Spássían - 2013, Side 50

50
hægt og rólega, því við erum
enn að taka skellinn út og finna
hvernig heldur áfram að þrengja
að.“
 Eitt af því sem hefur verið í
umræðunni í þessu samhengi
er aukið samstarf hinna ýmsu
menningarstofnana á Akureyri.
Hannes segist hins vegar frekar
vilja leggja áherslu á sérhæfingu.
„Að leiklistin sé í leikhúsinu,
tónlistin og sviðslistirnar í
Hofi og allt sem flokkast undir
sjónlistir í Gilinu. Þannig myndi
ég strúktúrera þetta. Hinu er
þó ekki að leyna að það liggur
við að hér sé offramboð á
sýningarsölum miðað við þann
fjölda sem fæst við myndlist.
Ef við lítum á þetta í sögulegu
ljósi þá voru myndlistarsýningar
frekar sjaldgæfir viðburðir á
Akureyri áður en listasafnið
opnaði dyr sínar, og fyrir 1970
liðu ár, jafnvel áratugir, á milli
sýninga. Undanfarinn áratug
hafa hins vegar verið hér yfir 100
sýningar á ári, ef allar sýningar
eru taldar með.“
 Á listasafninu hafa menn
fundið fyrir því að fara þarf vel
með peningana og Hannes segir
safnið nú einbeita sér meira að
því sem er að gerast á Akureyri,
sem hafi sína kosti og galla.
„Fyrir fimm árum var helmingur
allra sýninga erlendis frá og við
höfum fengið fjölda sýninga að
sunnan. Listasafnið á Akureyri
hefur alltaf verið duglegt við að
sýna akureyska listamenn inn
á milli en við viljum ekki bara
sýna norðlenska listamenn,
það væri jafn einkennilegt
og ef Hafnarborg sýndi bara
listamenn sem væru búsettir
í Hafnarfirði. Það er hvorki
áhugavert fyrir almenning né
gott fyrir listamenn sem þar
búa. Við verðum að halda
áfram að bera á borð sýningar
sem annars kæmu ekki hingað,
vanda til verka, bjóða upp á
fjölbreytni i sýningarhaldi og
næra þannig listalífið hér og
þar með norðlenska listamenn.
Annars lækkar að mínu mati risið
á þessari stofnun.“
T
TóNLEikASTAðuriNN græNi HATTuriNN Er
NOTALEgur STAður rÉTT Við göNgugöTuNA
í MiðBæ AkurEYrAr. á VEggJuM HANgA
iNNrAMMAðAr LJóSMYNDir AF ÞEiM ArAgrúA
HLJóMSVEiTA SEM ÞAr HAFA SpiLAð, LáTLAuS
BAr Er NáLægT iNNgANgiNuM Og HJá SViðiNu
HANgA ýMiS HLJóðFæri uppi á VEgg, Þ.á M.
píANó. MEgNið AF pLáSSiNu Er HiNS VEgAr
FráTEkið FYrir gESTi SVO ÞEir gETi SETið í góðu
YFirLæTi Við BOrð Og HLuSTAð á Þá TóNLiST SEM
Er í BOði ÞAð kVöLDið.
um hvrja helgiónlistarveisla
Efti Ástu Gísladóttur
Til þess er leikurinn gerður segir
Haukur Tryggvason, eigandi
staðarins: „Hérna eru bara tón-
leikar, engir plötusnúðar taka við
að loknum tónleikum. Við höfum
opið í svona klukkutíma á eftir
en ef ekki eru tónleikar er bara
lokað. Hingað kemur enginn á
öðrum forsendum en að mæta á
einhverjar uppákomur. Það dettur
enginn inn á barinn og hugsar: „Nú
eru tónleikar? Ég ætlaði bara að
fara á barinn.“
 Græni hatturinn hefur verið
fasti í menningarlífi Akureyrar í
áratug, en hann var fyrsti reyk-
lausi pöbbinn á landinu og hýsti
upphaflega dansleikjahald. „Svo
fyrir átta árum ákvað ég að einbeita
mér að tónleikahaldi,“ segir
Haukur en viðurkennir að í fyrstu
hafi gengið frekar brösuglega að
trekkja að áhorfendur, og svo
hafi virst sem lítill áhugi væri í
bænum fyrir tónleikum af þessu
tagi. „Ekki það að ég væri ekki
með fína listamenn. Það var bara
ekki búið að koma fólki inn á það
að stunda tónleika af jafnmiklum
krafti og í dag.“ Eftir fimm tónleika
í röð þar sem færri en 20 manns
mættu var Haukur að því kominn
að hætta. „Svo kórónaði allt þegar
það opnuðust ekki dyrnar eitt
laugardagskvöldið. Fimm manna
hljómsveit kom frá reykjavík,
stillti hérna upp og enginn kom.
Þeir spiluðu samt sitt prógramm,
pökkuðu saman og keyrðu suður
og ég sagði við sjálfan mig: „Nei,
nú er ég hættur“.“
 En forsjónin hafði aðrar
fyrirætlanir. Stuttu seinna hringdi
Grímur Atlason í Hauk og pantaði
húsið fyrir tónleika sænsku söng-
konunnar Lisu Ekdahl. „Hún er nú
í uppáhaldi hjá mér þannig að ég
gat ekki látið hana koma hér að
lokuðum dyrum. Ég ákvað því að
þrauka aðeins og halda áfram.“
Þetta varð vendipunktur hjá
Græna hattinum og í framhaldi tók
aðsóknin að aukast jafnt og þétt.
„Önnur góð innspýting var þegar ég
keypti gömlu „Drottninguna“ hans
Kalla Sighvats – hammondorgel
– og í kjölfarið fóru hljómsveitir
eins og Þursaflokkurinn, Ný