Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1990, Blaðsíða 10

Hátíðarræða Hauks Vilhjálmssonar
formanns Félags heymarlausra
Kæru gestir!
Núásunnudaginnþann 1 l.febrúar
eru liðin 30 ár síðan Félag
heymarlausra var stofnað. Ég ætla nú
í ræðu minni að segja frá þróun
félagsins frá þessum tíma.
Fyrir stofnun félagsins hittust
heymarlausir oft heima hjá hver öðrum
og leituðu þangað til að tala saman,
oft var troðfullt á þessum heimilum.
Þessi hópur ákvað að stofna félag og
fékk aðstöðu til að hittast í Málleys-
ingjaskólanum við Stakkholt, sem
síðar varð Fleyrnleysingjaskólinn.
Þessi hópur hittist þar einu sinni í
viku. Markmið þessa félags var aðeins
að hittast og bjóða upp á dagskrá eins
og bingó, félagsvist og þess háttar,
enda var samkennd mikil. A þessum
tíma var ekkert til sem heitir textasími,
skrifstofa FFI, ráðgjöf o.fl. sem við
höfum í dag og enginn heyrnarlaus
var með bflpróf.
Frá stofnun og fram til 1964 voru
hagsmunamál eða baráttumál ekki
rædd á fundum fyrr en fyrst þá, 1964,
en þá fengu heymarlausir réttindi til
að taka bílpróf, sem var fyrsti sigur
heymarlausra í baráttumálum þeirra.
Á tímabilinu 1964-1972 gerðist
mjög lítið í hagsmunamálum heymar-
lausra, en eftir að félagið gerðist aðili
að Dpvas Nordiska Rád árið 1972 var
farið að kynna sér og berjast fyrir
hagsmunamálum heymarlausra, enda
var þeim orðið mjög ábótavant og var
strax hafist handa við að safna upp-
lýsingum. I kjölfar þess var stofnuð af
Foreldra- og styrktarfélagi heymar-
daufra, framkvæmdanefnd, og var
markmið hennar að koma á fót happ-
drætti til styrktar félaginu. Eftir það
fóru félagsmál og hagsmunamál ört
vaxandi og félagið festi kaup á húsnæði
fyrir félagsheimili og skrifstofu á
Skólavörðustíg 21. Þegar húsnæðið
var keypt, þurfti mikið til að lagfæra
það og þar sem samkennd var mikil og
eldhugur í félagsmönnum til að gera
félaginu sínu sem best, þá unnu allir
saman sem einn í að gera það upp,
karlamir sáu um niðurrif, endumýjun
og málningu, en konurnar sáu um að
Haukur Vilhjálmsson.
allir fengju nóg að borða, einnig
saumuðu þær gluggatjöld o.fl. Þessi
tími þegar verið var að koma upp
húsnæði var erfiður tími fyrir alla og
má þar nefna sem dæmi að einn
félagsmaður er átti 5 böm, seldi bifreið
sína til að félagið gæti staðið við
skuldbindingar sínar við bankann, en
þegar betur gekk, var féð endurgreitt.
Svona dæmi sýna oft hve eldhugur og
samkennd var mikil.
Nú er við lítum til baka þá sjáum
við hvað við höfum áunnið í okkar
baráttu og hagsmunamálum og sjást
þess dæmi eins og að við höfum fengið
heymleysingjaprest og eru haldnar
mánaðarlegar guðsþjónustur í Hall-
grímskirkju á táknmáli, fréttaágrip í
RUV og svo mætti lengi telja.
Stór hópur heymarlausra eða 34
einstaklingar eru fæddir árið 1964
vegna rauðra-hundafaraldurs. Þá
bættust við margirfélagsmenn og kom
þá í ljós að Skólavörðustígur 21 var of
lítill fyrir þennan hóp, en húsnæðið
var 150 fermetrar og einnig fór starf-
semin vaxandi. Þá var ákveðið að
selja Skólavörðustíg 21 og festakaup
á stærra húsnæði að Klapparstíg 28 og
var það stórt skref að fara úr 150 ferm.
í 750 ferm. og þangað fluttist starf-
seminsumarið 1982.Ljóstvaraðmik-
ið þurfti að endumýja húsnæðið, sumt
alveg frá grunni, en þar var áður tré-
smíðaverkstæði. Mest varendumýjað
á fyrstu og annarri hæð, einnig varð að
gera miklar lagfæringar á þaki hússins,
enn er eftir að endurnýja kjallarann og
einnig hluta af þriðju hæð, en stefnt er
að því að ljúka þessum lagfæringum á
næsta ári.
Síðastliðin ár hefur starfsemin ver-
ið mikil og má þar nefna að Félag
heymarlausra á íslandi tók að sér að
undirbúa og skipuleggja Norræna
menningarhátíð heymarlausra sum-
arið 1986 og komu u.þ.b. 400
heymarlausir frá Norðurlöndum á
hátíðina. Hátíðin tókst í alla staði mjög
vel og er þetta stærsta verkefni sem
félagið hefur fengið í norrænu sam-
starfi.
Á Menningarhátíðinni hófst i
10
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS