það hlaut því að koma
að því að annar yrði að víkja. Árið 1958, þegar þeir höfðu
unnið saman í fjórtán ár, hlaut hið óumflýjanlega að gerast.
Leggio var þá að búa sig undir að taka stjórnina í sínar hendur
og dr. Navarra komst að þeirri niðurstöðu að hann væri búinn
að fá nóg af þessum óþolandi undirforingja sínum. Hann sendi
fimmtán byssumenn til Piano della Scala til að skjóta Leggio.
» Þeim mistókst ætlunarverk sitt. Leggio komst lítt særður inn í
göng sem hann hafði látið grafa til þess að komast undan við
slíkar aðstæður. Stuttu síðar þrumaði hann sjötíu og sex kúl-
um i líkama læknisins.
Næstu mánuði voru fylgismenn Navarros hundeltir frá húsi
til húss af mönnum Leggios, teknir og dregnir inn í bíla. Aðrir
voru sallaðir niður með vélbyssum um hábjartan dag á að-
alstræti Corleone. Tveir byssumenn úr andstæðum fylkingum,
sem voru annálaðir fyrir hæfni sína og dirfsku, drógu samtímis
upp byssur sínar á aðaltorginu og skutu hvorn annan samtímis
og féllu báðir.
Enginn sá neitt. „Hver var skotinn?“ spurði blaðamaður
grátandi svartklædda móður sem var að fylgja syni sínum til
grafar í hinum tíðu líkfylgdum í Corleone. „Var einhver skot-
inn?“ var svarið sem hann fékk.
Loksins þegar blóðbaðinu lauk höfðu tuttugu og níu menn
Navarra fallið að honum sjálfum meðtöldum og ellefu frá
Leggio. Síðar upplýstist að Navarra hefði verið einn af tíu
valdamestu mafíuforingjum Sikileyjar. Þá var talið óhugsandi
að svo háttsettur mafíósi væri myrtur án samþykkis Cupola og
Luciano Leggio hefði því ekki átt að sleppa lifandi frá þessu
undir venjulegum kringumstæðum. Hann var tekinn fyrir en
gat sannfært yfirstjórn mafíunnar um að hann hefði einungis
verið að gera upp persónulegar sakir. Hún ákvað að gleyma
morðinu - þótt ótrúlegt megi virðast.
ÁRIN í PALERMÓ
Corleone hefur verið yfiráðasvæði Leggios æ síðan, en var í
raun orðið allt of lítið fyrir umsvif hans, enda flutti hann sig
um set til Palermó um þetta leyti. Þar voru samankomnir
hörðustu mafíósar Sikileyjar, svokallaðir mammasantissima
sem útleggst heilagastir allra mæðra. Þeir höfðu skipt Palermó
og næsta nágrenni nákvæmlega á milli sín og réðu þar öllu frá
skóbursturum til stórfelldrar byggingastarfsemi. Þar var því
ekkert rúm fyrir aðkomumenn, en Luciano Leggio hafði djöf-
ullega hæfileika til að skelfa þá.
Hann var kominn á fertugsaldur um þessar mundir og hafði
tekist að temja sér glæsilega framgöngu með því að klæða sig
flott og gæta vel að heilsu sinni. Sumum fannst hann jafnvel
viðfelldinn. Það sem vakti hins vegar óhugnað í fari hans var
fölleitt hörund hans, tvírætt bros og illskulegt augnaráð. Olíkt
flestum mafíuforingjum hirti hann ekki alltaf um að leyna til-
finningum sínum. Dómari sem reitti hann til reiði, og varð
reyndar að gjalda fyrir með lífi sínu, undraðist að sjá hann
froðufella í réttarhöldum. Seinna sást á sjónvarpsskjánum
hvernig hann ranghvolfdi í sér augunum, svo að sá í hvítuna, í
skyndilegri ofsareiði.
Augnaráð Luciano Leggio nægir eitt til þess að viðstaddir
frjósa bókstaflega. Ýmist Iygnir hann þeim aftur á letilegan
HEIMSMYND 71
HfJ