Bændablaðið - 08.02.2018, Blaðsíða 24

24 Bændablaðið | Fimmtudagur 8. febrúar 2018
Framlög til skógræktar á Íslandi
náðu hámarki 2005 en hafa
dregist saman síðan þá miðað
við verðlag. Meiri mælingar
vantar um bindingu CO2 við
endurheimt votlendis. Að sögn
skógræktarstjóra er mikið talað
á Íslandi um aðgerðir til að binda
CO2 úr andrúmsloftinu en lítið sé
um aðgerðir.
Þröstur Eysteinsson skógræktar-
stjóri segir að framlög til skógræktar
hafi náð raunhámarki miðað við
verðlag árið 2005.
„Á fjárlögum fengu Skógrækt
ríkisins og fimm landshlutaverkefni
í skógrækt, nú sameinuð í eina
stofnun, Skógræktina, úthlutað fé
til skógræktar. Landshlutaverkefnin
fengu aukningu ár frá ári til 2005
en eftir það stóð krónutalan í stað
til 2009 í ákveðnu hámarki. Árið
2010 var framlagið skorið niður
og aftur 2011 og 2012 og eftir það
hafa framlögin að mestu staðið í stað.
Reyndar er samdráttur í ár um þrjátíu
milljónir frá síðasta ári.“
Mikið talað um loftslagsmál en
minna um aðgerðir
„Að mínu mati er þetta þvert á
alla umræðu um loftslagsmál og
yfirlýsingar um nauðsyn og skyldu
okkar til að binda CO2 samkvæmt
Parísarsamkomulaginu. Það er mikið
talað um loftslagsmálin en lítið sem
ekkert verið gert í að auka CO
bindingu hér á landi, hvorki með
skógrækt né öðru.
Tökum sem dæmi umræðuna um
endurheimt votlendis sem hefur farið
mjög hátt undanfarið. Framlög til
málaflokksins sem fara í gegnum
Landgræðsluna voru á síðasta ári 20
milljónir og ekki hægt að gera mikið
fyrir þá upphæð.“
Endurheimt votlendis eða
skógrækt
Talsverð umræða hefur verið
um hvort sé betra þegar kemur
að bókhaldinu í sambandi við
kolefnisjöfnun að endurheimta
votlendi með því að fylla upp í skurði
eða taka landið undir skógrækt.
Þröstur segir að hann líti ekki svo
á að þetta tvennt sé í samkeppni. „Hitt
er svo annað mál að ég tel að umræðan
þurfi að komast á skynsamlegri nótur
en hún hefur stundum verið. Ef við
ætlum að nota LULUCF flokkinn
í loftslagssamningnum, það er að
segja Landnotkun og breytingar á
landnotkun og skógrækt, þá þarf
að skapast um það rétt og eðlileg
umræða, sem því miður hefur á
köflum ekki verið.“
Stokkið á loftslagsmálin
„Umræðan hefur oft og tíðum
einkennst af upphlaupum og
upphrópunum. Allir stökkva á
eitthvað sem er í tísku en ekki hitt.
Eiginlega klassísk íslensk umræða
sem felst í kjaftagangi fram og til
baka þar sem hinir og þessir sem
hafa ef til vill takmarkaða þekkingu
á viðfangsefninu segja eitt og annað
og talandi í kross, misskiljandi hver
annan og stundum viljandi, sem sagt
umræða sem er ekki að skila neinu
og er hreint kjaftæði.
Staðan er sú að hugsanlega
gæti skógrækt skilað betri árangri
þegar kemur að kolefnisjöfnun en
endurheimt votlendis, sem er þó
hugsanlega ódýrari aðgerð, en við
hreinlega vitum það ekki vegna þess
að við höfum ekki samanburðinn.
Hins vegar er það mín skoðun að
við eigum að nota allar mögulegar
leiðir til að binda koltvísýring
úr andrúmsloftinu, skógrækt,
landgræðslu, endurheimt votlendis
og breytingar á hvernig við notum
land til beitar búfjár. Við eigum að
vinna saman að þessu öllu,“ segir
Þröstur.
Skógræktun aflar gagna
um CO2 bindingu
„Skógrækt hefur verið með í þessari
alþjóðlegu mynd alveg frá upphafi,
eða frá því að loftslagssamningurinn
var gerður. Frá Kyoto-bókuninni
hefur þurft að gera grein fyrir
bindingu og losun frá skógum og
skógrækt. Við hjá skógræktinni
höfum aflað þessara talna til að
hafa það bókhald á hreinu. Það
sama á ekki við um votlendi,
framræst land, beitiland eða land
í landgræðslumeðferð vegna þess
að það þurfti ekki að gera slíkt frá
upphafi. Af þeirri ástæðu hafa minni
rannsóknir átt sér stað á þess konar
landi hér.
Skógræktin hefur bent á að ef
Íslendingar sem þjóð ætla að nota
endurheimt votlendis, almenna
landgræðslu, vinnu á beitilandi eins
og bændur græða landið eða annað
við kolefnisjöfnun, eru gerðar kröfur
um tölur um losun og bindingu frá
því landi alveg eins og frá skógrækt.“
Að sögn Þrastar er nauðsynlegt,
til að koma umræðunni á rökrænan
grunn, að sambærilegar rannsóknir
AUÐLINDIR&UMHVERFISMÁL
Kolefni í formi sitkagrenis og í formi mýrar í Svartagilshvammi í Haukadal.
Þröstur Eysteinsson skógræktarstjóri við kynbótalerki.
U
mræðan hefur oft
og tíðum einken-
nst af upphlaupum
og upphrópunum. Allir
stökkva á eitthvað sem er í
tísku en ekki hitt. Eiginlega
klassísk íslensk umræða
sem felst í kjaftagangi fram
og til baka þar sem hinir og
þessir sem hafa ef til vill
takmarkaða þekkingu á
viðfangsefninu segja eitt
og annað og talandi í kross,
misskiljandi hver annan
og stundum viljandi, sem
sagt umræða sem er ekki
að skila neinu og er hreint
kjaftæði.
Vilmundur Hansen
vilmundur@bondi.is
Lítið sem ekkert hefur verið gert í að auka CO2 bindingu hér á landi að mati skógræktarstjóra:
Framlög til skógræktar hafa
dregist saman frá 2005
– Umræðan um loftslagsmál hefur oft og tíðum einkennst af upphlaupum og upphrópunum