Fréttablaðið - 10.10.2015, Blaðsíða 30

Andlega ofbeldið var verst, það líkam-lega greri yfirleitt fljótt en hitt sat eftir og tók miklu lengri tíma að jafna sig á,“
segir Antoine Hrannar Fons sem
var beittur grófu andlegu og líkam-
legu ofbeldi af fyrrverandi sam-
býlismanni sínum. Ofbeldið átti
sér ýmsar hliðar og var misgróft.
„Ég hélt að þetta væri eitthvað sem
myndi aldrei koma fyrir mig,“ segir
hann.
Antoine var á síðasta ári í BA-
námi í leiklistarskóla í London
þegar hann kynntist fyrrverandi
sambýlismanni sínum. Það var árið
2008 og þeir kynntust á samskipta-
síðunni Myspace sem var vinsæl á
þeim tíma. Antoine segist hafa kol-
fallið strax fyrir manninum. „Við
byrjuðum að tala saman og klikk-
uðum bara strax. Þarna var bara
prinsinn á hvíta hestinum mættur.
Allt sem hann sagði passaði svo
vel við mig, hann einhvern veginn
speglaði mig.“
Þeir hittust svo þegar Antoine
kom til Íslands aftur. „Við duttum
eiginlega bara beint í samband.
Þetta var fyrsta sambandið mitt
með strák og ég vissi í raun ekkert
hvað væri eðlilegt í þessu og hvað
ekki.“ Þegar hann hugsar til baka
segist hann sjá mörg viðvörunar-
merki strax í upphafi sambandsins
en hann var blindaður af ást og sá
þau ekki á þeim tíma.
Var varaður við
„Fyrstu sex mánuðina var hann
þessi draumaprins og það var allt
frábært. Hann byrjaði samt strax
að segja mér frá hinum og þessum
fyrrverandi vinum og kunningjum
sínum sem voru geðveikir og ég ætti
að passa mig á. Eftir á sé ég auðvitað
að hann var að undirbúa það ef ein-
hver myndi reyna að vara mig við
honum.“
Hann hafði rétt fyrir sér. „Fólk var
að koma upp að mér og biðja mig að
passa mig á honum, ráðleggja mér
að fara. Þá var ég kominn með þann
stimpil að þau væru geðveik því hann
hafði sagt mér það. Og síðan gerðist
það nákvæmlega sama eftir að við
hættum saman, hann fór að segja við
fólk að ég væri geðveikur. En á þess-
um tíma sá ég ekkert nema hann.“
Ástin var mikil milli þeirra. „Hann
byrjaði strax að nota orðin „þú ert
minn“, „ég á þig“, og ýmislegt í þess-
um dúr. Hann var alltaf að segja að
ég væri svo fallegur, ég væri stjarnan
í lífi hans og við ætluðum að verða
gamlir saman. Ég gleypti við þessu
öllu, en svo eins og með auglýsingar
þá var þetta of gott til að vera satt.“
Sleppti eigin útskrift
Eftir um hálfs árs samband fór hegð-
un kærastans að breytast. „Ég var á
leið til London í eigin útskrift og
hann var kominn sjálfur út þangað
sem hann var í námi. Þá gaf hann
mér þá kosti að ef ég kæmi ekki
núna þá væri engin framtíð í þessu.
Það munaði fjórum dögum. Ég beil-
aði á útskriftinni, mamma og systir
mín voru á leiðinni í útskriftina. En
ég sleppti henni og fór til hans. Ég
vildi ekki missa hann og hélt að
þetta væri bara eðlilegt í sambandi,“
segir hann og hristir höfuðið yfir
sjálfum sér.
Antoine flutti til kærastans í New
York. „Hann var í skólanum frá 9-5 á
daginn. Ég mátti ekki fá bílinn hans
þannig að ég bara beið heima eftir
honum á daginn.“
Á þessum tíma var sambandið
farið að breytast og hann segir kær-
astann hafa verið byrjaðan að beita
hann miklu andlegu ofbeldi. Það
hafi hins vegar gerst mjög lúmskt
og hann áttaði sig ekki á því sjálfur
fyrr en síðar. Þarna var hann upp á
kærastann kominn, var í hans íbúð,
fékk ekki lykla að íbúðinni og var
háður honum að mörgu leyti. „Með
svona fólk þá einhvern veginn
Antoine Hrannar Fons var beittur andlegu og líkamlegu ofbeldi af fyrrverandi kærasta.
Hann kærði manninn nokkrum sinnum en segir lögreglu hafa tekið léttvægt á málum og
að ofbeldið verið frekar stimplað sem slagsmál milli tveggja stráka en sem heimilisofbeldi.
Andlega ofbeldið
verra en það líkamlega
Viktoría
Hermannsdóttir
viktoria@frettabladid.is
Fréttablaðið/anton brink
sogast maður inn, hann vissi alveg
hvað hann var að gera. Undirbjó
þetta vel. Ég hef alltaf verið sterkur
og hefði aldrei getað ímyndað mér
að ég myndi enda í svona sambandi
eða láta koma svona illa fram við
mig. Þegar maður er á þessum stað
þá sér maður það ekki.“
reif vegabréfið
Hann segir ofbeldið hafa hafist
fyrir alvöru þarna úti. „Við vorum
kannski á einhverjum skemmti-
stöðum og hann var allt í einu með
einhverjum strák. Og ég gat ekkert
gert, gat ekkert farið. Hann sagði
alltaf „ef þú ert með einhverja stæla
þá geturðu bara farið“, en það var
mjög erfitt fyrir mig því ég var fastur
þarna.“
Í eitt skiptið voru þeir staddir á
Manhattan, en þeir bjuggu á Long
Island, og gistu því á hóteli þar sem
Antoine var á leið til Íslands daginn
eftir. „Ég kom að honum með ein-
hverjum strák á skemmtistað, ég
ákvað að fara en hann hljóp á eftir
mér. Á þessum tíma þurfti maður
alltaf að vera með vegabréf á sér til
þess að komast inn á staði. Hann
kom á eftir mér, hrifsaði vegabréfið
úr rassvasanum á mér og reif það í
tætlur. Sagði svo „gangi þér vel“ og
fór aftur inn á staðinn.“
Antoine fór þá upp á hótelher-
bergið sem þeir höfðu leigt sér.
„Hann kom þangað mjög fullur,
sparkaði í magann á mér og haus-
inn á mér dúndraðist utan í baðker.
Ég beið eftir að hann myndi deyja
brennivínsdauða og labba út. Ég
færði bílinn hans því ég vissi að
hann myndi koma á eftir mér og ég
færði bílinn í næstu götu. Þá kom
saga um að ég hefði rænt bílnum
hans en ég færði hann bara því ég
vissi að annars myndi hann elta mig
daginn eftir.“
1 0 . o k t ó b e r 2 0 1 5 L A U G A r D A G U r30 h e L G i n ∙ F r É t t A b L A ð i ð