Heimsmynd - 01.04.1993, Qupperneq 29

lið sé með múður þarf hann ekki annað en að
halda eina þrumandi og blikka kerlingamar
úr Firðinum og þá gæti hann dansað með alla
kratahersinguna fram af næsta hengiflugi.
Hann kann þá list að vera alls staðar og er
afspymuduglegur í geðblöndun við almenn-
ing. Hann smýgur áfram og er með þræði út
um allt þjóðfélagið.“
Lágvaxinn, grannur, virðulegur og grá-
hærður yfirþjónn frá Palermo, afi eigandans,
ber okkur gimilegar avókadóperur fylltar
með krabbakássu. Ekki þyngist brúnin á
Nóra við það. Raddblærinn hlýnar af vel-
þóknun. „Meirihluti krata var í upphafi mót-
fallinn stjómarþátttöku en Jón Baldvin talaði
andstöðuna í kaf. Og Jóhanna var veik fyrir
því að fara aftur í félagsmálaráðuneytið af
því að hún sagðist eiga svo mörg mál óklámð
þar. Þeir hafa reyndar ekki átt sjö dagana
sæla þessir svokölluðu félagshyggjukratar
sem leyfðu sér að vera með múður þegar Jón
Baldvin kom og veifaði kaupmálanum sem
hann hafði gert við Davíð í Viðeyjar-
sófanum. Það get ég sagt þér að þeim svipar
saman Jóni Baldvin og Davíð að því leyti að
þeir gleyma ekki að taka ærlega í lurginn á
þeim sem asnast til að vera með óþægð. Jón
beitir ýmist dúsum eða refsingum. Fimmtán
menn hafa talað á móti, sagði Jón Baldvin á
kratafundinum um stjómarmyndunina. Það
er áreiðanlegt að hann heldur nöfnunum til
haga. Ætli hann þurfi nokkuð að skrifa það
niður. Hann er alveg stálminnugur.“
Með krabbanum og avókadóperunni hefur
ungur þjónn tínt til nokkrar tegundir af köld-
um forréttum á disk því hann sér líklega að
þama eru matmenn á ferð. Þetta em steiktar,
kaldar ansjósur, fylltir tómatar, nokkrir
kræklingar, steikt eggaldin og sitthvað sem
ég ber ekki kennsl á.
„Bara ef ykkur skyldi langa til að narta í
þetta og prófa það,“ segir ungi maðurinn.
„Sérlega alúðlegur og sætur piltur," segir
Nóri.
En næsti réttur er mesta stolt veitinga-
mannsins, nýtilbúin ravíólí-pasta með salvía-
rjómasósu. „Þetta er ekkert slor, drengur
minn,“ segir Nóri þegar hann hefur tuggið
fyrsta bitann. „Helvíti varstu góður að finna
þennan stað. Þér er ekki alls vamað. En
margs.“
Hann veifar til veitingamannsins sem
kemur brosandi að taka á móti gullhömrun-
um frá hinum prúðbúna og virðulega
borðnauti mínum. „Æ, þú ert svo skolli glúr-
inn í útlensku. Hvað heita nú aftur eplin?“
spyr hann mig.
„Delicious,“ svara ég.
„Já, þetta er alveg delisíus," sagir Nóri við
húsráðandann og bætir við þegar hann er
farinn: „Elskulegur maður og áreiðanlega
nokkuð stöndugur.“
Nóri fær sér örlítinn sopa af Barolo-víninu
sínu og snýr sér að svo búnu aftur að íslensk-
um málefnum. „Jóhanna Sigurðardóttir hefur
einangrast svo frá forystu flokksins að hún
ku á tímabili hafa hugleitt að stofna nýjan
flokk. Hún var beðin að gefa kost á sér í 1.
sætið í Reykjavík í prófkjörinu fyrir síðustu
alþingiskosningar en eitthvað kom í veg fyrir
það. En Jóhanna er ekki beinlínis neinn
leiðtogi. Þó að hún eigi kannski mest fylgi og
traust allra Alþýðuflokksmanna er hún ein-
fari. Hún safnar ekki saman harðsnúnum
flokki og leiðir hann. Og svo tók Karl Steinar
að sér að skamma hana á flokksfundi fyrir
einstrengingshátt og talið er að launin fyrir
það þarfa verk verði annaðhvort ráðherra-
embætti þegar Sighvati greyinu verður fleygt
fyrir hákarlana eða þá forstjórastarf í
T ryggi ngastofnu n i nn i.“
„Hvemig stendur á því að þú ert svona vel
heima í hræringum innan Alþýðuflokksins,
Nóri?“ spyr ég.
„Því víkur þannig við að ég á frænku í
Hafnarfirði,“ segir Nóri og stingur nú serví-
ettunni í hálsmálið til að tryggja að ekki leki
smjör af kálfakjötsbitunum ofan á marglitt,
blómum prýtt silkibindið hans. „Hún er ekkja
eftir frammámann - ég nefni engin nöfn -
sem fylgdist með öllu, stóra og smáu, sem
gerðist í Alþýðuflokknum um hálfrar aldar
skeið. Gamla konan segir að mörgum blöskri
flumbmgangurinn í frjálshyggjukrötunum og
ekki síst fari það fyrir brjóstið á gamalgrónum
jafnaðarmönnum að sjá hvemig mulið er
undir liðhlaupana úr allaballalaginu."
„Ekkert skil ég í þér að éta tindabikkju
þegar þú getur fengið þetta fína ket,“ segir
Nóri. „Skata í svörtu smjöri. Flest er nú til!
Og svo er kapers og sítróna bæði á skötunni
þinni og kálfakjötinu mínu. Eg er svo aldeilis
hissa. En ég verð að viðurkenna að þetta er
bragðgott. Best að segja mömmu frá þessu.“
„Hvaða allaballar em það sem frænku
þinni er svona uppsigað við?“ spyr ég.
„En þessir atvinnumenn í refskák sem
vom fengnir til að styrkja liðið. Frænka mín
lrkir þeim við löngu blámennina sem leigðir
em íslenskum körfuboltaliðum. Þeim er skít-
sama hvort þeir keppa með Kópavogi eða
Hegranesvík. Og það er fleira sem gerir þessa
líkingu nothæfa. Ekkert af þessu liði náði að
komast í úrvalsdeildina í sínum gamla flokki.
Þess vegna er ekki öllum ljóst hver akkur er
að því fyrir kratana.“
„Hvað heita þessir málaliðar þá?“ spyr ég.
„Það spyr hver eins og hann hefur vit til,“
segir Nóri. „Þessir nýbökuðu hægri-kratar -
íhald jafnaðarmanna - heita nöfnum eins og
Össur Skarphéðinsson, Þröstur Ólafsson,
Valgerður Gunnarsdóttir, Margrét Bjöms-
dóttir og Ami Páll Amason og einhverjir
fleiri sem ég nenni ekki að telja upp svona í
öðmm sóknum. Og af því að við vomm að
tala um blámenn má geta þess að tveir af
þessum voru meðreiðarsveinar Jóns Baldvins
þegar hann fór að ausa af viskubmnni hins
hyggna dr. Banda í Malavíu. Þessir vösku og
einstaklega framsæknu og framgjömu ný-
liðar þurfa ekki annað en að rétta út höndina
eftir embættum og bitlingum. Margrét var
meðal annars sett í Nordisk Forum og verk-
efni hennar innan flokksins er hvorki meira
né minna en að veita formennsku nefnd sem
á að endurskoða allt flokksstarf Alþýðu-
flokksins. Hún er víst afskaplega handgengin
Jóni Sigurðssyni. Mörgum þykir hnýsilegt að
fylgjast með því að þegar allt þetta fólk renn-
ir sér fótskriðu til hægri þá virðast engin tak-
mörk fyrir því hversu langt til hægri það geti
mnnið áður en það staðnæmist."
Það er komið að ábætinum. Eftir miklar
vangaveltur sættist Nóri á að borða súkku-
laðibúðing með því skilyrði að hann fái tvær
kúlur af vanilluís og þeyttan rjóma með sykri
ofan á.
„Mesta myndarfólk, Italir,“ segir Nóri.
„Sonur frænku minnar í Hafnarfirði er kenn-
ari við Háskólann. Hann er með eindæmum
ófríður og með svolítið erfiðan kæk - hann
fær kippi í andlitið sem fylgir óstöðvandi
fliss og fruss - svo hann treysti sér ekki í
framboð þó að ekki skorti hann góða hæfi-
leika. Mörgum krötum þykir gott að leita
ráða hjá honum. Þess vegna fylgist hann með
flestu á bakvið tjöldin. Hann sagði mér um
daginn að það væri engin leið að spá hvaða
stefnu Alþýðuflokkurinn tæki til að hressa
upp á ímyndina. (framhald á bls. 80)
„Jóhanna Sigurðardóttir hefur einangrast svo fró
forystu flokksins að hún ku ó tímabili hafa hugleitt að
stofna nýjan flokk."
HEIMS
29
MYND