Spássían - 2013, Blaðsíða 5

5
DAGrúN rekur eitt af mörgum galleríum og
vinnurýmum í Listagilinu á Akureyri en hún
fluttist þangað frá Ísafirði þegar hún hóf nám við
Myndlistaskólann á Akureyri árið 2003. „Þá hafði ég
verið í myndlist í Fjölbrautarskólanum í Breiðholti
og tekið öll námskeið sem buðust fyrir vestan, hjá
Listaskóla rögnvalds Ólafssonar. Það stóð alltaf til að
fara í meira listnám og ég ákvað að prófa að koma
hingað. Fyrsta árið var ég ein og leigði herbergi á
gistiheimilinu Gulu villunni með fullt af útlendingum.
Heimamenn sumir töluðu meira að segja við mig
ensku,“ rifjar hún upp og skellir upp úr. „Svo flutti
fjölskyldan með mér árið eftir, þegar við höfðum
fundið það að við vildum búa hérna.“
 Dagrún hóf rekstur á galleríi árið 2006 þegar hún
ákvað að fá sér vinnustofu í Brekkugötu með vinkonu
sinni, Sigurlínu M. Grétarsdóttur (Línu). „Fyrir framan
vinnurýmið stúkuðum við af rými fyrir sýningarsal og
kölluðum hann DaLí gallerí. Þetta var mjög líflegt og
skemmtilegt. Gestir og gangandi gátu kíkt á sýningu
og líka inn á vinnustofu. Svo flúði vinkona mín
kreppuna til Noregs og þetta rými losnaði, þannig
að ég flutti mig um set. Nafnið á þetta rými var hins
vegar eitthvað að velkjast fyrir mér. Þar sem ég hafði
þá aðeins búið hér í um sjö ár þekkti ég ekki fyrri
starfsemi hússins nógu vel og vissi ekki að mjólkurbúð
Mjólkursamlagsins hafi verið staðsett í þessu rými, þar
til einhver sagði við mig: „Já, ertu að fara að sjá um
mjólkurbúðina.“ Og þá varð ekkert aftur snúið; þetta
varð að heita Mjólkurbúðin. Síðan hafa margir góðir
sýningargestir komið að máli við mig og sagt mér frá
því að hingað komu þeir og sóttu mjólk á brúsa eða
keyptu barnaskyr, sem er alveg frábært.“
 rekstur gallerísins reyndist Dagrúnu annar
skóli, eins og hún orðar það, en varð henni fljótt
mikilvægur. „Ég er ekki tilbúin að hætta. Þetta er í
raun ástríða, eins og listirnar oft eru, og viðburða- og
sýningastarfsemi er svo skemmtileg. Ég vinn með
mörgu ólíku og skemmtilegu fólki og hef gaman af því
að hver og einn er með sína sérvisku.“
Eftir Auði Aðalsteinsdóttur
„Ég er svo montin með þetta að
ég segi oft að þetta sé andlit
Listagilsins,“ segir myndlistarkonan
Dagrún Matthíasdóttir um
galleríið sitt Mjólkurbúðina,
og hlær hjartanlega. Hún hefur
nokkuð til síns máls. Stórir
gluggar gallerísins gera það að
verkum að myndlistin þar blasir
við hverjum sem framhjá fer.
„Alla daga er straumur fólks hér í
Gilinu og því fáum við mjög marga
gluggagesti. Það má segja að hér sé
alltaf opin sýning.“
Alltaf opið fyrir gluggagesti
YFIRLESIÐ