Hugur og hönd - 01.06.1995, Blaðsíða 11

HUGMYND KEMURAF ÞÖRF
Eg þarf yfirleitt eitthvert tilefni til að
skapa nýjan hlut. Hugmynd kemur
af þörf. Ég var beðinn um kerta-
stjaka íyrir Orminn, þegar sú krá var
opnuð sl. vor. Þá varð íyrir mér.
lerkibútur og ég gerði lága stjaka þar
sem börkurinn fær að njóta sín og
stæðið fyrir kertið er gert ofan í
börkinn. Einfalt og náttúrulegt.
Fólk heldur að börkurinn sé laus og
detti af en það er ekki. Það þarf
mikið átak til að losa hann. Og það
er vissulega rétt. Þetta er einfalt og
fallegt. En jafnvel einfaldur hlutur
verður ekki gerður nema hann hafi
fyrst orðið til í kollinum á einhverj-
um.
UPPSVEIFLA í HANDVERKINU
Það hefur orðið mikil breyting á síð-
ustu árum í viðhorfi til handverks,
segir Edda. A meðan ég vann úti
fyrir 1989 spurði fólk mig hvað
Hlynur væri að dunda þarna heima.
Það var eins og lægi í orðunum að ég
væri að vinna fyrir honum. Síðan
eða um 1990 þegar fór að þrengjast
um á vinnumarkaðnum var farið að
leita leiða til þess að fólk gæti fund-
ið sér eitthvað til að gera heima. Þá
var farið að halda námskeið í ýmiss
konar handverki og föndri. Þá varð
eins konar bylting í viðhorfi til þessa
og nú er handverk bókstaflega í
tísku. Þetta er auðvitað mjög já-
kvætt og leysir margt úr læðingi.
EIGIN VERSLUN
Fyrir þrem árum settu þau hjónin
upp verslun heima á Miðhúsum.
Það segja þau að sé grundvöllur að
því að geta komið smáhlutunum í
verð. Verslunin er opin allt árið en
að sjálfsögðu er mest að gera á sumr-
in. Þangað koma oft hópar til að
skoða og versla.
Nú er einnig svo komið að starf-
semin er að sprengja utan af sér hús-
næðið og í vetur hyggjast þau útbúa
stærri vinnustofu í hlöðu sem til er á
bænum. Einnig er svo komið að
þau þurfa að fara að fá sér aðstoðar-
fólk til að geta annað þeim verkefn-
um sem til falla.
NORRÆN RÁÐSTEFNA
UM HANDVERK
I september s.l. var Hlyn og Eddu
boðið ásamt fleirum að taka þátt í
ráðstefnu um handverk sem haldin
var í Finnlandi. Hún var á vegum
Forbundet Nordisk vuxenopplysn-
ing og fjallaði um hvernig nýta
mætti handverk í fullorðinsfræðslu.
Þarna voru fyrirlestrar og sýning á
handverki fyrir ráðstefnugesti.
Við fórum eingöngu með hluti
unna úr beini og horni, segir Edda.
Þeir vöktu mikla athygli og þóttu
ólíkir öðru því sem á sýningunni
var, bæði hvað varðar hönnun og
einnig hvað við notuðum óvenjuleg
efni, sem þó er auðvelt að afla sér.
Við fórum ekki með neitt úr tré því
við töldum að Skandinavar væru
þar í fremstu röð. Við sáum þó eft-
ir að hafa ekki tekið eitthvað með
úr lerki því á Norðurlöndunum
vinna menn ekki úr lerki. Þeir hafa
líka gamlar hefðir sem þeir eru
bundnir af, en við getum látið hug-
myndaflugið njóta sín.
ALÞÝÐULISTIN ER EILÍF
Edda og Hlynur telja sig vera að
vinna að alþýðulist. Þau eru óskóla-
gengin í því sem þau eru að gera.
En þau eru hönnuðir og framleið-
endur að hlutum sem eru einstakir
í sinni röð. Þau eru frumherjar sem
auðga þjóðlíf og menningu síns
tíma og fyrirmynd þeim sem á eftir
koma.
Sigrún Björgvinsdóttir
Ljósmyndir: Magnús Reynir
11