Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.2020, Blaðsíða 4

4 20. mars 2020FRÉTTIR
Það er
staðreynd að…
Brauðristin var fyrst sett á markað í
Bandaríkjunum árið 1909.
Svín eru einu dýrin ásamt mannfólkinu
sem geta sólbrunnið.
Maður þjáist af dendrófóbíu ef
manni er illa við að vera nálægt
trjám eða er dauðhræddur við þau.
Á tímum seinni heimsstyrjaldar
lærði Elísabet II Englandsdrottning
bifvélavirkjun.
Hjartakóngurinn er eini kóngurinn
í spilastokknum sem er ekki með
yfirvaraskegg.
Hver er
hann
n Hann her fæddur
árið 1953 í Reykjavík.
n Hann hefur stundað
maraþonhlaup reglu-
lega.
n Hann varði doktorsverkefni sitt í
lýðheilsuvísindum við Læknadeild
Háskóla Íslands.
n Hann afhenti Menntaskól-
anum að Laugarvatni fyrsta
smokkasjálfsala framhaldsskóla
árið 2018.
n Hann hefur verið mikið í fjölmiðl-
um undanfarnar vikur.
SVAR: ÞÓRÓLFUR GUÐNASON
FYRRVERANDI SAMBÝLISMAÐUR
RÆNDI INGU ALEIGUNNI
n Hvorki lögregla né réttarkerfið vildi hjálpa n Komst að
því að málið væri hjá Hæstarétti eftir að dómur féll
Á
rið 2016 var fótunum
kippt undan Ingu Jónu
Traustadóttur. Fyrrverandi
sambýlismaður hennar
rændi hana aleigunni og hvorki
lögregla né réttarkerfið gat hjálpað
henni að endurheimta hana. Eftir
sat hún með sárt ennið og þurfti
að byggja líf sitt aftur upp frá
grunni. Inga Jóna hafði áður verið
í fjárhagserfiðleikum og endaði á
vanskilaskrá. Það var þess vegna
sem sambýlismaður hennar var
einn skráður fyrir húsnæði sem
þau keyptu meðan á sambúðinni
stóð. Hún átti því engan rétt þegar
sambandi þeirra lauk.
Rauk út með svívirðingum og
hótunum
Sambúð hennar og sambýlismanns
hennar lauk árið 2016. Að sögn
Ingu hafði hann þá yfirgefið
húsnæðið með svívirðingum
og hótunum og sagt henni og
dóttur hennar að hypja sig. Hann
hafði beitt hana andlegu ofbeldi
í sambandinu og fleygði gjarnan
í hana hlutum í skapofsaköstum
svo hótanirnar tók hún alvarlega.
Dóttir hennar, 16 ára, varð vitni að
þessu og var það henni mikið áfall.
Í kjölfarið reyndi Inga Jóna að fá að
leigja húsnæðið áfram, því dóttir
hennar var þarna í fjölbrautaskóla
og undi hag sínum vel, en áður
hafði hún átt erfitt uppdráttar.
Þessu gekk maðurinn ekki að og
vildi þær út hið fyrsta. Inga reyndi
að finna húsnæði en á meðan
hallaði hratt undan fæti hjá dóttur
hennar og var Ingu sjálfri vísað
á Kvennaathvarfið sem vildi þó
ekkert fyrir hana gera, því hún hefði
húsnæði sem fyrrverandi hennar
byggi ekki í þessa stundina. Ekki
var horft til þess að Inga gat á þeim
tíma ekkert sofið. Hún bjóst alltaf
við því að vakna með manninn
yfir sér, því hann hafði lykla að
húsnæðinu og aðgangskóða að
þjófavarnarkerfi. Hún fékk þó skjól
hjá syni sínum rúmum mánuði
eftir sambandsslitin, pakkaði því
eigum sínum niður með hraði og
flutti þær í geymslu hjá Geymslum
Eitt. Til að fá geymslu leigða
þarf að leggja fram kreditkort til
tryggingar. Hún fékk því að skrá
kort fyrrverandi en var þó sjálf
greiðandi og tók skýrt fram að hún
óttaðist að hennar fyrrverandi
reyndi að fjarlægja eigurnar.
Mánuði síðar kom á daginn að ótti
hennar var á rökum reistur.
Lögreglan neitar að rannsaka
„Sæl vildi láta þig vita að ég hef
læst geymslunni þar sem þú hefur
ekki sýnt neinn vilja til að ganga
frá þínum málum allar tilraunir til
að opna geymsluna verða kærðar
til lögreglu þar sem eg er rétthafi,
þú þarft ekki að mæta þarna til að
greiða geymsluna þar sem þau
munu ekki taka við greiðslu frá þér,
þú þarft að greiða mér reksturinn af
húsinu á meðan þú varst þar plús
leigu ég áskil mér rétt til að hirða
draslið eða selja ef þú telur þig
sleppa við að græja þetta,“ segir í
skilaboðum sem fyrrverandi sendi
henni.
„Ég hringdi í Geymslur Eitt á
Völlunum og fékk þetta staðfest
þar og ég varð náttúrulega mjög
reið. Þau könnuðust ekkert við að
hafa lofað mér að hann fengi ekki
aðgang að geymslunni. Í kjölfarið
hafði ég samband við lögregluna
í Hafnarfirði. Þar tók á móti mér
strákur og ég sagði honum hvað
væri búið að ganga á. Ég átti meðal
annars upptökur á símanum
mínum þar sem fyrrverandi minn
er að hóta mér og dóttur minni.
Strákurinn hlustaði á þetta og
sagðist ekki heyra betur en að þetta
væri hrein og bein kæra.“
Lögreglumaðurinn ákvað að
ráðfæra sig við fulltrúa á staðnum.
Sá maður leyfði Ingu Jónu aðeins
að spila smá brot af upptökunni,
en lét hana stoppa áður en hótanir
hennar fyrrverandi heyrðust.
„Hann sagði eitthvað á þá leið
að það skipti ekki máli. Þetta væri
einkamál og ég þyrfti bara að finna
mér lögfræðing. Hann sagði þetta
af svo miklum hroka og leiðindum
að hann braut mig niður.“
Höfðaði einkamál
Þá leitaði hún til lögfræðings og úr
varð að lögð var fram aðfararbeiðni
í héraðsdómi þar sem Inga krafðist
þess að fá afhentar eigur sínar
sem maðurinn hafði tekið ófrjálsri
hendi. Þar sem Inga hafði flutt eigur
sínar í flýti þá fylgdi beiðninni gróf
upptalning á þeim munum sem í
geymslunni voru og auk þess voru
lögð fram tölvupóstsamskipti þar
sem fyrrverandi sambýlismaður
hennar viðurkennir að hafa farið
inn í geymsluna. Hins vegar hélt
fyrrverandi því fram að hann hefði
sjálfur tekið geymsluna á leigu og
greitt af henni. Lögmaður Ingu
hafði undir höndum sannanir um
hið gagnstæða, en lagði þær ekki
fram fyrir dómi. Inga hafði þó betur
fyrir héraði, en tapaði málinu í
Hæstarétti.
Hæstiréttur sneri við dómi
héraðsdóms með þeim rökum
að Inga hefði ekki lýst meintum
eigum sínum nákvæmlega, og ekki
fært sönnur á eignarhald sitt. Hluti
af eigum hennar var persónulegs
eðlis, fatnaður, skartgripir,
húsgögn, skrautmunir, straujárn,
munir úr dánarbúi foreldra
hennar, svo dæmi séu tekin. Margir
hlutir yfir áratuga gamlir og því
erfitt að framvísa kvittunum fyrir
kaupunum. Inga á bágt með að
skilja þessar kröfur Hæstaréttar.
Sömuleiðis átti hún að færa sönnur
á að hlutirnir væru í hans vörslu,
en tölvupóstur þar sem hann
viðurkennir að hafa tekið þá úr
geymslunni þótti ekki nægja, og
lögregla neitaði að rannsaka málið.
Eins þótti ekki skipta máli að við
rekstur málsins skilaði maðurinn
hluta af búslóðinni.
„Það fannst mér eiginlega það
besta við það: Allt í einu skilar hann
hluta af búslóðinni. En skilar því
hins vegar meira og minna ónýtu.“
Fékk ekki að vita
Lögmaður Ingu Jónu tilkynnti
henni aldrei um rekstur málsins
fyrir Hæstarétti svo hún hafði
enga hugmynd um að hún hefði
tapað málinu fyrr en um það var
fjallað í fjölmiðlum. Þegar þarna
var komið sögu hafði Inga Jóna
fengið vitni fyrir afdrifum eigna
sinna en fékk aldrei að leggja það
fram. Fyrrverandi hennar fékk
þó að leggja fram ný gögn við
rekstur málsins fyrir Hæstarétti.
Á meðan mál Ingu fór sína leið
í gegnum réttarkerfið þá hafði
fyrrverandi sambýlismaður
hennar hafið sambúð með annarri
konu og þegar málið var komið til
Hæstaréttar þá var því sambandi
lokið. Sú kona hafði samband við
Ingu og sagði henni hvað hefði
orðið um eigur hennar.
„Hún sagði mér að hún hefði
reynt að stoppa hann, sérstaklega
þegar kom að persónulegu
hlutunum. Til dæmis var þarna
myndaalbúm sem mamma mín
hafði gert fyrir dóttur mína. Þetta
var eina minning hennar um
ömmu sína. Þessu henti hann.
Hann sagði að allt sem mér þætti
vænt um færi á haugana, annað
seldi hann eða eignaði sér sjálfur.“
Eftir að hafa misst aleiguna
þurfti Inga að hefja lífið nánast á
byrjunarreit. „Ég þurfti í rauninni
að eignast lífið aftur. Ég þarf að
kaupa það sem stelpuna vantar,
hann tók meira og minna allar
hennar eigur, og ég var ekki með
neitt nema rúmið mitt og ísskáp.“ n
Erla Dóra
erladora@dv.is