Íþróttablaðið - 01.06.1978, Page 25

er svo jafnan mest um að vera. Þeir
hörðustu mæta jafnvel klukkan sjö á
laugardags- og sunnudagsmorgnum.
Mótahaldið hjá golfmönnum mun
verða með svipuðu sniði í sumar og
verið hefur undanfarin ár, og er ekkert
nema gott um fyrirkomulag þess að
segja. Ungir sem fullorðnir keppnis-
menn fá nóg við sitt hæfi. Stigamót eru
haldin með reglulegu millibili á vegum
Golfsambands Islands og hápunktur
keppnistímabilsins verður svo auðvitað
íslandsmótið. Auk þess hefur svo verið
rætt um landskeppni við Luxemburg-
ara sem fara á fram á Akureyri. Norð-
urlandamótið fer fram í Kalmar í Sví-
þjóð og þangað fara örugglega íslenzkir
kylfingar og til stendur að senda kepp-
endur á opna skandinaviska meistara-
mótið sem haldið verður skömmu eftir
Norðurlandamótið. Þá hefur heyrst að
tveimur körlum og tveimur konum
verði boðið á mót á Ítalíu sem FIAT—
verksmiðjumar standa fyrir og fullvíst
... en áður en lýkur er komin rigning og
kaisaveður...
má telja að íslendingum verði boðin
þátttaka í heimsmeistarakeppninni sem
mun fara fram á Hawai. íslenzkir kylf-
ingar hafa því að mörgu að stefna og
virkar það örugglega mjög svo hvetj-
andi á menn að hafa slík verkefni sem
hér hafa verið talin upp í siktinu.
Því er ekki að neita að stundum er
talað um að íslenzkir kylfingar eigi lítið
erindi í mót erlendis — þeir hafi ekki
staðið sig sem skyldi. Því er til að svara,
að auðvitað erum við langt á eftir þeim
beztu enn sem komið er. Aðstaða okkar
er líka gjörólík því sem gerist víðast
annars staðar. Hér byrja menn kannski
keppni í góðu veðri, en þegar á mótið
líður er ef til vill komið rok, rigning og
kuldi, ef til vill 5 stigum kaldara en var í
upphafi móts og allar hreyfingar eru
því og þurfa að vera allt öðru vísi. Ég er
sannfærður um að íslenzkir kylfingar
myndu ná betri árangri erlendis, ef þeir
gætu farið utan nokkrum dögum fyrir
mótið, og vanist aðstæðum eins og þar
erkeppt við, en slíkt þykir alla jafnan of
kostnaðarsamt. Vert er að vekja sér-
staka athygli á því, að þrátt fyrir allt
höfum við dregið verulega á þær þjóðir
sem við erum að keppa við. Skor kylf-
inga þeirra breytist ekki mikið frá móti
til móts, en við sækjum hins vegar
stöðugt í okkur veðrið og drögum á þá.
Það er bráðnauðsynlegt fyrir vöxt og
viðgang þessarar íþróttagreinar, sem og
annarra, að íslenzkir keppnismenn fái
góð tækifæri til þess að keppa við út-
lendinga, bæði hér heima og erlendis.
Ef það er ekki gert er ég viss um að
framfarirnar verða hægari en ella.
Eins og ég sagði áðan er hópur af
ungum og bráðefnilegum kylfingum að
koma fram á sjónarsviðið um þessar
mundir. Enn er þó Björgvin Þorsteins-
son frá Akureyri sá sem er efstur á
blaði, en að baki honum er heil hersing
af ungum mönnum og má þar sem
dæmi nefna Svein Sigurbergsson, Sig-
urð Thorarensen, Hálfdan Karlsson og
Geir Svansson. Nú, ekki má heldur
gleyma eldri kylfingunum — þeir geta
sett strik í reikninginn og hafa oftsinnis
gert það. Ég held hins vegar að það
muni fremur heyra til undantekningar
ef þeir blanda sér verulega í baráttuna á
toppnum í sumar.
Hvað sjálfan mig áhrærir þá verð ég
að játa það að ég er tiltölulega nýlega
byrjaður að æfa. í vetur lék ég hand-
knattleik með HK og við kepptum á-
kveðið að því marki að komast upp í 1.
deild — hvað tókst, eftir mikla baráttu.
Keppnistímabilið varð lengra en ég átti
von á í handknattleiknum, stóð langt
fram á vor, og úr því að ég var kominn í
baráttuna vildi ég ekki hætta henni fyrr
en mótið var búið. Núna æfi ég vel og
stefni að því að vera kominn í toppæf-
ingu þegar kemur að landsmótinu í á-
gúst. Má vera að það komi mér að góðu
að vera þá að sækja á brattann þegar
aðrir þurfa að keppa að því að halda sér
í æfingu. Alla vega ætla ég mér ekki að
láta deigan síga og vonast auðvitað eftir
því að verða „réttu“ megin við Björgvin
á landsmótinu.
25