Spássían - 2013, Síða 46

46
„ÁrIð 2008 einsetti ég mér að
setja upp fimmtíu sýningar á
milli 45 og 50 ára afmælis míns,“
segir Aðalheiður. „Verkefnið
nefnist réttardagur 50 sýninga
röð og þessar sjö sýningar eru
lokahnykkurinn. Ég á afmæli 23.
júní en sýningarnar opna klukkan
10 um kvöldið þann 22. júní og
verður glaumur fram yfir miðnætti.
Það verða ýmsir viðburðir í gangi,
ljóðalestur, tónlist, gjörningar,
tískusýning og fleira. Þetta er
frábær leið til að halda afmæli
og svo er alltaf gaman að ljúka
ákveðnum áfanga. Þegar maður
setur sér markmið er afskaplega
gott að ná þeim.“
 Sýningarnar fimmtíu hafa verið
settar upp í öllum landshornum
hér heima, en Aðalheiður hefur
einnig sýnt erlendis; í Bretlandi,
Danmörku, Þýskalandi og Hollandi,
og að meðaltali hafa þetta verið
um tíu einkasýningar á ári, sem
telst nokkuð mikið. „Þetta hefur
allt gengið samkvæmt áætlun og
auðvitað verið gaman, krefjandi
og lærdómsríkt. Það er líka
skemmtilegt að kafa aðeins í þessa
íslensku menningu því sýningarnar
hafa allar fjallað um íslensku
sauðkindina og þá menningu sem
henni tengist.“
 Þegar Aðalheiður er spurð hvort
hún sé þá ekki orðin sérfræðingur
í íslensku sauðkindinni hlær
hún við. „Ég er farin að skrapa
eitthvað af yfirborðinu en ég held
að mér myndi ekki endast ævin
til að fullkanna það viðfangsefni.
Bændamenningin er sterk í íslensku
þjóðarsálinni. Fólk tengist henni
sterkum böndum og ég fjalla um
fólkið, tengslin við sauðkindina
og þetta daglega líf sem tengist
sveitunum en jafnframt íslensku lífi
almennt.“
 Sýningarnar hefur Aðalheiður
tengt dagatali sauðkindarinnar,
eins og hún kallar það; fjallað
um sauðburð á vorin og slátrun
á haustin svo dæmi séu tekin.
Hún hefur einnig unnið sýningar
í samstarfi við aðra listamenn
og skapandi fólk og segir að þá
komi oft önnur og skemmtileg
sjónarhorn á viðfangsefnið. „Á
Akureyri tekur til dæmis fjöldi fólks
þátt í sýningunum, allt listamenn
sem eiga tengsl við Akureyri. Þær
sýningar eru eins og yfirlit og
binda saman allar þessar sýningar
sem ég hef sett upp síðustu árin;
Sauðburður heitir ein sýningin,
réttardagur heitir önnur, svo er
réttarkaffi, Slátrun, Fengitími, Á
fjalli og Þorrablót.“
 Það er viðeigandi að ljúka
þessari seríu í Listagilinu, að mati
Aðalheiðar, en þar hóf hún sinn
feril. „Ég var með vinnustofur
þar og vann þar sjálfboðastarf
í fimmtán ár; aðstoðaði við
uppbyggingu á húsum, tók þátt
í safnakennslu í listasafninu og
var listamönnum innan handar.
Þetta umhverfi allt saman hjálpaði
mér af stað með það sem ég
er að gera. Þá er gott að geta
borgað fyrir sig með því að setja
upp svona stóra sýningu.“ Hún
segir að gilið hafi tekið nokkrum
breytingum í gegnum tíðina, eins
MYNDLiSTArkONAN AðALHEiður
S. EYSTEiNSDóTTir, SEM HÉr á
LANDi Er ÞEkkTuST FYrir EiNSTAkA
TrÉSkúLpTúrA SíNA AF FóLki Og
DýruM, FAgNAr MErkiLEguM
TíMAMóTuM á JóNSMESSuNNi MEð
OpNuN SJö SýNiNgA í LiSTAgiLiNu á
AkurEYri. ÞAr HELDur HúN í SENN upp
á FiMMTugSAFMæLi SiTT Og SETur
LOkApuNkTiNN Við SýNiNgAröð SEM
TELur Nú FiMMTíu SýNiNgAr.
Eftir Auði Aðalsteinsdóttur
og fimmtíu árum
Fagnar fimmtíu sýningum