Feykir - 28.11.2018, Blaðsíða 3

32 01 8
ÚTGEFANDI
Nýprent ehf. Sauðárkróki
Sími 455 7176, feykir@feykir.is
RITSTJÓRI & ÁBM.
Páll Friðrikssn
palli@feykir.is
BLAÐAMAÐUR
Fríða Eyjólfsdóttir
frida@feykir.is
LAUSAPENNAR
Óli Arnar Brynjarsson
oli@feykir.is
FORSÍÐUMYND
Róbert Daníel Jónsson
AUGLÝSINGASÖFNUN
Sigríður Garðarsdóttir
UMBROT & PRENTUN
Nýprent ehf.
Jólablaðið er prentað
í 3600 eintökum og er
dreift frítt í öll hús í
Skagafirði og í Húna-
vatnssýslum.
20
18
Jólin mín
Bryndís Rut Haraldsdóttir Varmhlíðingur
Lakkrístoppar eru alveg æði
Jólin eru... tími til þess
að vera með vinum og
fjölskyldu.
Hvað kemur þér í
jólaskap? Jólalög,
jólaskreytingar, snjórinn,
smákökur og jólaöl.
Hvert er besta jólalagið?
All I Want For Christmas
með Mariah Carey.
Hvað finnst þér
ómissandi að gera
yfir hátíðirnar? Öll
fjölskylduboðin eru
ómissandi.
Hvað langar þig að fá í jólagjöf? Ekkert sérstakt.
Bakar þú fyrir jólin? Já, er nýlega byrjuð á því.
Hver er uppáhaldskökusortin þín? Lakkrístoppar eru alveg æði.
Jólin koma...
Rósa María Vésteinsdóttir
Narfastöðum í Skagafirði
... þegar kirkjuklukkurnar óma í útvarpinu
klukkan sex á aðfangadagskvöld og jólasteikin
er tilbúin á uppdekkuðu borðinu.
Guðni Þór Einarsson
Sauðárkróki
... þegar ég er búinn að horfa á Christmas
Vacation á Þorláksmessukvöldi með fjöl-
skyldunni.
Álfhildur Leifsdóttir
Sauðárkróki
... þegar við börnin og mamma mín njótum
samverunnar á aðfangadagskvöld, helst í
náttfötum með heimagerða jólaísinn hennar
mömmu í vömbinni.
Rúnar Birgir Gíslason
Mosfellsbæ
... þegar kirkjuklukkurnar hringja á Rás 1
og prúðbúin fjölskyldan fellur í faðm hvers
annars og óskar gleðilegra jóla. Einhver
hátíðleiki yfir því að heyra í klukkunum
og allir sitja saman og borða jólamatinn og
hlusta á gömlu jólasálmana í jólamessunni í
útvarpinu. En kannski er þetta nostalgía og
kirkjuklukkurnar minna mann á að sem krakki var þetta merki um
að það styttist hratt í pakkana.
b
b b
„Á aðfangadagskvöld set ég upp eina
jólabjöllu, kveiki á kerti og stilli jólakortunum,
sem ég fæ, upp í kringum bjölluna. Svo fer ég í
góð föt, sest niður og hlýði á messuna og hugsa
hlýtt til þeirra sem eru mér kærastir og hafa
sent mér kort. Að öðru leyti eyði ég
jólahátíðinni í fjárhúsinu hjá kindunum
mínum. Þar fæ ég þá jólastemningu sem
nægir mér. Finnst þér það ekki viðeigandi
staður?“
Hér lýsir aldraður einbúi, Sigríður Sigurðar-
dóttir á Hrafnabjörgum í Lokinhamradal,
jólahátíð sinni í bók Ómars Ragnarssonar,
Fólki og firnindum (1994). Þessi lýsing hrífur
og ætti að vekja til umhugsunar. Á hvaða leið
erum við í dag, á tímum samskiptamiðla,
auglýsinga um það sem er alveg ómissandi
fyrir jólin, jólahlaðborða, jólatónleika, jóla-
gjafaflóðsins og alls þess sem krefst mikilla
fjárútláta? Ég tel að við ættum að stansa ör-
lítið við og hugleiða, hvort við gætum notið
væntanlegrar aðventu og jóla á hófsaman hátt,
er við, kristið fólk, fögnum komu frelsarans,
sem fæddist í fjárhúsi og varð mannsbarn,
okkur til bjargar.
Aðventan eða koma, sem orðið merkir, á sér
samhljóm með hugtakinu að vænta, vona, að
vænta komu Jesúbarnsins og gefa okkur von
um fögnuð og frið. Tilhlökkun að taka á móti
honum, sem kemur til okkar í liðinni minningu
og höfðar ætíð svo sterkt til þess tíma sem
framundan er. Hann sem kemur okkur í þetta
uppnám sem höfðar til tilhlökkunar og vonar.
Vonin að geta ráðið fram úr viðfangsefnum
líðandi stundar, vonin að geta verið með
ástvinum okkar um jól og alla tíma, vonin um
að halda góðri heilsu og vonin að endurheimta
hana, ef við höfum misst hana. Ef vonin bregst
okkur, þá getur hún kallað á andhverfu sína og
kallað á kvíða, óttann við að missa, óttann við
að geta ekki höndlað hamingjuna og heilsuna,
sem vonin gaf fyrirheit um.
Það er ætíð ljómi yfir aðventunni, þegar við
bíðum komu lausnarans, er skuggar skamm-
degisins þéttast og við tendrum lifandi ljós,
björt og fögur Drottins ljós sem lýsa okkur inn
í hátíð hugans og hjartans.
„Það er eins og allir verði svo orðvarir, þegar
jólin eru að nálgast. Gamla fólkið er mildara í
máli, þegar það er að siða börnin. Unglingarnir
sem farnir voru að blóta og spýta um tönn til
að sýnast fullorðinslegir, verða nú lúpulegir, ef
þeim hrýtur stóryrði af munni og kyngja
munnvatninu heldur en að sýna á sér
yfirlætisbrag. Eða krakkarnir sem oft hafa
strítt yngri systkinum sínum, þau verða nú svo
góð við þau, að engu tali tekur. Allir vilja
mæta konungi konunganna með hreinum og
auðmjúkum huga. Á aðfangadaginn eru ljós
kveikt fyrir dögun.“
Þannig lýsir Kristín Sigfúsdóttir, skáldkona
(1876-1953), síðustu dögum fyrir jól og þeim
áhrifum sem koma jólanna hefur á
heimilisfólkið á bernskuheimili hennar á
Helgastöðum í Eyjafirði (Rit Kristínar Sigfús-
dóttur 1. bindi 1948).
En hvernig getum við búið okkur undir
þann dásamlega tíma sem framundan er?
Jú, til dæmis með því njóta aðventuljósa og
hljóma. Í flestum söfnuðum landsins er boðið
upp á aðventuhátíðir með þátttöku kirkjukóra
og safnaðarbarna, bæði fullorðinna og ungra.
Við hlýðum á fagra tónlist, sungna og leikna,
sem helguð er aðventu og jólum, helgileiki,
jólasögur og fleira. Við njótum gjarnan
aðventuljósanna strax á fyrsta degi í aðventu
og þegar við hugsum um merkingu kransins og
hinna fjögurra kerta sem á honum eru, þá
einbeitum við huganum að fæðingu frelsarans,
því ljósið boðar komu hans. Hringurinn er
tákn hinnar eilífu hringrásar sem rofin er af
fjórum kertum, en aðventan upphaf nýs
kirkjuárs og árvissir atburðir minna ósjálfrátt
á uppruna sinn. Fyrsta aðventan var sú sem
fór á undan fæðingu Jesú Krists hér í okkar
heim. Lúkas einn lýsir aðventunni, fæðingu og
bernsku Jesú ýtarlega. Svo ýtarlega að hann
hefur verið kallaður: „maðurinn sem gaf okkur
jólin”. Lúkas var ekki einn af lærisveinum og
sjónarvottum Jesú. Hann var vel menntaður
Grikki og læknir að ævistarfi. Á þeim dögum
var það starf nær eingöngu í höndum Grikkja.
Þar eð hann var ekki einn af sjónarvottum Jesú
Krists, gerði hann sér mikið far um að afla sér
sem bestra upplýsinga hjá þeim sem höfðu séð
hann, þar á meðal er talið að hann hafi fengið
hjá Maríu Guðsmóður sjálfri þær upplýsingar
sem eru í jólaguðspjallinu í öðrum kapitula.
Gleymum ekki þeim sem eiga um sárt að
binda, réttum þeim hjálparhönd sem hennar
þarfnast og hafa ýmsar hjálparstofnanir
sannarlega sinnt því kalli. Við finnum hjá
okkur þörf að láta gott af okkur leiða, t.d. með
því að styrkja Hjálparstarf kirkjunnar sem
hefur forgöngu um og samhæfir mannúðar- og
hjálparstarf íslensku þjóðkirkjunnar innan-
lands sem utan. Munum að ekkert er sjálfgefið,
þökkum fyrir heilsu okkar og líf, ræktum
fjölskyldutengsl og njótum hvers dags með
ástvinum okkar.
Megi Guðs blessun fylgja ykkur á aðventu
og jólum.
Kristín Árnadóttir
djákni, Borðeyri
Kristín Árnadóttir djákni
Hugleiðing um það sem framundan er