Spássían - 2013, Blaðsíða 57

Spássían - 2013, Blaðsíða 57
57 fyrstu verk hans voru andlitsmyndir í anda rembrandt og Odd er þekktur fyrir myndir af sjálfum sér í ýmsum hlutverkum. Þegar nýir nemendur koma stingur hann oft upp á því að þeir máli sjálfsmyndir. Hví? „Þú ert ódýrasta módel sem völ er á. Margir málarar stytta sér leið með því að mála eftir ljósmyndum, en það takmarkar lærdómsferlið. ef þú málar röð af sjálfsmyndum vel mun fólk dást að verkum þínum og þá verður auðveldara að fá önnur módel til að sitja fyrir.“ raunar málar Odd aðeins mótív úr eigin lífi eða ímyndunarafli. Jafnvel þegar hann málar stór dýr eins og hesta. „Ég hef séð margar fínar myndir eftir ljósmyndum,“ segir hann „en mestu meistararnir máluðu ekki gegnum neinar linsur. rembrandt og Leonardo da Vinci forðuðust myndavélavandann. Þeim fannst það heftandi. Margir samtíðamenn þeirra notuðu ljósmyndatækni og stundum mjög vel. en það er miklu meira nærandi að fylgjast með náttúrunni með eigin augum.“ Yfir daginn tekur Odd stutt hlé til þess að súpa á kaffi og virkja hópinn. Hann snýr sér að nemendunum, gefur ungum fígúratívum málara ráð um hvernig eigi að rata í veröld sem er full af gildrum og áskorunum. „ef eina markmið þitt er að „finna þig“ og vera „frumlegur“ þá endar þú í tómu, myrku herbergi. Þessi algengu boðorð eru villandi. Í stað þess ættir þú að finna meistara úr listasögunni, meistara sem hæfir þínum persónuleika. Ég var einu sinni með nemanda sem líktist el Greco. Ég sagði við hann: „Leita þú til el Greco, gerðu eins og hann.“ Nú er hann góður málari. Ég sé framfarir á hverjum degi.“ að flytja hefðina áfram og kenna tæknina er mikilvægt ferli fyrir Odd, hann færir áfram þekkingu til sinna nemenda – þekkingu sem hann fékk í nærandi samskiptum sínum við eldri listamenn. „Ég átti lærimeistara í Noregi og annan í ameríku. Í Noregi var það myndhöggvarinn Joseph Grimeland og í ameríku málarinn andrew Wyeth. Ég hef sagt sumum af ungu nemendum mínum að vera í tengslum við fólk af öllum aldurshópum, það gefur þeim víðari sýn, meira rými.“ Odd reynir að þróa með nemendum sínum tilfinningu fyrir hinu eilífa, sem gerir þeim kleift að stýra sjálfir sinni listrænu leið, fullir sjálfstrausts og án ótta. „Það sem er mest um vert, það sem hefur mesta gildið er það sem er í raun ekki hægt að færa í orð. en það er hægt að upplifa það. að upplifa framandi menningarheim er eins og að vera í tómarúmi. Þar finnur þú gæði allra mestu meistaraverka heimsins. Þú heyrir engar fregnir að heiman, þú ert fjarri heimahögum þínum. eilífar tilfinningar fyrir eilífum gildum eru mesta vegsemdin. Kannski verður þú einmana; kannski ertu ekki tengdur í félagslegu hjörðinni þinni. en þú munt vera raunverulega lifandi í undarlegum, hættulegum heimi.“ Það er óumflýjanlegt að listamaður eða málari myndi sér stigveldi, komi sér upp vettvangi þaðan sem hann metur og aðgreinir sjónræna eiginleika hvers verks. Odd útskýrir: „Það eru þrjár víddir: fyrst er sú egósentríska. flestir listamenn nútímans tilheyra þeim hópi. Þeir vilja finna sjálfa sig og á sama tíma vera hluti af nútíma samfélagi. Þess vegna eru þeir ekki ábyrgir fyrir þekkingu á fortíðinni. Þeir eru, að sumu leyti, þeir einu sem nokkru sinni hafa fæðst, og horfa á allt með augum barnsins: þetta er allt fyrir mig.“ Næsta stig er hið geosentríska: „Þar sér listamaðurinn veröldina í kringum sig og reynir í einlægni að mála hana fallega. allt í náttúrunni hefur sama gildi og verður DAViD MOLESkY Er BANDAríSkur MáLAri. HANN Lærði HJá ODD NErDruM á íSLANDi Og í NOrEgi á áruNuM 2006-8, HANN HEFur HALDið SýNiNgAr VíðSVEgAr uM BANDAríkiN Og í EVrópu. HANN Býr í NEw YOrk. davidmolesky.com odd er þekktur fyrir myndir af Sjálfum Sér Í ýmSum hlutverkum. þegar nýir nemendur koma Stingur hann oft upp á þvÍ að þeir máli SjálfSmyndir. hvÍ? „þú ert ódýraSta módel Sem völ er á.“ „
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Spássían

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Spássían
https://timarit.is/publication/1454

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.