Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1989, Page 22

Stiklað á stóru hjá Styrktar-
félagi lamaðra og fatlaðra
Páll Svavarsson framkvæmdastjóri í stuttu viðtali
Allir íslendingar, sem komnir eru
til vits og ára kannast við Styrktarfélag
lamaðra og fatlaðra og fjölmargir hafa
notið góðs af fjölþættri starfsemi þess
og þekkja þ.a.l. vel til þeirra megin-
markmiða, sem félagið hefur, enda fel-
ur heiti félagsins það sannarlega í sér.
Einn fremur kaldan apríldag leit
framkvæmdastjórinn Páll Svavarsson
við hjá mér, hress og vaskur að vanda
og ég tæpti á nokkru því við hann sem
hugurinn gimtist helst að vita.
Eg gef Páli orðið:
Stofndagur félagsins var 2. mars
1952 svo félagið er farið að nálgast
fjóra tugina. Félagið hefur aldrei verið
fjölmennt, en félagsfólk starfað því
betur og ötullegar að hinum brýnu bar-
áttumálum. Nú er félagafjöldinn eitt-
hvað um 200 eftir býsna væna aukn-
ingu sl. ár.
Ef ég hverf aftur til fyrstu áranna þá
gekk hér lömunarveikifaraldur 1949-
51 og aftur 1955.
Endurhæfingarstöð fyrir sér í lagi
þessa lömunarveikisjúklinga var því
höfuðbaráttumálið, sem unnið var að
Páll Svavarsson.
fyrstu árin og þú sérð að enn er verið að
með aukningu og útvíkkun endurhæf-
ingar.
Félagið keypti 1956 húsið Sjafn-
argötu 11, sem var einbýlishús á þrem-
ur hæðum og var því afar óhentugt til
þessara nota, en eftir nokkrar breyt-
ingar og með góðra manna hjálp tókst
að koma stöðinni í fulla notkun.
Á þessum tíma var þetta eina end-
urhæfingastöðin á landinu fyrir þessa
sjúklinga.
Áfram var hugsað fyrir hentugra
og betra húsnæði og svo var byrjað að
byggja. Og 1968 var húsnæðið á Háa-
leitisbraut, þar sem við erum til húsa í
dag, tekið í notkun.
Varðandi endurhæfinguna er rétt
að taka fram að í upphafi voru starfs-
menn nær allt útlendingar, þá vom
ekki til sérmenntaðir starfskraftar ís-
lenskir. Svona gekk þetta til með
sjúkraþjálfara allt fram um 1970.
Ánægjulegt er að virða fyrir sér þá
miklu og góðu breytingu, sem orðið
hefur síðan þá. Ég ætla að víkja að
endurhæfingarstöðinni síðar, en bendi
á að í fleiru var Styrktarfélag lamaðra
og fatlaðra brautryðjandi. Við vorum
t.d. fyrstir með sumardvalarheimili
fyrir fötluð böm. Fyrst vomm við í
leiguhúsnæði heimavistanna á
Varmalandi í Borgarfirði og Reykjum
í Hrútafirði - þannig gekk það í þrjú ár.
Þá keyptum við Reykjadal í Mos-
fellsbæ af kirkjunni sem hafði fengið
jörðina í arf frá Stefáni Þorlákssyni
(þeim sem Halldór Laxness gerði
frægan í Innansveitarkróniku). Stefán
byggði gamla húsið svo við erum á
sögufrægum slóðum. Þetta var 1963
og síðan hefur þama farið fram starf-
semi og gerir enn. Nú standa þar fyrir
dyrum viðamiklar og dýrar
endurbætur. Endumýja þarf bama-
heimilisdeildina og byggja tvö ný
svefnhús. Þama fer fram mjög viða-
mikil starfsemi - í hvert skipti, eru
þama 24 einstaklingar - en stefnt er að
því að sem flestir komist að yfir sum-
arið, sem er svo ósköp stutt hjá okkur.
Milli 80 og 90 börn samtals voru þama
á sl. sumri.
Þróunin hefur í raun orðið sú að
mjög hefur aukist ásókn þeirra sem
verr eru famir og erfiðara eiga og ættu
í raun og þyrftu að eiga gott athvarf
annars staðar, svo virkilega vel væri
við þá gert, en í þessu sem svo alltof
mörgu öðru hefur hið opinbera gleymt
Úr Reykjadal.
22