Íþróttablaðið - 01.06.1986, Blaðsíða 11

Guðmundur
báðir tóku þátt í að kenna Eyjapeyjum
kúnstir knattspyrnunnar. - Nú, Bryn-
geir bróðir minn erm er tveim árum
eldri var alltaf í knattspyrnunni líka og
lék með Fram í gegnum yngri flokkana,
en leikur nú með Ármanni. Njáll sem er
elstur okkar bræðra var í lyftingum um
tíma. Það má því segja að mikill
íþróttaáhugi hafi ríkt í fjölskyldunni,
og vissulega fylgdist pabbi vel með
okkur strákunum, og gerir enn. Hann
lætur mann svo sannarlega heyra það,
ef illa hefur gengið, en hrósar þegar
honum finnst við eiga það skilið.“
BYRJAÐI SEM
TENGILIÐUR/-
MIÐVALLAR-
LEIKMAÐUR
Guðmundur Torfason lék fyrst með
meistaraflokki Fram 1979. Þá lék hann
sem tengiliður, eins og hann hafði gert
í yngri flokkunum. Fyrsti leikur hans í
l. deild var á gamla Melavellinum, gegn
Víkingi og með honum á miðjunni lék
m. a. núverandi þjálfari Fram, Ásgeir
Elíasson. Leikurinn byrjaði ekki dóna-
lega fyrir nýliðann, því hann skoraði
strax á 15. mín., 1-0, en úrslit leiksins
urðu 3-1. Strax á fyrsta ári í meistara-
flokki lék Gummi obbann af leikjum
Fram og varð svo fastur maður árið
eftir. En hvenær varstu færður framar
Guðmundur?
„Það var síðari hluta keppnistíma-
bilsins 1980 og síðan hef ég verið mið-
herji. Einn af mínum fyrstu leikjum í
þeirri stöðu var Evrópuleikur gegn
Hvidovre í Danmörku. Ég var einn
frammi og var það erfitt en jafnframt
skemmtilegt, því þetta gekk ágætlega.
Undir lokin fengu þeir þó víti (sem
sumir töldu vafasamt) og unnu 1-0.
Þetta var minn fyrsti Evrópuleikur, og
mikil reynsla, þótt ég hefði áður leikið
erlendis með unglingaliðum og pilta-
landsliði. Það er einnig ógleymanl^gt
að leika Evrópuleik hér heima fyrir
hönd síns félags, mikill heiður.
„HÖFÐUM GOTT AF
ÞVÍ AÐ FALLA í 2.
DEILD“.
Það gekk svona upp og niður hjá
Fram fyrstu ár Guðmundar í fullorðins-
boltanum, þó varð Fram bikarmeistari
árin 1979 og 1980, og varð í 2. sæti 1.
deildar 1981. En hvað tók þá við?
„1982 var mitt slakasta ár í fótbolt-
anum og sama má segja um flesta fé-
lagana í Fram. Við fengum pólskan
þjálfara, Andrei Strejlau, mjög hæfan
mann, en hann tók við Iiði í brotum.
Margir lykilleikmenn höfðu hætt eða
horfið á braut, og þeirra skörð fylltu
kornungir menn. Ætli þeir hafi ekki
verið 10-12 sem komu fram þetta ár,
og hluti þess hóps er kjarni Framliðs-
ins í dag. Með yngsta lið deildarinnar
og ótrúlegan meiðslafaraldur var skilj-
anlegt að illa gengi, en þegar þar við
bættist óheppni og fádæma klaufa-
skapur okkar leikmanna var fall niður í
2. deild ekki umflúið.
Eftir á að hyggja var veran í 2. deild
okkur gagnleg þótt það væri áfall að
falla. Við öðluðumst dýrmæta reynslu,
ekki síst stjórn knattspyrnudeildarinn-
ar sem ég tel án efa þá bestu á íslandi,
hreint ótrúlega duglegir og fórnfúsir
menn sem starfa að knattspyrnumál-
unum hjá Fram.“
UM ÞJÁLFARANA:
Þú hefur leikið undir stjórn nokk-
urra þekktra þjálfara, Guðmundur.
Hver þeirra hefur haft mest áhrif á þig
sem knattspyrnumann?
„Þessu er 'varla hægt að svara. Ég
hef alltaf reynt að fara eftir þeim þjálf-
urum sem við höfum haft hverju sinni
og tel mig hafa lært mikið af þeim öll-
um.
HÓLMBERT FRIÐJÓNSSON var
þjálfari hjá Fram 1979-1981, þegar ég
var að byrja í m.fl. Hann er mjög minn-
isstæður og einnig hans frábæra eigin-
kona, Dagmar. Gott fólk. Hólmbert er
snillingur í að byggja upp líkamsstyrk
leikmanna og úthald. Leikmenn hjá
„Hóba“ eru alltaf „í formi“. Ég hef
aldrei kynnst annarri eins keyrslu á
æfingum og á undirbúningstímanum
hjá Hólmberti. Og ef slakað var á þá
komu öskrin frægu, með þessari líka
rödd!
ANDREI STREJLAU tók við og
hafði mikil áhrif á mig, sérstaklega
hvað varðar hugsun í sambandi við
leikinn. Æfingarnar hjá honum voru
frábærar, mjög fjölbreyttar, nánast
engar tvær æfingar eins, og alltaf með
bolta, líka spretti“. Strejlau fékk mig til
að skynja leikinn og mikilvægi þess að
leika án boltans, ekki bara þegar mað-
ur hefur hann. Fólkið á áhorfendapöll-
unum sér oft aðeins þann sem skorar,
ekki manninn við hliðina, sem hefur
með sendingu EÐA hreyfingu án bolta
SKAPAÐ markið. Vandamál Andrei var
túlkunin. Hann talaði slæma þýsku og
við enga pólsku svo úr varð eitt alls-
12 ára bekkur skólameistarar í Laugarnesskóla 1973. Efri röð frá vinstri: Gunnar
Gunnarsson, Sigurjón Ásgeirsson, Snorri Snorrason, Atli Geir Jóhannesson og
Auðunn Guðmundsson. Neðri röð frá vinstri: ívar Jósafatsson, Pétur K.
Ragnarsson (látinn), Guðmundur Torfason, Anton P. Þorsteinsson.
11