Víkurfréttir - 04.06.2020, Blaðsíða 39

– Nafn:
Halldór Berg Harðarson.
– Árgangur:
1986.
– Fjölskylduhagir:
Í sambúð.
– Búseta:
Alla jöfnu í Beijing, Kína.
– Hverra manna ertu og hvar
upp alin?
Ég er sonur Harðar Kidda Lár frá
Sandgerði og Vilborgu Einarsdóttur
frá Keflavík. Ég ólst upp í Sandgerði
og gekk í grunnskólann þar.
– Starf:
Yfirlandsfulltrúi EURAXESS
í Kína, verkefnis á vegum fram-
kvæmdastjórnar Evrópusambands-
ins. Ég er með meistaragráðu í
alþjóðasamskiptum og háskólagráðu
í heimspeki, hagfræði og stjórnmála-
fræði.
– Hvað er í deiglunni?
Annar pakki Evrópusambandins
til að styrkja rannsóknir tengdum
COVID var að koma út og er opinn
fyrir alþjóðlegu rannsóknarsamstarfi
og við erum að reyna sjá til þess að
kínversk vísindateymi í sömu rann-
sóknum séu meðvituð um það.
– Grunnskólaárin:
Ég var fyrirmyndarnemandi, mér
tókst til dæmis að vinna stærðfræði-
keppnina á Suðurnesjum þegar ég
var í 9. bekk og ég útskrifaðist sem
dúx í flestum fögum frá Grunnskóla
Sandgerðis 2002.
– Framhaldsskólaárin:
Ég tók rútuna á hverjum degi svo
ég gæti stundað nám í Mennta-
skólanum í Reykjavík og kynntist
þar fólki og hugmyndum sem hafa
hjálpað mér alveg síðan þá.
– Hvað ætlaðir þú að verða
þegar þú yrðir stór?
Þegar ég var átta ára var ég ákveð-
inn í því að verða uppfinninga-
maður. Í framhaldsskóla fór ég á
mjög stranga raunvísindabraut og
var ákveðinn í því að verða verk-
fræðingur. Í MR áttaði ég mig hins
vegar á því að þótt ég væri mjög
góður í hörðu vísindunum þá var
ég á sama tíma betri en hinir raun-
vísindakrakkarnir þegar kom að
félagsvísindum og tungumálum. Ég
söðlaði því um völl og í dag vinn ég
með uppfinningamönnum, hjálpa
þeim að tengjast og finna verkefni.
– Fyrsti bílinn:
Það var notuð Toyota Carina sem
mér tókst að keyra sem nemur lang-
leiðinni til tunglsins áður en ég varð
að farga henni. Í dag nota ég mest
Uber eða almenningssamgöngur
þegar ég ferðast um Beijing og á
engan bíl. Ég á hins vegar fínasta
rafmagnsmótórhjól sem ég gríp í ef
ég vil keyra sjálfur.
– Hvernig slakarðu á?
Á undanförnum árum þykir mér
besta leiðin til að slaka á að setja gott
hlaðvarp á og fara í ræktina.
– Uppáhaldstónlistin þín þegar
þú varst 17 ára:
Bítlarnir, ég hlustaði aftur og aftur
á allar plöturnar þeirra og vissi
allt um þá. Bítlaæðið hefur aðeins
sjatnað með árunum og í dag hlusta
ég mest á raftónlist og alls konar
djass.
– Leikurðu á hljóðfæri?
Ég hef æft gítar án stopps síðan ég
var átta ára og hef tekið það hljóð-
færi með mér um allan heim. Ég
spila bæði klassíska, spænska gítar-
tónlist og svo strömma ég alls konar
popptónlist, oft tengdan í looper til
að hlaða aðeins ofan á það sem ég
er að gera.
– Sjónvarp eða lestur bóka:
Ég hef alltaf verið mikill lestrar-
hestur en lítið fyrir það að velja mér
uppáhalds- eitt eða neitt. Ég get samt
mælt með bókum sem ég held að eigi
erindi við marga, til dæmis finnst
mér bókin Sapiens eftir Yuval Harari
alveg frábær. Ég held að hún sé kom-
inn út á íslensku í dag enda toppaði
hún vinsældarlistana í langan tíma.
– Hvernig er eggið best?
Hrært og silkimjúkt, með flögu-
salti á súrdeigsbrauðssneið, eða sætt
teegg, linsoðið í japönsku ramen.
– Hver er elsta minningin sem
þú átt?
Þegar ég var mjög lítill lenti ég í
mjög alvarlegu bílslysi í blindbyl á
Reykjanesbrautinni. Ég fór í stóra
aðgerð og er með stórt ör eftir
kviðnum enn þann dag í dag. Ég
man eftir hinu og þessu frá endur-
hæfingunni og stundum finnst mér
eins og ég muni eftir deginum sem
slysið varð – þótt það sé jafn lík-
legt að það séu falskar minningar
byggðar á seinni tíma samtölum sem
aðeins eldra barn.
– Hvert ferðu í sumarfrí?
Ætli dvölin á Íslandi þessa daganna
muni ekki teljast sem „sumarfríið“
mitt. Um leið og tækifæri gefst mun
ég snúa aftur til Beijing. Ég hef á
tilfinningunni að það eigi önnur
veirubylgja eftir að ganga yfir aftur
í haust og ég vil vera Kínamegin á
þeim tímapunkti svo ég geti sinnt
almennilega starfinu mínu.
– Ef þú fengir gesti utan af landi
sem hafa aldrei skoðað sig um
á Suðurnesjum. Hvert myndir
þú fara með þá fyrst og hvað
myndir þú helst vilja sýna þeim?
Ég hef tekið nokkra erlenda vini
til að skoða sig um á Reykjanesi
þegar ég hef haft tök á. Ég fer með
þeim út á Garðskaga og svo Ósa-
botnaleið suður Reykjanesið. Það er
margt að sjá á leiðinni. Við förum í
gegnum Sandgerði og Hvalsnes sem
mér finnst vera eitt fallegast kirkju-
stæði á landinu. Það er auðvelt að
ganga út í Básenda og Stafnes, og
halda svo áfram, kíkja við í brúnni
á milli heimsálfa, út á Reykjanes-
vita, Gunnuhver og svo framvegis.
Ég ólst upp við eggjaleit svo ef þeir
koma á vorin þá fer maður í heiðina
og reynir að finna egg og ef maður
kemur að hausti þá reyni ég að finna
gott berjaland. Mörgum útlend-
ingum finnst einstakt að komast í
svo náin tengsl við náttúruna.
– Ef þú gætir hoppað upp í
flugvél og réðir hvert hún færi,
þá færirðu ...
Ég myndi fljúga til Tævan svo ég
geti verið með kærustunni aðeins
fyrr. Ef allt væri með eðlilegum hætti
myndi ég líklega beina flugvélinni
eitthvert sem ég hef aldrei komið
áður. Kannski Íran eða Brasilíu. Ég
á vini á báðum stöðum sem ég vildi
gjarnan heimsækja.
„Ég hef á tilfinningunni að það eigi önnur veirubylgja eftir að ganga yfir aftur í haust og
ég vil vera Kínamegin á þeim tímapunkti svo ég geti sinnt almennilega starfinu mínu.“
Með Jean-Eric Paquet, aðalframkvæmdastjóra Rannsókna
og Nýsköpunar hjá Evrópsambandinu að sýna honum
nýsköpunarmiðstöðina Zhongguancun í Beijing. Desember 2018.
Á ráðstefnu með ungum
vísindamönnum í Wenzhou, Zhejiang
héraði í Kína í október 2019.
Páll Ketilsson
pket@vf.is
Fimmtudagur 4. júní 2020 // 23. tbl. // 41. árg.
VÍKurFrÉttir á SuÐurnESjum Í 40 ár // 39